Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, maart 31, 2014

Annette komt aan

Al vroeg word ik door de telefoon gewekt.  Saskia belt dat ze weer hoofdpijn heeft en wil naar huis komen. Eenmaal thuis blijkt dat er veel meer aan de hand was.  Verder kan ik er hier niet over uitwijden, maar Saskia gaat door een erg moeilijke periode. Natuurlijk blijft ze daardoor weer thuis uit school.


Na mijn ontbijt ga ik naar de sportschool voor mijn personal training uur met Sharon.  Dat gaat weer lekker snel.  Gewoonlijk doe ik na afloop nog een half uur cardio, maar vandaag is er teveel gaande daarvoor.  Ik hoop mijn tienduizend stappen met Cosmo wandelend en "gewoon" bij elkaar te rapen vandaag.

Thuis is Kai inmiddels ook op.  Ik maak me gauw klaar en dan gaan we samen lunchen bij Le Pain Quotidien.  Het is ook goed om Kai even alleen te hebben en over zijn toekomstplannen te praten.  Hij heeft nog flink wat werk te doen voor zijn graduation, want heeft heel wat hooi op zijn vork genomen dit semester.  

Als hij klaar is met college zal hij eerst weer een tijdje thuis komen wonen.  Hij heeft voorlopig ook vertaalwerk dat goed verdient en hij kan dan de tijd nemen om te bedenken wat hij verder wil doen.  Dat zal of een tolkenstudie zijn of iets anders op vertaalgebied.  

Het eten is ook weer heel lekker, ik heb de kip pot au feu, altijd een favoriet en een hibiscus drankje dat ook erg smakelijk is.  Kai's quiche lorraine ziet er ook super uit.  Na het eten vertrekt Kai meteen weer naar Richmond.  De laatste loodjes nu voor hem, die zeker als "loden" klinken!

Cosmo heeft wel weer eens een lekkere wandeling nodig.  Het weer is onvoorstelbaar mooi na de sneeuw gisteren (die zelfs voor de meteorologen een raadsel was).  Ik hoef zelfs geen jas aan. Ik probeer een cache te vinden in ons plaatselijke park, maar die is nergens te bekennen, ondanks dat anderen hem makkelijk vonden in februari.

Na de wandeling rijd ik naar Safeway om wat nieuwe bloemen te kopen.  Ik koop een bos oranje tulpen en een bosje narcissen voor in Annette's kamer.  Ook zie ik kleine plantjes, waarvan ik er een koop om degene, die bij ons al jaren staat te verpieteren, te vervangen. 

Dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan om Annette op te halen.  Zij is hierheen gevlogen uit San Antonio.  De laatste keer dat Annette in Washington was was 1980, dus ik heb haar heel wat te laten zien.  We vinden elkaar makkelijk bij de bagage band.

Op weg naar huis kletsen we heel gezellig bij.  Rick is al thuis en we bedenken waar we willen gaan eten.  de keuze valt op Four Sisters.  We beginnen met hun lekkere loempia's.  Annette en ik bestellen gerechten met rijstpapier "pannenkoekjes", mijn favorieten.  Het smaakt allemaal heerlijk.

De rest van de avond kletsen we lekker en Annette leert onze huisdieren kennen.  Morgen gaan we een deel van Washington verkennen. 


zondag, maart 30, 2014

Het regent, het z...sneeuwt!

Zaterdag

Het werd gisteravond erg laat, want een van Saskia's vrienden had haar erg gekwetst en er kwam heel wat ouderlijk getroost aan te pas.  Gisteren schreef ik al in mijn blog dat het tijd wordt dat iedereen naar andere scholen gaat en dit onderstreept dat weer eens.  Gelukkig zijn de mensen, die ook naar VCU gaan, wel allemaal echte vriend(inn)en van Sas.

Wetend dat het vandaag toch een verregende dag gaat worden, slaap ik dus lekker uit.  Tot mijn verbazing staat Rick een stuk eerder op en ook Saskia is al beneden als ik eindelijk mijn warme bedje uitkom.  Wat is het verleidelijk om er weer in terug te kruipen, want het komt met bakken uit de hemel buiten!

Rick heeft mijn koffie al klaar staan en de twee geroosterde wafels als ontbijt gaan er goed in.  Dan is het tijd voor sporten.  Of althans, bewegen is het meer vandaag, want ik heb niet zoveel energie, maar volbreng toch een uur op een lage stand op de elliptical.  Saskia is naar de sportschool geweest en doet ook nog wat gewichten op mijn aanwijzingen, maar ook zij is natuurlijk moe.

Puf, puf vandaag!

Mijn boek is spannend en ik lees het uit voor Rick en ik Vienna ingaan.  We halen eerst snel lunch bij Sweet Leaf.  Rick een wrap met gerookte zalm en ik ben dol op hun linzensalade en de knapperige boerenkool.  Ze hebben hier ook veel salades (vandaar de naam), maar die zijn mij zelfs veel te groot!

Na het eten steken we over naar de Giant.  We werken ons lijstje hier af, waaronder sushi en wijn om mee te nemen naar het afscheidsfeestje van onze buren, de ouders van Leah voor degenen, die allang meelezen.  De sushi chef van de Giant raadt ons van alles aan.  Het is hier goedkoop en goed weet ik uit ervaring.

Thuis maak ik foto's van de verregende narcissen en doe wat Spaans.  Daarna vertrekken Rick en ik richting het Angelika Film Center.  We gaan de film Bad Words kijken.  Die is zeer vermakelijk, al mag er van mij wel wat minder schuttingtaal in gebruikt worden.  Ach, perfekte regenachtige dag vertier is het.
Onze narcissen staan er nat bij

Het houdt maar niet op met regen dus de paraplu gaat mee als we rond kwart over zeven met onze sushi naar de overburen lopen.  Janet, Paul, hun zoon Jim and zijn vrouw Lindsey zijn er al.  Helaas heeft Leah een examen en kon er niet bij zijn, maar zij heeft iedereen een heel lieve brief geschreven.

Paul laat enthousiast foto's van hun nieuwe huis zien.  Dat is nog in aanbouw in Wilmington, North Carolina, dichtbij zee.  Janet en Paul zijn beiden een paar maanden geleden met pensioen gegaan en gaan daar nu voor de rest van hun leven wonen.  Het klinkt allemaal erg goed.

Het wordt een gezellig feestje met allerlei lekkere hapjes.  We kennen elkaar als buren dit jaar vijftien jaar dus hebben al heel wat lief en leed samen meegemaakt.  Ik blijf het bijzonder vinden hoe we ondanks onze heel andere achtergronden toch een hechte groep zijn, die van elkaar opaan kan.  Ook de "nieuwe" buren, die hier inmiddels alweer een paar jaar wonen passen er prima tussen.

Als Kai sms-t dat hij thuis is, nemen we afscheid.  Een boek dat Kai hard nodig heeft is per ongeluk bij ons thuis aangekomen en Kai heeft de gelegenheid aangegrepen om dan maar naar huis te komen.  We kletsen nog even bij en zoeken dan ons bed op, moe ook na de late avond gisteren.

Zondag

Het weer is zo mogelijk nog slechter dan gisteren.  Het plenst als we naar de drive thru van Caribou Coffee rijden om daar ontbijt te halen.  Met Kai erbij hebben we een flinke bestelling en weer thuis zie ik dat mijn spinazie minibroodjes er niet bij zitten.

Rick en ik rijden dus terug en krijgen niet alleen de spinaziebroodjes, maar ook een paar koekjes en flesjes water erbij als vergoeding voor het ongemak.  Zeer netjes!

Na het ontbijt is het weer tijd voor mijn bijna dagelijkse afspraak met de elliptical.  Al kijkend naar een aflevering van Cranford gaat het uur interval snel om.  Intussen kijk ik in de tuin ook naar een waar meer door alle regen.

En wat zie ik dan tot mijn verbazing?  Witte vlokken!  Je leest het goed, het sneeuwt, totaal onvoorspeld! Gelukkig blijft het niet liggen, maar slechter weer kan het bijna niet zijn, harde wind, sneeuw en koud.

Als lunch geniet ik van de overgebleven sushi van gisteravond.  Er is precies genoeg voor een lekkere maaltijd.  Rick wil niet iets kouds met dit weer, dus het is allemaal voor mij!

Het wordt verder een paar uurtjes binnen ontspannen.  Kai en Saskia studeren, Rick werkt aan een groot project voor de president en de medewerkers in het Witte Huis en ik ga maar weer eens verder met mijn Spaanse lessen op Duolingo

Een uitzicht dat in december leuk is, maar niet meer eind maart!

Mijn internet vriendin Mary uit Toronto is net aangekomen voor een conferentie en we hebben afgesproken naar de National Gallery of Art te gaan.  Rick werpt zich op om onze chauffeur te zijn en we halen Mary op van haar conferentiehotel.  We zijn Rick zeer dankbaar, want het sneeuwt nog steeds en is berekoud met de hard wind!

Rick zet ons vlak voor het museum af en na de tassencheck lopen we naar boven.  Het is druk vandaag, denkelijk zijn we niet de enigen, die dit vreselijke weer willen ontsnappen.  We beginnen met de Nederlandse en Vlaamse meesters.  Dit museum heeft de grootste collectie daarvan buiten Nederland en ik vind het altijd een genot ze te bekijken.  Er zijn ook een paar nieuwe aanwinsten en geleend van andere collecties.

Daarna laat ik Mary het enige Leonardo da Vinci schilderij in de Amerika's zien, Ginevra de Benci.  Hier is het bijna net zo druk als bij de Mona Lisa.  Het is dan ook bijna net zo'n mysterieus schilderij.

Als laatste genieten we van de vele impressionistische schilderijen, die het museum rijk is.  De Cezannes, Renoirs, Monets en ook een aantal prachtige van Goghs zijn een genot voor het oog.  Ook hier is het daarom een stuk drukker dan gewoonlijk.
Een nieuwe van Gogh in de collectie

Als we gezien hebben wat we wilden bel ik Rick weer.  Hij komt ons als de perfecte chauffeur ophalen.  Het sneeuwt/regent nog steeds erg hard, dus heel fijn.  Voor Mary naar haar welkomstreceptie moet besluiten we nog ergens wat te gaan drinken.
Ook zo'n mooi gebouw van binnen, de Gallery of Art

Chef Bart van Cafe Belga heeft vorig jaar een nieuw restaurant geopend, B Too.  Ik had op Facebook gelezen dat ze ook bitterballen en frikandel speciaal hebben.  Die staan op het Happy Hour menu van 16 tot 19 uur iedere avond.  Je moet er wel voor in de bar zitten om te kunnen bestellen.

Rick en ik bestellen de bitterballen en frikandel (of frikadel, zoals die op het menu heet) en Mary, die vegetarier is, bestelt de frietjes, waar ik er ook een paar van heb, erg lekker.  Ik vind de bitterballen helemaal overheerlijk, de frikandel is lekker, maar niet helemaal zoals ik me hem herinner.

Mary en ik, die elkaar al meer dan achttien jaar virtueel kennen en toen Saskia een jaar of vijf was hebben we elkaar al een keer ontmoet, hebben van alles te bepraten, maar sluiten Rick ook niet buiten.  Voor we het weten is het tijd om Mary naar haar welkomstreceptie te brengen.

Die vindt plaats in het National Museum of American History.  We zetten Mary bij de ingang af en nemen afscheid.  Naarmate we naar huis rijden wordt het steeds witter.  Het is maar een laagje sneeuw, maar toch!

Thuis wacht Kai ons al op voor het avondeten.  We bestellen Zpizza en kijken naar Once Upon A Time.  Het is gezellig zo met zijn vieren, alleen Katja mist nog.  Ondanks het nare weer hebben we toch weer een fijn weekend gehad.  Morgen komt Annette en ik zie ernaar uit met haar dingen in de omgeving te gaan doen!



zaterdag, maart 29, 2014

Geocaching

Helaas wordt Saskia alweer met hoofdpijn wakker en mist daardoor haar eerste uur.  Er spelen weer een aantal dingen in haar leven waarvan ik denk dat ze gedeeltelijk te maken hebben met de terugkeer van de spanningshoofdpijnen.  Het wordt tijd dat iedereen naar andere scholen gaat en daardoor afstand van elkaar neemt.

Het regent buiten en onze achtertuin lijkt wel een zwembad.  Als ik Cosmo uitlaat moet ik zijn poten bij binnenkomst ook helemaal moddervrij maken.  Ondanks dat zie ik alweer allerlei bruinige vlekken op ons tapijt.  Het is vechten tegen de bierkaai om dat schoon te houden!

Na mijn uur cardio interval op de elliptical douche ik gauw en ben net klaar als Anja en Lia op de stoep staan.  We hebben afgesproken te gaan lunchen en daarna te gaan geocachen.  Dat laatste heb ik jaren geleden al eens geprobeerd, maar toen vond ik de GPS te ingewikkeld.  Nu is het met de telefoon app stukken makkelijker.

Alleen regent het als we op weg gaan naar Bazin's.  In de regen geocachen lijkt ons niet zo leuk, maar gelukkig ziet het ernaar uit dat het droog wordt op mijn radar app.  De lunch is heerlijk.  We bestellen alle drie salades, Lia en ik zalm en Anja kip.  De zalm is perfect bereid met mosterdzaad.

 Als we klaar zijn met eten is het inderdaad droog en lijkt ook zo te blijven, de zon komt zelfs voorzichtig te voorschijn.  We halen Cosmo op en rijden dan naar Nottoway Park waar drie caches liggen.  Het is wel een flinke modderboel in het bos, maar zo'n lekkere temperatuur dat de jassen uitkunnen.

De eerste cache lijkt ergens in de rimboe diep onder struiken te liggen en we hebben geen zin ons daaraan te wagen.  Na wat zoeken vinden we de tweede cache vrij makkelijk.  Het is een vogelhuisje met onderin het log.  Ik heb nog geen Geocaching.com account dus teken deze nog niet.  Ik vind het zo leuk om te doen dat ik op weg naar de laatste cache van vandaag ook een eigen account aanmaak.
Gevonden!

Door het bos, langs sportvelden en overige modderige paden, plassen trotserend, vindt Lia ook de laatste cache.  Daar zitten een aantal boeken in, sommige caches zijn ook bedoeld om dingen uit te wisselen, in dit geval dus boeken.  Wij hebben geen boek mee, dus tekenen het log en doen alles dan weer netjes terug.
Ik log mijn eerste cache

Om Cosmo wat te laten opdrogen lopen we nog een stukje over de geasfalteerde paden en bij de van heb ik gelukkig een doek mee om hem zo droog mogelijk mee te maken.  In die lange vacht van hem blijft zoveel modder zitten!

Na afscheid van Lia en Anja te hebben genomen ga ik naar Lofty Salon.  Het is weer hoog tijd mijn uitgroei bij te laten werken.  Saskia komt ook mee om haar haar te laten bijknippen.  Anderhalf uur later zien we er beiden weer pico bello uit.

Het is zulk lekker weer dat ik nog even buiten voor het huis ga lezen voor Rick thuiskomt.  De narcissen zijn ook eindelijk uit, langzaam maar zeker komt die lente toch wel.

Rick stelt voor om bij het visrestaurant McCormick & Schmick's te gaan eten.  Natuurlijk zeg ik daar als visliefhebster geen nee tegen.  We krijgen een tafel in een bijna prive kamertje, heel romantisch.  Ik bestel mijn favoriete cocktail, vodka martini met wat bloody mary mix en het glas gedoopt in Old Bay seasoning, mmm!!

Ook mijn tonijn met komkommersalade is zo zacht dat hij bijna op mijn tong smelt.  Rick heeft een Caribische vis waar we nooit eerder van hebben gehoord met crab en smult daar ook van.  Het is weer een goed begin van het weekend.



donderdag, maart 27, 2014

Een leuke internet ontmoeting

Om half zeven word ik wakker en zie tot mijn opluchting dat Saskia zich aan het klaarmaken is voor school. Rick vertrekt ook naar zijn werk en ik draai me nog een paar keer om.  Niet te vaak, want ik moet voor al mijn plannen van vandaag ook nog wel even sporten.

De vriendelijke Kevin van de dokterspraktijk belt dat de resultaten van mijn bloedtest er al zijn en ik hoef zowaar de nurse practitioner helemaal niet te zien.  Ik ben er nog steeds blij om dat ik voet bij stuk hield vorige week, scheelt weer een dollartje of honderd!

Na mijn ontbijtwafels en koffie stel ik mijn timer in op tabata.  Ik doe mijn gewoonlijke dubbele Max Capacity.  Onderwijl kijk ik naar een van de opgenomen shows op de tv en zo gaan de 32 minuten lekker snel.

Daarna neem ik Cosmo mee voor een wandeling door de zonnige buurt.  Het zou vandaag wat warmer worden, maar er staat nog een heel koude wind.  Langzaam zie ik de buurt kleuriger worden.  De krokusjes zijn uit, de narcissen in veel tuinen ook en de maples bloeien.  Alles is wel veel later dan gewoonlijk!


Thuis maak ik me gauw klaar om naar de metro te lopen.  Ik heb om half twee afgesproken met Shannon en haar familie.  Met haar correspondeer ik al vele jaren via een emaillijst en Facebook dus leuk om haar nu eindelijk te gaan ontmoeten.

De trein staat al klaar en bij McPherson Square stap ik een half uurtje later weer uit.  Ik heb nog zo'n drie kwartier en besluit even gauw bij Potbelly te gaan lunchen.  Dan krijg ik een sms van Shannon dat ze verlaat zullen zijn.

Zij hebben een rondleiding in het Capitool gehad via een senator en zijn daar nu pas mee klaar.  Ze vraagt of we elkaar om half drie kunnen treffen, zodat zij nog even wat kunnen eten.  Natuurlijk kan dat en nu heb ik opeens zeeen van tijd.

Mijn besluit is gauw genomen, tijd om mijn vrienden Mark en Tony van de Old Ebbitt Grill een bezoek te brengen.  Nu ik een tijdje niet zoveel rondleidingen heb is het goed mijn gezicht daar toch af en toe te laten zien, zodat ze me niet vergeten.

Door Mark word ik enthousiast begroet en hij vraagt of ik een tafeltje wil.  Het is, zoals altijd, beredruk in het restaurant met allerlei mensen, die op een tafel wachten.  Ik vind het dan niet terecht om er in mijn eentje een in beslag te nemen en in de bar is het ook gezelliger.  Ik bedank Mark en vind nog een stoel open aan de bar.

Aan mijn ene kant zitten Britse zakenmannen en aan mijn andere kant Italiaanse toeristen.  Dit restaurant trekt allerlei klanten aan.  Het menu is weer veranderd sinds ik hier voor het laatst was.  Er staan een aantal nieuwe dingen, die ik lekker vind, op dus het is even kiezen.

Het wordt uiteindelijk de kipsalade met boerenkool, walnoten, kaas en quinoa met een heel frisse citroen dressing, die ik er zoals altijd naast vraag.  Het is smullen geblazen, een heel goede combinatie van smaken.

Na het eten zie ik Tony ook nog even.  Ook hij staat erop me volgende keer een tafel te geven, maar ik zeg hem dat ik het aan de bar prettiger vind.  Het is daar een stuk minder eenzaam, tenslotte. Ik krijg nog wel even een "hug" en "laat me weten wat je wilt, Honey Bunny".  Ik vind dat laatste toch zo leuk, honey bunny, alleen een oudere man kan dat tegen een jongere klant zeggen.

Omdat ik nog bijna een uur heb voor ik Shannon zal treffen, loop ik door de straten van Washington om foto's voor mijn "Vormen en Patronen" themafoto te vinden.  De architectuur in dit gedeelte van de stad is erg mooi.  Ik maak een aantal foto's, die aan het thema voldoen.

Dan loop ik naar het monument wat ik nog maar een paar keer heb bezocht, dat voor de 56 ondertekenaars van de Onafhankelijkheidsverklaring.  Hier zijn alle handtekeningen in goudverf op stenen gecopieerd.  Het is weinig bezocht, maar wel interessant om te zien.
Uitlopende boom bij dit monument

Een paar minuten voor de afgesproken tijd kom ik bij de grote steen bij de ingang van het Tweede Wereld Oorlog monument.  Niet veel later komt er een man op mij af, die vraagt of ik op Shannon wacht.  Het blijkt haar vader te zijn en hij grapt dat zij niet meer komt.  Gelukkig heb ik net een sms van Shannon gehad, dus antwoord dat ik daar niets van geloof.

Dat haar ouders er zouden zijn wist ik, maar het hele gezelschap bedraagt Shannon, haar man en kinderen, haar zus, man en kinderen en de grootouders.  Bij elkaar dertien personen, die ik gelukkig niet bij elkaar hoef te houden.  Vooral Shannons man, moeder en haar dochters lopen met mij mee.  De anderen dan weer wel en dan weer niet.

Nadat ik uitgebreid over het Tweede Wereldoorlog Monument heb verteld, lopen we naar het Vietnam Memorial.  Daar is ook iedereen erg in geinteresseerd.  Ik merk nu toch wel dat ik op de meeste vragen ook een antwoord heb. 

Intussen kletsen Shannon en ik samen ook bij en vooral haar moeder is ook ontzettend aardig en geinteresseerd.  Het is altijd zo grappig hoe het net lijkt of je elkaar al jaren kent, ook al was dat contact slechts online. Na de nodige foto's en moeie tieners, die op bankjes willen uitrusten, lopen we naar het Lincoln Memorial.  

Als laatste bezoeken we het Koreaanse monument, want ik moet terug naar de metro.  Na nog gauw een foto met Shannon (ik vergeet altijd foto's met mensen erin te maken, dus ik ben blij dat zij het zich herinnerde) neem ik afscheid.  Wat een aardige mensen zijn dit, met Shannons moeder had ik ook nog heel wat kunnen praten, want zij is ook dol op reizen en was pas nog in Portugal.

Gauw loop ik terug naar het Smithsonian metrostation en bel eenmaal weer uit de tunnel Saskia om me op te halen.  Slechts een paar minuten voor Laura komt voor haar massages.  Zij begint met Saskia en dan ben ik aan de beurt.  Mijn hemel, pijn, pijn, pijn, maar het helpt wel.

Als avondeten bestelt Rick van Al Nakheel.  Ik heb de vegetarische "sampler" met allerlei verschillende gerechtjes, erg lekker.  Dan weer lekker bankhangen, Hell's Kitchen is weer begonnen en Gordon Ramsey is nog strenger dan anders.

De foto's van vandaag staan hier


woensdag, maart 26, 2014

Nog een heel erg winterse dag

Brrr, ik hoorde vannacht de wind al om het huis huilen en het is weer winters koud in onze kamer.  Het is dan ook even moeilijk opstaan, maar het moet, want ik heb een afspraak voor een bloedtest om half tien.  Daarvoor moest ik vasten dus met rammelende maag rijd ik erheen.

Gelukkig is het maar vijf minuten rijden en ben ik meteen aan de beurt.  Ik ben altijd wel onder de indruk van de punctualiteit van dit bloedafname-punt.  Ze hebben maar twee stoelen, maar ik heb er nog niet hoeven wachten.  Nog geen vijf minuten na aankomst loop ik weer de kou in.  Dat is maar goed ook, want ik heb een grondige hekel aan bloed laten prikken!

Nu ik toch in Vienna ben besluit ik mezelf te trakteren op een ontbijt.  Na dat bloed aflaten heb ik vast wat extra ijzer nodig en kies Caribou Coffee's ei, kaas en spinazie mini sandwiches.   Daarbij bestel ik een grote Americano met frambozensmaak (ja, ik weet het, niets puurs wat een Nederlander zou bestellen).   Het gaat er allemaal heel goed in!

Onderweg naar huis sneeuwt het weer flink, al blijft het niet liggen.  Gaat deze winter ooit weg!? De temperatuur blijft ook maar rond het vriespunt.  Door de wind voelt het daardoor alsof het ver onder nul is.  Ik smacht ernaar weer eens lekker met Cosmo de natuur in te gaan, maar vandaag gaat dat dus ook weer niet gebeuren, want met deze kou heb ik heel veel pijn.

Thuis tref ik tot mijn verbazing Saskia nog aan.  Ze had vanochtend weer erge hoofdpijn en Rick meldde haar laat.  De pijnstillers werkten echter niet en ze komt moeilijk op gang.  Toch vertrekt ze richting school en ik naar boven voor mijn uur cardio, al is dat vandaag niet heel rigoureus, ik heb gewoon geen energie.

Terwijl ik, al Cranford kijkend (ik heb trouwens ook Mr. Selfridge als een goede BBC serie gevonden, heeft iemand hier die gekeken?), mijn elliptische "stappen" bij elkaar krijg, komen de schoonmaaksters.

Eigenlijk vind ik het dan niet prettig om thuis te zijn, maar ik blijf toch maar doorgaan met sporten.  Ik sta ze zo tenminste niet in de weg.  Binnenkort hoop ik genoeg Spaans te kennen om met ze te communiceren.  Ik ben vastbesloten ook na Cancun nog door te gaan met Spaans op Duolingo.

Als ik bijna klaar ben krijg ik een sms van Saskia.  Ze voelt zich nog steeds naar, kan ze naar huis komen.  Ik probeer haar nog over te halen toch even te gaan, zodat ze niet weer een hele dag absent is en daar stemt ze mee in.  Niet veel later krijg ik toch weer een sms, ze komt naar huis en heeft zich nog niet aanwezig gemeld op school, zucht.  Ik bel dus maar weer eens dat vermaledijde afmeldnummer.

Saskia vertrekt eenmaal thuis meteen naar bed.  Ik heb wel erg met haar te doen, want herinner me van vroeger ook hoe moeilijk het was met erge hoofdpijn in de schoolbanken te zitten.   Gelukkig komt Laura morgen en kan zij ons beiden een massage geven.  Hopelijk gaat dat Saskia helpen.

Omdat ik bij Whole Foods moet zijn voor boodschappen besluit ik daar ook gelijk sushi mee te nemen voor de lunch.  Ze hebben weer de lekkere rijst met quinoa etc. en speciaal voor mij wordt die gemaakt met tonijn en komkommer en zalm en advocado.  Het smaakt weer superlekker!


Zo langzamerhand is mijn DRAAKJE van niet meer lichtgroen, maar grijswit door al het zout erop.  Ik ben optimistisch dat we winterweer nu gehad hebben en besluit hem te laten wassen bij Flagship Car Wash.  Dit bedrijf heeft de vorige wasstraat overgenomen en ik schrik van de prijs, $30!

Maar ja, de van is heel vies en er wordt van alles beloofd dat er gedaan zal worden van binnen en van buiten dus ik betaal het maar.  Ik ben absoluut niet onder de indruk.  Tien minuten (!) later is de van klaar en ze hebben precies hetzelfde gedaan waar het vorige bedrijf tien dollar minder voor vroeg.  Het gemak dient de mens, maar ik denk dat ik volgende keer toch naar de andere wasstraat in Vienna zal gaan.
Wel eindelijk weer schoon
Thuis werp ik mezelf op de logeerkamer.  Annette komt hier volgende week en ik vind dat het hier dan als een hotel moet zijn (zal nog wel het een en ander ontbreken, maar goed).  Daarvoor wil ik tenminte plaats in de kast van de logeerkamer maken om kleren e.d. te leggen.

Drie vuilniszakken met troep en oude kleren later kunnen er wat kleren bij.  Onvoorstelbaar hoeveel plaats extra kussens en dekens en mijn mini sauna (die ik bijna ook weg had gedaan, maar wie weet waar die nog goed voor is) innemen!  In ieder geval is die kamer nu klaar voor Annette's bezoek.

De rest van de middag concentreer ik me op Spaans op Duolingo.  Ik verbaas me erover hoe makkelijk het gaat.  Ik wil al jaren echt Spaans leren en ben vastbesloten dat nu ook te doen!  Ik begrijp er al heel veel van, nu is het tijd het naar het volgende niveau te brengen, spreken.

Voor ons avondeten heb ik zalm voor mij en kip voor Rick met spinazie en olijfbaguette van Whole Foods.  Het smaakt allemaal super.  Dan gaat, ja, je leest het goed, de open haard aan, want ik blijf het maar koud hebben.  Ik hoop echt dat dit nu de laatste winterse dag was!  Ik snak naar warmte!


dinsdag, maart 25, 2014

En ja hoor, weer een witte wereld

Rick en Saskia zijn beiden al heel vroeg op pad naar werk en school.  Als ik wakker word zie ik het witte al onder de lamellen door.  Het sneeuwt en blijft liggen op gras en daken en maar een heel klein beetje op de wegen.  Het is best een mooi gezicht, maar ik wil het niet meer op 25 maart!

Dit weer maakt me ook zeer lui.  Ik maak een paar bosbessenwafels als ontbijt en drink een aantal koppen koffie.  Intussen lees ik nieuws en Facebook en van alles meer.  Leuk is dat Obama het "gezellig" heeft gehad in Nederland.  We horen onze president tenslotte niet iedere dag Nederlands spreken!


Als de koffie op is zit er niets anders op, tijd voor mijn cardio routine.  Buiten wordt de wereld steeds witter.  Ik kijk een aflevering van Cranford.  Ik had nooit van deze serie met Judi Dench gehoord en vind hem erg leuk.

Na iets meer dan een uur heb ik het wel weer gezien en zoek de douche op.  Ik ben helemaal klaar met mijn winterkleding!  Wat zal het weer fijn zijn een zomerjurk aan te trekken.  Maar vandaag ga ik toch maar weer voor mijn warme "sneeuwdag" tenue.

Het sneeuwt flink hard en is koud dus arme Cosmo krijgt vandaag geen lange wandeling.  Hij is wel weer echt sneeuwhond en wil vaak naar buiten.  Ik neem toch ook maar weer een paar foto's, want de sneeuw op de bijna bloeiende planten is ook wel weer mooi.


Dan rijd ik naar het Pan Am winkelcentrum, het dichtstbijzijnde bij ons huis.  Daar ga ik eerst naar de UPS Store.  Om onverklaarbare redenen heeft Amazon.com mijn neefje's verjaarscadeautje naar ons adres gestuurd, dus ik stuur het door.

Erheen lopend bedenk ik hoe "lui" we eigenlijk zijn geworden.  Je doet een paar klikken op je computer, bestelt daarmee een cadeautje en dat wordt dan, als het goed gaat bij de ontvanger  Nu vind ik het een gedoe om het pakje zelf op te moeten sturen!

Het is inmiddels al ruim lunchtijd, het sneeuwt en Pho Thang Long ligt een paar deuren verderop.  De keuze is snel gemaakt, dit is absoluut een pho dag!  Dit keer probeer ik de pho eens met kip en wauw, dat wordt hem voortaan.  Heerlijk!

Ook in dit winkelcentrum is Pro Nails 3.  Mijn nagels zijn weer eens aan "vernieuwing" toe en wat beter dan zo'n sneeuwerige middag om er een vrolijke zomerse kleur, die me aan de zee doet denken, op te laten doen.

Het blijft maar sneeuwen, maar het dooit dus veel blijft er niet liggen.  Als dit ergens in januari of februari was gevallen hadden we volgens mij een flinke berg gehad.  Nu is het toch ook wel weer mooi om naar die vallende vlokjes te krijgen.  Laten we echter hopen dat dit de laatsten van dit seizoen zijn!

Rick komt thuis met onze favoriete Thaise maaltijden van Natta Thai.  Voor mij is dat de "wild pork", varkenshaas met groentes en heel wat verse groene peperkorrels.  Het smaakt weer prima op deze winterse avond.  Het blijft maar sneeuwen, ook ten tijde van dit schrijven vallen de vlokjes nog.  Gelukkig worden eind deze week veel betere temperaturen voorspeld!!

Meer foto's van vandaag staan hier.

maandag, maart 24, 2014

En dan is het weer maandag

Vrijdag belde ik mijn artsenpraktijk om een afspraak te maken voor bloedprikken om te kijken of medicijnen aan zijn geslagen.  Dat kon niet, kreeg ik te horen, de nurse practitioner wilde me eerst nog in persoon zien en daarna zou ik bloed kunnen laten prikken.  Ik maakte dus maar een afspraak met haar.

Toch zat dat me niet lekker.  Wij hebben dit jaar een vrij grote eigen bijdrage, die voldaan moet worden voor de verzekering uitbetaalt.  Ik heb geen zin om voor niets geld uit te gaan geven en belde terug dat ik niets met de nurse practitioner te bespreken had en daarom echt eerst die bloedtest wilde laten doen.

De receptioniste was niet gemachtigd dat te veranderen, maar ze zou een bericht aan de nurse practitioner sturen.  Een half uur later al kreeg ik een telefoontje terug.  Niet van de nurse practitioner, maar van ene Kevin, die mijn opmerkingen had gelezen en toch nog eens wilde benadrukken dat ik echt eerst de np moest zien.  Nogmaals legde ik uit dat wat mij betreft alle logica daar ontbrak en hij beloofde (want had dat duidelijk nog niet gedaan) het met de np te bespreken, pfff!!

Vrijdagavond miste ik het telefoontje en in de voicemail zei hij alleen dat hij belde.  Meteen bij het opstaan vanochtend besluit ik dus, helemaal strijdklaar, de praktijk weer op te bellen.  Net als ik mijn telefoon opneem zie ik hun nummer verschijnen.

Voorbereid op nog meer soebatten neem ik op.  Het is Kevin weer en na vriendelijke begroetingen zijn zijn eerste woorden: "You were right!"  Hallelujah!  De maandag begint goed.  Ik maak de afspraak om bloed af te nemen en pas als de uitslag bekend is zal de np bekijken of ik een afspraak met haar moet maken.  Soms moet je zo op je strepen staan!

Met toch een overwinningsgevoel ga ik naar beneden.  Saskia heeft vandaag twee proefwerken en vertrekt wat nerveus.  Na mijn ontbijt ga ik naar de sportschool waar Sharon me al opwacht.  Tijdens de rigoureuze gewichtenroutine, die zij weer voor mij klaar heeft, kletsen we bij.

Sharons oudste en Katja hebben elkaar een paar weken geleden gezien.  Zij zijn even oud en hij was ook vorig jaar klaar met college.  Net als Katja worstelt Casey met dit eerste jaar uit school en op eigen benen.

Bijna iedere avond en vaak ook overdag sms ik met Katja, die niet goed in haar vel zit. Ze voelt zich eenzaam en de baan, die ze heeft, is natuurlijk niet wat ze echt wil.  Ik vind het wel moeilijk mijn gewoonlijk zo evenwichtige dochter zo ongelukkig te weten, maar hopelijk kan ze zich eraan vasthouden dat het tijdelijk is.

Na nog een half uur cardio tot ik 5000 stappen heb op mijn Fitbit ga ik huiswaarts.  Het is een prachtige zonnige, maar winters koude dag met maar net boven het vriespunt.  Ik heb zo'n genoeg van mijn winterkleding, maar ja, haal toch maar weer een trui en broek uit mijn kast om aan te doen.

Voor de lunch heb ik ook zin in iets warms en bestel de meergranen linguini van Noodles & Company.  Die heb ik nog nooit geprobeerd, maar het is heel erg lekker met verschillende groentes en Parmezaanse kaas.

Al de hele dag zie ik allerlei foto's van president Obama met minister-president Rutte bij het Rijksmuseum.  Wel een bijzonder bezoek, want hij is de eerste zittende Amerikaanse president, die Amsterdam bezoekt.  En dan op een foto met de Nachtwacht, prachtig, toch?

Van Annette zie ik op Facebook de live stream van de vele staatshoofden, die aankomen voor het diner in Huis ten Bosch.  Die ga ik kijken, ook al heb ik van alles anders te doen.  Het is toch wel erg leuk om onze president daar met het Nederlandse koningspaar te zien lachen en praten!


Saskia komt thuis uit school en haar Prom jurk is er.  Hij staat haar werkelijk prachtig en zit haar werkelijk als gegoten.  Ik moet helpen met de rits en mag dan ook een foto nemen.

Om vier uur komen Chris en PJ Cosmo en mij ophalen voor een wandeling.  Het is koud, maar de zon is in maart al zo sterk dat die veel goedmaakt.  De honden lopen dit keer schattig naast elkaar en ruiken soms uitgebreid aan hetzelfde luchtje, wat dat dan ook mag zijn.   Ik heb het altijd al goed met Chris kunnen vinden en ben blij haar met deze wandelingen beter te leren kennen.
Hondenvriendjes

Voorzichtige bloesem

Rick komt vroeg thuis en we bestellen kabobs van Friends als avondeten.  Dan lekker The Voice battles kijken en maar afwachten hoe en wat met de voorspelde sneeuw morgen.  Hopelijk is dat toch echt winter's laatste zucht!

zondag, maart 23, 2014

Rijsttafel

Zaterdag

We slapen lekker uit en dan lopen Rick en ik naar de Starbucks voor ons ontbijt.  Ondanks het lekkere lenteweer moeten we af en toe nog ons leven wagen om rond de sneeuwbergen op de stoep te navigeren.  We hebben Cosmo mee, heerlijk om hem ook weer eens een goede wandeling te geven.

Bij het cafe blijft Rick met Cosmo  buiten wachten en ik doe onze bestellingen.  Zelfs binnen krijg ik complimenten over Cosmo.  Hij is zeker en hond die veel aandacht krijgt om zijn uiterlijk, maar natuurlijk ook een lieve schat van binnen.

Met de koffies en sandwiches loop ik niet veel later weer naar buiten.  We eten op het terrasje, al is het wel wat fris.  Daarna lopen we terug en de zon komt langzaam tevoorschijn.  Het belooft een prachtige lentedag te worden.

Door de wandeling heb ik al heel wat stappen, maar ga toch boven de rest van de 10000 afmaken.  Daarmee maak ik ook Downton Abbey af, helaas.  Ik ben erg kieskeurig met wat ik leuk vind om te kijken, dus hoop zeker iets soortgelijks te vinden.  Ik weet het, Upstairs Downstairs, maar ik weet niet of ik dat leuk ga vinden.

Na het sporten klets ik aan de telefoon met mijn zus, want mijn neefje wordt vandaag alweer twaalf!  Onvoorstelbaar, het lijkt wel gisteren dat we mijn zus op haar dertigste verjaardag gingen verrassen en hij een baby was!

Rick is intussen boodschappen aan het doen en vraagt of ik lunch van Panera wil. De winter power salade van Panera is op het moment mijn favoriete lunch van daar.  Zoveel lekkere smaken samen en zo gezond is het.  We eten buiten voor op de stoep met Cosmo aan de lange lijn bij ons.  Ook Saskia komt er na haar bezoek aan de sportschool bijzitten.


Lekker luieren in het zonnetje

Saskia's "HOT SAS" hardloopschoenen

We kletsen ook bij met de verschillende buren, iedereen geniet van dit mooie lenteweer.  Helaas zal het nog niet duren, volgende week komt er, heel ongewoon voor maart, nog een echt winterse periode.  De magnolia voor ons huis bloeit bijna, dus ik vrees voor de bloemen met flinke vorst 's nachts.

Na een lekkere middag buiten maken Rick en ik ons klaar om naar Alexandria te rijden.  Daar gaan we naar de rijsttafel van de DC Dutch, Nederlandse vereniging.  We komen er veel te vroeg aan en gaan eerst even een Japans restaurant dichtbij binnen, delen een sushi rol en een drankje daar.

Dan lopen we naar Satay Sarinah waar intussen al heel wat mensen aanwezig zijn.  We nemen plaats aan een tafel voor zeven personen en maken kennis met onze tafelgenoten, twee andere echtparen en een man alleen, wiens vrouw op reis is.  Het gesprek komt meteen op gang en het wordt een gezellig avond.

De rijsttafel wordt anders geserveerd dan ik het gewend ben.  We beginnen met een kop soep, dan gado gado en dan worden de gerechten per drie geserveerd.   Veel ervan herken ik niet, maar alles smaakt prima. Vooral de lemper doet me aan vroeger bij mijn oma in Den Haag denken.

Na een paar uur wordt het dessert van gebakken banaan met ijs geserveerd.  Er is al zoveel eten geweest dat ik er maar een paar hapjes van neem en Rick de rest geef.  We nemen afscheid na ook nog wat met oude bekenden te hebben gepraat.  Het was een lekkere en gezellige avond.

Zondag

What a difference a day makes... We worden wakker met een bewolkte lucht en veel koudere temperaturen dan gisteren, met maar net boven het vriespunt.  Gelukkig zullen dagen als gisteren spoedig de norm worden, al probeert de winter het nog steeds!

Rick en ik halen lekker warme lattes en americanos bij Starbucks en power breakfast sandwiches bij Panera.  Na het ontbijt ga ik naar boven voor mijn uur op de elliptical.  Ik heb de serie Cranford gevonden om te kijken en de eerste aflevering daarvan vind ik al erg leuk.

Intussen wordt er door onze tuinman Fidel en zijn medewerkers hard aan onze tuin gewerkt.  Struiken worden bijgesnoeid en nieuwe houtsnippers in de bedden gelegd.  Na afloop ziet het er keurig uit en ruikt ook lekker lenteachtig naar verse houtsnippers.

Als lunch houd ik het nog even Indonesisch en maak een paar boterhammen met pindakaas en sambal.   Verder computer ik wat en haal wat Spaans op op Duolingo.com tot het tijd is om naar de bioscoop te vertrekken.  Rick en ik willen Divergent gaan kijken.  Eerst zou Saskia ook meegaan, maar die heeft teveel huiswerk.

Online heb ik al kaartjes gekocht en zitplaatsen uitgekozen dus we hoeven ons niet te haasten.  Precies als de voorfilms beginnen nemen we plaats in de zaal.  Divergent is gebaseerd op een boekentrilogie over een dystopische maatschappij. Ik heb de eerste twee boeken gelezen, maar Rick niet dus voor hem is het een heel nieuw verhaal.

Het boek was spannend en de film ook.  Wat mij betreft is het een aanrader.  Na afloop gaan we een hapje eten bij Seasons 52.  We delen een flatbread en ik neem de tonijn en poblano peper voorafjes, meer dan genoeg eten voor mij!

Thuis kijken we naar de nieuwste aflevering van Once Upon A Time en dan zit dit leuke weekend er ook weer op.  Straks nog even door wat winters weer bijten en dan is de lente er hopelijk echt, echt, echt!



vrijdag, maart 21, 2014

De lente in huis halen

Om zes uur schrik ik wakker uit een diepe droom, omdat ik vaag "Mammie" hoor.  Inderdaad staat Saskia naast mijn bed.  Of ze vandaag een "mental health day" mag nemen.  Ik protesteer nog flink, maar ze wil echt niet naar school en tja, ik kan haar er moeilijk aan haar haren heenslepen.  Ik bel dus maar weer eens die voicemail met de vriendelijke attendance lady om Saskia ziek te melden.

Daarna val ik al gauw weer in slaap en een paar uur later sta ik vol energie op.  Ja, je leest het goed, vol energie.  Met dit lenteachtige weer voel ik me zoveel beter!  Ik heb me dan ook voorgenomen alle tekenen van de winter uit huis en tuin te verwijderen vandaag.

Mijn eerste daad is dan ook om sneeuwpoppen en Valentijnshartjes beneden op te ruimen.  Pas daarna maak ik koffie en ontbijt.  Buiten zingt "ons" cardinaaltje weer heel enthousiast, ik kan daar niet genoeg van krijgen.

Saskia komt ook langzaamaan in het land der levenden en ik draag haar op deze "mental health day" dan te gebruiken voor haar kamer en berg was.  Gelukkig komt daar geen protest op en niet veel later gaat de muziek boven aan en zingt Saskia luidkeels mee, een teken dat er opgeruimd wordt.  Misschien ga ik dat volgend jaar toch wel missen...

Zelf heb ik mijn zelf aangepaste Max Capacity Training op mijn sportprogramma staan.  Daar heb ik een enorme hekel aan en het duurt even voor ik me ertoe kan zetten.  Maar dan zet ik een leuke show aan en doe de 32 minuten en  acht oefeningen met gewichten.  Zoals altijd gaat het prima, maar ben ik ook weer superblij als het klaar is!

Met die routine krijg ik maar weinig stappen op mijn Fitbit en het is heerlijk lenteweer.  Tijd om Cosmo aan te lijnen voor een lange wandeling door de buurt.  Langzaamaan begint veel uit te lopen en krokussen, sneeuwvlokjes en enkele narcissen staan in bloei.


Terug thuis zie ik buurvrouw Lorraine in haar tuin bezig.  Zij wijst op Saskia's auto op de oprit en vertelt dat zij haar jongste, die twee jaar jonger is dan Saskia, ook niet naar school krijgt.  Ik denk om dezelfde redenen, de dames hebben teveel academisch hooi op hun vork genomen, hoewel Saskia's cijfers mede dankzij de bijlessen zeer veel beter zijn dan vorig kwartaal.

Lorraine vertelt ook dat na twintig ziekmeldingen de school nu een doktersverklaring vraagt.  Ik vind dat helemaal prima en vertel Saskia dat zodra ik weer binnen ben.  Misschien dat dat een stok achter de deur gaat zijn om wel naar school te gaan als ze zich goed genoeg voelt!

Intussen heb ik buiten in de voortuin de sneeuwpop vlaggen en deurversieringen vervangen door "Welcome Spring" gezellige decoraties.  Nu moet Moeder Natuur daar toch naar luisteren??  Ook op het deck haal ik de "Engel" vlag van Kerst eindelijk binnen en vervang hem met een vlag met vlinders.
Voor ik alles binnen ook vrolijk lenteachtig maak ga ik lunch halen bij Noodles & Company.  Ik bestel online en dit keer eens de penne rosa met pittige tomatensaus, feta, champignons en verschillende groentes.  Ook dit gerecht is erg lekker!

Dan haal ik de ladder naar de zolder naar beneden en breng de winterspullen met graagte naar boven en de lentespullen naar beneden.  Snickers en Flapjack gaan ook blij naar boven, gelukkig weet ik nu dat ze daar geen ongewenste bezoekers zoals vliegende eekhoorns meer zijn.

Binnen een paar minuten zien de family room en keuken er weer vrolijk uit.  Er moeten alleen nog wat bloemen bijkomen.  Die haal ik bij Safeway en het plaatje is compleet.  Wat een verademing, grappig toch, want het blijft toch dezelfde kamer en keuken, maar die paar kleurige dingen maken zo'n verschil!

De zon schijnt vrolijk en Chris sms-t dat zij en PJ wel zin hebben in een wandeling  Nou, dat laten Cosmo en ik ons geen tweede keer zeggen.  Ik moet altijd wel lachen om de honden.  Een halve minuut zijn ze helemaal enthousiast elkaar weer te zien en daarna negeren ze elkaar compleet.

Dat is niet het geval met Chris en mij, er is geen gebrek aan gesprekstof.  Ik moet zeggen dat ik het heel leuk vind haar na zoveel jaren een stuk beter te leren kennen.  We waren altijd al vriendinnen, maar nu gaat dat een stapje hoger en leren we dingen van elkaar, die je, als je elkaar maar af en toe ziet, niet vertelt.

Na drie kwartier en meer dan tienduizend stappen inmiddels, ondanks dat ik geen cardio sport heb gedaan vandaag, ben ik weer thuis.  Rick is inmiddels ook terug uit North Carolina.  Hij stelt voor te gaan eten bij Coastal Flats in Fairfax Corner.  Lekker zomers en ook  erg populair, dus we gaan vroeg.

Ondanks het vroege uur moeten we een kwartiertje wachten op een tafeltje.  We drinken dan maar even iets in de bar.   Niet veel later kunnen we plaatsnemen en delen we de gevulde eieren, die hier zo lekker zijn!  Ik neem daarna een tonijnsalade, enorm lekker en Ricks kipgerecht is dat ook.

Zo is weer een weekend begonnen.  We hebben leuke plannen, dus ik zie ernaar uit.

donderdag, maart 20, 2014

Hillwood Mansion & Gardens

Op deze eerste lentedag is het eindelijk ook weer eens echt lenteachtig weer.  Dat maakt het toch weer een heel stuk makkelijker om op te staan.  Alleen niet voor Saskia, want zij heeft weer hoofdpijn en blijft liggen tot haar medicijn werkt.

We eten samen ontbijt als Saskia opstaat en dan vertrekt zij naar school en ik naar boven voor mijn uur cardio.  Daarna spring ik gauw onder de douche, want Anja komt straks om samen naar Washington te gaan.  "Whoo, ha ha, text message", hoor ik mijn telefoon Minion roepen terwijl ik mijn haar was.

Saskia vraagt of ik haar lunch kan brengen.  Ik maak die dus gauw en als Anja komt rijden we eerst even langs de high school om hem af te leveren.

Daarna stel ik mijn GPS in op de Hillwood Mansion in Washington.  Zoals altijd laat die drie routes zien en ik kies de kortste over de 123 en Chain Bridge de rivier over en de stad in.  Zo komen we door een gedeelte van Washington dat Anja nog onbekend is.

Na een half uurtje rijden we het terrein van het museum op.  Hier ben ik al een paar keer eerder geweest, maar voor Anja is het de eerste keer.  We kopen bij het bezoekerscentrum kaartjes en kunnen over ongeveer drie kwartier mee met de volgende rondleiding.

Dat komt mooi uit, nu hebben we (denken we althans) ruim de tijd om te lunchen in het cafe.  Dat heeft een lekker menu en we bestellen beiden een salade met wilde paddestoelen en blauwe kaas, Anja zonder zalm, ik met.

Doordat we zoveel te bepraten hebben merken we niet hoe snel de tijd gaat.  Tot ik om kwart over een op mijn horloge kijk en we nog maar een kwartier hebben voor de rondleiding begint.  Dit is wel erg lang wachten op een salade!  Wij denken dat de serveerster ons vergeten was, want als we wat zeggen komt ze meteen met ons eten aanlopen.

Dat is erg lekker, maar we moeten ook snel eten om op tijd te zijn.  We halen het precies en gaan met Diane mee door het huis lopen.  En dat is de ene prachtig ingerichte kamer na de andere, beginnend met de eetkamer met schilderijen van de Nederlandse schilder Dirk Langendijk.


Al ben ik hier al een paar keer geweest, er staat zoveel moois dat ik weer van alles nieuws zie.  Er zijn allerlei porceleinen serviezen, schilderijen, vazen, veel Russische en Franse kunst.  De eigenaresse en bewoonster van dit huis wilde het van het begin af aan tot een museum maken en dus is het ook zo ingericht.

Marjorie Merriweather Post was de erfgename van de stichter van het Post bedrijf.  Haar ouders stierven vrij jong waardoor zij ook als jonge vrouw al een vermogen erfde.  Ze trouwde vier keer met o.a. de succesvolle bankier E.F. Hutton en de Amerikaanse ambassadeur Davies.  Met hem woonde ze ook een tijdje in Rusland, waar haar interesse in de Russische kunst werd opgewekt.

Genietend van al het moois en al fotograferend lopen we door het huis.  Diane vertelt interessant over het leven van Marjorie, haar dochters en de geschiedenis van de kunst, die we zien.  Na iets meer dan een uur is de rondleiding afgelopen en hebben wij een hoofd vol met Russische en Amerikaanse geschiedenis.  Grappig is dat de twee andere mensen in onze groep respectievelijk uit Oekraine en Rusland kwamen, hen sprak dit alles dus zeker aan!
Ook erg mooie juwelen en zeker mijn smaak

We lopen nog even door de kassen waar deze maand allerlei orchideeen bloeien.  Daarna bezoeken we de "dacha", een replica van een Russisch boerenhuis.  Hierin is een mooie tentoonstelling over Catharina de Grote van Rusland te bezichtigen.  Ook hier bekijken en lezen we alles, er is heel wat moois te zien.

Na nog een wandeling door de tuinen, die nog erg kaal zijn met een enkele krokus, lopen we terug naar de van.  Door druk Washington, want het spitsuur is begonnen, rijden we terug.  We rijden door mooie buurten, waaronder Georgetown en dan vind ik het nooit zo erg in langzaamrijdend verkeer te staan.

Op de I-66 geldt HOV, wat betekent dat er alleen auto's met twee of meer passagiers op mogen.  Dat schiet dus lekker op tot we net voor onze afrit weer even in de file komen te staan.  Dit gebied heeft het slechtste verkeer van de VS, maar het is ook begrijpelijk waarom het zoveel mensen aantrekt.

Thuis neem ik afscheid van Anja en wacht dan op Laura om me een massage te geven.  Dat wordt vandaag een pijnlijke!  Die was dus zeker nodig.  Ik heb er altijd zo'n haat-liefde verhouding mee.  Ik weet dat de massages helpen, maar ik tel ook de minuten tot ze voorbij zijn, hoe aardig Laura ook is.

Na afloop vind ik dat ik wel weer mijn lievelingsmaaltijd van sushi heb verdiend en bestel die van Yama.  In gezelschap van Snickers en Meike, die me ongeveer de viseitjes de mond uit staren, smul ik ervan.  Saskia is er met vriendinnen op uit.

Vervelend vind ik wel dat Saskia om 9 uur nog niet thuis is, terwijl ze een vroege dag heeft morgen.  Ik kan haar telefonisch niet bereiken en ze beantwoordt sms-jes niet.  Dan bel ik Laura maar, want ik weet dat Saskia daar eerder heenging.

Zij heeft Saskia ook al een tijdje niet gezien of gehoord en belooft wat mensen te sms-en.  Niet veel later krijg ik een sms-je van Saskia dat ze op weg naar huis is, pfff.   We hebben net een aantal Amber alerts gehad en wonen toch in een stedelijk gebied, al is Vienna een van de veiligste plekken in Virginia.  Mijn moederhart is tenminste weer gerustgesteld!

Op Facebook doen mensen aan "Throwback Thursday" en ik ook zo af en toe.  Vandaag vond ik onderstaande foto van onze tweede vakantie in Aruba tien jaar geleden.  Dit jaar gaan we er weer heen en ik miste het vorig jaar ook echt, geen idee wat die attractie tot dat eiland toch is!  Kai en Saskia vooral zien er nu toch wel heel anders uit!
Foto's van vandaag staan hier.