Over een wilde rivier

Zeven uur komt al snel en ik blijf nog even liggen. Rick is toch altijd in de keuken bezig en dan lopen we elkaar maar in de weg. Een kwartiertje later sta ik mijn ontbijt te kokkerellen.

Nadat ik wat cardio gedaan heb is Rick klaar om naar Vienna te gaan. Hij brengt zijn kleding naar de stomerij en als we wegrijden lees ik net van iemand, waarvan juist deze stomerij haar kleding is kwijt geraakt. De eerste reactie daarop is van een vrouw met dezelfde ervaring. Hopelijk krijgt Rick over een paar dagen zijn kleding terug!

Bij Starbucks worden onze koffies ons bij de drive thru aangereikt. Dan rijden we nog naar de paarse glasbak en vervolgens heb ik precies een half uur om nog wat cardio te doen voor ik naar Sharon ga.

Daar heeft zij weer een half uur met gewichten, elastieke banden en de bal voor me. We hebben het altijd over van alles en nog wat. We bedenken dat wij elkaar ook alweer meer dan twintig jaar kennen, wat vliegt de tijd toch. 

De zon schijnt nog als ik weer naar buiten stap en die zullen we morgen en donderdag niet te zien krijgen. Ik besluit meteen door naar Great Falls te rijden. Ik heb mijn wandelstokken in de auto en ga daarmee lopen. 

De rivier zit heel vol vanwege de regens van de afgelopen weken. Het water staat iets minder hoog dat wat ik op foto's van een paar dagen geleden zag. Hoe dan ook is de kolkende rivier een machtig gezicht. Er zijn sommige plekken in deze omgeving waar ik een vakantiegevoel krijg en Great Falls is daar een van. 

Lijkt me ook wel leuk eens te doen

Na de uitkijkpunten bekeken te hebben loop ik eerst een rondje naar het oosten. Dit is het ruigere pad met nogal wat klimmen over stenen e.d. De stokken komen goed van pas. De rivier vernauwt bij de Mather Gorge en dat is ook altijd een heel mooi uitzicht.

Eenmaal terug bij het bezoekerscentrum besluit ik ook een stuk naar het westen te lopen. Dit is vlakker en er zijn meer wilde bloemen te zien. De rivier is hier boven de watervallen ook breder, door het vele water komt hij zelfs wat buiten zijn oevers. Bomen staan onder water, die gewoonlijk op het droge staan.

Op een gegeven moment komen er twee stellen van de andere kant aangelopen. Al van verre denk ik: "Dat zouden best Nederlanders kunnen zijn". En jawel, dat is het geval. We wensen elkaar een vriendelijke "goedenmorgen". Ik vraag me altijd af wat die herkenning is. Hun kleren waren niet echt anders. 

Na iets meer dan een uur wandelen ben ik terug bij de auto en twintig minuten later alweer thuis. Ik neem me voor dit vaker te gaan doen. Ieder bezoek aan dit park is anders.

Mijn lunch is dezelfde als gisteren en ik ga hem buiten eten. Ik zie een baby sprinkhaantje op de begonia. Zo schattig, ik moet er een foto van maken. 

Rick opent de hot tub en maakt hem schoon zodat ik erin kan. Het is zo ontspannend om lekker te bubbelen. Ook goed voor mijn spieren, die laten merken dat er slecht weer aankomt. In beweging blijven helpt ook, maar ik ben moe van al het bewegen vanochtend. 

Etende meesjes terwijl ik in de hot tub zit

Na drie kwartier ben ik een pruim en ga in de zon voor het huis zitten opdrogen. Als de zon achter de wolken verdwijnt ga ik me gereed maken voor het happy hour van vanavond.

Dat is bij The Maple Room en we zijn met zijn zessen. Een paar dames heb ik al een tijd niet gezien dus het is erg leuk dat zij er ook bij zijn. Helaas zijn de mosselen op, maar het flatbread is ook erg lekker. Het uur worden er twee en dan nemen we afscheid. Het is altijd weer zo gezellig!

En nu is het tijd voor Below Deck Down Under. Ik heb ondanks de pijnen, die maar niet minder worden, genoten van deze dag!