Duct tape

Saskia wordt wakker met erge hoofdpijn. Ze snottert al een paar dagen, dus ik besluit, dat het tijd is om een dagje thuis te blijven. Ook wel gezellig, nog even lekker wat langer in bed blijven, zij kruipt aan Ricks kant. Er hangt buiten een dichte mist, dus mijn geplande fietstocht kan toch geen doorgang vinden. De auto's hier zijn niet zo gewend aan fietsers, als in Nederland, dus je moet wel goed zichtbaar kunnen zijn.

Na het ontbijt zit ik te dubben, hoe ik dan mijn dagelijkse beweging zal gaan krijgen. En dan belt Christine, zij loopt in haar buurt, want Mallory is ook thuis van school. Ze stelt voor, dat ik mijn sportschoenen aantrek, naar buiten ga en haar op mijn mobieltje opbel. Ideaal! Zo loop ik 4,5 mijl, al kletsend en met een goed vaartje ook, binnen het uur ben ik weer terug. En dan breekt heel voorzichtig het zonnetje ook door. Het wordt alweer lente-achtig warm.


En dan denk ik, dat wij veel versieringen hebben!

Voor de lunch heb ik afgesproken met Jenny. Zij is een Nederlande, die in Frankrijk woont, op bezoek bij haar Amerikaanse vriend, die sinds een maand hier in Tysons Corner woont. We bestellen een op maat gemaakte sandwich bij Whole Foods en kletsen er gezellig meer dan een uur op los.

Ook dit is weer een ontmoeting via dit weblog, het is een eindeloze bron van sociale contacten! Jenny vindt (ver) lopen ook leuk om te doen, dus als het weer meewerkt gaan we volgende week een heel end op het W&OD pad lopen.

Saskia en ik besteden de rest van de middag produktief door de uitnodigingen voor haar verjaardag te versturen (die zij en Tabatha zelf hebben geschreven). Ook schrijven we het gedicht voor degene, die zij voor Sinterklaas heeft getrokken. One down, many to go!

Christine komt langs met Mallory. De orthopedist heeft naar Mallory's pols gekeken, die al vier weken erge pijn doet, en geconstateerd, dat er een breuk in het groeiplaatje en een ernstige klap tegen het bot is geweest. Mallory kreeg een prachtige roze cast om (hier is dat geen gips meer, maar een soort hardwordend verband). De meisjes spelen en wij genieten van een Diet Coke met Lime.


Ons "Kerst"huis overdag



En de voordeur, ik ben vooral trots op de "rendieren"deurhangers van groen, die heb ik namelijk zelf gemaakt

Zodra de school uitlaat staat de telefoon roodgloeiend voor Saskia. Een schoolbus met kinderen uit haar klas erin heeft vanochtend een auto van achteren geramd. Geen van de kinderen was gelukkig gewond, maar de vrouw, die de auto reed, moest naar het ziekenhuis gebracht. Toch is dit het zoveelste schoolbus ongeluk en er zitten geen veiligheidsriemen in die bussen. Nu wordt dat argument hier in Fairfax Country weer opgerakeld, dus hopelijk (sorry voor de mevrouw in de auto) dient dit weer als een waarschuwing.

Veel van de middag gaat voor mij op aan het ontwerpen van de Kerstgroet voor Lofty Salon. Mona heeft gezegd, dat ze het er "oud" uit wil laten zien. Ik ontwerp een pamflet, dat de kinderen en Rick mooi vinden (commentaar: kleur zou leuker zijn, maar ja, dat was de opdracht niet). Morgen of overmorgen breng ik het naar haar om te zien of dit is, wat ze ongeveer in gedachten had. Erg moeilijk en tijdrovend vond ik het, ik weet niet of ik het nog eens zo snel zal aanbieden! Ik weet niet of het er verkleind goed uitkomt, maar zo ziet het er ongeveer uit:


En dan nu naar de titel van dit blog. "Duct tape", het zilverkleurige plakband met enorme plakkracht, is nuttig voor van alles en nog wat. Rick heeft er net nog een van de lades in de keuken mee gemaakt (tot hij echt gemaakt zal worden).

Maar pas als Kai beneden komt met een complete portefeuille gemaakt van duct tape, die niet onderdoet voor een leren exemplaar, weet ik, hoeveel je met dit spul kunt doen! Hij heeft er de hele middag aan besteed en gaat hem aan Rick geven voor Kerst. Cool!

Verder zijn hij en ik inmiddels helemaal verslaafd aan de raadsels van Weffriddels.com. Als er de komende dagen geen logjes verschijnen weten jullie waarom!