Boxing Day Jackpot!

Wat zijn er toch rare dingen, die mensen uit hun slaap kunnen houden! Waarom weet ik niet, maar de hele nacht lig ik te malen over de schoonmaaksters, die na tienen zouden komen en het huis in een troep zouden aantreffen. Lekker belangrijk, ten eerste staan Rick en ik op tijd op, zodat we wat orde kunnen aanbrengen, ten tweede poetsen de dames er wel omheen. Maar door al dit gemaal sta ik doodmoe op. En natuurlijk is alles binnen de korste keren opgeruimd, zodat er goed schoongemaakt kan worden.

Op CNN zien we opeens een heel stuk over de "Roads gone wild", dat in Nederland blijkt te spelen. Het gaat erover hoe er zo min mogelijk verkeersregels zijn en Drachten wordt geprofileerd. De enige regels, zo zegt de reporter, zijn, dat je rechts moet rijden en dat verkeer van rechts voorrang heeft. Er wordt gehoopt, vertelt men, dat er op die manier geciviliseerd wordt gereden door iedereen en dat die civilisatie zich verder uitbreidt naar het dagelijks leven. Erg grappig om zo een stukje Nederland hier op tv te zien. Ricks commentaar: "It's just amazing how the Dutch will just answer in perfect English when asked a question in that language!".

Christine en ik bespreken, dat we beweging hard nodig hebben. Met Saskia rijd ik naar Fairfax en terwijl Saskia en Mallory spelen lopen Christine en ik bijna vijf mijl. Het is bewolkt en miezerig, maar een aangename temperatuur buiten.

Op de weg is het druk, iedereen is op weg om dubbele of te kleine cadeautjes te ruilen of de afgeprijsde Kerstspullen te kopen. Boxing Day, heet het hier, maar de betekenis daarvan heeft niets met dozen of boksen te maken. Voorlopig hebben wij geen zin in een mall!

Als we terugkomen zijn de meisjes zo leuk aan het spelen, dat ik een kop koffie blijf drinken. De meisjes vermaken zich prima, maar ik begin zin in lunch te krijgen, dus ik sleep Saskia weg van haar Scene It.

Thuis heeft Rick net de post binnengehaald. Het is alsof KPN een hele stapel voor ons heeft opgespaard en in een keer de oceaan heeft overgestuurd! Maar ik vind het fijn weer van familieleden te horen (het bleef angstvallig stil van die kant) en iedereen, die hier meeleest, hartelijk dank voor de kaart!

De schoonmaaksters zijn druk bezig, het huis ziet er weer presentabel uit en wij krijgen grote "Gracias" voor de tip van vorige week, erg lief, want dit is de eerste keer, dat we een dank je wel krijgen. Andere jaren werd de tip gewoon geaccepteerd, wat natuurlijk ook prima is, maar het blijft een cadeau en een simpel "dank je" is toch erg leuk.

Met zijn allen gaan we naar Fairfax Corner de Lux. We hebben tickets voor de Director's Hall voor de film "Night at the Museum". En als ik schrijf "met zijn allen" is dat bijzonder, want het is al lang geleden, dat Katja ook mee ging naar een film!

Nooit hebben we het zo druk gezien in de bioscoop! Gelukkig hebben we de tickets online al gekocht en in de Director's Hall heb je genummerde zitplaatsen. Onze film is uitverkocht en zo te zien alle andere voorstellingen ook!

De film is absoluut de moeite waard! We genieten er alle vijf van en dat zegt wat. Alle speciale effecten zijn fantastisch gedaan en we liggen regelmatig dubbel (vooral om Attila de Hun). We zijn allemaal in het Natural History Museum in New York geweest, dus veel is herkenbaar. Een aanrader, deze film!

Om half zes staan we weer buiten en gezien de drukte lijkt het ons een goed idee om te gaan eten. De keuze valt op California Pizza Kitchen. We moeten tien minuten wachten en krijgen dan een tafel en onze serveerder komt uit Bulgarije en we hebben hem al vaker gehad. Hij vindt het leuk herkend te worden en doet extra zijn best.

CPK is een leuk restaurant met een lekkere menu kaart, maar hun sfeer mag wel wat warmer, het is te cafetaria achtig. In ieder geval geniet ik van mijn pizza (bruin deeg) met wilde paddestoelen. Ook de anderen vinden hun eten erg lekker.

Thuis vertrekt Katja met vriend Tom ergens heen. De andere twee en Rick duiken de basement in om met Kerstcadeautjes te spelen en ik lees online en kijk een van mijn favoriete shows: House. En dan opeens.... pfjoe, alle electriciteit uit!

Alle Kerstverlichting in de cul de sac is uit, achter ons is het donker, de enige lichten zijn die van de auto's en de enkele buur, die met een kaars naar buiten gaat. Het duurt een kwartier, dus besluiten Rick en ik er melding van te maken bij Dominion Power. En als ik ophang, na gehoord te hebben, dat we voor kwart voor een onze electriciteit terug zullen hebben, komt het net zo hard "pfjoe" weer terug aan! Zo kan ik mijn geliefde House verder kijken!

Deze dag is weer veel te snel gegaan, hopelijk heb ik morgen tijd om mijn Desperate Housewives spelletje uit te proberen, ik kan niet wachten. En vannacht hoef ik me niet druk te maken om schoonmaaksters!

Om te antwoorden op sommige vragen: we hebben hier geen tweede Kerstdag, maar eerlijk gezegd mis ik die ook absoluut niet. Vroeger moesten we een tweede keer (droge) kalkoen gaan eten bij familie (kalkoen is allerminst mijn favoriete eten). Als voorafje hadden we dan vol au vent met ragout, ik krijg er nog kokhals neigingen van. Er zat nog allerlei "moeten" aan vast en echt goede herinneringen heb ik er niet aan, in tegenstelling tot het vieren van Oud en Nieuw met diezelfde familie, dat was dan weer fantastisch. Vraag me niet waarom (ok, ik denk, dat het de vol au vents waren).

In de eerste jaren hier moesten Rick en ik werken op "tweede Kerstdag". Nu heeft Rick de hele week tussen Kerst en Oud en Nieuw vrij. Heerlijk! Geen familie verplichtingen, hoezeer we ook van ze houden, slechts ons vijven. Dat is genieten en twaalf dagen Kerstmis (net als het liedje) (Rick hoeft pas op 3 januari weer te beginnen).