Drukkend en dreigend

Het is drukkend en dreigend buiten, terwijl ik dit zit te typen. De overblijfselen van Katrina komen steeds dichter bij en we zullen waarschijnlijk een ruw nachtje tegemoet gaan. Er is net een "Tornado Watch" afgeroepen voor ons gebied, wat betekent, dat de atmosfeer zeer onstabiel is en tornado's mogelijk zijn. Natuurlijk zal het allemaal niet halen bij de verwoesting in het zuiden van het land. De hele dag hebben we hartverscheurende berichten gezien en gehoord en de situatie in New Orleans wordt alleen maar erger.

Iedere keer als ik vandaag buiten liep brak het zweet me meteen uit. Het is klam, warm weer. Ik probeer maar weer eens een wandeling met Brynna, maar ik ben bang, dat die me dit schooljaar niet meer op mijn lange wandelingen zal vergezellen. Ze volbrengt maar ternauwernood de korte wandeling de straat uit! Zelf kan ik ook voelen, dat Katrina eraan komt, alles doet pijn, bah, waarom wordt Fibromyalgie zo beinvloed door het weer? Het maakt me moe en lusteloos. Alleen daarom al zou ik niet meer in het Nederlandse klimaat kunnen wonen.

Katja en Leah willen naar Fair Oaks Mall en ik had beloofd ze om twaalf uur te brengen. Ze wilden eigenlijk gisteravond daarheen, maar het verkeer die kant op is vreselijk. Die tieners kunnen werkelijk eindeloos shoppen!!

Eigenlijk heb ik geen zin om weer naar huis te gaan en dan weer terug te rijden, dus ik laat als eerste mijn nagels doen bij de salon in de mall. Terwijl ik daar zit belt Christine of ik zin heb om langs te komen. Ze woont praktisch naast de mall. We roddelen samen over haar buren onder het genot van een glas Diet Coke. Dan moet zij weg en ik ga terug naar de mall om nog wat inkopen te doen.

Katja belt op mijn mobieltje, dat ze een leuke broek heeft gevonden bij de Gap. Ik ontmoet haar en Leah daar om te betalen. Met trots zie ik, dat de broek maat 8 is, maar liefst drie maten kleiner, dan Katja's broeken vorig jaar! Ze heeft nog maar een paar pond te gaan en dan heeft ze haar streefgewicht bereikt.

Op weg naar huis bedenk ik me, dat we bijna geen melk meer hebben en ik vertel de meisjes, dat we bij Whole Foods langs gaan. Dat vinden ze prima, want daar zijn altijd lekkere hapjes te krijgen.

We rijden zo praktisch langs het huis van Karin en Frank en de kinderen en Leah wil dolgraag Jeroen ontmoeten. Ze zijn thuis en we praten even gezellig bij. Ze hebben nu al bijna drie weken geen internet en Karin geeft toe, dat ze het enorm mist. Ik kan het me helemaal voorstellen, hoe vaak zoek ik niet gauw iets op online. Hopelijk voor hen wordt alles vandaag aangesloten door Cox.

Om vijf uur rijd ik Katja en Leah (ik heb Kai en Saskia nauwelijks gezien vandaag!) naar Madison High School om hun rooster op te halen. Daar is het een drukte van jewelste en ze worden als lang verloren vriendinnen begroet door een heel stel jongens en meisjes. Katja krijgt veel complimenten over hoe slank ze is en glundert. Jeroen is er ook en Katja stelt hem aan een stel van haar vrienden voor.

Het rooster valt tegen. Vorige week heb ik Katja's counselor geemaild met het verzoek Katja niet Ms. Cline als wiskundelerares te geven. Deze lerares staat erg slecht bekend en Katja is al niet sterk in wiskunde. Helaas heeft ze van de 7 wiskundeleraren nu net wel deze gekregen. De tranen stonden haar in de ogen en ik heb een berichtje achtergelaten voor de counselor. Maar ik heb Katja ook voorbereid, dat ze ermee zal moeten leven, als het niet veranderd kan worden. Gelukkig vindt ze uit, dat een aantal vriendinnen wel klassen samen met haar hebben, dus all is not lost.

Nu de donkere Katrina wolken toch met flinke vaart komen binnenrollen ga ik maar gauw afsluiten. Hopelijk krijgen we geen tornado's! Onweer vind ik mooi en spannend, maar tornado's vind ik eng!