Luier dan lui!

Ok, ik zal toch wat strenger voor mezelf moeten worden, want het wordt nu al moeilijk om om half negen op te staan! Straks zijn we in South Dakota en slapen we het grootste deel van de dag, dat kan dus niet. Gelukkig zal er wel een tijdsverschil zijn.

Kennelijk hebben we deze extra rust allemaal nodig, want ook Rick staat later op en gaat pas rond negen uur naar zijn werk (keerzijde is dan wel, dat hij pas na zevenen weer thuis is, maar met de lange, warme avonden merken we dat niet zo).

Op het moment lukt het me niet een goede wandeling met Cosmo te maken. Vanochtend probeer ik een interval van twee minuten hardlopen, twee minuten snelwandelen met hem, maar al na een mijl heeft hij er genoeg van. Ik weet dat het is, omdat de route hem verveelt.

Eigenlijk wilde ik ook naar een natuurpark gaan, maar ik mag in deze huurauto geen huisdieren vervoeren. Als het moet, moet het, maar ik heb ervoor getekend, dus loop liever geen risico's van boetes.

Als ik Cosmo weer thuis heb gebracht besluit ik dan maar de fiets te nemen. Het is werkelijk voortreffelijk weer! Zo'n vijfentwintig graden, zonnig, weinig vochtigheid in de lucht, wat wil je nog meer. Perfect voor een fietstocht is het natuurlijk!

Voor de verandering rijd ik eens een andere weg naar het W&OD pad. Dat is zo'n 2,5 kilometer rijden en dan kan ik zonder oversteken zo naar Reston rijden. Dit tochtje is bij elkaar van ons huis naar de eerste grote oversteek in Reston precies tien mijl.

Soms krijg ik de vraag of dat niet verveelt, iedere keer weer datzelfde stuk pad heen en weer. Maar nee, iedere keer geniet ik weer! Er zijn altijd andere mensen of dieren, altijd nieuwe bloemen en planten, die ik opmerk. De tijd vliegt zonder uitzondering, iets wat niet gezegd kan worden van een uur op de "fiets" in een sportschool!

Vandaag houden de dieren zich grotendeels schuil, met uitzondering natuurlijk van de eekhoorns, die elkaar altijd achterna zitten. Maar er zijn veel interessante mensen en hun (huis)dieren op het pad. Zo zie ik een ouder echtpaar, ik schat ze in de zeventig, samen rollerbladen. En op een gegeven moment rijd ik door verse paardenpoep en inderdaad, niet veel later passeer ik een paard met ruiter (gelukkig niet zonder, ha ha). Dat zie je niet vaak hier langs het pad.

Met een uurtje ben ik weer thuis. Sylvia belt of ik zin heb om te gaan zwemmen en dat lijkt me wel heel gezellig. We spreken dus voor half twee af.

Daarvoor ga ik nog even op zoek naar wat planten. Rick en ik vonden gisteravond, dat we teveel zijden bloemen en planten hebben. Allemaal een beetje te kitsch voor ons gevoel. Zoveel kamerplanten als sommige (veel?) Nederlanders hebben zal bij ons wel nooit lukken, maar voor Amerikaanse begrippen hebben we er aardig wat.

Daar moet dus aanvulling bij komen. Bij Safeway vind ik een mooie plant met witte pluimen voor $10, iemand hier weet vast de naam, maar ik niet. Daarvoor koop ik bij Michael's een heel leuke pot in de vorm van een gieter beschilderd met palmbomen en een hangmat. Die staan nu voor de open haard.


Wie kent de naam van deze plant?

Bij Cox Farms haal ik dan nog twee hibiscussen. Rick is hier dol op en ik vind ze ook erg mooi. De oranje gaat binnen in de pot en de rode is voor buiten op het deck. Hopelijk doen ze het beter, dan die van vorig jaar, die al na twee weken de geest had gegeven. Het is zo'n genot bij Cox Farms te lopen, hun planten zijn allemaal prachtig, vol in bloei en kleurig! Zoals je ze thuis nooit krijgt, ik althans niet!


De felrode hibiscus

Om half twee ga ik met Sylvia en Teddie naar het zwembad. Daar zien we Saskia en haar vriendinnetjes ook, die pizza hebben besteld voor de lunch. Saskia mag sinds vandaag weer zwemmen. Onvoorstelbaar, hoe snel haar herstel gaat (gelukkig!).

We kiezen een paar ligstoelen uit en we veroeren ons, behalve de paar baantjes, die we in het koele water trekken, niet meer. Wat een luxe! Pas om kwart over vijf gaan we huiswaarts. Het voelt echt als vakantie zo!


Rick komt pas laat uit zijn werk, maar brengt een Indiase maaltijd mee. We smullen daar lekker van, buiten op het deck. Het is een perfekte avond, de vuurvliegjes doen de bomen om ons heen twinkelen. Om 19:59 was hier de Summer Solstice, de zomer is officieel begonnen!

Janet, Leahs moeder, belt. Zes jaar geleden gingen wij met de meisjes naar een concert van de Backstreet Boys, die toen helemaal in waren. Nu komen de Backstreet Boys 18 augustus naar Wolftrap en willen wij, moeders, als nostalgisch gedag voor ze naar Virginia Tech vertrekken, de meisjes daar heen nemen. Online vind ik goede zitplaatsen voor slechts $45, dus dat wordt een leuke avond!