Welcome Home!

Dat stond groot in krijt op onze oprit, toen de taxi's ("mijn" chauffeur kwam uit Afghanistan en we hadden een interessant gesprek onderweg) ons om half twaalf thuis afzetten. Wat leuk, het voelt meteen goed weer thuis te zijn!

Leah heeft Katja zo erg gemist, dat ze onmiddelijk nog haar huis uit komt rennen om bij te kletsen. Rick begint al enthousiast (waar haalt hij de energie vandaan?) de tas met Nederlandse lekkernijen uit te pakken. Kai gaat meteen naar bed en Saskia en ik hebben nog een snack voor het slapen gaan. Om een uur gaan alle lichten uit.

Om half negen worden we gewekt door de Peapod meneer. Die komt melk en brood brengen, zodat we kunnen eten vandaag zonder naar de supermarkt te hoeven, ideaal!

Het is prachtig zonnig weer buiten, werkelijk een tien voor het weer waard. Dat maakt de thuiskomst ook veel makkelijker!

We drinken samen koffie (thee voor Rick) en beginnen dan aan de eindeloze berg was, die er na een vakantie van 12 dagen met 5 personen is. Na een paar uur gaat Rick naar zijn werk en ik ga door met uitpakken.

Intussen houdt de telefoon niet op met rinkelen. Katja gaat naar Leah, Saskia wordt door Madison uitgenodigd om te gaan schaatsen en Kai's vriend Michael komt X-Box spelen.

Om half twee rijd ik met Saskia naar de Fairfax Ice Arena. Madison en Kirsten zijn daar al en de meisjes gaan schaatsen, terwijl Kirsten en ik vertellen over elkaars vakanties. Zij zijn net terug uit Californie en Nevada. Natuurlijk hebben we zoveel te bepraten, dat ik blijf, tot het vrije schaatsen over is 45 minuten later.

Kirsten neemt de meisjes mee naar huis en ik ga Brynna ophalen van de kennel. Ze heeft zowaar een gratis bad gehad en ziet er weer lekker schoongewassen uit.

Als ik haar thuis gebracht heb en nog weer een lading was in de machine heb gestopt, rijd ik naar Kirstens huis om Saskia op te halen. Ik ben doodop en ik moet nog even door vandaag! Kirsten ziet me gapen en biedt aan koffie te maken. Dat helpt goed en natuurlijk raken we weer aan de praat over van alles en nog wat en de meisjes maken daar dankbaar gebruik van door verder te spelen.

Om half vijf zijn we thuis en belt mijn zusje. We hebben elkaar gemist en er valt natuurlijk veel te bepraten na 12 dagen geen contact! Rick bestelt intussen pizza, want om 7 uur moeten we bij Wolftrap zijn, waar we gaan luisteren naar een open lucht concert van Alice Cooper en Cheap Trick. Het had geen beter weer kunnen zijn!

Wolftrap is het enige National Park, dat een theater is. Je kunt er in het openlucht theater zitten, of op het gras (veel goedkoper, maar natuurlijk ook minder zicht op de artiesten). Wij hebben zitplaatsen in het theater, weliswaar de een na laatste rij, maar dat is ook wel fijn, want zo kun je er makkelijk uit. We hebben een goed zicht op de groepen.

Het Wolftrap theater

Cheap Trick begint en is hartstikke leuk. Ze zingen "I want you to want me" en "Surrender", toen ze hits waren een paar van mijn favoriete liedjes. Katja en ik vermaken ons ook met kijken naar het publiek. Er zijn allerlei types. Die hard Alice Cooper fans, met make up en al, en mannen, die zo uit hun werk lijken te komen, in overhemd en lange broek.

Cheap Trick

Na een uur maakt Cheap Trick plaats voor Alice Cooper, waarvoor duidelijk de meeste mensen zijn gekomen. Nu is de muziek van Alice Cooper op een enkel nummer na(School's Out, bijvoorbeeld) bepaald niet mijn favoriet, maar hij geeft wel een mooie show. Vooral het nummer (de titel weet ik niet) met een grote witte slang om zijn schouders is mooi (en het is wat langzamer, dus ook nog redelijk aan te horen).

Rick is wel dol op zijn muziek en geniet duidelijk en Katja vindt het ook prachtig (Kai past thuis op Saskia). Ik bedenk me, dat mijn ouders er niet over zouden hebben gepeinst met mij op mijn 15e naar een rock concert te gaan. Tijden veranderen (of misschien zijn wij gewoon anders dan onze ouders, want Ricks ouders gingen ook nooit naar concerten)!

Alice Cooper

Ik neem stiekem een paar foto's, maar word al gauw op de schouder geklopt door een Wolftrap medewerker, dat fotografie verboden is. Gelukkig hoef ik de foto's, die ik al gemaakt heb niet weg te gooien.

We gaan net voor het laatste lied van Alice Cooper weg en zijn het erover eens, dat dit een leuk evenement was om na de vakantie te doen.