Over de terugrit vanuit Canada

Onze wekkers gaan om half zeven en we waren beiden al wakker. We maken ons klaar en pakken in. 

Rick ziet op zijn app dat de dichtstbijzijnde Starbucks, die dit weekend gesloten was, open is en nitro brew heeft. 

We lopen erheen en bestellen de gewoonlijke koffies. Rick neemt het kalkoen spek met kaas en eiwit broodje en ik de spinazie en ei wrap. 

Daarmee lopen we naar de parlementsgebouwen en eten in het zonnetje. Natuurlijk is er vandaag een prachtige blauwe lucht. 

Nadat ik de nodige foto's heb gemaakt lopen we terug naar het hotel. Daar halen we de bagage van de kamer en checken uit. Rick heeft intussen de auto al laten halen. 

We gaan op weg en het wordt steeds mistiger naarmate we dichterbij de St. Lawrence Rivier komen. 

Helaas betekent dat geen mooi uitzicht over de Thousand Islands. De souvenirwinkel waar we vaak stoppen is gesloten dus we rijden zonder stoppen naar de grens. 

We vertellen de US Border Control agent netjes dat we wat boodschappen van de Nederlandse winkel meehebben. Dat is prima en we kunnen zo doorrijden. 

Na een half uurtje rijden is het weer zonnig. Toch jammer dat we de eilanden niet konden zien. We tanken bij een Sunoco en rijden dan al gauw langs Syracuse. 

Hier is de staat New York zo leeg! Als je zo door de VS rijdt vallen altijd weer de uitgestrekte gebieden zonder ook maar een dorpje op. Dan realiseer ik me weer eens hoe groot dit land is.

In een van die dorpjes, Marathon New York, stopten we vroeger altijd. We overnachtten dan bij de Three Bear Inn tot het ons te ranzig werd met kleine kinderen. 

Tot onze grote verbazing bestaat de Inn nog steeds. Hij ziet er nu een stuk beter onderhouden uit. 

Marathon zelf is ook een leuk dorpje aan de rivier. Die rivier heeft, zoals zo vaak, een Indiaanse naam: Tioughnioga rivier. Ik heb geen idee hoe je dat uitspreekt! 

Bij Binghamton bezoeken we een Wendy's. Die hebben redelijk lekkere salades. Rick neemt de taco salade en ik de Cobb salade met kip, spek, kaas en ei als proteïnes. De groente smaakt vers en knapperig, lekker. 

Hier neem ik het stuur over en rijd via Wilkes Barre naar Hazleton. De route is behoorlijk heuvelachtig en bochtig dus goed om Rick even rust te gunnen. 

Na twee uur rijden wisselen we weer. Even de benen strekken en weer door. Nog 325 kilometer te gaan en die gaan zonder oponthoud, maar zijn wel zwaar qua pijnen. 

Eindelijk, om kwart over zes, rijden we onze oprit op. De reis duurde tien uur en was een stuk makkelijker dan de heenweg, zowel qua weer als qua verkeer. We hebben het er weer veilig vanaf gebracht en dat is altijd weer iets om dankbaar voor te zijn.

Trouwe lezers raden al wat mijn avondeten is, yakitori van Genki. Rick bestelt zijn favoriete taco's. Het was een heel leuk weekend en fijn weer thuis te zijn. Ik ben blij de komende drie weekenden thuis te zijn (voor Rick is dat maar een weekend!). 

Mijn kolibrie voeder heeft eindelijk wat bezoekers gehad. Eergisteren was het een mannetje en vandaag een vrouwtje. Om de een of andere reden lukt het niet de video's te plaatsen, maar hieronder een aantal foto's.