Puppies!

Helaas was dit alweer een vreselijke nacht, waarin Rick mij (gelukkig) om vier uur vraagt hoe ik me voel en dan vraag ik hem maar om Mineral Ice te smeren, want ik lig al een paar uur wakker. Dat helpt goed, ik val weer in slaap en wordt om negen uur met schrik wakker van de telefoon.

Degene, die belde, heeft alweer opgehangen voor mijn slaperig hoofd de telefoon kan vinden. Wel jammer, dat ik nu de afloop niet weet van mijn fantasie droom, waarin ik bij het huwelijk van een kikker en prinses moet zijn, waarna er een "big bang" zou zijn, die alles zou vernietigen. Zo spannend! Waar komt zo'n droom vandaan, om te gieren, toch??

Zowel Saskia als Kai zijn uit logeren en moeten voor tienen opgehaald. We trommelen Katja uit bed en gaan (later dan we hoopten) om kwart over elf op weg naar Midlothian, Virginia. Hier zullen we een nestje met zes Australische herdertjes gaan bezoeken.

We denken er, vanwege mijn pijn, over om toch niet te gaan, want het is een lange autorit. Maar eerlijk gezegd heb ik net zoveel pijn op de bank, als in de auto en dit verzet de gedachten natuurlijk enorm.

Helaas is het verkeer zo erg als het maar kan zijn. Op de Interstate 95 rijden we op zijn hoogst 60 km/u in een zone, waar je 110 mag! En dan weer stoppen en dan weer doorrijden, vreselijk! Rick weigert echter een sluipweg te nemen, tot we echt stilstaan, dan neemt hij route 1 eventjes. Daar kunnen we gewoon 130 km/u rijden, we komen welgeteld twee auto's tegen!

Maar het is lunchtijd, inmiddels en Rick is dol op Interstates en haalt mij over, dat we daarlangs sneller een fast food restaurant tegen zullen komen (ik heb een hekel aan de 95!).

We zijn de snelweg nog niet op, of er komt een ambulance met zwaaiende lichten en sirene langs ons denderen. En even later volgen er twee brandweerwagens, even hard loeiend. Zodra we de snelweg oprijden, zie ik waarom, er gaat een enorme rookpluim de lucht in!

Sh**!!! We moeten naar de wc en hebben honger en dit is duidelijk een ernstig ongeluk. Gelukkig is het net gebeurd en zijn we er uiteindelijk nog vrij snel langs, omdat de rechterbaan snel gaat (al is het ongeluk aan de rechterkant). Een auto staat compleet in brand en ze zijn nog aan het blussen. Gelukkig lijken er geen gewonden te zijn gevallen, de betrokken personen staan van een afstandje toe te kijken.


Het fikte goed!

Bij de eerst volgende afrit kiezen we Wendy's als lunch plek. Ik bel onze gastvrouw gauw, dat ze gelijk had en het verkeer vreselijk is, dus dat we zeker een half uur later, dan afgesproken, zullen arriveren. Dat is gelukkig prima.

Wendy's chili is heel erg lekker en de anderen genieten van hun hamburgers. Het is druk in het restaurant, zoals het overal druk is! Ik zie nu waarom we in het op een na slechtste verkeer gebied in de VS wonen! Wat een mensen!!!

Eindelijk, na drie uur onderweg geweest te zijn, komen we, dankzij Mio, die ons trouw de weg wijst, in Midlothian aan. Dit plaatsje ligt net ten westen van Richmond (mijn hoop het historische centrum van deze stad ook te bezoeken is al vervlogen na al het slechte verkeer) en hun huis ligt helemaal in de "country". Het is er prachtig, dichte bossen, kleine weggetjes en hun huis ligt helemaal ergens achter. Er staat zelfs een vliegtuigje op hun land en verder allerlei ander spul (oude auto's e.d.).

Sue en haar man zijn heel erg hartelijk, ze hebben een heerlijk zuidelijk accent, maar ook een prachtig groot huis! We worden gelijk aan de zes puppies voorgesteld. Wat een knuffeltjes! En we moeten er twee uitkiezen (eerste en tweede keus), omdat een dame uit Michigan en Sue zelf eerste keus hebben.

Na veel wikken en wegen en oh's en ah's valt onze eerste keus op "Cash" en de tweede keus op "Stone". Geen van beiden lijken de keus van de andere dames te zijn, dus hopelijk wordt het "Cash". Die heeft een fantastische persoonlijkheid en lijkt twee verschillend gekleurde ogen te krijgen, iets waar Katja en ik vooral op "vallen".

We knuffelen en spelen en worden gelikt en de kinderen zijn niet uit de "box" weg te slaan! Na zo'n anderhalf uur ontmoeten we moeder hond, Maggie. Wat een schat! Als ik zo'n volwassen herder zie, weet ik, dat dit het ras voor ons is. Loyaal, intelligent, ook wel wat waaks en lief met kinderen.

Maggie heeft alleen maar aandacht voor onze drie. Aan Rick en mij snuffelt ze enkel even. Katja, Kai en Saskia krijgen al haar affectie!!

Dan mogen de puppies en Mamma nog even naar buiten, maar Maggie vindt ze maar hinderlijk. Zij gaat dus alweer gauw naar binnen, terwijl de kinderen ravotten met de pups.

Het is inmiddels alweer donker aan het worden en met de nachtmerrie-achtige heenweg in gedachten vinden Rick en ik het nu echt tijd om huiswaarts te gaan. Met veel moeite nemen we afscheid en kijken enorm uit naar eind januari, wanneer we onze nieuwe huisgenoot kunnen afhalen.

De terugweg verloopt relatief zonder problemen, al komen we wel weer in langzaam rijdend verkeer terecht. Maar daar zijn we wel aan gewend. Al met al neemt de terugweg minder dan twee uur tijd in beslag, heel redelijk, dus.

Saskia heeft al een logeerpartij met Tabatha geregeld en, nadat we met zijn allen gauw pizza hebben gegeten, spelen we Nickelodeon Scene It. Jeetje, dat is moeilijk! Al kijk ik altijd met een half oog naar de shows, de meeste vragen weet ik niet te beantwoorden. Saskia wint dus ook ruim.

Nog twee dagen voor we in een nieuw jaar beland zijn. Wat een vreemde gedachte! In ieder geval lijkt januari niet zo saai als andere jaren met Nederlandse gasten en een nieuwe puppy in het vooruitzicht!

Eindeloos veel puppy foto's:


Kai met "Cash"





Cash





Mamma Maggie met haar kroost



Vijf van de zes



Eve en Lily



Kai met Cash



Cash





"Stone"



Cash





Lily



Katja met Cash