Een gevarieerde maandag

Vandaag begin ik met wat me vanavond het meeste bezig houdt: de schietpartij in een Amisch schoolgebouwtje met een kamer. Ik ben er letterlijk misselijk van en hou met moeite mijn tranen binnen bij het zien van de beelden van al die ontredderde mensen.

Deze mensen, die meer dan 200 jaar rustig hun vredelievende levenstijl hebben kunnen volhouden, zijn opeens op de meest afschuwelijke manier de eenentwintigste eeuw binnen gesleurd.

Vanochtend drong een man met twee wapens het schoolhuisje binnen en stuurde de mannen, jongens en volwassen vrouwen naar buiten. Hij bond de meisjes vast en toen de politie kwam, executeerde hij ze en nam zijn eigen leven. Drie meisjes stierven, de rest is kritiek gewond.

De man zelf had een vrouw en drie kinderen, die niets hebben zien aankomen. Hoe moeten die verder? Ik kan me zo razend maken om dit soort mensen, die zelf het leven uitstappen, wetend, dat ze anderen eindeloos veel leed aandoen. Natuurlijk weet ik, dat ze niet toerekeningsvatbaar zijn. Maar het valt gewoon niet te bevatten, deze man heeft dit allang gepland. Hoe kun je dan gewoon naar zoiets toeleven en geen teken geven, dat je iets op je kerfstok hebt?

Gelukkig gaat hier de maandag veel vrolijker toe. Rick is de hele dag thuis om te werken aan alle electronica, die in de zomer door stormen beschadigd zijn. En natuurlijk vind ik het heerlijk om hem thuis te hebben! Zo gezellig, de muziek (via die nieuwe electronica) is weer door het hele huis te horen, want Rick kan niet zonder.

Kennelijk heb ik me gisteren wat te enthousiast uitgeleefd op de gewichten, want ik heb wel heel erg veel spierpijn bij het opstaan! Ik besluit te gaan fietsen, want die knopen moeten eruit! Het is heerlijk weer, echt warm te noemen.

Twaalf mijl lijkt me een goede afstand voor vandaag en ik rijd toch weer naar het westen op W&OD pad. De mogelijkheid om wilde dieren te zien trekt me toch meer, dan de meer stedelijke oostelijke route.

Na zo'n vijf mijl zie ik wel een dier, maar het is geen wild dier. Het is een klein hondje, lijkt wel op een mini-boxer en hij heeft een halsband om. Hij is dus duidelijk iemands lieveling, maar die iemand is in geen velden of wegen te bekennen. Een weglopertje, dus.

Hij ziet er jong uit en ik kan het niet over mijn hart verkrijgen door te fietsen. Een ontzettend drukke autoweg is maar een paar honderd meter verderop. Maar wat dan te doen? Hij is speels en telkens als ik hem bij de halsband wil pakken om de nummers daarop te lezen, rent hij weg.

Gelukkig ken ik het telefoonnummer van Fairfax County Police en ik bel hen maar. Ze beloven Animal Control te sturen, dus blijf ik maar wachten, en wachten, en wachten. Achteraf gezien denk ik, dat, omdat ik niet had gezegd, dat ik erbij zou blijven, er gedacht werd, dat de hond tegen de tijd, dat ze aan zouden komen, wel weg zou zijn.


Mijn hondevriendje

Intussen is het hondje niet meer bang van mij. Ik ben uitgebreid besnuffeld en veilig bevonden. Hij vindt het heel leuk met mijn hand te spelen en eindelijk lukt het me zijn halsband te pakken. Ik bel het 866 nummer erop en moet dan weer even allerlei trucs uithalen om zijn identiteitsnummer ook nog te lezen, hij is zo druk!

Maar de dame aan de lijn vindt zijn gegevens, hij blijkt Yoogi te heten en ze zal zijn eigenaren opbellen. Niet veel later komt er een vrouw met een huilend kind het pad oplopen en Yoogi roepen. Ze is me enorm dankbaar, dat ik bij hem ben gebleven, haar dochtertje had per ongeluk de deur opengelaten en Yoogi de gelegenheid waargenomen om op verkenning uit te gaan. Blij, dat hij weer veilig bij zijn familie is, fiets ik verder.

Net voor ik terug wil keren, zie ik nog een jonge zwarte slang het pad oversteken. Zo schattig als Yoogi was, deze laat ik maar met rust, hoewel ik toch altijd een vreemde neiging krijg ze op te pakken.


Slangevideootje

Op de terugweg kijk ik met een jogger nog heel stilletjes naar een lekkere, dikke groundhog, die rustig langs de weg zit te eten. Dat vind ik ook altijd erg leuk, dat opeens even genieten van de natuur met een totale vreemde.

Met Saskia en Madison versier ik, als zij terug zijn uit school, de voortuin voor Halloween. We trekken de "spinnewebben" uit en leggen de doodshoofden neer. Het is echt warm buiten, het zweet druipt van ons af! Maar het resultaat is weer erg leuk. Het hoort zo heerlijk bij de herfst hier, nu hoeven we alleen nog pompoenen te kopen.


Pompoenen bij Whole Foods





Al een paar weken heb ik een ontzettende zin in haring en paling. Dat zijn twee dingen, die hier moeilijk te verkrijgen zijn. Maar nu heb ik gehoord, dat VanderVeen's in Michigan die verstuurd. Ik bel ze en een heel vriendelijke Diny antwoordt. Ze spreekt nog redelijk Nederlands, maar we eindigen ons gesprek in het Engels, het is gewoon makkelijker zo.

Net als ik ophang gaat de bel, het is de General Electric monteur. Hij kijkt naar de oven deur, de magnetron deur (te duur om te vervangen) en het bakje voor bestek in de afwasmachine. Het is een aardige man, maar hij ziet er eng uit, ongeschoren en met een heel slecht gebit, ik zou, als ik hem 's avonds tegen kwam, bang zijn. Zo zie je, hoe we toch op uiterlijk afgaan.

Als monteur is hij fantastisch, op zijn computertje tikt hij van alles in, geeft ons de tip, dat we maar een nieuwe ovendeur hoeven te kopen via hem. De tweede kunnen we zelf bestellen en installeren, zo makkelijk is dat, volgens hem. Hij heeft natuurlijk al deze delen niet voorradig op zijn truck, dus er wordt een nieuwe afspraak voor volgende woensdag gemaakt.

Met een tandenloze glimlach neemt hij afscheid. Op mijn opmerking, dat die computer wel heel modern is, zei hij, dat GE ook niet een klein mini-bedrijfje is. Ik kon nog net de opmerking binnenhouden, dat ze kennelijk geen goede (tandarts)verzekeringen verschaffen.

Voor het eten maak ik nog even gauw wat Kerst wijnbedeltjes. Dit keer zijn het acht bedeltjes van het Kerststalletje (engel, herder, baby, drie wijzen). Het is leuk werk en geeft me ook weer eens de kans mijn calligrafie kunsten te gebruiken.


Dit is nog allemaal uitproberen, maar mijn wens is, om ze in kaarten te verkopen. Ik zoek nu nog naar de juiste verpakkingen en kaarten.

Rick en ik gaan gezellig even een wijntje op het deck drinken. Tot en met woensdag blijft het deze zomerse temperaturen, dus daar moeten we van genieten. Na de taco's, die we als avondeten hebben, kijken de meisjes en ik naar Wife Swap, terwijl de mannen een of andere enge show verkiezen.