Over de befaamde kersenbloesems in DC

We staan voor zevenen op, want Rick moet naar kantoor en ik wil naar de stad. Het weer is prachtig, maar wel koud met maar twee graden bij het opstaan. Hopelijk warmt dat wel op.

Als ik mijn ontbijt opheb vraagt Katja of ik met Fiona wil praten. Die vraagt naar mij. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen en terwijl ik op de elliptische machine trap houd ik Fiona gezelschap terwijl zij ontbijt eet. Haar grootste wens is om naar ons huis te komen. Gelukkig gaat dat eind volgende maand gebeuren. 

Aan Sharon had ik dinsdag gevraagd of de personal training vandaag vroeger zou kunnen en ze heeft om half negen al tijd voor me. We hebben een nieuw doel: een pull-up doen. Daar moet ik nog heel wat voor oefenen en ik ben er niet zeker van dat het gaat lukken, maar we kunnen altijd een doel stellen. 

Na afloop maak ik me snel klaar en doe mijn picknickje in mijn tas. Dan rijd ik naar het metrostation. Daar is het beduidend drukker in de parkeergarage nu de meeste federale medewerkers op kantoor moeten werken. Toch vind ik zonder moeite een parkeerplek. 

De trein staat al klaar en een half uur later stap ik bij het Smithsonian station uit. Het is te zien dat het toeristentijd is aan het aantal mensen dat uitstapt. Toch valt het 's ochtends wel mee. Als eerste loop ik naar het Washington Monument.

Daar zijn een aantal toiletten en ik maak er dankbaar gebruik van. Met een lege blaas is het fijner wandelen. Dat wandelen wordt wel zeer regelmatig onderbroken om foto's te maken. 

Eerst loop ik over de Mall richting Tweede Wereldoorlog Monument. Hier staan ook bloeiende boompjes. Wat is het weer mooi! Op foto's krijg je de volle pracht niet helemaal overgebracht. 

Ondanks de wind lukt het me wat weerspiegeling van het Washington Monument in een grote vijver te fotograferen. Kennelijk zie ik er heel vriendelijk uit, want heel wat mensen vragen me een foto van hen te maken. 

Eenmaal op het pad langs het Tidal Basin besluit ik vandaag tegen de klok in te lopen. Op die manier heb ik mooi uitzicht op het Jefferson Memorial. Bij het Martin Luther King Jr. Memorial maak ik ook een paar foto's van de goede man. Toch jammer dat hij niet glimlacht. 

Net voorbij het Franklin Delano Roosevelt Memorial is het pad afgesloten. Er wordt hard gewerkt aan het pad daar wat volgend jaar klaar moet zijn. Het valt me nog mee hoeveel van het Tidal Basin wel open is. 

Het loopt tegen twaalven en ik heb wel zin in mijn lunch. Ik loop naar het Cherry Blossom Festival gedeelte waar wat food trucks staan. Ik koop bij degene met de kortste rij een flesje water. Dan ga ik op een van de bankjes zitten en haal mijn eten tevoorschijn. 

Gisteravond heb ik een "salade" van mini komkommers en mini paprika's gemaakt. Verder heb ik stukjes Ierse kaas (erg lekker) en salami worstjes. Het toetje bestaat uit kiwi en gouden bessen. Tijdens het eten luister ik naar het bandje dat leuke muziek speelt.

De kersenboompjes en het festival hebben wij te danken aan First Lady Helen Taft. Tijdens een reis naar Japan was zij zeer gecharmeerd van de kersenbloesems daar. In 1912 regelde ze met de Japanse keizerin dat Washington honderden kersenboompjes zou krijgen. Het festival viert de samenwerking tussen de VS en Japan. 

Judith belt voor onze wekelijkse virtuele lunch en ik loop weg van de muziek. Ik vind weer een zitplaats in het MLK Jr. Memorial. Terwijl we praten laat ik Judith een paar van de jurken, die sommigen dragen, zien. Er zijn een aantal "quinceanaria" jurken (een heel groot feest voor Zuid-Amerikaanse meisjes als ze 15 worden) en die zijn enorm! Je ziet het meisje er bijna niet meer in. 

Als Judith weer terug aan het werk moet loop ik nog wat verder, maar de wind is koud en nu is het echt druk. Ik besluit terug naar de metro te lopen. Als ik morgen terugkom, wat afhangt van het weer, loop ik de rest wel. 

Terug in Vienna ga ik nog even naar Whole Foods om een snack voor het happy hour met Christine en Chuck te halen. Dat worden garnalen, dan kan ik mijn uit Zwitserland meegebrachte cocktailsaus ook proberen. 

Het meer dan een uur happy hour is weer heel leuk. Iedere week hebben we elkaar meer dan genoeg te vertellen. Het is bijzonder dat we dit al bijna vijf jaar volhouden. Covid was toch ergens goed voor.

Voor mijn avondeten laat ik sushi rollen van Genki bezorgen. Soms moet ik eens wat anders proberen dan de yakitori, hoewel ik nu al weet dat ik het de volgende keer wel weer zal bestellen. 

Het was een heerlijke dag en ik zal prima slapen na al dat wandelen.