In Her Shoes

Het is flink koeler vandaag, maar heel erg lekker zonnig weer als ik opsta. Ik doe mijn dagelijkse 150 beenoefeningen, 300 buikoefeningen en 50 push ups en ik voel me weer helemaal wakker!

Saskia en ik eten vandaag yoghurt als ontbijt en wel de heel erg lekkere "cream on top" yoghurt, die ik eergisteren bij Whole Foods heb gekocht. Deze bakjes hebben een laagje roomachtige yoghurt en dan een lekkere romige smaak. Ik ben niet zo'n yoghurt mens, maar deze zijn niet te versmaden.

Ik loop Saskia naar school en daarna begin ik mijn loop van vandaag. Ik besluit een interval te doen: joggen en dan iedere keer als de heuvel naar beneden gaat in volle vaart sprinten. Ik doe 40 minuten over 3,5 mijl en verbrand volgens mijn meter 500 calorieen. Als ik thuiskom voel ik me goed, het hard naar beneden rennen voelde bevrijdend! Ook heb ik een aantal keren de heuvel op gehuppeld. Ik weet niet wat het is met huppelen, maar ik vind het altijd vrolijk makend. Het gebruikt de spieren ook anders, dus goed voor cross training.

Om kwart over negen ben ik terug en klaar! Heerlijk! Ik neem een snelle douche en schrijf mijn blog over gisteren. Het was er gisteravond niet van gekomen en soms vind ik het leuker en frisser om 's ochtends te schrijven. 's Avonds maak ik me er soms gauw vanaf.

Als ik klaar ben ga ik nog gauw even buiten in de zon lezen, want er wordt slecht weer voorspeld voor het weekend.

Om kwart over elf rijd ik naar Karin en samen gaan we naar Tysons Corner. We eten een lekkere "wrap" (gevulde tortilla) in het Food Court en kopen alvast kaartjes voor de film "In Her Shoes" om twaalf uur. In het Food Court valt het ons op, dat vrijwel iedereen staat te wachten bij Five Guys. Dit is een hamburger restaurant, dat werkelijk als een paddestoel groeit in dit gebied, ze zijn opeens overal!

We kijken onze ogen uit naar de verschillende mensen, die er eten. Van Aziatische Siemens medewerkers met hamburgers, die zo groot zijn, dat ze ze niet eens kunnen afhappen, tot een mevrouw in een scootmobile, waarvan we beiden hopen nooit zo te worden tot een schattig baby handje in een wagentje, schattig, maar blij, dat wij dat stadium voorbij zijn.

Al gauw is het twaalf uur en er is nog geen teken van Kirsten of haar Deense vriendinnen, die ik al een keer heb ontmoet. We lopen de bioscoop binnen en ik wil een fles water. Ik moet daarvoor naar nummer 1 van de kassa's, terwijl ik bij nummer 16 sta! Het is een immense bioscoop, ik denk niet, dat ik het in woorden kan beschrijven, je moet het meemaken!

Ondanks alle goede planning zijn de damestoiletten compleet aan de andere kant van de bioscoop en we moeten toch even voor de film begint (hier geen pauzes in het midden van de film). De toiletten zijn een avontuur op zich! Heel modern, alles is bewegingsgevoelig, zelfs de zeep!

Het theater is ook heel mooi, de stoelen super comfortabel en we genieten van de film. Het verhaal is te gecompliceerd om hier te vertellen, maar in grote lijnen gaat het over twee compleet van elkaar verschillende zussen, die uiteindelijk uitvinden, dan ze elkaars beste vriendinnen zijn. Het is een heel leuke film, waarvan de twee plus uur niet lang lijkt. Eigenlijk wil je aan het einde nog meer weten over de karakters.

Om kwart over twee is de film over en zien we eindelijk Kirsten en haar twee Deense vriendinnen. We besluiten bij Barnes and Noble nog even iets warms (ik klappertandde van de kou van de airconditioning!) te gaan drinken.

Saskia had me gevraagd ook wat boeken voor haar te zoeken, dus ik ga nog even naar de kinderafdeling. Daar vind ik met behulp van de medewerkster de betreffende boeken.

Omdat ik om kwart over drie thuis moet zijn voor mijn massage nemen Karin en ik onze dranken mee en nemen afscheid van het Deense trio. Hopelijk hebben we volgende keer meer tijd om te kletsen!

Als ik thuiskom heeft Kai Laura al binnen gelaten en staat de tafel klaar. Ik kan het niet anders zien, dan als een foltertafel, al weet ik dat het eindresultaat mij zal helpen. Laura heeft inderdaad moeite mijn nek en schouders "los" te krijgen, maar volgens haar lukt het wel. We zullen zien!

Voor ik Saskia naar pianoles breng stoppen we bij haar school. Het is tijd om de bestelde Sally Foster produkten op te halen. Die van ons zijn leuk, vooral de vier koppen met afmetingen erop. Nu weten Rick en Katja pas echt hoe weinig een "cup" is! Vijftig procent van wat ik betaalde gaat naar de school, dus het is voor een goed doel, maar ik zou liever gewoon een cheque van $50 geven!

Rick belt op weg van zijn werk en vraagt of ik zin heb in een "date". Ha! Wie zegt daar nu "nee" op? Hij haalt gezonde Subway sandwiches voor de kinderen om te eten en maakt een reserving voor ons bij Cafe Renaissance.

Hier worden we zoals altijd als oude vrienden ontvangen. Een lekkere cocktail vooraf en hun carpaccio als voorafje. Mijn scallops zijn voortreffelijk en Ricks hertenbiefstuk ook. We krijgen een gratis dessert van profiterolles, alweer heerlijk en een port om de avond af te sluiten. Mijn hand is vanavond twee keer gekust door de eigenaar. Dit restaurant verdient het om goede evaluaties te krijgen en toch doet de Washington Post er niets aan. Vreemd, hoor!

Er waren vanavond heel wat verjaardagen en er werd door de serveerders enthousiast "Happy Birthday" gezongen, met een gratis cake en kaarsje voor de jarige. Pas geleden las ik, dat dat eventueel strafbaar is, want de melodie voor "Happy Birthday" is wettelijk vastgelegd op een naam, dus copyrighted! Wij zongen nog net zo gezellig mee en de jarigen genoten.