IJsperikelen

Om kwart over twee word ik met schrik wakker. Het is opeens helemaal stil, onze fan boven mijn hoofd is opgehouden met draaien. De stroom is uitgevallen. Gelukkig komt hij een minuut later terug, maar alle klokken knipperen. Gauw zet ik de goede tijd op mijn wekkerradio en zet de wekker voor zes uur. Ik weet namelijk niet of de klokken van de tieners werkende batterijen hebben en wil niet, dat ze zich verslapen.

Maar net voor die wekker gaat komt Katja mijn kamer al binnenlopen. De scholen zullen twee uur verlaat open gaan. We draaien ons nog eens om en slapen uit tot half negen. Toch wel een heerlijke luxe!

Katja heeft erge keelpijn en hoofdpijn en wil thuisblijven tot het laatste uur, want dan heeft ze Engels, dat ze niet kan missen. Stiekem bevangt me het gevoel, dat er een beschermengeltje is, dat Katja telkens niet laat rijden als de wegen glad zijn!

Kai moet zich nu opeens wel haasten, wil hij de bus nog halen. Buiten is het prachtig om te zien. De bomen zijn helemaal beijsd en ook de straten zien er nog zeer glad uit. Idioot eigenlijk, dat de scholen open zijn! Maar gelukkig hoeft Kai's bus alleen over hoofdwegen te rijden, die behandeld zijn.


Foto's van achter en voor ons huis

Sylvia en ik gaan dus duidelijk niet naar Georgetown. Saskia gaat nu pas om half elf naar school en Teddie zelfs nog later. We besluiten dat uitje tot volgende week woensdag uit te stellen, hopelijk werkt het weer dan beter mee.

Aanvankelijk ben ik van plan om eerst met Saskia en Laura naar school te wandelen en dan door te lopen om Cosmo een lange wandeling te geven. Maar de weg naar school is spekglad! We moeten op het gras langs de stoep lopen om grip te krijgen.

Sommige naaldenbomen zijn zo zwaar van het ijs, dat ze over de stoep hangen, waardoor we de straat op moeten. Ik ben blij, dat ik meegelopen ben met de meisjes, want het is best gevaarlijk.


In de buurt

Bij de school neem ik afscheid en loop terug naar huis. Zin in een flinke smak op ijs heb ik niet, dus ik besluit Cosmo boven op de lopende band te zetten voor zijn beweging. Dat gaat aanvankelijk best goed, hij loopt met een snelheid van 5km per uur. Maar na vijf minuten heeft hij het wel gezien en springt van de band af.

Dan ga ik maar zelf aan de beweging. Ik neem een stapeltje achterstallige tijdschriften en gebruik onze elliptische machine weer eens. Met een interval gaat het halve uur zo voorbij en ik heb het gevoel mijn spieren weer eens een beetje anders gebruikt te hebben.

Katja, die zich aan het aankleden was om zichzelf naar school te slepen, krijgt een sms-je van een vriendin, dat de school gesloten is. Al de hele ochtend is er geen stroom en de schoolbussen maken rechtsomkeerts om de leerlingen weer terug naar huis te brengen. Om kwart voor twaalf is Kai dus ook weer thuis.

Buiten ziet het er nog altijd even ijzig uit, maar heel langzaam gaat de temperatuur omhoog. Ik waag het dan maar naar Vienna. Onderweg zie ik, dat er enorme takken van sommige bomen zijn gevallen. Op de radio hoor ik allerlei berichten over omgevallen bomen en afgesloten wegen. Ik ben blij, dat ik maar een paar kilometer hoef te rijden.

Bij Rite Aid koop ik Reese's peanut butter hartjes voor Saskia om morgen als Valentijns aan haar klasgenootjes uit te delen. Dit is het laatste jaar voor haar, waarin er klassikaal iets aan Valentijnsdag zal worden gedaan op school.

Aan de overkant haal ik bij Subway lunch voor Katja, Kai en mezelf. Het is er druk met high school studenten, die natuurlijk net vrij hebben gekregen. Een paar jongens staan bij de deur te kletsen als ik weer weg ga. Een van hen opent de deur voor mij. Chivalry isn't dead!

Voor al het mooie van de ijsstorm weg is neem ik mijn fototoestel nog een keer mee naar buiten. Alles is bevroren: de vuilnisbakken hebben een dikke laag ijs er bovenop en zijn ijskoud om terug te rijden, het basketbal net staat stijf met ijs, ijspegels hangen van de brandkranen etc. Het is wel een bijzonder gezicht, maar een keer per jaar (of minder) is goed genoeg.


Beijsde planten

Saskia's repetitie voor de musical is vanwege het slechte weer afgelast. Dit had ze al gehoopt, want echt leuk vindt ze het niet om drie middagen per week tot vijf uur te repeteren. Ze heeft al aangekondigd, dat, als ze in een volgend toneelstuk alleen een rol in het koor krijgt, ze zal weigeren. Toch is dit wel een goede ervaring voor haar, denk ik. Maar vanmiddag speelt en giechelt ze lekker met Laura.

Na een Thaise maaltijd kijken we nu naar American Idol. Vanavond wordt bekend, wie de laatste 24 zijn, die door gaan. Ik moet zeggen, dat er dit jaar heel veel talent tussen zit. Het moet niet makkelijk geweest zijn voor Simon, Paula en Randy om te kiezen! Ik zie uit naar de rest van de competitie en ben heel benieuwd, wie uiteindelijk het "Idol"
wordt!

Gisteravond is duidelijk geworden, dat de nieuwe viaducten in Springfield, niet ver hier vandaan, niet bedacht zijn op ijs. VDOT (Virginia Department of Transportation) had niet door, dat het zo erg zou zijn en had dus geen zoutstrooiers klaar om de weg berijdbaar te maken. Mensen stonden meer dan acht (!) uur stil, zonder eten, drinken of toiletten! Dat niet alleen, maar het was levensgevaarlijk glad om ook maar iets te doen. Dat is dus nu een groot schandaal in dit gebied, en terecht.