Belem en Baixa

Vandaag willen we dichter bij de stad blijven en daarom wek ik Katja en Kai pas om negen uur.  Kennelijk ben ik mijn twee oudsten al helemaal ontwend, want het duurt en duurt voor ze klaar zijn!  Ik ben bang dat we het ontbijtbuffet gaan missen en dat wil ik zeker niet!

Kai en ik gaan daarom alvast naar beneden terwijl Katja zich nog klaarmaakt.  Het is tien voor tien en ik heb het in mijn hoofd dat het buffet om tien uur sluit.  In de VS is dat namelijk gedurende de week meestal het geval.

Gelukkig is het hier pas om half elf en Katja komt niet veel later ook.  We genieten weer van dit super uitgebreide buffet.  Vandaag zijn er weer wat veranderingen wat het extra lekker houdt.  Ik kan er gewoon niet over uit dat dit bij de kamerprijs is inbegrepen!

Na het eten rapen we onze spullen bij elkaar, maar het loopt al tegen elven en we besluiten in plaats van de tram een taxi naar Belem te nemen.  Dat blijkt achteraf voor drie personen zelfs goedkoper te zijn.  We treffen een taxi chauffeur, die ook graag gidst en hij wijst ons van alles.  Daarna zet hij ons bij de Belem Toren af.

We kopen combinatiekaartjes voor de toren en het nabije Jeronimo klooster.  Deze Belem toren is "Manueline architectuur", gebouwd tijdens de regering van Manuel I (net als het klooster, trouwens) in de laat 15e, begin 16e eeuw.  In 1755 was er hier in Lissabon een gigantisch zware aardbeving en veel gebouwen zijn daardoor getroffen, ook deze.  Nu nog steeds zijn de effecten van die aardbeving door de stad heen te voelen.

Wij lopen de 120 tredes naar boven voor een mooi uitzicht over de omgeving.  Natuurlijk maken we ook heel wat foto's.  De trap is zo nauw dat er een stoplicht is om te regelen wanneer mensen naar boven kunnen of naar beneden mogen.

Het is prachtig weer met weer zo'n diepblauwe lucht.  Warm ook, dus de jasjes gaan al gauw uit.  Als we de toren uitgebreid bekeken hebben, lopen we naar het Monument der Ontdekkingen.  Ook hier willen we naar boven en kopen kaartjes.  Van bovenaf hebben we vooral prachtig uitzicht op het klooster.

Dat Jeronimo klooster en de bijbehorende kerk is van buiten erg pittoresk, maar ook van binnen de moeite waard.  We besteden er heel wat tijd en lezen uit mijn Rick Steves gids en de informatieborden, die er staan.   Vooral de waterspuiten, die in de vorm van gewone dieren zijn, zijn leuk.  We zoeken de poes en de aap, zoals de gids ons vertelt.

Intussen rammelen de magen alweer en we besluiten bij Portugalia te gaan lunchen.  Een Portugese jongen, die Katja kent, heeft haar dit restaurant aangeraden.  Het is leuk gelegen aan de rivier en het menu is voornamelijk vis.  Ik houd het heel licht en bestel een garnalensalade.  We houden namelijk ruimte over voor dessert voor de verandering.

Dat eten we niet bij dit restaurant, maar aan de overkant van de straat bij Pasteis de Belem.  Dit zoete pasteitje hebben we al vaker op deze week, maar dit is de enige officiele "fabriek" en ze worden warm verkocht.

Al ben ik echt geen fan van zoetigheid en al helemaal niet van pudding, toch zijn deze pasteitje voor een keer wel lekker.  Katja en Kai zijn er dol op en eten er meerdere.  We eten ze wachtend op de tram terug naar ons gedeelte van Lissabon op.

Die tram zal over tien minuten komen volgens het bord en dat klopt ook wel.  We stappen in met heel veel anderen en kijken waar we kaartjes kunnen kopen.  Volgens de gids kan dat van de chauffeur, maar dat is duidelijk niet het geval.  Er moet met munten betaald worden en ook nog eens een stuk meer dan wat de gids, die uit 2011 stamt, aangeeft.

Zoveel muntgeld heb ik niet en we willen niet betrapt worden op niet betalen!  De volgende halte stappen we dus uit.  Althans, Kai stapt uit en de deur gaat weer dicht voor Katja en ik kunnen volgen.  Gelukkig is er een knop, die ik gauw indruk en, al was de tram alweer op gang, hij stopt en wij kunnen ook uitstappen.

Jaren geleden stapte ik in Den Haag uit een tram en Rick met Katja als kleintje op zijn rug was nog in de tram, geen nog eens stoppen daar!  Kai had wel geweten gewoon naar de volgende halte te lopen, maar als het Katja was geweest weet ik het nog niet, want zij is niet aan trams gewend.

Maar goed, we staan dus allemaal bij een halte ergens in Lissabon.  Gelukkig komt er al gauw een taxi langs, die ons terug naar het hotel brengt.  Dat niet alleen, het is sneller (misschien minder authentiek, maar ach, we hebben even in die tram gestaan) en goedkoper!  Dat laatste verbaast me enorm, maar met drie mensen is een taxi dus goedkoper (Rick Steve vermeldt dit ook in zijn gids).

Het is inmiddels ook zeker 23 graden en we brengen onze jassen naar de kamer.  Ook trek ik mijn sandalen aan, ik heb tenslotte niet voor niets mijn teennagels laten doen.  Heerlijk, dit zomerse gevoel!!

In mijn gids van Rick Steves staat een leuke wandeling door het gedeelte van Lissabon waar ons hotel in ligt.  Die besluiten we te gaan maken.  Zo vinden we ook uit dat ons hotel, Avenida Palace, het oudste in de stad is en ik kan er niet genoeg goeds over zeggen!

We lopen als eerste, zoals de gids aangeeft, naar de Funicular Santa Justa, die door een leerling van Gustav Eiffel is ontworpen, en sluiten aan bij de rij wachtenden, die niet zo lang lijkt.  Alleen komt er maar geen lift en pas na meer dan een kwartier eindelijk een, maar wij kunnen net niet mee.

Misschien is dat maar goed ook, want opeens lees ik in het Portugees dat het platform is afgesloten.  Wat dat precies betekent weten we niet en we blijven wachten.  Dan komt er weer een lift naar beneden, die allerlei mensen naar buiten laat en dan zonder nieuwe passagiers weer naar boven aat.

Een aantal mensen die uit de lift kwamen roept ons toe niet naar boven te gaan.  In gebroken Engels zeggen ze een uur daarboven te hebben moeten wachten, want ze konden nergens heen.  Dat vinden wij zonde van onze tijd en we lopen verder.  Morgen is het hetzelfde geval staat op het bord beneden, dus wij slaan deze lift dit keer over.

We lopen dan maar verder naar de Praza do Comercio met zijn grote boog en standbeeld.  Kai en ik hebben dit zondag al gezien, maar toen was het bewolkt en koel.  Nu zeer aangenaam om te vertoeven.  In de gids lezen we dat de wijnproeverij hier leuk is.

Daar lopen we dus heen en per wijn kost het ongeveer een euro om te proeven.  Ik koop een kaart voor zes euro, zodat we alle drie tenminste twee wijnen kunnen proeven.  Katja kiest er twee van een euro en Kai en ik krijgen drie wijnen, want twee van 50 cent. Erg leuk om ook wat te leren over de verschillende wijnregionen van Portugal.

We lopen verder met de gids van Rick Steves als "gids" door de Baixa buurt.  Kai en ik hebben het meeste daarvan al gezien, maar het is interessant om de achtergronden te lezen.  We gaan een paar mooie kerken in (zie foto's) en worden aangeraden een "ginjinha" te drinken bij de oudste bar daarvan.

Dat is een soort kersenlikeur, maar niet heel erg zoet, hoewel Katja er niet van houdt.  We hadden het gisteren al in een chocolade bakje en vandaag als likeurtje met bessen erin.  Katja vindt het nog steeds niet lekker, maar ik besluit dat Rick het heerlijk gaat vinden, precies zijn "hoestdrank" smaak, en wil een fles ervan kopen voor hem.

We lopen de rest van de wandeling tot een van de "funiculars" (S. Gloria), die steil de heuvel op gaat.  We hebben zo heel wat geleerd, al had ik liever een live gids gehad.  Helaas zit je dan altijd aan bepaalde tijden vast en ik snap als geen ander dat dat niet makkelijk is.

We hebben nu wel erge zin ergens gewoon te gaan zitten en ontspannen.  Dat doen we op een terrasje aan het grote plein dichtbij ons hotel.  We bestellen drankjes en meloen met rauwe ham, heerlijk!  Al genietend klets ik lekker met mijn twee oudsten over hun interesses en levens.

We gaan nog even terug naar het hotel en nemen dan een taxi naar het Fado restaurant dat de concierge ons aanraadde, O Faia.  Fado is een typische Portugese muziek.  Wij beginnen onze maaltijd om kwart over acht en de Fado show begint om half tien.

Katja en ik bestellen hetzelfde, een boerenkool soep vooraf en dan de gegrilde octopus.  Kai heeft een gerecht met biefstuk.  Het smaakt goed, maar Katja en ik vinden dat de inktvis teveel raar vet heeft, en dat vinden wij niet lekker.  De kinderen (zo noem ik ze maar voor het gemak) bestellen ook nog chocolade mousse als dessert, waar ik een paar hapjes van mag hebben.

De Fado begint klokslag half tien en het is erg leuk om mee te maken.  De eerste zanger vind ik al erg goed. Hij zingt drie liedjes en dan volgt een chaotisch kwartier pauze.  Ik wilde eigenlijk maar een artiest horen en dan terug, maar de kinderen halen me over nog even te blijven.  We hebben wel de rekening al betaald.

De tweede Fado zanger vind ik beduidend beter, dan de eerste!  Zijn stem draagt meer.  We genieten ook hier weer van, maar ik ben inmiddels doodmoe, al zijn er nog twee meer zangers, dat trek ik niet meer.  Men belt een taxi voor ons en heel aardig komt de manager buiten met ons op de taxi wachten.  Na mijn eerdere taxi incident hier ben ik daar dankbaar voor.

Na een kwartiertje komt de juiste taxi opdagen en keren wij terug bij ons hotel na een heel drukke dag!  Morgen nog een volle dag hier in Lissabon en dan de terugtocht.  Kort, maar echt heel erg krachtig, we halen alles uit deze dagen!

Foto's van vandaag staan hier