Drup, drup, drup!

Net als ik Karin verteld heb wat een fantastisch zonnig klimaat dit is en hoe we zelden meer dan een paar dagen regen hebben, worden we getracteerd op een hele week regen en miezerweer!

Gelukkig was het maandag nog even lekker tussen de regendagen door en is het einde in zicht met zonnige voorspellingen voor dit weekend.

Kirsten en ik besluiten ons vanochtend helemaal niets van het miezerige weer aan te trekken en lekker buiten te gaan rennen. De motregen werkte eigenlijk nog verfrissend ook. We lopen een uur op een flink tempo en houden het goed vol.

Hierna ga ik naar Michael's om de goede kraaltjes voor het knutselwerkje, dat de meisjes morgen tijdens het Halloween feestje zullen maken, te kopen. De kraaltjes, die ik eergisteren had gekocht, zijn te groot.

Hier werkt een frele bejaard dametje als cassiere, die duidelijk enorm plezier in haar werk heeft. Van haar grote glimlach en vrolijk geklets klaart mijn humeur ook helemaal op. Zij vindt de regen heerlijk, zegt ze, want ze kan niet tegen de vochtige hitte van de zomer. Ze noemt iedereen om het andere woord "Dear" en "Sweetie", wat me meestal ergert, maar van haar vind ik het lief. Ik hoop op die leeftijd ook nog met veel plezier door het leven te gaan!

Helemaal opgevrolijkt rijd ik naar Whole Foods en zoek daar een lekkere appetizer uit voor vanavond. Mijn vriendin Katja heeft een heel stel Nederlandse vrouwen bij haar thuis uitgenodigd voor een potluck diner. Ik heb aangeboden het voorafje mee te nemen. Ik kies uiteindelijk voor polenta chips en pita chips met een artichokken- en een krabdip. Die dips zijn om je vingers bij af te likken, weet ik uit ervaring.

Er ligt weer van alles in de winkel om te proeven en als ik klaar ben heb ik zowat mijn lunch naar binnen!

Eenmaal thuis probeer ik even te slapen, maar dat lukt van geen meter, want de hond van de achterburen wil naar binnen en blijft een uurlang zonder onderbreken blaffen! Deze mensen hebben zo'n jaar geleden een beagle van een van hun kinderen "geerfd" en kennelijk willen ze hem niet binnen hebben.

Maar hij wil niet buiten zijn en staat de hele dag bij de achterdeur te blaffen. Ze laten hem ook in weer en geen weer buiten en soms zelfs tot diep in de nacht. Of ze doorhebben, dat hij overlast veroorzaakt, weet ik niet. Maar ik word er, vooral op dagen, dat ik veel thuis ben, stapelgek van!

Eergisteravond was hij om elf uur nog aan het blaffen en heb ik de politie erover gebeld. Zij zeiden iemand te zullen sturen en inderdaad werd het gelukkig al gauw stil. Maar om zes uur 's ochtends begint het weer! Misschien moet ik toch eens de stoute schoenen aantrekken en er aanbellen om ze te vertellen, hoe gek wij van het beest worden, want ook Katja kan er vaak niet door slapen. Een ding weet ik zeker, ik wil nooit een beagle! Wat een irritante blaf heeft zo'n dier!

Enfin, een uurtje rust deed mijn oude botten toch goed en ik had tijdens het rennen al gezien, dat overal hele mooie druppels opliggen door de motregen. Het is inmiddels droog en ik grijp mijn fototoestel. Macro's van druppels fascineren me op het moment, het is iets moois in de grijsheid. Een studie in druppels:






Toch nog twee zonnetjes, waarvan een wel een heel nat zonnetje!




Dit kleurige vliegje is in werkelijkheid ongeveer half zo groot