Dag 4 Zwitserland: Thun

We staan beiden met flink wat spierpijn op. Spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had voel ik! Een teken dat ik gisteren goed bezig ben geweest. Vandaag doe ik maar even rustig aan. 

Het ontbijt beneden is weer lekker, vooral de gekookte eieren. Dan maken we ons klaar voor de dag en als we naar buiten stappen scheiden onze wegen zich. Rick gaat zoveel mogelijk skien en ik neem de trein naar Thun. 

De trein van Wengen naar Lauterbrunnen is vertraagd en ik vrees voor mijn aansluitingen. Maar de trein van Lauterbrunnen naar Interlaken Ost wacht op ons en tot mijn verbazing de intercity naar Basel ook. Zo kom ik net na elven in Thun aan. 

Mijn doel hier is het kasteel bezoeken, maar dat gaat pas om een uur open. Thun heeft een gezellige oude stad en ik word er vrolijk van die te fotograferen. Daarmee ben ik een uur zoet en dan ga ik op zoek naar een restaurant om te lunchen. 

Dat vind ik langs de Aare waar allerlei terrasjes zijn. Ik wil graag een simpele salade en die zie ik op het menu van Primavera. Ik drink er een Rivella bij en het is zo warm dat ik mijn jas uittrek. De salade is lekker, maar ik had meer proteine dan een ei verwacht voor twintig franken. 

Na het eten begin ik aan de klim de Schlossberg op. Ik weet niet hoeveel treden dat zijn, maar met mijn spierpijn lijken het er wel duizend. Ik neem de tijd, want de uitzichten zijn heel mooi.

Bovenaan de trappen ligt de kerk met zijn toren uit 1220. Ik ga er binnen en kijk even rond. Het is een heel eenvoudige kerk. Achter de kerk ligt een parkje en van daaruit heb ik mooi uitzicht over de stad, de rivier, het meer van Thun en de bergen. 

Om iets na enen loop ik het kasteel binnen. Dit is gratis met mijn Swiss Travel Pass en ik kan zo naar boven. Er staat informatie over de geschiedenis van het kasteel dat ongeveer even oud is als de kerk uit de 13e  en 14e eeuw. 

Er zijn wat wapens e.d. om te bewonderen en in de enorme ontvangstzaal probeer ik me voor te stellen hoe het hier eeuwen geleden geweest moet zijn. De volgende trap gaat naar de torens, die veelal als gevangenis dienden. 

Op deze trap is eeuwen geleden een broedermoord gepleegd. Ze hebben de geluiden erbij gedaan. Ik heb eerlijk gezegd wel wat interessantere kastelen bezocht, maar deze is heel fotogeniek en ik vind de geschiedenis altijd leuk. 

Als ik uitgekeken ben loop ik de trappen weer af richting station. Tot mijn verbazing is dat maar tien minuten lopen. Ik dacht dat ik veel verder gezworven had. 

De volgende trein naar Wengen is als eerste een internationale trein naar Milaan. Ik mis het overal met de trein naar toe kunnen in de VS wel. Het heeft allerlei redenen dat het er niet is, maar het zou leuk zijn. 

In Spiez moet ik overstappen op de trein naar Interlaken Ost, van daaruit neem ik de trein naar Lauterbrunnen en als laatste die naar Wengen. Het is bijna half vier als ik onze kamer weer binnenloop. Rick volgt niet veel later, die heeft genoten van zijn dag skien, precies waarom we deze vakantie doen. 

We gaan een drankje drinken op het terras van het Eiger restaurant en maken daar meteen ook een reservering voor het avondeten. Dan lopen we naar het toeristenkantoor waar ik een drie-dagen pas voor wandelaars koop.

Met die pas mag ik ongelimiteerd in gondelbanen en treinen. Ook blijk ik hiermee een grote korting voor Top of Europe te krijgen. Dat is veel meer dan met de Swiss Travel Pass. Zo krijg ik bijna honderd franken terug en dat scheelt natuurlijk flink. 

Voor we terug naar de kamer gaan lopen we de Coop nog even binnen. Daar staat een rij van jewelste en daar heb ik geen zin. Rick werpt zich op te gaan betalen en ik loop terug naar het hotel. Aan de overkant zit ook een supermarktje en daar koop ik mijn tweede fles Franse slasaus. Nu kan ik weer een tijd vooruit. 

Op de kamer schrijf ik dit blog en dan is het al gauw tijd om terug naar het restaurant te wandelen. We hebben voor het gewone restaurant gekozen en niet het fondue gedeelte. We zullen de komende dagen nog genoeg fondue eten.

Als hoofdgerecht kiezen we ieder de garnalen in knoflookboter en die zijn erg lekker. Mijn hoofdgerecht wordt kalfslever in een pepersaus met rosti. Tegenwoordig zie je lever niet vaak op het menu meer en als het er wel is kies ik het zeker. Rick heeft kalfsvlees op Zuricher wijze bereid met rosti, ook lekker.

We denken nog een dessert te delen, want er staat Toblerone mousse op het menu. De bediening is echter zo langzaam dat we dat idee opgeven. We hebben een lekkere pure chocolade Ovomaltine reep, die geen straf is om als dessert te hebben.

Voor we naar boven gaan bestel ik nog even de heerlijke alcoholvrije mojito, die ze bij de hotel bar hebben. En nu is het nog even computeren, maar ik denk niet dat we het laat gaan maken.