Het regent, het z...sneeuwt!

Zaterdag

Het werd gisteravond erg laat, want een van Saskia's vrienden had haar erg gekwetst en er kwam heel wat ouderlijk getroost aan te pas.  Gisteren schreef ik al in mijn blog dat het tijd wordt dat iedereen naar andere scholen gaat en dit onderstreept dat weer eens.  Gelukkig zijn de mensen, die ook naar VCU gaan, wel allemaal echte vriend(inn)en van Sas.

Wetend dat het vandaag toch een verregende dag gaat worden, slaap ik dus lekker uit.  Tot mijn verbazing staat Rick een stuk eerder op en ook Saskia is al beneden als ik eindelijk mijn warme bedje uitkom.  Wat is het verleidelijk om er weer in terug te kruipen, want het komt met bakken uit de hemel buiten!

Rick heeft mijn koffie al klaar staan en de twee geroosterde wafels als ontbijt gaan er goed in.  Dan is het tijd voor sporten.  Of althans, bewegen is het meer vandaag, want ik heb niet zoveel energie, maar volbreng toch een uur op een lage stand op de elliptical.  Saskia is naar de sportschool geweest en doet ook nog wat gewichten op mijn aanwijzingen, maar ook zij is natuurlijk moe.

Puf, puf vandaag!

Mijn boek is spannend en ik lees het uit voor Rick en ik Vienna ingaan.  We halen eerst snel lunch bij Sweet Leaf.  Rick een wrap met gerookte zalm en ik ben dol op hun linzensalade en de knapperige boerenkool.  Ze hebben hier ook veel salades (vandaar de naam), maar die zijn mij zelfs veel te groot!

Na het eten steken we over naar de Giant.  We werken ons lijstje hier af, waaronder sushi en wijn om mee te nemen naar het afscheidsfeestje van onze buren, de ouders van Leah voor degenen, die allang meelezen.  De sushi chef van de Giant raadt ons van alles aan.  Het is hier goedkoop en goed weet ik uit ervaring.

Thuis maak ik foto's van de verregende narcissen en doe wat Spaans.  Daarna vertrekken Rick en ik richting het Angelika Film Center.  We gaan de film Bad Words kijken.  Die is zeer vermakelijk, al mag er van mij wel wat minder schuttingtaal in gebruikt worden.  Ach, perfekte regenachtige dag vertier is het.

Onze narcissen staan er nat bij

Het houdt maar niet op met regen dus de paraplu gaat mee als we rond kwart over zeven met onze sushi naar de overburen lopen.  Janet, Paul, hun zoon Jim and zijn vrouw Lindsey zijn er al.  Helaas heeft Leah een examen en kon er niet bij zijn, maar zij heeft iedereen een heel lieve brief geschreven.

Paul laat enthousiast foto's van hun nieuwe huis zien.  Dat is nog in aanbouw in Wilmington, North Carolina, dichtbij zee.  Janet en Paul zijn beiden een paar maanden geleden met pensioen gegaan en gaan daar nu voor de rest van hun leven wonen.  Het klinkt allemaal erg goed.

Het wordt een gezellig feestje met allerlei lekkere hapjes.  We kennen elkaar als buren dit jaar vijftien jaar dus hebben al heel wat lief en leed samen meegemaakt.  Ik blijf het bijzonder vinden hoe we ondanks onze heel andere achtergronden toch een hechte groep zijn, die van elkaar opaan kan.  Ook de "nieuwe" buren, die hier inmiddels alweer een paar jaar wonen passen er prima tussen.

Als Kai sms-t dat hij thuis is, nemen we afscheid.  Een boek dat Kai hard nodig heeft is per ongeluk bij ons thuis aangekomen en Kai heeft de gelegenheid aangegrepen om dan maar naar huis te komen.  We kletsen nog even bij en zoeken dan ons bed op, moe ook na de late avond gisteren.

Zondag

Het weer is zo mogelijk nog slechter dan gisteren.  Het plenst als we naar de drive thru van Caribou Coffee rijden om daar ontbijt te halen.  Met Kai erbij hebben we een flinke bestelling en weer thuis zie ik dat mijn spinazie minibroodjes er niet bij zitten.

Rick en ik rijden dus terug en krijgen niet alleen de spinaziebroodjes, maar ook een paar koekjes en flesjes water erbij als vergoeding voor het ongemak.  Zeer netjes!

Na het ontbijt is het weer tijd voor mijn bijna dagelijkse afspraak met de elliptical.  Al kijkend naar een aflevering van Cranford gaat het uur interval snel om.  Intussen kijk ik in de tuin ook naar een waar meer door alle regen.

En wat zie ik dan tot mijn verbazing?  Witte vlokken!  Je leest het goed, het sneeuwt, totaal onvoorspeld! Gelukkig blijft het niet liggen, maar slechter weer kan het bijna niet zijn, harde wind, sneeuw en koud.

Als lunch geniet ik van de overgebleven sushi van gisteravond.  Er is precies genoeg voor een lekkere maaltijd.  Rick wil niet iets kouds met dit weer, dus het is allemaal voor mij!

Het wordt verder een paar uurtjes binnen ontspannen.  Kai en Saskia studeren, Rick werkt aan een groot project voor de president en de medewerkers in het Witte Huis en ik ga maar weer eens verder met mijn Spaanse lessen op Duolingo. 

Een uitzicht dat in december leuk is, maar niet meer eind maart!

Mijn internet vriendin Mary uit Toronto is net aangekomen voor een conferentie en we hebben afgesproken naar de National Gallery of Art te gaan.  Rick werpt zich op om onze chauffeur te zijn en we halen Mary op van haar conferentiehotel.  We zijn Rick zeer dankbaar, want het sneeuwt nog steeds en is berekoud met de hard wind!

Rick zet ons vlak voor het museum af en na de tassencheck lopen we naar boven.  Het is druk vandaag, denkelijk zijn we niet de enigen, die dit vreselijke weer willen ontsnappen.  We beginnen met de Nederlandse en Vlaamse meesters.  Dit museum heeft de grootste collectie daarvan buiten Nederland en ik vind het altijd een genot ze te bekijken.  Er zijn ook een paar nieuwe aanwinsten en geleend van andere collecties.

Daarna laat ik Mary het enige Leonardo da Vinci schilderij in de Amerika's zien, Ginevra de Benci.  Hier is het bijna net zo druk als bij de Mona Lisa.  Het is dan ook bijna net zo'n mysterieus schilderij.

Als laatste genieten we van de vele impressionistische schilderijen, die het museum rijk is.  De Cezannes, Renoirs, Monets en ook een aantal prachtige van Goghs zijn een genot voor het oog.  Ook hier is het daarom een stuk drukker dan gewoonlijk.

Een nieuwe van Gogh in de collectie

Als we gezien hebben wat we wilden bel ik Rick weer.  Hij komt ons als de perfecte chauffeur ophalen.  Het sneeuwt/regent nog steeds erg hard, dus heel fijn.  Voor Mary naar haar welkomstreceptie moet besluiten we nog ergens wat te gaan drinken.

Ook zo'n mooi gebouw van binnen, de Gallery of Art

Chef Bart van Cafe Belga heeft vorig jaar een nieuw restaurant geopend, B Too.  Ik had op Facebook gelezen dat ze ook bitterballen en frikandel speciaal hebben.  Die staan op het Happy Hour menu van 16 tot 19 uur iedere avond.  Je moet er wel voor in de bar zitten om te kunnen bestellen.

Rick en ik bestellen de bitterballen en frikandel (of frikadel, zoals die op het menu heet) en Mary, die vegetarier is, bestelt de frietjes, waar ik er ook een paar van heb, erg lekker.  Ik vind de bitterballen helemaal overheerlijk, de frikandel is lekker, maar niet helemaal zoals ik me hem herinner.

Mary en ik, die elkaar al meer dan achttien jaar virtueel kennen en toen Saskia een jaar of vijf was hebben we elkaar al een keer ontmoet, hebben van alles te bepraten, maar sluiten Rick ook niet buiten.  Voor we het weten is het tijd om Mary naar haar welkomstreceptie te brengen.

Die vindt plaats in het National Museum of American History.  We zetten Mary bij de ingang af en nemen afscheid.  Naarmate we naar huis rijden wordt het steeds witter.  Het is maar een laagje sneeuw, maar toch!

Thuis wacht Kai ons al op voor het avondeten.  We bestellen Zpizza en kijken naar Once Upon A Time.  Het is gezellig zo met zijn vieren, alleen Katja mist nog.  Ondanks het nare weer hebben we toch weer een fijn weekend gehad.  Morgen komt Annette en ik zie ernaar uit met haar dingen in de omgeving te gaan doen!