Dag 7 Zwitserland: De Royal Walk en Muerren

Dit keer is Rick eerder wakker dan ik. Net als gisteren gaan we om acht uur naar het restaurant om te ontbijten. Waarschijnlijk is de weekenddrukte begonnen, want we vinden nog net een tafel. Alles smaakt weer prima.

Na het eten maken we ons klaar voor onze laatste volle dag in de bergen. We nemen de kabelbaan naar boven naar Mannlichen. Daar gaat Rick zijn ski route doen en ik de Royal Walk naar de top van de Mannlichen berg. 

Dat is een vrij korte wandeling, maar hij gaat nogal steil naar boven en dan natuurlijk ook steil naar beneden. Ik loop iedere keer naar een van de informatie palen en hijg daar dan uit. Zo leer ik uit welk gesteente de verschillende bergen bestaan en waar de namen van de Eiger, Monch en Jungfrau vandaan komen (Eiger is onbekend, Monch ben ik vergeten en Jungfrau komt van de nonnen van het klooster in Interlaken).

Natuurlijk stop ik ook regelmatig voor foto's en dan ben ik bij het laatste stuk. Nu ben ik blij dat ik mijn Yaktrax aanheb en mijn stokken mee. Het gaat heel steil omhoog, is heel glad en op het laatst moet ik mezelf aan touwen letterlijk naar boven trekken. 

Eenmaal bovenaan word ik beloond met uitzicht over het hele Berner Oberland. Er is een Zwitsers paar waar ik een interessant gesprek mee heb over, hoe kan het anders, Trump. Zij kijken er echter heel anders tegenaan dan ik en geloven dat Trumps streven om vrede te bewerkstelligen beter is dan het miljarden uitgeven aan wapens. Tja, ik vind dat optimistisch gedacht, maar wie weet. 

Een foto van ons hotel van boven

Naar beneden met de touwen is maar net makkelijker dan naar boven. Na ongeveer anderhalf uur ben ik terug bij het restaurant. Het is kwart over elf en ik besluit aan een tafel te gaan zitten. Nu is er nog plaats en ik kan zo een plek voor Rick vrijhouden. 

Aan deze tafel word je bediend en ik begin met koffie en Rivella blauw. Rick doet er langer over dan ik gedacht had en ik bestel ook een bouillon met ei. Deze herinner ik me nog van vroeger en ik vind dat zo lekker! Misschien dat ik dat thuis ook eens maak. 

De placemat laat de wandelingen, die ik deze week gemaakt heb, zien

Als Rick komt heb ik al een cola Zero en een broodje met ham, kaas en salami voor hem besteld. Zelf kies ik dit keer de tonijnsalade, heel lekker. We genieten in het zonnetje met het uitzicht op de bergen. 

Nog een foto van het pad dat ik liep

Na het eten nemen we de kabelbaan naar Wengen. Ik breng mijn stokken terug naar de kamer en trek andere schoenen aan. Rick wacht buiten op me, want hij heeft erge last van zijn linker knie. 

We lopen naar het station en wachten op de trein. Er is een kiosk met leuke kaarten. Ik maak foto's van een aantal. Ik zou ze wel willen kopen, maar wat doe ik ermee. 

De eerste trein brengt ons naar Lauterbrunnen. Daar stappen we over op een gondelbaan naar Gruetsalp en daar weer op een tweede trein, die ons naar Muerren brengt. Onderweg hebben we prachtig uitzicht op het Berner Oberland drietal, de Eiger, Moench en Jungfrau. 

Muerren blijkt een leuk alpendorpje te zijn met allemaal oude en nieuwe chalets. We kijken hier van de andere kant van het dal op de befaamde bergen uit. In de verte zien we ook Wengen liggen en als ik heel goed kijk zie ik een stipje glinsteren en dat is de "kroon" waar ik vanochtend heen wandelde. 

De Jungfrau is hier het dichtstbij

Rick hobbelt vanwege zijn knie en we besluiten even pauze te nemen op het terras van Alti Metzg. Rick bestelt een biertje en ik een Marito Spritz. Marito is een Zwitsers op citroen gebaseerd aperitief. Het wordt net als een Aperol Spritz geserveerd, erg lekker en fris. 

Zo hoog paragliden!

Als we genoeg gerust hebben nemen we de trein, kabelbaan en trein weer terug naar Wengen. Daar komen we om tien over vijf aan. Dit was een leuke excursie en we zijn blij het gedaan te hebben. Deze week is voorbij gevlogen en ik ga deze adembenemende uitzichten wel missen!

Om zes uur hebben we gereserveerd bij het Taverne restaurant waar we woensdag ook aten. Dat is maar goed ook, want het restaurant zit helemaal vol. De vriendelijke Nederlandse bediening is er weer. We delen de raclette en een bord met vlees erbij. Daarbij verse groente van de salade bar en het is heerlijk. 

We zijn flink moe en gaan lekker op de kamer ontspannen. Morgen moeten we dus de hele reis met alle bagage terug naar Zurich maken, maar we hopen daarvoor hier nog wat te gaan doen.