Inpakken en....

Net als ik beneden kom rinkelt (nou ja, het speelt Fuer Elise) mijn mobieltje. Het is de tandarts en ik neem aarzelend op. Ik heb vanmiddag om twee uur een afspraak voor een schoonmaakbeurt.

Het is de mondhygieniste (hier wordt je gebit eerst grondig schoongemaakt en dan pas komt de tandarts voor twee minuten kijken of alles nog goed is). Dr. Burch voelt zich helemaal niet lekker en zij probeert haar afspraken eerder te maken, zodat hij naar huis kan.

Eigenlijk komt dat me prima uit, want dan ben ik er ook maar gelijk vanaf, in plaats van midden op de dag nog eens te moeten gaan. Maar ik vraag me wel af, waarom een zieke tandarts nog patienten ziet.

De mondhygieniste, Sandy, is de vriendelijkheid zelve. Eigenlijk een beetje te vriendelijk voor mijn smaak, zo af en toe. De honing druipt ervan af, maar ik krijg wel het gevoel, dat ze gewoon zo is. Ik heb haar en haar zachtere methodes (maar wel grondig!) liever, dan de Iraanse, die hiervoor de hygieniste was.

Eens in de zoveel jaar moet er een volledige foto (panorama) van je gebit gemaakt worden. Vandaag "mag" ik daaraan geloven. Het is wel interessant, in plaats van de vervelende plaatjes in mijn mond hoef ik enkel op een dingetje te bijten, terwijl de camera rond mijn hoofd draait. Gelukkig betaalt de verzekering hiervoor, want goedkoop is het niet!

Zoals ik al dacht komt Dr. Burch aan het einde voor twee minuten kijken of alles nog goed is. Gelukkig is dat het geval en om elf uur (anderhalf uur, nadat ik aankwam) sta ik weer buiten, opgelucht, dat dit ook weer even voorbij is.

Thuis dwing ik mezelf meteen aan een gewichtenroutine te beginnen. Tenslotte gaat dat de komende acht dagen niet lukken. Wel gaat mijn Fit Deck mee op reis, want helemaal zonder kan ik niet. Het halve uur gaat met mijn eigen samengestelde routine zo voorbij.

Dan neem ik Cosmo mee naar de Petco. Hij snuffelt en onderzoekt ieder hoekje van die zaak, terwijl ik een zak met eten voor hem koop, om in de kennel te laten geven. Ook koop ik een zak met "botjes", die helpen zijn gebit schoon te houden. Ik heb namelijk bij eerdere bezoeken gezien, dat zijn tanden vies zijn, als hij terugkomt. Thuis krijgt hij altijd een botje, maar in de kennel natuurlijk niet.

Saskia en Laura willen per se naar Rite Aid om make up te kopen voor school (al is dat nog weken weg). In seventh grade mogen ze dat namelijk dragen. Ik heb er ook wat dingen nodig, dus neem de preteens mee. Gelukkig blijft het bij wat oogpotlood en mascara, Saskia wil er niet als een schilderspalet uitzien.

Natuurlijk kan er bijna geen dag voorbij gaan zonder bij Whole Foods te stoppen. Saskia en Laura vragen om een chocolade reep. Ik geef toe, maar dit is een natuurwinkel en die verkopen geen Mars of Milky Way! De dames vinden de reep dus ook echt niet te pruimen, ha ha! Gemeen als ik ben eis ik, dat ze hem opeten.

Eigenlijk wilde ik na de lunch naar het zwembad, maar het is inmiddels heel bewolkt en benauwd buiten. Ik ga dus maar door met klaarmaken voor de reis van morgen. De kattenbakken moeten schoon en er is nog heel wat te wassen en op te vouwen.

Als de laatste was bijna klaar is voor de droger is het buiten opeens helemaal opgeklaard. Ik voel me vies, warm en zweterig en ik kan me niets lekkerders bedenken, dan een duik in het zwembad.

Gauw smeer ik me in en loop naar de overkant. Daar zwem ik tien baantjes en ga dan lekker liggen lezen, denkend, dat ik later nog wel meer zal zwemmen. Maar al gauw betrekt het weer en het begint te regenen. Dat houdt niet gauw op, dus tijd om weer naar huis te gaan.

Daar is de laatste was inmiddels droog en ik ga verder met inpakken. De kinderen geven mij hun kleding om mee te nemen. In Kai's en Saskia's geval betekent dat een bundel van verfrommelde t-shirts en shorts. Grrr!! Ze hebben beiden vrienden over, dus ik vouw het zuchtend allemaal maar netjes op voor ze.

Voor ik het weet komt de tijd om Cosmo naar de kennel te brengen. Dit is het enige vervelende aan op vakantie gaan: afscheid van hem nemen! Kai en Saskia gaan mee, want ook die vinden dat moeilijk. Gelukkig vindt Cosmo het bij de kennel prima, dat geeft wel een gerust gevoel.

Als avondeten bestellen we Thais eten. In de verte horen we flink gerommel, maar toch staat Rick erop wat vuurwerk af te steken (net jochies, die mannen!). Helaas regent het al en kan ik er vanuit de garage geen goede foto's van maken. Mooi is het wel!

Morgen om kwart over vijf staan we op en (hopelijk) vertrekken we richting het vliegveld om zes uur. Ons reisverslag zal te volgen zijn op http://dakotas2008nl.blogspot.com/ .