Aan de beterende hand

Al heel vroeg hoor ik Rick bezig in de badkamer. De arme man is ook doodmoe van alle gebeurtenissen van de afgelopen weken en vandaag moet hij met de vroege trein naar Philadelphia. Vanavond laat komt hij pas weer thuis. Gelukkig zal hij morgen ook eindelijk eens kunnen uitslapen.

Mary Ellen belt, dat Marceleus nog steeds ziek is! Wij gaan dan maar samen wandelen, maar zij heeft maar beperkt tijd, omdat haar jongste zwemles heeft. Om toch in het ritme te blijven doe ik thuis nog een half uur met gewichten. Inmiddels ken ik via het Fitness tijdschrift en van Marceleus zoveel verschillende oefeningen, dat het niet moeilijk is dertig minuten te vullen!

Bij Whole Foods haal ik gauw wat spullen. Saskia wil Vitamin water en Kai wat pizza kussentjes. Ik kan het dan niet laten om hun overheerlijke multi-grain sushi als lunch mee te nemen!

Saskia voelt zich duidelijk een stuk beter vandaag. Ze neemt een douche en verveelt zich. Altijd een teken van beterschap, als je het mij vraagt! Maar ik vind het nog te vroeg voor haar om ergens te gaan spelen of iets anders druks te doen.

Ondanks, dat ik de voetbalwedstrijd er voor het grootste gedeelte door zal moeten missen, stel ik dus maar voor om naar de bioscoop te gaan. Saskia's keuze van film is "You don't mess with the Zohan". Die leek mij van de previews ook wel leuk.

Laura gaat ook mee en we gaan de film van vijf voor twee zien. De meisjes gaan alvast de zaal in, terwijl ik de drankjes en popcorn haal. Precies op tijd voor het begin van de film zit ik ook.

Hier hebben alle films "ratings", van G (General Audiences, dus ook voor de allerkleintjes geschikt) tot R (Restricted, onder de 17 alleen met een volwassene) en NC17 (geen kinderen onder de 17 toegelaten). Nu zijn de Amerikanen, zoals wel bekend, over het algemeen preutser, dan de Europeanen en ik heb me weleens verbaasd, dat een zeer onschuldige film een "rating" van PG (Parental Guidance suggested, dus ietwat angstig voor kleintjes) of PG13 (onder de 13 wordt aangeraden een ouder aanwezig te hebben) kreeg.

Maar van "You don't mess with the Zohan" verbaas ik me over de PG13 rating de andere kant op! Jeetje, wat een seksueel georienteerde film is dit! Het is allemaal wel heel suggestief, maar zelfs met mijn Nederlandse ogen vind ik het wat veel voor de meisjes. Naderhand zegt Saskia er geen problemen mee gehad te hebben.

Het is wel een grappige film met heel wat humor, maar ik krijg wel een beetje het gevoel, dat Adam Sandler vond, dat hij zijn "stud" kwaliteiten eens ten toon moest spreiden. Het is in feite een twee uur lang durende bevestiging van zijn mannelijke capaciteiten (of althans van de man, die hij droomt te zijn). Maar ach, we hebben ons goed vermaakt en daar gaat het om.

We zijn nog net op tijd thuis om het tweede doelpunt van het Nederlandse elftal te zien. Ik bedenk me, dat de laatste keer, dat ik een live interland met Nederland zag, voor we uit Nederland verhuisden was. En toen vond het team zichzelf beregoed. Iedereen dacht, dat Nederland je van het was. Dus ging het in de finales mis.

Hopelijk heeft dit team die arrogantie niet en ik zie het ook niet in hun spel. Dat eeuwige gerek om die voorsprong van een doelpunt te behouden van destijds zie ik in deze wedstrijden niet. Er wordt lekker aanvallend gespeeld, niets van het saaie spel (hoe goed ook) van destijds! Hup Holland Hup! Ik vind het heel leuk om het met mijn toch voornamelijk Amerikaanse zoon te kijken! Hij had vandaag zijn Amsterdam t-shirt aan.

De laatste zonneuren van de dag breng ik op het deck door. Het is voor de verandering koeler, dan het zou moeten zijn voor de tijd van het jaar. "Slechts" vijfentwintig graden, maar dat is natuurlijk lekker buiten zitten zonder vochtigheid.

Rick komt vanavond pas laat thuis, dus met zijn drietjes eten Kai, Saskia en ik buiten. Het wordt makkelijk "alla Caprese" salade en pizza en pasta van Joe's Place als avondeten vanavond.