Brillenperikelen

De wolken zijn weer verdreven en de zon schijnt stralend als we opstaan. Ik rijd Kai naar zijn babysit adres tegenover Christine, waar hij drie uur lang op een vijf jarig jongetje gaat passen.

Katja moet ook babysitten bij de overburen (die heeft zo langzamerhand een lucratieve business daarmee!), dus blijft Saskia even alleen thuis.

Omdat ik nu toch in haar straat ben, besluiten Christine en ik onze wandeling van gisteren te herhalen. Ik kan merken, dat ik een tijdje niet met gewichten heb gelopen, want ik voel mijn spieren nog van gisteren! Ik heb me heilig voorgenomen in Aruba iedere ochtend langs het strand te gaan lopen.

Op de terugweg naar huis krijg ik een telefoontje van Saskia. Of ik naar Trader Joe's ga, want ze vond hun bologna zo lekker. Nou, dat vond ik ook, dus ik maak even een omweggetje daarheen. Ik koop ook gelijk een zak met heerlijke bolletjes, die binnen de kortste keren door de dames (Leah is ook weer terug van vakantie) en heer worden geconsumeerd! Er is er nog net een over voor mij!

Na de lunch ga ik mijn nagels laten doen. Nu kan ik mooi gelakt op reis, hoe lang het mooi blijft is de vraag, want zonnebrandolie, zand en zeewater zijn nu niet bepaald een goede combinatie voor gelakte nagels!

Terwijl ik bij de nagelsalon zit bel ik Hour Eyes over Katja's bril. Die hebben we zaterdag middag al besteld en de naam "Hour Eyes" is in dit geval een lachertje! Om te beginnen kon de bril helemaal niet binnen het uur klaar zijn, zoals ze in hun advertenties beloven. Ok, we hebben niet zo'n haast en maandag was vroeg genoeg.

Echter op maandagmiddag krijg ik een telefoontje van een niet zo snugger persoon bij Hour Eyes, dat hij de lenzen per ongeluk verkeerd gesneden heeft en geen ander paar heeft. Nu moet hij ze bestellen en dat kan een paar weken duren! Ik vertel hem vriendelijk, dat dat niet acceptabel is, wij hebben de bril voor vrijdag nodig. Er zijn heel wat Hour Eyes filialen in de buurt, kan hij er niet een opbellen om te vragen of zij die lenzen wel hebben. Nou, dat vindt hij wel een goed idee en inderdaad de winkel in Fair Oaks Mall heeft zo'n paar en die zullen het met een koerier meesturen, zodat ik woensdag (vandaag dus) de bril kan hebben.

Probleem opgelost, of dat dacht ik! Want mijn plan om als mijn nagels droog zijn de bril op te gaan halen wordt meteen door "Jorge" in diggelen geslagen. Hij heeft de lenzen nog niet en weet niet wat er mee gebeurd kan zijn. Ik heb moeite vriendelijk te blijven, maar weet, dat boos worden alleen averechts effect zal hebben. Met veel "please and thank you"'s krijg ik hem uiteindelijk zo ver, dat hij een paar gaat ophalen en nu zal de bril "zeker" morgen klaar zijn. We duimen ervoor!!

Rick heeft vanavond zin in een "date" en ik ben daar ook altijd voor te vinden, natuurlijk. We proberen een nieuw, hoog aangeschreven, restaurant in het oude gedeelte van Herndon uit, het Icehouse Cafe. Ik bestel het gegrilde visgerecht met pittige tomatensaus (met garnalen, scallops, een crab cake en een stukje tilapia), het is voortreffelijk bereid!