Beter

Gelukkig voel ik me na een goede, lange nachtrust een stuk energieker. Alweer is het prachtig en vooral warm weer en Christine belt of ik zin heb om met haar te gaan lopen. Zonder moeite zet ik mijn plannen om te gaan fietsen opzij en rijd naar Fairfax.

Daar lopen we, heuvel op, heuvel af, vijf mijl. Bij de vijvers worden we telkens nagezeten door blazende Canadese ganzen, rotbeesten, dat het zijn!

Op de terugweg haal ik dessert voor vanavond bij Whole Foods. De angelfood cake, vruchten en slagroom vielen zo in de smaak tijdens het etentje bij Karin, dat ik die succesformule maar herhaal.

Met Kai en Saskia ga ik om kwart voor drie naar de orthodontist. Kai wil helemaal niet, hij heeft met vrienden afgesproken, maar ik vertel hem, dat het maar een paar minuten zal duren. Dr. McGrath hoeft enkel even te kijken of hun beugels nog goed zitten.

Had ik dat maar niet gezegd, want dat was natuurlijk de goden verzoeken. Als we de wachtkamer binnenlopen zit die zo vol, dat er geen stoelen over zijn! Een uur (!) later worden Kai en Saskia naar achteren genomen.

Daar moeten ze nog eens wachten en dan kijkt de dokter even in hun mond en ze zijn klaar! Beiden zijn hoogst verontwaardigd over het verlies van hun speeltijd! Anders ik wel, ik heb me "vermaakt" met het lezen van de doom en gloom in Newsweek!

Mijn nagels hebben hard een opknapbeurt nodig en Saskia wil wel mee. Zij voelt zich nog steeds niet zo lekker, dus even verwend worden mag best. Ze kiest witte en blauwe nagellak en de dames zijn gek op haar, dus ze krijgt zomaar gratis twee sneeuwvlokken getekend op haar duimen.

Op weg naar huis trakteer ik haar op een pepermunt hete chocolade van Starbucks en mezelf op een peppermint mocha, heerlijk!

Sylvia en Karin komen me ophalen voor de Nederlandse dames avond, dit keer bij Lia in Reston. Het wordt weer oergezellig. Lia heeft heerlijke zalm bereid en vooral de quinoa salade van Marie Jose vind ik niet te versmaden.

Pas om kwart voor twaalf loop ik ons huis weer binnen, veel te laat natuurlijk, maar het is ook zo gezellig, dat het telkens moeilijk is om de bijeenkomst op te breken! Thuis wacht me nog een grote verrassing: een hele zak met roomborstplaat van Karin! Heel hartelijk bedankt, Karin, ze smelten letterlijk op de tong. Alleen banketbakkers kunnen ze zo maken!