Inpakdag

Wat er de laatste tijd met mij is, weet ik niet, maar nu heb ik eens de kans om uit te slapen en dan ben ik iedere dag voor zevenen klaar wakker! Op zo'n dag als vandaag, voor een reis, is er natuurlijk van alles te doen. Iemand op mijn blog vroeg al over "kofferstress", maar eerlijk gezegd heb ik daar niet veel last van. We reizen zoveel, dat ik een reislijst heb, die slechts miniem moet worden aangepast, afhankelijk of we naar de warmte of de kou reizen. Ik begin dan ook pas de dag van tevoren met pakken.

Maar dat is dus vandaag. Bovendien heeft Rick allerlei service mensen zover gekregen ons vandaag een bezoek te brengen. Om acht uur al belt de loodgieter, dat hij onderweg is. Het lek in de woonkamer kwam van de badkamer van de kinderen en de loodgieter dicht alle openingen rond het bad en de wc daar. Hopelijk werkt dat afdoend!

Intussen schrijf ik het gele formulier, dat de postbode vertelt om de post tot onze terugkomst vast te houden en doe dat in de brievenbus. Ik doe het rode vlaggetje aan de bus omhoog, zodat de postbode weet, dat er uitgaande post is.

Ik bel het taxi bedrijf om zeker te zijn, dat we vroeg in de morgen een minivan zullen zien en geen gewone auto. Daar zouden we namelijk met alle baggage absoluut niet in passen! Het volgende telefoontje is geautomatiseerd, ik zet zo de bezorging van de Washington Post voorlopig stil. Ik kies ervoor de niet bezorgde kranten aan de scholen te schenken, een goed programma, vind ik altijd.

Daarna maak ik de kattenbakken schoon en geef de planten water. Die kunnen meestal wel een week door zonder en Laura geeft ze volgende week ook water.

Katja heeft over de weken heel wat geld verdiend met baby sitten en veel van haar werkgeefsters betalen met een cheque. Natuurlijk wil ze dat geld mee op vakantie nemen en wij hebben zelf ook geld nodig. Ik pak mijn fiets en krijg zo mijn oefening voor vandaag. Bij de bank word ik vriendelijk geholpen, ik moet alleen op de cheques van Katja "Minor" bijschrijven en krijg dan het geld. Verder nog een stapeltje brandnieuwe vijftigjes en ik rij door Vienna terug. Het is heet en klam buiten, volgens mij gaat Aruba straks nog koel aanvoelen! De luchttemperatuur is hier warmer dan daar!!

De volgende actie op de agenda is Brynna naar de kennel brengen. Ik vind het toch altijd weer even moeilijk om afscheid te nemen, die trouwe bruine ogen, die zo naar je kijken, dan heb ik altijd de neiging haar maar weer mee te nemen, ook al weet ik, dat ze daar dol op haar zijn en dus prima voor haar zorgen.

Vlakbij de kennel ligt Hour Eyes, dus natuurlijk is het logisch, dat ik daarna daar Katja's bril op ga halen. Na mijn telefoongesprekken met de heel irritante "Jorge" gisteren verwacht ik helemaal, dat ik de bril meteen mee kan nemen. Hij zou tenslotte gisteren voor sluitingstijd al klaar zijn.

Wie schetst mijn verbazing als "Jorge" mij heel rustig, alsof er helemaal niets aan de hand is, vraagt of ik even vijftien minuten kan wachten, want hij moet de bril nog maken!!!! Zogenaamd heeft hij de lenzen pas een half uur eerder binnen gekregen. Inwendig kokend zeg ik hem absoluut niet langer te kunnen wachten en neem plaats in een van de stoelen. Ik probeer mijn opkomende driftbui te stemmen met het lezen van een Reader's Digest in grote letters gedrukt. Hoef ik me daar tenminste niet voor in te spannen!

Inderdaad komt hij net iets meer dan een kwartier later met de bril op de proppen. Pfff!!! Het heeft wat voeten in de aarde gehad, zeg! Ik zal niet naar die winkel teruggaan, als is het de dichtstbijzijnde brillenzaak! De twee vrouwen, die er behalve Jorge werken, lijken ook al geen type A persoonlijkheden en alles gaat tergend langzaam. Ik hoor een andere klant op haar mobieltje zeggen, dat ze "nu nog steeds bij de brillenzaak zijn" en dat ze geen tijd zal hebben een cake op te halen. Jee, die winkel doet zijn snelle naam geen eer aan!

Eindelijk thuis met bril begint het inpakken in volle ernst en in een paar uur zit het er allemaal in. Alleen Katja is nog niet klaar, die geniet volop van een dag met haar vriendinnen (ze was tot vier uur op met Leah vannacht!). Om 16 uur belt Rick haar bij Leah op en komt ze met de ploeg vriendinnen om in te pakken en de troep van gisteravond op te ruimen.

In de tussentijd komt een technisch persoon van Vector ook nog, om ons brandalarm te maken, dat een week of wat geleden zomaar afging. We willen voorkomen, dat dat als we weg zijn weer gebeurt.

En nu zijn we dus klaar om te gaan. Om vier uur morgenochtend moet er dus als het goed is een minivan taxi voor de deur staan. Ik neem een laptop mee en het hotel heeft internet, dus ik zal proberen een log bij te houden.