Sixth Grade picknick

Wat een verschil met 24 uur geleden! Ik kan vanochtend gewoon de achterdeur opendoen en hem openlaten. Het is nog steeds heerlijk warm, maar de vochtigheid is verdwenen. Zo'n knallend onweer als gisteravond heeft dan toch wel nut.

Katja vertrekt al heel vroeg, want ze gaan zeilen met de oom van Raffi. Een hele groep vrienden is uitgenodigd. Zeilen op de Chesapeake Bay is heerlijk, maar wat een geluk met het weer vandaag! Gisteren was het veel te warm geweest!

Gisteren had ik al enorme zin om te gaan fietsen, dus dat maak ik vandaag bewaarheid. Ik wil 7,5 mijl naar het westen fietsen en zien hoe dicht ik bij het Reston Town Center kan komen. Rick werkt daar nu het gros van de tijd en hij wil graag, dat ik met de fiets naar hem toe zal komen om te lunchen. Die 7,5 mijl is bijna, maar niet helemaal. Ik schat op zijn hoogst nog een mijl van het town center te zijn.

Het pad is, sinds ik er laatst was, helemaal "verzomerd". Het groen is donker en dicht en er bloeien witte en paarse bloemen. Op de heenweg zie ik alleen een chipmunk, maar op de terugweg zie ik ook een koddige groundhog en een stel herten (te ver weg om te fotograferen). Het ruikt ook heerlijk naar allerlei bloemen, dus het is weer helemaal genieten. Na een uur en een kwartier en vijftien mijl (24km) ben ik weer thuis.

Bij Nottoway Park wordt vandaag de sixth grade picknick gehouden. De laatste picknick voor Saskia, want in middle en high school hebben ze die niet (tot het seniorenjaar). Met Cosmo loop ik erheen, denkend een uurtje te blijven.

Als ik bij de picknickplaats aankom denk ik even verkeerd te zijn. Er lijken helemaal geen kinderen te zijn. Maar bij de picknick tafels zie ik Saskia al snel. Ze heeft een grote witte zonnebril op en neemt Cosmo meteen van me over. Die laatste heeft de komende uren zeker geen gebrek aan belangstelling!

Amy, die de picknick geregeld heeft, roept me meteen toe, dat ik moet toetasten. Eigenlijk wilde ik ergens anders lunch gaan halen, maar een verse hot dog gaat er ook wel in. Ik "bestel" een hot dog zonder broodje en profiteer van de heerlijke groente- en fruitsalades, die de andere ouders hebben meegenomen.

Als toetje zijn er allerlei koekjes, waar ik niet om geef, maar iemand heeft ook bevroren aardbeien in witte chocolade gedoopt. Nou, die gaan er prima in! Al met al een heel lekkere lunch!

Het is ook weer leuk om de andere moeders (en enkele vader) te spreken. Het valt me op, dat een heel aantal van hen hier zijn met hun jongsten en dus ook hun laatste picknick beleven.

Laura, mijn Artsmart compagnon, Claudia (die haar papegaai en hond mee heeft, Jim (Michael en Laura's vader) en Linda, onze overbuurvrouw, nemen dit jaar ook allemaal afscheid van Marshall Road. Of ik Laura weer zal zien, weet ik niet, maar de anderen blijven gewoon in onze kennissenkring.

Saskia poseert met haar lerares, die een paar weken geleden aan haar knie is geopereerd. Ook krijg ik allerlei lof over Saskia te horen van Mr. deLeo, die met haar en Ryan naar de lunch van de Chamber of Commerce was geweest. Hij kan er niet over uit hoe Saskia was als Lucy en hoe ze met de volwassenen sprak.

"Great parenting job!", zegt hij dan en ik vraag me meteen af, hoeveel hiervan onze invloed is en hoeveel aangeboren. Dat laatste lijkt me meer waarschijnlijk, hoewel het compliment natuurlijk erg fijn is om te horen en dat laat ik hem ook weten.

Door het prachtige weer duurt de picknick dit jaar een uur langer. Wat ben ik blij, dat ik heb gegeten! Voor de hele groep naar de school terugloopt worden ze nog even verzameld voor een Sixth Grade foto. Ik heb mijn nieuwe (nog geen kans gehad dat hier te noemen) Canon 40D voor het eerst in gebruik en ik word gelijk tot officiele fotograaf gebombardeerd!


Saskia gaat met mij terug naar huis, maar we lopen daarvoor met de hele groep mee. Bij de grote oversteek van Nutley Street (vier banen) staan de gemotoriseerde Vienna politieagenten al te wachten. Zij leggen het verkeer stil en alle tachtig kinderen en begeleiders steken veilig over. Wel luxe zo, want in het verleden waagden wij ouders ons leven eraan om de kinderen veilig over te krijgen!

Dat mijn hoofd omloopt met alles wat er gaande is, blijkt even later. Ik heb nog een heel lijstje dingen af te werken voor Katja's graduation van morgenavond en Saskia's graduation van vrijdagmiddag. En het DRAAKJE heeft vrijwel geen benzine meer.

Met een hele waslijst ga ik dus op weg. Gelukkig bel ik Rick al bij het benzinestation, want hij vraagt, of de man, die ons tapijt komt reinigen, er al is. Oeps! Ik ben straalvergeten, dat die man zou komen om drie uur en het is kwart over drie!!!

Vergeet het lijstje dus maar, dat moet morgen nog lukken. Ik bel gauw naar huis, waar Saskia gelukkig nog niet naar het zwembad is vertrokken, en instrueer haar de "kabouter", zoals Rick onze tapijtreiniger liefhebbend noemt, binnen te laten.

Als ik tien minuten later de oprit oprijd staat zijn van er inderdaad ook. Met alle gasten, die we deze zomer zullen krijgen, is het hard nodig, deze schoonmaakbeurt. Vooral in de family room heeft Cosmo heel wat met bemodderde poten gelopen, dus het tapijt zag er beige in plaats van zilver uit! Gelukkig is het nu weer helemaal schoon!

De reden, dat wij dit eenmansbedrijfje gebruiken is, dat hij niet het hele tapijt zeiknat maakt. Het wordt keurig schoon en is binnen een paar uur ook weer droog! Daar kan geen Chem Dry (de naam is misleidend) of ander enorm bedrijf aan tippen!

Eindelijk is het weer weer lekker genoeg om buiten te zitten en dat doe ik dan ook (nu om half tien nog!). Heerlijk, heerlijk, heerlijk! Die vochtigheid doet het hem, want zoveel koeler is het nu ook weer niet.

Terwijl ik hier achter zit gaat de deurbel. Kai komt melden, dat iemand bloemen bezorgt. Altijd leuk, natuurlijk! Dit is een heel mooi boeketje, wit met paarse irissen, voor Katja. Het komt van niemand anders, dan haar preschool lerares, Mrs. Rogers! Katja zat in haar klas toen ze vier was, hoe speciaal is dat!

Intussen hebben we al drie dagen last van een heel erg langzaam internet 's middags. Rick heeft gisteren uitgevonden, dat we "gehackt" worden, d.w.z. een andere computer zendt constant berichtjes naar de onze, waardoor het hele internet wordt lamgelegd. Het leek of Rick het had verholpen gisteravond, maar nu is het weer zover. Stomvervelend!!!