Foto shoot en Shenandoah National Park

Gisteren heb ik het grootste deel van de dag besteed aan fotografie. Om 11 uur moest ik bij Lofty Salon zijn met mijn fototoestel.

Mona, de eigenaresse, had me gevraagd in haar salon te fotograferen. Ze wil de salon, waar niet alleen gekapt wordt, maar onder anderen ook nagels worden gedaan, Botox wordt geinjecteerd, massages worden gegeven en zelfs buikdanslessen plaatsvinden, mee laten doen aan de salon van het jaar.

Dus, ik liep een uur lang rond en nam foto's. Het was erg druk en ik probeerde hard om geen klanten, die het niet wilden, te fotograferen. De meeste mensen reageerden echter heel positief op mijn geklik. Maar er waren ook een paar snobberige vrouwen, die in mij niet meer dan een stuk meubilair zagen. Slik! Ik was natuurlijk maar "de fotografe", terwijl zij, carrierevrouwen, er waren om hun zoveelste Botox injectie te incasseren.

Gelukkig was het in het algemeen een goede ervaring en vooral de buikdansles was leuk om te zien. Uiteindelijk maakte ik iets meer dan 40 foto's, die hier te bekijken zijn. Mona is er blij mee en heeft gevraagd, of ik nog terug kan komen op een minder druk tijdstip om ook de andere kamers te fotograferen.

Gisteravond had Rick een stel mannen uit de buurt uitgenodigd om film te komen kijken. Met heel wat (Belgisch) bier gewapend vertrokken ze naar de basement. Jeanne, mijn buurvrouw twee huizen verderop, had Saskia en mij uitgenodigd om te komen en dat werd super gezellig. Mary kwam ook en pas rond middernacht namen we afscheid. Gelukkig hadden we niet ver te reizen!

Vanochtend straalt de zon alweer door de lamellen! Al heb ik gehoord, dat de herfstkleuren nog niet op hun hoogtepunt zijn, is vandaag de beste dag om te gaan kijken in de Shenandoah.

Saskia gaat naar Tabatha, Katja heeft eerst rijles en moet dan tot 20 uur werken en Kai blijft liever rustig thuis. Dus rijden Rick en ik om half tien samen weg voor een gezellig dagje met zijn tweeen. Wat geniet ik ervan!

We beginnen met een Egg McMuffin van McDonald's en op Ricks Sirius satelliet radio vinden we een station, dat allerlei New Wave liedjes uit de jaren 80 speelt.

Over de interstate rijden we naar Front Royal. Boven ons vliegen roofvogels, de heuvels worden steeds hoger en er zijn toch al heel wat vlammend gele en rode bomen te zien. In de velden staan zwarte stieren, waarschijnlijk Angus, te grazen bij de oude, typisch rood geschilderde schuren. In de lucht zien we strepen van vliegtuigen, maar verder is hij staalblauw.


Onderweg

Bij de ingang van het Shenandoah National Park is het aardig druk, maar met onze National Parks pas rijden we zo binnen, $15 besparend. We kopen ook een boekje met "Easy Hikes" en kiezen een hike van 5,5 kilometer over het Appalachian Trail uit.

Maar eerst rijden we twaalf mijl over Skyline Drive, hier en daar stoppend om over de Shenandoah Vallei uit te kijken. Het is schitterend en ik probeer goede foto's te maken, maar zoals altijd doen die de wijdse uitzichten geen eer aan.




Bij Jenkins Gap parkeren we de auto en beginnen aan onze klimtocht. Het is altijd een speciaal gevoel om op het Appalachian Trail te lopen. Dit pad is meer dan 2000 mijl lang en loopt van Maine naar Georgia. Wij lopen om te beginnen richting Georgia.


Het Appalachian Trail



Rick vond een wandelende tak



En dan is er plotseling kleur

Al is het druk in het park, we komen de hele weg niemand tegen! We lopen helemaal alleen in dicht woud, slechts een enkel eekhoorntje laat zich zien. Het is prachtig en ik voel me echt een met de natuur. Iedere keer als ik in dit park ben, voelt het als een mini-vakantie.


Als Rick en ik een uurtje later aan een tafeltje bij de Thornton River Grille in het kleine, gezellige oude centrum van Sperryville zitten, zeg ik dat ook tegen hem. Konden we maar een kamer boeken in de leuk uitziende Bed and Breakfast aan de overkant en deze perfecte dag met een extra dag verlengen.

Maar helaas, het ware leven (dat op zichzelf al leuk genoeg is, daar niet van) roept! Maar niet voordat we een aantal van de wijngaarden onderweg met een bezoekje vereren.

Na een enorme renovatie is Gray Ghost Wineries weer open en we mogen ter ere van Virginia Wine Month gratis proeven. Vooral hun merlot vind ik heerlijk, maar voor $25 per fles toch echt wel te duur. Dat is wel jammer van de wijngaarden hier, ze zijn erg duur. Een fles Shiraz uit Australie kost $5. Aan de andere kant steunen wij kleine bedrijven graag, dus kopen we een fles van hun rose.



Niet veel verderop ligt de Unicorn Wijngaard. Deze ligt heel mooi met kleurige maples en er is vandaag een festival gaande. Rick laat mij verder alleen proeven, zodat hij kan rijden. Hoe leuk ik deze wijngaard ook vind, ik ben dol op fantasiefiguren, hun wijnen zijn een stuk minder.




Alleen hun "Slightly Embarrassed" rose is erg lekker, dus kopen we daar een fles van. Ook koop ik een potje met hot pepper jelly, daar ben ik dol op.

Als laatste brengen we een bezoek aan Pearmund Cellars. Door de wijngaard rijden we naar het huis. Daar is het een gezellige boel, een hele groep mensen zit buiten te picknicken en wijn te proeven.

Wij gaan naar binnen en ontmoeten de eigenaar, Chris Pearmund. Bij deze wijngaard zijn we al meerdere keren geweest en dat vertel ik hem. Hij vraagt ons, of we vers druivensap willen proberen. Dat laten we ons geen tweede keer zeggen en dus krijgen we een persoonlijke rondleiding van de "baas".

Gisteren hebben ze een vat (waar 600 flessen uit zullen komen) Cabernet Franc en een vat Cabernet Sauvignon gemaakt. Het geheel ziet er niet smakelijk uit, met schuim en druiven erop drijvend. Maar het sap smaakt heerlijk zoet, wel bijzonder.


Dit zal wijn worden

Erg leuk ook, om zo persoonlijk met de wijnmaker te kletsen. Ik merk, dat de wijnmakers, die ik hier heb ontmoet, ontzettend enthousiast zijn over hun "werk". Dat moet ook, denk ik, wel, want er is veel competitie en het vergt doorzettingsvermogen om succesvol te zijn.

We nemen afscheid en rijden weer richting Vienna. We staan herhaalde malen stil, want we waren niet de enigen, die de kleuren in de bergen wilden gaan bekijken. Na een fantastische dag samen zijn we rond zes uur weer thuis.

We eten gauw en dan gaat Rick Katja ophalen van haar werk (ze kreeg haar eerste heuse paycheck). Direct daarna gaan ze naar Fair Oaks Mall naar de college fair, die daar wordt gehouden. Hier krijgen ze allerlei informatie over de verschillende colleges. Ik blijf bij de twee jongsten, die nog gauw hun huiswerk doen en kijk naar Desperate Housewives (en geniet nog even na van al het moois, dat ik vandaag heb gezien).