Op naar Kerst!

Me dunkt, dat we wel hebben aangetoond de Nederlandse tradities hier in ere te houden! Maar stiekem voel ik me wel opgelucht, dat de Turks/Spaanse goedheiligman hier gisteravond zijn laatste bezoek had.

Aan dit seizoen zijn zoveel tradities verbonden en gisteren had ik het er al over met mijn zusje: we voelen ons de hele tijd gehaast. Er "moet" nog zoveel, allemaal leuk, maar ook allemaal aan een deadline gebonden: 25 december.

Nadat ik naar Saskia's school heb gelopen, want Aoife heeft niet op haar gewacht, rijd ik naar Christine. We lopen vijf mijl, voornamelijk heuvel op. Bij elkaar heb ik dus ook vandaag weer 10 kilometer gelopen.

Thuis douche ik, eet ik en stort me dan op de Kerstkaarten. We hebben dit jaar heel grappige. Ik heb een hele routine: de "echte Amerikaanse" kaarten gaan naar Nederland, de leuke sneeuwman kaarten naar de mensen hier in de VS, die we kennen en onze fotokaart naar mensen, die ons al een jaar of meer niet hebben gezien. De eerste twee zijn klaar! Zesendertig kaarten zijn geschreven en hoeven alleen nog een postzegel opgeplakt. Alleen de fotokaarten moeten nog.

Martine komt langs om een stapel Nederlandstalige tijdschriften op te halen. Ik vind het fijn om mijn Margrieten door te geven, in plaats van ze weg te gooien. Van Martine krijg ik een stapeltje Opzij tijdschriften. Nu nog even tijd vinden om ze allemaal te lezen, maar het lijkt me wel een leuk tijdschrift.

Martine bewondert mijn wijnbedeltjes, die ik als kleine Kerst cadeautjes aan het maken ben. Ook de "rendieren" op onze voordeuren vindt ze leuk. Die heb ik ook zelf gemaakt met (fake) groensel, strikken, ogen en een rode kerstbal als neus.

De kinderen komen thuis uit school en Christine en Mallory komen langs na een bezoek aan de orthodontist. Ze geven Saskia alvast haar verjaarscadeautje, ze kan leuke papieren figuurtjes maken met het Klutz boek.

Christine en ik drinken samen een glaasje wijn en de meisjes vermaken zich meteen prima met Kai en zijn twee vrienden, Michael en John. De interesse in jongens begint toch langzaam te komen bij de preteens.

We eten tuna noodle casserole uit de crockpot en dat is zoals altijd erg lekker. Net als ik mijn laatste hap achter de kiezen heb, belt Annemarie.

Zij is begonnen met een baantje bij Nordstrom, op de lingerie afdeling nog wel. En ze vindt het vreselijk! Maar ik lig dubbel bij haar verhalen, ik zie het zo voor me! Zo is er de heel dikke dame, die zich in een corset wil proppen, zodat Annemarie zich afvraagt, waar het allemaal blijft. Maar ook de heel dunne dame, die datzelfde corset wil! In ieder geval is dit niet haar droombaan, dat is duidelijk!

Terwijl ik met Annemarie praat zijn Rick en de kinderen bezig Softpaws bij de katten aan te brengen. Er werd weer veel te veel gekrabt. Het gemiauw en gejammer is niet van de lucht (geloof me, het doet geen pijn, maar ze willen niet vastgehouden worden), maar ze hebben weer mooi gekleurde nageltjes en ons tapijt zal dankbaar zijn!

Hoewel dit geen opwindende dag was, voel ik me toch voldaan. En zeker moe, ik ga vroeg naar bed!! Onvoorstelbaar, dat het alweer woensdag is!