Uit met vrienden en een medisch dagje

Dinsdag

We hebben allemaal flink uitgeslapen, want we lagen pas ver na middernacht in bed, tenslotte. Pas om tien voor half tien sleep ik mezelf het bed uit, tien minuten voor Marceleus zijn training begint (hoewel hij vrijwel zonder uitzondering toch een kwartier te laat arriveert).

Het halve uur personal training gaat eigenlijk best snel. Het is fijn om te weten, dat je gewoon een half uur hard bezig bent en dat dat genoeg is voor vandaag (dat laatste moet ik mezelf echt heel erg inprenten, want een uur beweging is de norm voor mijn spieren over het algemeen, goedbeschouwd).

Maar vandaag besluit ik dat "more is less" misschien toch wel een goede kreet is. Ik douche voor de schoonmaaksters komen en stop ettelijke wassen (van Katja's reis) in de machines.

Als ik aankondig mijn nagels te gaan laten doen wil Saskia ook mee. Zij laat haar voetjes helemaal verwennen en blauw en wit lakken. Mijn nagels zien er ook weer tip-top uit met een fel roze kleur erop.

Terwijl ik bij de salon zit belt de garage, dat mijn DRAAKJE opgehaald kan worden. De bumper is weer helemaal gemaakt. Na een heel snelle lunch bedenk ik me, dat ik nog net tijd heb hem op te halen voor we met Christine en Mallory hebben afgesproken.

Als ik de huur Avalon inlever, die ik overigens heerlijk vond rijden, weet de man achter de balie mijn achternaam nog! We moeten indruk gemaakt hebben. Na betaald te hebben bij de kassa rijd ik al na tien minuten weer weg met de van!

Saskia en ik hebben bij Fairfax Corner de Lux afgesproken met Christine en Mallory. Dat ligt precies op de route naar de oogarts, dus ik haal meteen ook even Katja's nieuwe voorraad contactlenzen op.

Doorrijdend naar de bioscoop kan ik nog net aan een grote file ontsnappen! Als we daarin terecht waren gekomen hadden we de film zeker gemist! Christine en Mallory hebben al kaartjes voor ons gekocht en met de nodige popcorn en diet Coke installeren we ons in de comfortabele stoelen.

De film, die we zien, Kung Fu Panda is heel erg leuk. Er zitten ook een aantal goede boodschappen in voor kinderen, zoals in jezelf geloven, hoe je er ook uitziet. Ook vond ik de uitspraak: "Yesterday is history. Tomorrow is a mystery. And today? Today is a gift. That's why we call it the present." mooi.

Thuis verkleden we ons in een nettere plunje en gaan naar Cafe Renaissance voor een etentje met Chuck, Christine en Mallory. Alleen Katja gaat niet mee, die heeft haar vriendje teveel gemist.

Het wordt een heel gezellige maaltijd! Ik bestel de softshell crab, die met asperges en kleine aardappeltjes wordt geserveerd. De anderen griezelen van mijn keuze, want zo'n crab eet je dus met schalen, poten en al op. Maar ik ben er dol op!


Wat zullen we ze missen! Gelukkig staan er al drie visites gepland dit jaar!

We nemen ook allemaal een dessert. Mallory en Saskia zelfs een bananas foster, die naast hun tafeltje worden geflambeerd! Dit blijft een van onze favoriete restaurants in Vienna.

Woensdag

Al vroeg ben ik wakker, want ik maak me een beetje zorgen om Katja. Zij moet vanochtend onder het mes om haar twee verstandskiezen eruit te snijden en was maandag ziek met koorts en had gisteren nog flinke keelpijn. Het zou helemaal niet uitkomen, als haar operatie niet door zou kunnen gaan vandaag, want dit is de ideale tijd voor haar om een paar dagen rust te kunnen nemen!

Rick en ik staan op en maken met moeite Katja wakker. Die wil per se iets drinken, want haar keel doet pijn. Uh oh! Ik sta haar toe om een paar slokjes water te nemen, want de afspraak is voor kwart voor negen en ze moet een nuchtere maag hebben.

Als we de praktijk van Dr. Bonacci binnenlopen wordt ons duidelijk, dat er heel wat geld in kaakchirurgie zit! Het is allemaal super deluxe en alles gaat electronisch, ook het inchecken. Katja is nu achttien en oud genoeg om voor zichzelf te tekenen, ook iets nieuws voor ons.

Al gauw mogen we naar achteren komen en Katja mag plaatsnemen in de stoel. Een heel aardige anesthesist legt precies uit, wat er gaat gebeuren. Katja grapt met hem, maar zodra hij weg is zie ik die mooie blauwe ogen van haar zich vullen met tranen. Ze is nog het meest bang voor het infuus!

Dr. Bonacci komt binnen en geeft ons een stevige hand. Hij ziet er heel anders uit, dan ik had gedacht met die Italiaanse naam: lang, blond en onze leeftijd. Hij verzekert ons, dat, zolang Katja geen koorts heeft, de zere keel geen belemmering is voor de operatie. Ook zegt hij, dat het met een half uurtje gepiept zal zijn. Op de foto's is te zien, dat deze operatie hard nodig is, want vooral de rechterverstandskies drukt nu al tegen de wortel van Katja's gezonde kies aan.

Rick en ik gaan gauw naar Starbucks om een koffie te halen en als we terug komen roept de chirurg: "Precies op tijd!". Het is nog geen twintig minuten, nadat we vertrokken, en Katja is al klaar.

We moeten nog een half uurtje in de recovery blijven om zeker te zijn, dat alles goed gaat. Katja begint meteen de halve wereld sms-jes te sturen, dus dat zit wel goed. Ze moet ijs tegen haar wang houden en op gaasjes bijten. Gelukkig stopt het bloeden al gauw, want dat is heel belangrijk. Anders krijg je een "dry socket" en dat schijnt heel pijnlijk te zijn. In een ver verleden heb ik dezelfde operatie ondergaan, maar ik herinner me er eigenlijk niets van.

Met recepten voor antibiotica en forse pijnstillers en een hele rits instructies gaan we om kwart over tien weer huiswaarts. Rick, die vandaag van huis uit werkt, gaat de recepten vullen, terwijl ik voor Katja eten (wat yoghurt) en drinken maak. Ze lijkt zich vrij goed te voelen, maar is natuurlijk ook nog verdoofd.

Met Mary Ellen heb ik om elf uur afgesproken een stuk te gaan fietsen. Het is heerlijk weer, maar te warm om te gaan hardlopen. Bovendien heb ik daar te veel pijn voor en ben ik heel moe. Fietsen is dus de perfekte crosstraining.

We rijden mijn geijkte route: vijf mijl naar Reston en terug. Dat gaat wel een stuk sneller als er gezellig iemand is om mee te kletsen, moet ik zeggen. Ik vind alleen fietsen leuk, maar het is veel leuker met een maatje natuurlijk. De herten houden zich vandaag verstopt, maar we zien wel een gezellige dikke groundhog zich tegoed doen aan het groen langs het pad.

Thuis tref ik Rick en Katja in een felle woordenwisseling. Katja wil per se naar het verjaarsfeestje van een van haar vriendinnen vanmiddag en Rick is het daar niet mee eens. Katja brengt terecht op, dat Saskia ook even naar haar sixth grade party mocht. We sluiten dus een compromis, dat ze, mits ze zich erg rustig houdt, drie kwartier naar dat feestje mag. De rust keert gelukkig weer.

Voor de lunch heeft Katja zin in de maccaroni met kaas van Noodles and Company. Rick wil een sandwich van Whole Foods en ik haal daar dan ook meteen mijn lunch (verse gazpacho soup, mmmmm!).

Voor ik het weet is het tijd om met Saskia naar de vervolgafspraak met haar chirurg te gaan. Dr. Kim is zeer tevreden over ons meisje, gelukkig. Hij zegt, dat ze verbazingwekkend snel heelt. En inderdaad zou je aan niets zeggen, dat ze nog geen twee weken geleden in het ziekenhuis lag!

Als ik dat vanmiddag aan mijn Canadese broer (die vandaag jarig is, gefeliciteerd, BJ!), die jaren geleden een appendectomie had, vertel, staat die ook versteld. Het duurde bij hem weken om te herstellen, maar dankzij de laparoscopie is deze operatie bijna een fluitje van een cent geworden!

Binnen het kwartier staan we weer buiten. Nu heeft Saskia nog een afspraak te gaan vanmiddag, een schoonmaakbeurt bij de tandarts. Het lijkt wel of de dokteren 25 juni als afspraakdag hebben gekozen. Ook mijn tandarts wilde me vandaag zien, maar dat heb ik kunnen verzetten naar volgende week, gelukkig.

Rick neemt Saskia naar haar tandartsafspraak, want ik ben inmiddels afgedraaid. Het zou gevaarlijk zijn om nog te gaan rijden, zo moe ben ik. Blij om Ricks steun vandaag geef ik aan die moeheid toe en ga even liggen. Voor ik het weet is er een uur voorbij en maakt Katja me wakker, omdat ze wil gaan douchen.

Saskia gaat naar een tienerfeest bij het zwembad (waarvan ik hier op het deck de muziek hoor) en de rest van ons bestelt Japans eten van, natuurlijk, Sakana. Lekker zacht voor Katja om te eten, die rauwe vis! Daar wordt Rick bedankt voor de goede recensie, die ik over het restaurant heb geschreven op Yelp.com. Goed zo, ze gaan dus wel na, hoe men over het restaurant denkt!