Lente? of toch Kersttijd?

Soms denk ik, dat de dagelijkse routine van op een bepaalde tijd opstaan, oefeningen doen, ontbijten, sporten etc. me veel beter doet voelen, dan zo'n weekend, als we net hadden. Daarin sliepen we uit (ik had bijna "in" getypt, oeps, de Anglicismen sluipen er wel in), ik moest mezelf dwingen om oefeningen te doen en te sporten en het ritme was er niet. Misschien is mijn lichaam er gewoon teveel aan gewend.

Andere mensen met fibromyalgie (zoals Christine) geven hetzelfde aan. De vrije tijd is heerlijk, maar het helpt om die routine aan te houden, dat is wat ons beter doet voelen. Kortom, lang verhaal kort makend, ondanks het late naar bed gaan gisteravond, ben ik om half acht op.

Oefeningen doen, met mijn zus aan de telefoon, die drie dagen per week voor meer dan een uur het verkeer rond Boston trotseert. We missen elkaar en fantaseren al, dat als het zo'n milde winter wordt, ze misschien in januari langs kunnen komen. Saskia vertrekt naar school en ik eet ontbijt.

Om tien uur heb ik met Kirsten bij Whole Foods (ja, alweer, en morgen kom ik er ook!) afgesproken. Ik heb dus even tijd om emails, blogs en forums te lezen. Katja en Kai's school stuurt een email, dat er iemand ernstig allergisch is voor Kerststerren. En laat het hockeyteam nu net een "fund raiser" hebben, waarbij ze Kerststerren verkopen! We (Rick heeft er een van ons overbuurmeisje besteld) worden verzocht hem zo gauw mogelijk op te halen. Waar mensen al niet allergisch voor zijn!

Om kwart over tien arriveer ik bij Whole Foods en nog geen teken van Kirsten. Ik ken haar inmiddels goed, of dit een Deense gewoonte is of niet, maar ze is consistent een kwartier of meer te laat.

Een paar minuten later komt zij ook en klaagt over pijn aan haar heup en mijn benen doen pijn, wat een stel oudjes! Maar met het hardlopen voelen mijn benen veel beter aan en ik heb het gevoel, dat ik het tempo (zo'n 5,5 mijl per uur, dus niet echt snel) urenlang zou kunnen volhouden. Het gaat echt lekker, het weer is fantastisch en de fietsers vliegen langs ons. En dan hoor ik iets en zie het volgende:


Vlakbij staat ze, maakt haar niet uit, dat wij er zijn!

Eerst valt het niet op (ze camoufleren zo goed tegen het struikgewas), maar er staat een hert vlakbij ons! Zij (neem ik aan) is aan het eten en trekt zich helemaal niets van ons (nog geen vijf meter verwijderd) aan. Prachtig! Na een foto en een filmpje (zie hierboven en hieronder) lopen we verder.


Later zien we er in het struikgewas nog een paar, maar die zijn verder van ons verwijderd. Ook de felrode cardinaaltjes zijn druk bezig en zo af en toe vliegt er een felblauwe bluejay langs. Zonder bladeren zijn de kleurige vogels zeer opvallend.


Kai en Katja zijn vroeg terug uit school vandaag, een of andere teacher workshop. Kai gaat football spelen met vrienden (heel goed, gezien het heerlijke weer) en Katja gaat naar Dr. Weil om haar internship te doen.

Laura komt voor een massage, oh, wat pijnlijk weer! Laura merkt op, dat zij ook wat gefrustreerd raakt door mijn benen, er lijkt geen schot in te komen. Ja, dat weet ik ook! Iedere keer als ik loop bijt ik door pijnen. Maar niet lopen is ook geen optie, gezien vanmorgen, toen ze al pijn deden voor het lopen en het tijdens het lopen een stuk beter voelde. Fibromyalgie is een rare "ziekte" (of eigenlijk aandoening, want ik wil er niet aan denken als een ziekte, jakkes!).

Het is zulk lekker weer buiten, dat ik besluit de gisteren geleende Libelles voor op het stoepje te gaan lezen. De zon schijnt, ik zit er heerlijk en de kinderen komen een voor een kletsen. Het is minstens 20 graden en ik geniet en dan zegt Saskia het: "Ik wish het zou sneeuwen!" Kai heeft ook al zoiets verzucht. Wat??? Nee!!! Het moet de hele winter zo lekker blijven! Aan de andere kant lijkt het mij ook wel gezellig, die hete chocolade tijd. Dit gezin zou het in Florida niet goed doen.

Rick komt als verrassing thuis met taco's van Tequila Grande voor ons en KFC kip voor Kai en Saskia. Gisteren had Kai de verkeerde saus op zijn kip en vandaag zou dat rechtgezet worden. Dus komt Rick met twee bakjes kip, een honey barbecue, een buffalo. Of dat dacht hij.

Maar het blijken beiden honey barbecues te zijn, voor de tweede dag achter elkaar. En dan zie ik opeens een andere kant van mijn anders zo rustige man. Hij ergert zich enorm aan de Spaans sprekenden bij de Fast Food restaurants, die ronduit geen Engels verstaan (ik ook, hoor, en dat heeft niets met hun afkomst te maken, maar ze zijn nu eenmaal in een overwegend Engels sprekend gebied en hoeven enkel het menu uit hun hoofd te kennen en te kunnen tellen). Het is altijd weer een verademing om in het midden-westen te komen, waar iedereen je gewoon verstaat (althans, tot nu toe).

Maar goed, Rick, in een ongewone driftbui voor hem, vertrekt weer naar KFC en de manager komt eraan te pas. Het blijkt, dat de sauzen niet goed gemengd zijn. En dan is er weer prima service, niet alleen krijgt Kai de goede kip, maar de maaltijden van gisteren én vandaag worden terugbetaald! Voldaan komen de heren thuis.

Vanavond kijken we naar de eerst Kerst "special": Charlie Brown's Christmas. Dit is een jaarlijkse traditie voor Rick en de kinderen. Deze vind ik nog wel leuk, maar Rudolph the Red Nosed Reindeer en Santa Claus is Coming to Town kunnen me gestolen worden! Daarentegen is Frosty, the Snowman mijn favoriet. Worden we in deze tijd van het jaar niet allemaal weer kinderen?