Dag 6 Zwitserland: een flinke bergwandeling en gondelbanen

We hebben weer heerlijk geslapen en staan om acht uur op. Bij het ontbijt is het druk. Er is een grote Vlaamse group met veel kleine kinderen. Die zijn te klein om te skien dus ik neem aan dat ze hier ook ergens een kinderopvang hebben.

Na het eten maken vragen we om een wandelkaart bij de receptie. Die vind ik makkelijker te volgen zonder alle pistes erop. Ik vraag of mijn plan om van Mannlichen naar Kleine Scheidegg te wandelen een goed idee is. 

Over dat pad vind ik alleen maar zomer informatie en ik wil zeker weten dat het in de winter hetzelfde pad is. Dat is niet het geval en de receptioniste raadt het ten zeerste af. Het is veel langer dan het zomerpad en voor gevorderde wandelaars met veel bergopwaarts. 

Ben ik even blij dat ik het gevraagd heb! De receptioniste raad de wandeling van Mannlichen naar Holenstein aan. De Lieselotteweg gaat voornamelijk naar beneden en heeft mooie uitzichten. Dat lijkt me wel wat. 

Rick haalt zijn ski's op en we nemen de kabelbaan naar Mannlichen. Rick heeft een hele skiroute uitgestippeld voor zichzelf en ik ga op zoek naar 61, het nummer van mijn wandelpad. Dat vind ik redelijk snel. 

Het gaat geleidelijk naar beneden en dan kom ik opeens bij een voor mij heel steile piste. Ik ga op mijn jas in de sneeuw zitten en doe mijn Yaktrax onder mijn laarzen. Die moeten grip geven op gladdere stukken. Deze weg gaat zo steil naar beneden dat ik zelfs daarmee nog af en toe wegglibber. 

Even denk ik verkeerd gelopen te zijn, want dit is bepaald geen makkelijk pad. Maar dan zie ik een bordje met 61 en loop er opgelucht heen. Er is nog een paar keer een steile afdaling, maar over het algemeen gaat het pad geleidelijk naar beneden. 

Het is enorm genieten en helemaal niet druk. Er komt af en toe een groepje op sleeen langs, want dit pad is ook voor hen. Ik heb besloten de tijd te nemen en stop regelmatig om foto's te maken. Scroll maar gauw verder als je genoeg hebt van al die sneeuwfoto's. 

Na zes kilometer en twee uur lopen ben ik bij de gondelbaan Holenstein, die mij weer naar Mannlichen zal brengen. Rick heeft daar intussen een tafel gevonden bij het restaurant, want het is heel druk. 

Het Gastronomie restaurant hier heeft een lekker menu. Ik kies een salade met ham en kaas, die na al dat lopen heerlijk smaakt. Rick heeft knakworstjes met aardappelsalade, die ook erg lekker is. 

Na het eten gaat Rick verder skien en ik ga het een gondelbaan middag maken. Als eerste neem ik de gondelbaan van Mannlichen helemaal naar de Grindelwald terminal. 

Daar stap ik over op de Eiger Express. Die heb ik vorig jaar met Maria ook gedaan en dit ritje is onbeschrijflijk mooi. Een gewoon retour is 75 franken dus ik heb mijn wandelpas er met dit retourtje al bijna uit. 

Het is niet druk en ik probeer te wachten tot ik een gondel voor mezelf kan krijgen. Dat lukt toch net niet en na een kwartiertje wachten ga ik met vier anderen naar boven. Adembenemde uitzichten zijn het.

Eenmaal boven loop ik naar buiten om nog een foto van de Eiger gletsjer te maken. Ik was eerst van plan de trein terug naar Wengen te nemen, maar zend Rick een berichtje dat ik liever met de gondelbanen terugga. 

Dit keer krijg ik wel een kar voor mezelf en geniet zo mogelijk nog meer dan op de heenweg. Grindelwald is ook een leuk plaatsje om vanuit de lucht te zien. Ik ben heel blij dat ik deze gondelbaan nog een keer heb kunnen doen. 

Er is inmiddels wat hoge bewolking, de eerste die we hier in de Alpen hebben gezien. Ik stap over op de gondelbaan van Grindelwald naar Mannlichen en heb daar geluk dat de grote kar, die terug naar Wengen gaat, op het punt van vertrek staat. Van de Eiger gletsjer naar het hotel nam precies een uur in beslag.

Rick kwam net voor me thuis en vertelt dat hij vandaag wel een paar keer gevallen is. Gelukkig heeft hij zich geen erge pijn gedaan, maar hij voelt zijn knieen wel. We nemen een uurtje rust en gaan dan de winkeltjes in Wengen eens bekijken. 

Ten eerste gaan we een sportwinkel binnen op zoek naar wandelstokken voor mij. Die had ik vandaag heel goed kunnen gebruiken en ik weet dat ze thuis ook goed van pas zullen komen. Ik slaag met mooie lichte speciaal voor dames gemaakte stokken. 

Bij de chocoladewinkel verkopen ze in Wengen gemaakte producten. We nemen een zakje bonbons, die genoemd zijn naar de bergen, mee. Verder kopen we een leuk doosje chocolade voor onze buren. 

Zo leuk, die chalets van koek

Bij de Coop halen we nog wat drankjes en dan bezoeken we als laatste de souvenirwinkel. Rick vindt er een leuke sjaal voor zijn zus en een pet voor hemzelf (nummer duizend en nog wat, zucht). Ik zie zo'n ding wat een koegeluid maakt en dat kopen we voor Fiona. 

Katja en Kevin zullen er niet blij mee zijn, maar dit is zo typische Zwitsers. Voor Nico neem ik een paar schattige sokjes mee en voor mezelf een leuk kaboutertje met Wengen erop. Het is een succesvol winkeluitje geweest. 

Al gauw is het tijd voor ons avondeten. We gaan weer naar La Fondue, zoals maandagavond. Dat is een goed restaurant en niet te duur. Wij raden het aan in Wengen net als de Taverne en Restaurant 1903. Daarentegen raden we het Eiger restaurant af. Het eten was prima, maar de bediening liet veel te wensten over. 

Na een lekkere douche is het nu tijd om de eerste aflevering van Boer Zoekt Vrouw te kijken. Ik ben benieuwd of het een leuk seizoen wordt.