Sanibel en Captiva Islands

Voor het eerst deze week heb ik niet zo lekker geslapen en ben al om half zeven klaar wakker. Ik hoor Petra ook al woelen en ben blij, als die een kwartiertje later opstaat.

Het is buiten bewolkt en best koel (nou ja, voor Floridiaanse begrippen, dan). We internetten wat en gaan dan lopen op het strand. We blijven dit keer uit het water, want zo warm is het niet.

Als eerste lopen we naar links, het water lijkt wel een spiegel. Er is vrijwel geen branding, prachtig! Opeens zie ik in de verte een dolfijnenfin! Het blijft zo leuk om dat opeens te zien! Er is een viertal dolfijnen aan het vissen en het is ondiep water, dus ze komen best ver boven.


We blijven even staan kijken en lopen dan de andere kant op, want het strand houdt hier op. Tot het gele gebouw gaan we. Dat zegt natuurlijk niemand iets, maar dat gele gebouw is knalgeel en heel opvallend en een goed keerpunt en Petra's Garmin geeft dan net het half uur punt aan. We zien allerlei medewandelaars, van heel oud tot een super jong jochie, die met Daddy meerent.

Op de terugweg zijn de dolfijnen al verdwenen. We lopen terug naar het hotel en hebben er net iets meer dan vier mijl op zitten. Tijd om te ontbijten!

Dit doen we in het restaurant van het Holiday Inn. Nu heb ik geen bijster goede ervaringen met Holiday Inn restaurants, maar ik weet ook, dat het per hotel enorm verschilt. We hebben geluk (of is dat ongeluk, want alles smaakt zo goed, dat we teveel eten!), deze keuken is wel heel goed. Vooral hun ei en pancakes zijn super! We eten zoveel, dat we urenlang geen trek hebben, wat later goed van pas komt.

In de hotelkamer merk ik, dat ik mijn credit card niet heb. Ik heb hem voor het laatst bij het restaurant gisteravond gebruikt, dus heb hem waarschijnlijk vergeten terug te doen in mijn tas. Ik bel om tien uur en er neemt iemand op. Ze zegt, dat ze het niet weet en of ik later terug kan bellen. Daar heb ik geen zin in, ik wil het nu weten, dus vraag haar of ze verder kan checken. En jawel, hoor, ze hebben de kaart! Wat een opluchting!

Op weg naar Sanibel Island halen we hem even later op. Dan rijden we de brug over naar Sanibel, waar we op zoek gaan naar Billy's Rentals. Na even zoeken en vragen vinden we het en huren er fietsen. We krijgen de typische huurfietsen hier, met terugtraprem en gek wijd stuur.

Als eerste rijden we richting vuurtoren. Al vrijwel meteen zien we een havik op een van de telefoondraden vlak boven ons. Hij blijft heel rustig zitten om gefotografeerd te worden.


Bij de vuurtoren lopen we eerst even de visserspier op. Hier staan tientallen Great Egrets, prachtig wit met felgele ogen, zo statig! Verder is er niet veel aan op de pier, lang niet zo leuk als in Naples!


De vuurtoren is grappig, helemaal bruin in een soort telefoonpaal stellage. Niet zo mooi als andere vuurtorens, die ik in dit land heb gezien, maar wel uniek.


Even verderop ziet Petra een enorme vogel in een dode boom zitten. Het is een Osprey en even later zien we mevrouw Osprey vlakbij zitten. Deze vogels zijn enorm en mooi en tot nu toe heb ik ze alleen uit de verte in de bergen zien zweven. Zo dichtbij vind ik ze helemaal imposant!


We zetten onze tocht voort naar het J.N. "Ding" Darling Wildlife Reserve. Intussen voel ik mijn achterwerk al goed, want de fietsen zijn bepaald niet comfortabel. We lopen het visitor center binnen met het doel te vragen, waar we het beste de lepelaars kunnen zien.

Een heel ijverige vrijwilliger legt ons uit den treure uit precies, waar we iedere vogel kunnen vinden, op een zeer monotone toon. Petra en ik vallen bijna in slaap, maar het lukt ons beleefd te blijven en hem te ontsnappen, eh bedanken.

We fietsen het park in en betalen $1 per persoon om binnen te komen. Al meteen zien we een heel mooi reigersoort langs de kant. En even later zien we allemaal horseshoe crabs langs de kant liggen. Later vinden we uit, dat die het favoriete diner van raccoons (wasbeertjes) zijn.




Een "horseshoe" crab

Niet veel verderop is een groot water, waar we prachtige roze lepelaars zien! Deze vogels zijn zo bijzonder kwa snavel en hun roze kleur is prachtig. We genieten!


Een lepelaar

Het weer is heerlijk, wat bewolkt, maar regelmatig ook zon en niet te warm. Zo op de fiets zien we zoveel meer, dan als we er met de auto doorheen waren gereden.

Een Osprey zit vlak langs de weg op haar (zijn?) nest en even later komt de partner ook langs vliegen. Na de Bald Eagle vind ik deze vogels de meest indrukwekkende hier in de VS.

Een beetje verderop zien we opeens een raccoon de weg overschieten, die alleen Petra en ik zien. Alle anderen staan naar een verderop vissende raccoon te kijken. Schattig!

Via een gravel weggetje rijden we terug naar het bezoekerscentrum en net als we weer bij het begin van de weg komen, zien we een raccoon vlakbij. Zij (duidelijk zichtbaar) loopt heel rustig de weg over en trekt zich niets van ons aan.


We fietsen terug naar het plaatsje en dan zie ik opeens een grote schildpad langs de weg eten. Het is een gopher tortoise en hij zit heerlijk te eten. Overal op het eiland staan waarschuwingsborden met "Gopher Tortoise crossing" en nu zien we hem hier zomaar zitten! Zo leuk! Het enige dier, dat we vandaag niet hebben gezien is de alligator.


Onze volgende stop is het strand, want Sanibel Island staat bekend om zijn schelpen. We stallen onze fietsen en lopen het strand op. Inderdaad liggen er letterlijk bergen met schelpen! We lopen een stuk langs het strand, maar echt bijzonder mooie schelpen zien we niet. Volgens de man bij het Visitors Center moet je daarvoor ook heel vroeg in de ochtend zijn. Toch lopen er heel wat mensen met een zakje vol schelpen.


De fietsen zijn we zo langzamerhand beu en het ontbijt is compleet verteerd, dus de magen knorren. Het is half vier en dus welletjes geweest. We fietsen terug naar de fietsverhuur en in de 7 Eleven ernaast kopen we een drankje en een bakje met fruit. Dat wordt dus onze lunch.

We brengen de fietsen terug en met een zucht van verlichting zijgen we in de stoelen van onze gouden koets, aka Pontiac Grand Prix, neer. Dat was me het actieve dagje wel!

Naast Sanibel Island ligt Captiva Island en we besluiten dat ook even te gaan zien. Dit blijkt een tropisch paradijsje te zijn, met dichte begroeiing en het ene paleisje na het andere. Prachtig!

Dan rijden we terug naar Fort Myers Beach en verkleden ons snel. Nog net op tijd voor de Early Bird Special (die wij niet bestellen) lopen we Charley's Boathouse Grill binnen.

We krijgen een tafeltje met uitzicht op het water en bestellen onze zalm "medium", dus met een roze midden. De serveerster komt even later melden, dat de chef het echt niet zo aanraadt. Wat voor zalm hebben ze dan?, vragen we. Dat weet ze niet. We zeggen, dat we het toch echt medium willen en ze geeft het door.

Na een lekker bordje verschillende groenten van de salad bar komt de zalm. Hij is werkelijk perfect! Heel lekker zacht in het midden en knapperig aan de buitenkant, duidelijk weet de chef wel hoe hij medium moet grillen, maar niet hoe lekker dat is!

Omdat ik het nog nooit gegeten heb en we nu toch in Florida zijn, bestellen we een stuk Key Lime Pie om te delen. Ze hebben een erg lekkere en het gaat schoon op.

In het hotel schrijven we weer ons blog en ik MSN en bel met Rick, de kinderen en Annemarie. Nog maar een volle dag en dan is de koek alweer op, wat hebben we genoten! En hoe bijzonder is zo'n vriendschap? Voor mij althans heel erg!

Voor een heel gedetailleerd verhaal van vandaag (ik word nogal veel onderbroken en ben moe) verwijs ik naar Petra's blog.