Meubels shoppen

Hoe zou het toch komen, dat je soms helemaal onder de indruk bent van de dood van een tv personage, die je niet eens persoonlijk kent?

Toen in 1997 Princess Diana door een auto ongeluk om het leven kwam, had ik daar de eerste gewaarwording van. Toen wij hoorden, dat ze was overleden, zaten we in de wachtkamer van een dokter in Canada, want toen twee jarige Saskia had oorontsteking. Ik was helemaal ondersteboven van de dood van deze prinses, die ik toch echt niet kende en verder geen band mee had. Een heel vreemde gewaarwording! Ik kon het nog wel ietwat uitleggen, want ik heb altijd een affiniteit met haar gevoeld, omdat ze maar een paar maanden ouder was, dan ik. Maar het verklaarde toch niet dat verdrietige gevoel, dat ik stiekem toch voelde. Het is niet zo, dat ik moest huilen of zo, maar het was gewoon geen blij gevoel in die tijd.

Sindsdien zijn er ook anderen overleden, waar ik me toch meer bij betrokken voelde, dan "gewoon" nog zo'n naam. Bij sommige mensen doet het me gewoon meer, dan bij anderen. En vandaag was er weer zo'n overlijden. Peter Jennings van ABC News is aan longkanker overleden. En het bericht schokt me.

Deze van oorsprong Canadese nieuwslezer was zo'n constant in ons leven, hij was er al sinds we hier in 1983 aankwamen (het jaar, dat hij begon met het verslaan van ABC World News Tonight). Een sterk en sympathiek figuur, die het nieuws met een persoonlijke flair bracht. Ik vond hem altijd veel sympathieker overkomen, dan zijn collega's van NBC en CBS. Zijn overlijden treft me. Is het omdat mijn schoonmoeder ook aan longkanker overleed? Zo uit het leven, boem, kanker, boem, dood? Net als het bij mijn schoonmoeder ging. Veel te jong overleden, maar toch, zoals "men" zegt, na een vol en productief leven. Hopelijk wordt er gauw een afdoend medicijn tegen kanker gevonden, tot dan geven we veel en vaak voor het onderzoek naar genezing.

Rick en ik staan samen om half acht op. Het is bewolkt en benauwd buiten. Rick maakt koffie voor mij en we eten een ontbijt van cereal. Hij vertrekt naar zijn werk en ik begin aan mijn gewichtenroutine. Met 20 pond gewichten doe ik zoveel mogelijk oefeningen en ik voel mijn been- en armspieren.

Als afsluiting van mijn routine vandaag neem ik Brynna mee voor een wandeling. Zoals gewoonlijk is ze dolenthousiast bij het weggaan, maar ze haalt de drie kilometer amper. Ik bel mijn zusje op mijn mobieltje en de wandeling gaat lekker snel op die manier. We kletsen over van alles en nog wat en ik ben zoals altijd heel blij, dat ik zo "close" ben met mijn baby zus, die maar liefst bijna 11 jaar met mij scheelt. We wonen bijna 1000 kilometer bij elkaar vandaan, maar spelen het klaar om beste vriendinnen te zijn. Bijzonder, toch?

Net na elven gaat de telefoon en Karin meldt, dat ze bij het Metro station zijn aangekomen. Onze kinderen hebben ernaar uitgezien hun kinderen weer te zien en vertrekken met zijn allen meteen naar beneden.

Karin en ik rijden naar Trader Joe's om daar lunch te kopen. Het lijkt me leuk voor haar om zowel de conventionele (en goedkopere) supermarkten te leren kennen, als de meer milieu bewuste winkels. Trader Joe's is een heel fijne winkel, vaak heel goedkoop (want er is geen middelman) en meestal heel gezond (want toch een beetje reform winkel). Het enige nadeel is, dat het niet groot is en niet alles er te koop is. Toch vinden we er een paar heel lekkere dingen (zoals chips achtige boontjes) en heel gunstig geprijsde wijn.

Maar de kinderen vonden de broodjes van Whole Foods zo lekker en die hadden ze bij Trader Joe's niet. We kochten broodbeleg (kalkoen filet en bologna, een beleg, dat nieuw is voor Karins kinderen) en de wijn.

In het winkelcentrum aan de overkant wil ik even naar Shoppers Food Warehouse. Deze supermarkt is over het algemeen goedkoper, dan Safeway en Giant, maar het is een heel mooie zaak met een heel ruim assortiment. Ik vond er eindelijk de Cherry Cherry Froot Loops, die Saskia al maanden wil proberen, maar die Giant en Safeway telkens niet hebben.

Maar met al hun keuze hebben ze nauwelijks zonnebrandcremes, terwijl ik daarnaar op zoek ben. Ze hebben Ricks favoriet niet. Gelukkig vindt Karin wel de benodigde tandpasta en we begeven ons ieder met een ding naar de "self checkout" te begeven.

Dit is nieuw voor Karin en ik vind het altijd leuk om te gebruiken. Ik reken gauw mijn Froot Loops af, maar Karin klikt per ongeluk twee keer haar tandpasta aan. Een vriendelijke postbode achter ons zorgt, dat de Shoppers Food Warehouse mevrouw helpt om de extra kosten van de rekening te halen en dan zijn we weer klaar.

Ik rijd gauw naar Whole Foods, waar we de lekkere broodjes kopen en thuis maken we lunch klaar met brood, bologna, kalkoen, kaas en aardbeien. Karins drie kinderen en Kai vinden de Bologna lekker. Katja ook, maar die moet op de calorieen letten en eet dus kalkoen en Saskia houdt het bij Parrano kaas. Karin en ik hebben van die heerlijke meergranen broodjes met kaas en kalkoen. Iedereen geniet van de lunch.

Voor de lunch waren Jeroen en Danielle Katja en Kai klaverjassen aan het leren. Net toen we klaar waren kwam Katja's vriend Tom om Jeroen te ontmoeten en niet veel later Betsy, een andere vriendin van Katja.

Karin en ik besloten naar Fair Oaks Mall te gaan, zodat ik haar Sears kon laten zien, de plaats waar iedereen zijn stofzuigers, afwasmachines en andere huishoudelijke apparaten aanschaft.

Behalve Sears bezochten we ook een aantal anderen zaken met spullen voor slaapkamers en meubelen. Onder anderen J.C. Penney's was leuk voor Karin om te zien. Bij Dry Ice kocht ze een fel gele klamboe voor haar jongste dochter.

Na de mall rijden we naar Fairfax Corner, waar we op zaterdag een interessante meubelzaak, Arhaus Furniture, hadden gezien. Karin en ik besluiten er, ondanks de regen, even een kijkje te gaan nemen. Het is een heel interessante en originele zaak, maar wel iets, waar je je hele huis mee moet inrichten, wil het een beetje bij elkaar passen.

Kortom, het is hier niet makkelijk om een meubelzaak te vinden, waar je ronduit slaagt. Dat hebben wij altijd al ervaren, maar het is alweer jaren geleden, dat ik naar meubelen heb gekeken. Er is niets veranderd, want het blijft leuk om je te verbazen over wat sommige mensen kennelijk prachtig vinden, maar toch ook sommige mooie meubelstukken te begeren, ze zijn prachtig, maar om er zoveel geld voor uit te geven?

Na zo'n vier uur winkelen zijn we klaar om naar huis te gaan. Daar treffen we de helft van het gezelschap ietwat verveeld aan. Helaas zijn mijn kinderen aan de Sims verslaafd en zonder overziend ouderschap gaat het dan mis. Katja, Betsy en Jeroen hebben zich wel vermaakt, Maaike en Saskia misschien ook, maar ik denk, dat het verschillend was voor Kai en Danielle. Kai vertelde me tenminste teleurgesteld, dat ze het klaverjassen niet verder hadden geleerd, omdat de tieners er geen interesse in hadden.

De nieuwe regel voor Saskia is nu, dat als er vriendjes of vriendinnetjes zijn er geen computer wordt gespeeld. We zullen zien!

Als we de Nederlandse familie weer zien zullen ze inmiddels in hun nieuwe huis zitten en waarschijnlijk (hopelijk!) al hun spullen alweer hebben. Op vrijdag krijgen ze de sleutel van het huis en op dinsdag komen hun spullen. Als wij op de 25e weer terug zijn zijn we vast van plan zo gauw we kunnen een housewarming visit te maken!

Nu gaan we een heel Amerikaans fenomeen bekijken: Miss Teen USA. Dit soort miss verkiezingen blijft toch wel typisch Amerikaans. Over de jaren wordt er gewerkt de talenten versus de uiterlijken, maar als je het mij vraagt is het laatste toch waar het om gaat!