Het laatste avondmaal (voorlopig althans)

Zaterdag

Rick en de kinderen slapen heerlijk uit, maar ik ben om half negen helemaal wakker. De zon schijnt alweer de kamer in en dan kan ik niet langer blijven liggen. Het moet gezegd, dat de massage van donderdag echt veel heeft geholpen met de pijnen, hopelijk blijft het resultaat nog even doorgaan!

Rick komt niet veel later naar beneden en dan belt Saskia, dat ze opgehaald wil worden. We ontbijten lekker buiten op het deck als de bel gaat. Het is Janet, Leah's moeder.

Gisteravond, toen de meisjes daar zo zielig op het deck zaten, kwam ik met een idee om Leah's zomer toch nog heel leuk te laten worden. Laten we wel wezen, dit is een meisje, dat we al sinds haar negende jaar heel goed kennen. Het is feitelijk een derde dochter voor ons. Dus we vinden het heel zielig, dat haar grote reis nu in het water moest vallen.

Mijn idee was dus, dat zij met ons mee naar Aruba zou kunnen gaan. We hebben twee hotel kamers daar, dus er is plaats voor een vierde kind. En de auto kunnen we ook groot genoeg maken voor zes. Kennelijk leek dat Leah wel wat en zij besprak het dus met haar ouders.

Janet komt dus vragen of wij dat echt hebben aangeboden (ja, dus!) en welke vluchten wij dan nemen. Zij hebben een gratis ticket met American Airlines, dat voor 22 augustus gebruikt moet worden, en ook deze Honduras reis zou met American Airlines zijn. Die maatschappij vliegt ook naar Aruba, dus (al vliegen wij nonstop United). Janet gaat het allemaal verder uitzoeken.

Gauw, omdat ik de dag alweer zie voortschrijden, begin ik aan mijn gewichten routine. Het halve uur gaat snel voorbij en volgende keer ga ik toch zwaardere gewichten gebruiken. Zoals sommigen, die hier lezen, al opmerkten, heb ik al besloten om niet met Marceleus verder te gaan. Hij moet me wel iets heel bijzonders bieden, wil dat wel zo zijn. Zaak is dus om mijn eigen routines te blijven voorbereiden.

Rick komt naar beneden en kondigt aan, dat hij een stuk gaat fietsen. Daar heb ik ook wel zin in! Helmen op (die van Kai past mij precies) en daar gaan we. Alleen werkt mijn fiets niet mee. Rick heeft een zeer heuvelachtig parcours gekozen (expres), maar mijn fiets gaat niet van 3 naar 2 en dus zie ik me genoodzaakt bepaalde delen zelfs te lopen! Tijd voor de fietsenmaker dus, al wil ik hem eigenlijk niet kwijt.

Een half uurtje later zijn we (mijn benen voelen als lood na die heuvels in de hoogste versnelling!) weer thuis. Daar treffen we Saskia boos aan, want de hagelslag is op en dat is nu net, wat zij als lunch wilde. Ze heeft de beboterde boterhammen, voor ik het kan voorkomen, al weggegooid!

Na toch wel een "tongue-lashing" van mij vanwege die verspilling van voedsel vind ik nog een paar "nood rantsoen" hagelslag doosjes: de mini doosjes van De Ruijter. Heel tevreden eet Saskia toch haar brood met hagelslag! Zo zie je, hoe een heel Amerikaans kind toch dol is op zo'n Nederlandse tractatie en haar vriendinnen ook (de reden waarom het al zo gauw weer op is).

Katja is ook net wakker en Rick en Kai zijn pleite (blijken later naar de electronica zaken te zijn vertrokken). Ik moet nog naar de bank en ga dan lunch halen. Katja maakt een Starbucks bestelling, dus haal ik daar ook gelijk een paar sandwiches. Met een iced coffee, iced chai tea en twee sandwiches (mozzarella en tomaat en kip salade) rijd ik niet veel later huiswaarts.

Daar belt mijn zusje en we kletsen lekker bij. Ik heb haar voor haar verjaardag een boek over Enneagrams gegeven en daar hebben we het over. Iedere keer als ik een test doe komt daar geen duidelijke persoonlijkheid uit. Wat betekent dat dan? Ik zal er maar niet te lang bij stilstaan.

Eigenlijk wil ik naar het zwembad, maar het regent een beetje. In Nederland is het acht uur, dus ik besluit Petra op te bellen. En natuurlijk zitten we zo, zonder moeite, een uur aan de telefoon! Wij zien zo uit naar hun bezoek hier half juli! Ik ga ze deze omgeving helemaal laten meemaken!


Kai heeft mij nieuwe dingen geleerd over mijn kleine toestelletje en dit is een "time lapse" van de lucht vanmiddag

Tijdens dat uur is het weer helemaal opgeklaard, dus ik ga alsnog zwemmen. Of althans, ik doop mezelf in het water en ga dan lekker zitten lezen! Een paar uur later komen Kai en Rick ook en we spelen met zijn drieen in het water met een bal en een paar "torpedo's".

Pas om half zes gaan we weer huiswaarts. Om half zeven hebben Rick en ik met Chuck en Christine afgesproken bij Artie's. Als we er aankomen zitten zij al aan tafel. Het wordt een heel gezellige maaltijd met heerlijk eten.

Mijn mahi-mahi is perfect gegrild en ligt op een orzo salade met gedroogde tomaten, zwarte olijven en pijnboompitten. Het is echt voortreffelijk! Geen wonder, dat dit zo'n populair restaurant is! Al om kwart voor zes, toen ik belde, was er een wachttijd van drie kwartier voor ons tafeltje.

We kletsen nog wat na, maar dan moet het afscheid er echt van komen. Morgen zijn ze hier nog, maar Christine en ik hebben allebei een hekel aan sentimentaliteit. Ik ga er morgen dus niet langs. Wij zien Christine en Mallory weer op de 27e juli en daarvoor hebben we natuurlijk virtueel contact.

Voor Kai en Michael hadden we een pizza besteld bij Papa John's voor we weggingen. Maar bij thuiskomst blijkt die niet bezorgd. Of liever, de jongens hebben de bel niet gehoord en dus ging de pizza terug! Pas na tienen krijgen ze, zonder dat wij voor die eerste pizza moesten betalen overigens, hun avondeten!

Om te zeggen, dat Katja en Leah blij zijn met het feit, dat ze samen naar Aruba gaan, is, op zijn zachtst gezegd, een understatement! Ze gaan het samen vieren met een frosty bij Wendy's na Katja's werk.

Zondag

Toen ik vorige week de weersvoorspelling voor vandaag zag, dacht ik, dat we een complete regen- en onweerdag zouden krijgen. Zelfs gisteren leek het daar nog op. Ik ben dus hoogstverbaasd, als ik alweer felle zonneschijn de kamer binnen zie stromen!

Verschrikkelijk lui blijf ik tot na negenen liggen. Ik was halverwege de nacht wakker en kon maar niet uit mijn hoofd krijgen, dat Chuck en Christine nu echt maandag voorgoed vertrekken. Wat zal ik haar missen, al weet ik, dat je op de lange afstand tegenwoordig nog veel beter contact kan houden, dan vroeger.

Rick heeft inmiddels de boodschappen aangenomen van Peapod. Het blijft ideaal om al het zware spul gewoon thuisbezorgd te krijgen.

Samen gaan we, zoals bijna onze zondagse traditie is, naar Starbucks voor het ontbijt. We hebben drie Starbucks binnen een straal van twee mijl bij ons vandaan. Bij een ervan, in Vienna, werken me toch een stel nimrods! En daar ging Rick telkens heen.

Maar de laatste keer, toen ze maar niet begrepen, dat ik melk in mijn iced coffie wilde, werd hij ook eindelijk overtuigd. We gaan dus naar degene in Fairfax, dichterbij en met barristas met een brein! Mijn iced coffee wordt perfekt bereid!

Na het ontbijt gaan we samen Cosmo uitlaten. Die loopt voor de verandering de hele weg mee zonder terug te willen. Het is ook nog niet zo warm en misschien dat hij het ook weer iets anders vindt om door Rick uitgelaten te worden.

Omdat 4 juli op komst is zijn er weer allerlei vuurwerkstandjes opgezet overal. Rick gaat daar een aantal pakketten kopen. Niet voor 4 juli, want dan zijn we in South Dakota, maar alvast voor Oud en Nieuw. Als we dat nu niet kopen moeten we ervoor naar Pennsylvania (zoals vorig jaar) of West-Virginia!

Na de lunch vertrek ik naar het zwembad. Van de "numerous showers en thunderstorms" is gelukkig nog steeds niets te merken. Ik begin met dertig baantjes, maar wissel nu wel telkens af tussen schoolslag, crawl en rugslag (al kan ik die laatsten absoluut niet goed). Dat breekt het monotone wat op, want alleen maar schoolslag wordt doodsaai.

Bij het volgende kinderloze kwartier (het maakt mij niet uit, wat de reden ervoor is, maar ik vind het een prima uitvinding) doe ik er nog eens tien. Verder lees ik lekker door in mijn nieuwe Judy Blume boek "Summer Sisters". Wel zie ik in het westen de wolken steeds donkerder worden en het verbaast me dan ook niets, als we het om half drie horen donderen. En dan zijn ze onherroepelijk: het zwembad gaat voor zeker drie kwartier dicht.

Voor mij is het een mooi moment om naar huis te gaan. We willen vanmiddag nog naar de film en ik moet nog douchen. Eigenlijk verwacht ik, dat ieder moment de zondvloed zal losbarsten, maar het blijft droog en bij die ene donder. Katja en Leah, die de honden mee hebben genomen naar Great Falls, komen echter doorweekt thuis. Zo plaatselijk zijn die stormen!

Nu het niet regent en onze margrieten, vlinderstruiken en hibiscus in bloei staan, besluit ik er weer eens wat foto's op te wagen. De margrieten zijn zeer in trek bij allerlei verschillende insektjes, zie ik. Op de vlinderstruik zitten op het moment alleen nog bijen, dat vlinders zullen pas later in de zomer komen.


Al meer dan een week verheugen we ons op het zien van de film "Get Smart" met Steve Carrell en Anne Hathaway. Helaas wil Katja niet mee, die gaat liever naar de blok party van de cul de sac naast de onze. Maar Rick, Kai, Saskia en ik gaan naar de Fairfax Corner de Lux bioscoop.


De ingang van deze bioscoop doet ons altijd aan de film "Back to the Future" denken

De film is helemaal, wat we ervan gehoopt hadden. Heel veel lekkere slapstick humor, een goede "chemistry" tussen Hathaway en Carrell en ook nog wat spanning. Een enorme aanrader is dit! We liggen regelmatig dubbel, het is super gedaan en nog een interessant verhaal ook.

Na afloop willen we een hapje gaan eten CPK. Er lijken heel wat mensen te wachten, maar al na tien minuten komt er een tafeltje vrij voor ons. Ik bestel hun wilde champignons pizza op zijn Napolitaans. Kai heeft de buffalo kip pizza, Rick de chipotle steak en Saskia de kip met honing pizza. Duidelijk niet erg traditioneel allemaal en ze smaken stuk voor stuk voortreffelijk. Eigenlijk doet CPK met pizza's, wat Nederlandse pannenkoekenrestaurants met pannenkoeken doen.

En nu zit ik buiten te typen met zo'n 28 graden en een lekker windje. De onweersbuien moeten kennelijk nog komen (en dat zal ook wel, want er is een "Severe Thunderstorm Watch" tot middernacht, maar het is al half twaalf en niets, voorspellen kunnen ze hier duidelijk ook niet goed).