Middleburg

Stralend begint de dag weer. Het heeft vannacht zelfs gevroren, alle daken zijn wit. Het warmt al gauw op, want tijdens mijn wandeling met gewichten, die ik direct nadat ik Saskia op school heb afgezet begin, krijg ik het flink warm in mijn winterjas.

Het is zulk mooi weer en ik bedenk me, dat ik zin heb naar Middleburg te gaan. Dan kan ik ook meteen langs Chrysalis, de wijngaard, om wijn voor mijn zwager en broer (en natuurlijk ook voor ons) te kopen.

Morgenvroeg vertrek ik met Saskia naar Massachusetts om daar de eerste verjaardag van mijn nichtje te vieren. Mijn zwager is dol op goede wijn. En mijn broer in Nederland wordt eind november 40 en hij is een echte wijnkenner, dus een goede fles Virginia wijn zal hem ook bevallen.

Karin en Christine hebben allebei van alles gaande vandaag, dus ga ik er alleen op uit. Natuurlijk vergezeld door mijn trouwe camera, die nooit andere plannen heeft (behalve als de batterij op is, maar daarvoor heb ik een tweede batterij aangeschaft).

De rit naar Middleburg is eerst heel stedelijk, maar na South Riding wordt het al gauw helemaal "country". Overal oude boerderijen en zo af en toe een schattig oud stadje. Ik geniet van de uitzichten. Ik ben echt dol op het landschap van Virginia, het glooiende, toch ook ruige, met roofvogels cirkelend boven de velden. Ik zou er nooit willen wonen, want ik ben dol op alles wat de stad te bieden heeft, maar zo'n ritje naar buiten voelt als een mini vakantie.

Een van de kerkjes in Middleburg

De omgeving rond Middleburg heet "horse country", paardenland. Hier wordt nog ouderwets op vossen en dergelijke gejaagd met honden en paarden. Overal zie ik prachtige paarden in de weilanden staan en dan opeens een hele groep herten.

Een oud huisje aan de hoofdstraat van Middleburg

Na iets meer dan een half uur kom ik in Middleburg aan en parkeer mijn auto bij een parkeermeter. Voor een kwartje per uur kun je hier parkeren. Er zitten nog 20 minuten in de meter en ik verwacht niet langer dan een uur en twintig minuten te blijven. Dat is nog eens goedkoop parkeren!


Langs de leuke antiek- en snuisterijenwinkeltjes loop ik de hoofdstraat af, hieraan liggen allemaal historische huisjes en kerken (drie kerken aan een straat!). Ik loop een paar winkeltjes binnen, die vooral volstaan met allerlei herfst en Halloween spulletjes. Een aantal winkels is al helemaal in Kerstsfeer. Bij de slager loop ik uit nieuwsgierigheid binnen, want een echte ouderwetse slager is hier in de omgeving wel heel uniek. Tot mijn verbazing verkopen ze er sausage rolls, die precies op saucijzebroodjes lijken. Ik koop er meteen drie, wetend dat Rick, Katja en Kai ze ook heerlijk vinden.

De vossenjacht is belangrijk in Middleburg en overal vind je de vos terug, hier in een bankje

Inmiddels is het twaalf uur en ik heb honger. In een van de oude huisjes in een taverne gevestigd, de Hidden Horse Tavern. Hier heb ik nog nooit gegeten en het ziet er gezellig uit. Ik bestel een heel lekkere zalm en spinazie salade, terwijl ik naar de luide conversatie tussen twee duidelijk Middleburgse dames luister. Een ervan is kennelijk naar Massachusetts op vakantie geweest en er wordt constant gezegd hoe het op de foto's lijkt of ze in Europa zijn. Zeer amusant!


Na het eten rijd ik naar de Chrysalis wijngaard. Hier proef ik hun rode wijnen en kies een paar flessen als cadeaus. Zelf koop ik ook een paar flessen, hun Chardonnay is voortreffelijk.

Op de terugweg stop ik nog even voor foto's bij de molen in Aldie. Dit is een mooi oud gebouw, kennelijk in trek bij fotografen, want er is nog een ander stel met heel professioneel uitziende fototoestellen. Helaas verdwijnt de zon net achter een enorme wolk, dus moeten we het met schaduw doen.


De Aldie molen

Om half twee ben ik weer thuis en heb een uurtje om huishoudelijk spul te doen. Dan komt Katja thuis uit school en die moet nog een griepprik. Katja haat prikken en als we bij de kinderarts aankomen, waar ze absoluut de oudste patient is, laat ze dat duidelijk blijken aan de receptioniste.

Katja heeft een heel droog gevoel voor humor en al gauw lachen alle aanwezige ouders zich rot om haar opmerkingen. Het saaie wachten voor de dokter wordt door mijn dochter even opgevrolijkt. De receptioniste, ook niet veel ouder dan Katja, doet meteen mee en komt Katja zelfs een lolly brengen om alles wat te verzachten. Ik vertel Katja, dat ik ooit gelezen heb, dat babies iets zoets kregen en daardoor minder pijn leken te voelen.

Ze houdt dus een stuk van de lolly over voor de prik en verklaart na afloop dat dit de minst pijnlijke prik ooit was. Vrolijk neemt ze afscheid van haar publiek en gaan we huiswaarts. Het is nooit saai met mijn tiener!

En nu is het pakken geblazen, morgen om 6:15 op want om 7:15 moeten Saskia en ik (ik neem bij bezoekjes aan mijn zus om de beurt een van de kinderen mee) op het vliegveld zijn. Ik neem wel een laptop mee, maar of ik aan een blog toekom weet ik niet.