Een leuke internet ontmoeting

Om half zeven word ik wakker en zie tot mijn opluchting dat Saskia zich aan het klaarmaken is voor school. Rick vertrekt ook naar zijn werk en ik draai me nog een paar keer om.  Niet te vaak, want ik moet voor al mijn plannen van vandaag ook nog wel even sporten.

De vriendelijke Kevin van de dokterspraktijk belt dat de resultaten van mijn bloedtest er al zijn en ik hoef zowaar de nurse practitioner helemaal niet te zien.  Ik ben er nog steeds blij om dat ik voet bij stuk hield vorige week, scheelt weer een dollartje of honderd!

Na mijn ontbijtwafels en koffie stel ik mijn timer in op tabata.  Ik doe mijn gewoonlijke dubbele Max Capacity.  Onderwijl kijk ik naar een van de opgenomen shows op de tv en zo gaan de 32 minuten lekker snel.

Daarna neem ik Cosmo mee voor een wandeling door de zonnige buurt.  Het zou vandaag wat warmer worden, maar er staat nog een heel koude wind.  Langzaam zie ik de buurt kleuriger worden.  De krokusjes zijn uit, de narcissen in veel tuinen ook en de maples bloeien.  Alles is wel veel later dan gewoonlijk!

Thuis maak ik me gauw klaar om naar de metro te lopen.  Ik heb om half twee afgesproken met Shannon en haar familie.  Met haar correspondeer ik al vele jaren via een emaillijst en Facebook dus leuk om haar nu eindelijk te gaan ontmoeten.

De trein staat al klaar en bij McPherson Square stap ik een half uurtje later weer uit.  Ik heb nog zo'n drie kwartier en besluit even gauw bij Potbelly te gaan lunchen.  Dan krijg ik een sms van Shannon dat ze verlaat zullen zijn.

Zij hebben een rondleiding in het Capitool gehad via een senator en zijn daar nu pas mee klaar.  Ze vraagt of we elkaar om half drie kunnen treffen, zodat zij nog even wat kunnen eten.  Natuurlijk kan dat en nu heb ik opeens zeeen van tijd.

Mijn besluit is gauw genomen, tijd om mijn vrienden Mark en Tony van de Old Ebbitt Grill een bezoek te brengen.  Nu ik een tijdje niet zoveel rondleidingen heb is het goed mijn gezicht daar toch af en toe te laten zien, zodat ze me niet vergeten.

Door Mark word ik enthousiast begroet en hij vraagt of ik een tafeltje wil.  Het is, zoals altijd, beredruk in het restaurant met allerlei mensen, die op een tafel wachten.  Ik vind het dan niet terecht om er in mijn eentje een in beslag te nemen en in de bar is het ook gezelliger.  Ik bedank Mark en vind nog een stoel open aan de bar.

Aan mijn ene kant zitten Britse zakenmannen en aan mijn andere kant Italiaanse toeristen.  Dit restaurant trekt allerlei klanten aan.  Het menu is weer veranderd sinds ik hier voor het laatst was.  Er staan een aantal nieuwe dingen, die ik lekker vind, op dus het is even kiezen.

Het wordt uiteindelijk de kipsalade met boerenkool, walnoten, kaas en quinoa met een heel frisse citroen dressing, die ik er zoals altijd naast vraag.  Het is smullen geblazen, een heel goede combinatie van smaken.

Na het eten zie ik Tony ook nog even.  Ook hij staat erop me volgende keer een tafel te geven, maar ik zeg hem dat ik het aan de bar prettiger vind.  Het is daar een stuk minder eenzaam, tenslotte. Ik krijg nog wel even een "hug" en "laat me weten wat je wilt, Honey Bunny".  Ik vind dat laatste toch zo leuk, honey bunny, alleen een oudere man kan dat tegen een jongere klant zeggen.

Omdat ik nog bijna een uur heb voor ik Shannon zal treffen, loop ik door de straten van Washington om foto's voor mijn "Vormen en Patronen" themafoto te vinden.  De architectuur in dit gedeelte van de stad is erg mooi.  Ik maak een aantal foto's, die aan het thema voldoen.

Dan loop ik naar het monument wat ik nog maar een paar keer heb bezocht, dat voor de 56 ondertekenaars van de Onafhankelijkheidsverklaring.  Hier zijn alle handtekeningen in goudverf op stenen gecopieerd.  Het is weinig bezocht, maar wel interessant om te zien.

Uitlopende boom bij dit monument

Een paar minuten voor de afgesproken tijd kom ik bij de grote steen bij de ingang van het Tweede Wereld Oorlog monument.  Niet veel later komt er een man op mij af, die vraagt of ik op Shannon wacht.  Het blijkt haar vader te zijn en hij grapt dat zij niet meer komt.  Gelukkig heb ik net een sms van Shannon gehad, dus antwoord dat ik daar niets van geloof.

Dat haar ouders er zouden zijn wist ik, maar het hele gezelschap bedraagt Shannon, haar man en kinderen, haar zus, man en kinderen en de grootouders.  Bij elkaar dertien personen, die ik gelukkig niet bij elkaar hoef te houden.  Vooral Shannons man, moeder en haar dochters lopen met mij mee.  De anderen dan weer wel en dan weer niet.

Nadat ik uitgebreid over het Tweede Wereldoorlog Monument heb verteld, lopen we naar het Vietnam Memorial.  Daar is ook iedereen erg in geinteresseerd.  Ik merk nu toch wel dat ik op de meeste vragen ook een antwoord heb. 

Intussen kletsen Shannon en ik samen ook bij en vooral haar moeder is ook ontzettend aardig en geinteresseerd.  Het is altijd zo grappig hoe het net lijkt of je elkaar al jaren kent, ook al was dat contact slechts online. Na de nodige foto's en moeie tieners, die op bankjes willen uitrusten, lopen we naar het Lincoln Memorial.  

Als laatste bezoeken we het Koreaanse monument, want ik moet terug naar de metro.  Na nog gauw een foto met Shannon (ik vergeet altijd foto's met mensen erin te maken, dus ik ben blij dat zij het zich herinnerde) neem ik afscheid.  Wat een aardige mensen zijn dit, met Shannons moeder had ik ook nog heel wat kunnen praten, want zij is ook dol op reizen en was pas nog in Portugal.

Gauw loop ik terug naar het Smithsonian metrostation en bel eenmaal weer uit de tunnel Saskia om me op te halen.  Slechts een paar minuten voor Laura komt voor haar massages.  Zij begint met Saskia en dan ben ik aan de beurt.  Mijn hemel, pijn, pijn, pijn, maar het helpt wel.

Als avondeten bestelt Rick van Al Nakheel.  Ik heb de vegetarische "sampler" met allerlei verschillende gerechtjes, erg lekker.  Dan weer lekker bankhangen, Hell's Kitchen is weer begonnen en Gordon Ramsey is nog strenger dan anders.

De foto's van vandaag staan hier