Echt zomer

Gisteravond had ik even wat we hier noemen een "complete melt down". Arme Rick! Ik werd ronduit gek van de pijn, vooral in mijn heupen en benen en toen kwamen gewoon alle emoties tegelijk los: Christine, die maandag voorgoed gaat verhuizen (en ja, we zullen ze eind juli, eind augustus en begin oktober weer zien, maar het is niet hetzelfde), Katja, die straks naar college vertrekt (en ja, het is weer een nieuw avontuur, maar mijn kind, dat altijd dichtbij was, zal nu opeens vijf uur rijden verderop wonen) etc. etc. Ik probeer van dag op dag te leven en gewoon te genieten van nu, maar soms, en de pijn is daar ook debet aan, komt het er allemaal even uit.

Gelukkig worden we vanochtend alweer met zon begroet bij het wakker worden. Wat is dat toch heerlijk! En dan de tuindeuren opendoen en de weldadige warme zon al op mijn huid voelen. Het is nu echt zomer.

Met Katja gaat het gelukkig goed. Ik geef haar haar antibiotica en haar wangen zijn toch wel wat gezwollen. Ze ziet er als een lief hamstertje uit. Maar de pijn valt mee en ze heeft genoeg aan een ibuprofen tablet.

Wetend, dat Marceleus toch altijd laat is, ga ik pas om kwart voor tien naar Mary Ellen. Maar zelfs dan (onze gewone tijd is 9:30) is hij er nog niet. Pas na tienen komt hij aanrijden en Mary Ellen en ik zijn daar een beetje over gepikeerd, want dit is al de zoveelste keer.

Mary Ellen heeft een afspraak en kan dus maar een kwartier meedoen. Ik kan wel het halve uur volmaken, maar Marceleus zit met zijn gedachten elders. Steeds vaker krijg ik het gevoel zelf een betere routine te kunnen doen. In het begin deed hij zoveel goeds voor mijn schouders en nek en nu lijkt het iedere keer meer van hetzelfde.

Mary Ellen begint half juli, begin augustus (helaas) aan een nieuwe baan en ik moet me nog even beraden of ik dan wel of niet met Marceleus door wil gaan. Ik begin namelijk het gevoel te krijgen, dat ik van hem geleerd heb, wat er te leren valt. En natuurlijk zijn zijn lessen niet gratis, dus dat is iets om in aanmerking te nemen.

Katja wil graag sushi voor lunch (gelukkig voor haar is haar favoriete eten zacht!) en ik heb Sam-E nodig. Op naar Whole Foods dus, nooit een straf, en ik haal er gelijk ook mijn eigen lunch.

En dan arriveert Laura met haar massagetafel. Nadat Cosmo er eerst even uitgestrekt op heeft gelegen mag ik plaatsnemen. Inderdaad zitten mijn heupen moervast! En dat voelt echt niet lekker om dat los gemasseerd te krijgen. Maar ik weet, dat het morgen zijn vruchten zal afwerpen. Laura zorgt tijdens onze vakanties voor de katten, dus voor ze huiswaarts gaat geef ik haar de sleutel van ons huis.

Het is super lekker weer. Lang niet zo vochtig als werd voorspeld en ik heb zin om naar het zwembad te gaan. Helaas krijg ik geen van de kinderen zover om mee te gaan. Saskia is met een vriendinnetje naar de mall, Kai wil enkel tv kijken en Katja gaat met Leah mee.

Prima, ik heb nog een ongelezen tijdschrift en mijn boek. Het is weer heel rustig bij het zwembad, volgens mij komen er dit jaar minder mensen, dan in andere jaren. Zonder moeite vind ik een ligstoel onder een parasol.

Het water is lekker koel en ik doe een workout, die ik in mijn tijdschrift gelezen heb. Vijf minuten baantjes trekken, tien minuten door het water lopen en dan eindigen met vijf minuten water trappelen. Dat laatste vind ik echt heel moeilijk! Ik weet nog hoe we voor ons diploma een minuut moesten water trappelen, maar vijf minuten is iets heel anders!

Daarna ben ik gewoon een ligstoel potato. Ik lees en drink mijn Diet Cherry Coke en doe ook zo af en toe mijn ogen dicht. Wat een luiheid, maar wat voelt het ook lekker om hier zo te liggen. Bekenden komen langs en houden even een praatje, ik voel me als de keizerin of zo, ha ha.

Als Rick tegen zessen belt, dat hij op weg naar huis is, sta ik met moeite op. Thuis tref ik Katja, die op het punt staat naar de Sex and the City film te gaan. Ze heeft maar een pijnpil op vandaag!

Dr. Bonacci, de kaakchirurg, belt hoe het met haar gaat en ik kan alleen maar antwoorden: "Prima!". Hopelijk blijft dat zo, want dan was deze operatie een fluitje van een cent voor haar. Ik vind het altijd wel heel netjes, hoe de chirurgen (en dierenartsten) hier opbellen om te zien, hoe het met hun patienten gaat.

Met zijn vieren eten we buiten op het deck. Heerlijke kabobs van de grill, echte zomerse kost, genieten is het. We horen voor het eerst dit seizoen de cicade concerten. En de vuurvliegjes zijn in ruime getallen aanwezig. En helaas zijn de tijgermuggen ook weer gesignaleerd (die hebben zwart wit gestreepte poten), al vinden ze gelukkig tot nu toe de Off! op mijn armen en benen niet lekker. De zomer is echt begonnen!