Columbus Day

Ondanks jarenlange controversie over wie nu werkelijk de Verenigde Staten van Amerika heeft "ontdekt", vieren we vandaag "Columbus Day". Veel stelt deze vrije dag (voor Rick is het er zelfs geen) niet voor. De scholen zijn vrij, de Federale regering, de banken zijn dicht (natuurlijk!) en er zijn grote "Columbus Day" sales overal.

Van de ondernemende Italiaan, die gesponsord door het Spaanse koningspaar Ferdinand en Isabella, de grote Atlantische Oceaan trotseerde met de Nina, de Pinta en de Santa Maria (drie scheepsnamen, die ieder Amerikaans kind kent) merken we verder niets. De arme man had toch al niet door, dat hij de verkeerde kant op was gezeild, meer dan 600 jaar later hebben wij gewoon een gezellige vrije dag.

Al moet Rick werken, we blijven toch wat langer liggen, dan gewoonlijk (nou ja, alles is beter dan kwart voor zes, natuurlijk!). Peapod komt met onze boodschappen en dan breng ik Saskia naar de overburen. Zij gaat als "Mother's Helper" mee met Jennifer en haar zoontjes, die vier en een zijn.

Ze gaan naar Cox Farms in Centreville. Saskia helpt op de jongetjes passen, vooral Reed, de jongste, is helemaal weg van haar. Het is goed voor haar zelf vertrouwen, want ze staat toch meestal in Katja's schaduw.

Hoewel ik vrije dagen heel leuk vind, vind ik het altijd moeilijk een sport-ritme te vinden. Op schooldagen is dat makkelijker, want dan is er verder geen afleiding. Het vergt iedere keer weer een enorme zelf-discipline om te gaan sporten, want ik ben van nature helemaal niet sportief. Maar ik weet, dat het me zoveel beter doet voelen en dat is een grote stok achter de deur.

Gezien het prachtige weer en mijn beperkte tijd (ik heb beloofd Kai mee uit lunchen te nemen) besluit ik de fiets te nemen. Het wordt, zoals altijd, genieten! De herfstkleuren komen langzaam te voorschijn en op het pad is er al heel wat diepgeel en dieprood te zien. Nog eventjes en we hebben "peak colors".

Gisteren sprak ik met mijn broer in Canada, daar vieren ze dit weekend Thanksgiving. Hij vertelde, dat bij hen veel bomen al kaal zijn en de kleuren "past peak". Wij zijn nog niet zover, maar de kleur sluipt er langzaam in.

Na tien mijl keer ik terug en ben echt wel trots als ik die 16,1 kilometer binnen de 45 minuten rijd! Kai is inmiddels op, speelt zijn nieuwe X-Box spelletje. Ik stel voor naar de mall te gaan, hij heeft lange broeken nodig (hij heeft er welgeteld een). Maar hij wil er niets van horen, X-Box is belangrijker, desnoods loopt hij met vriestemperaturen nog in korte broek (het is al voorgekomen).

Maar om twaalf uur lukt het me toch hem mee te krijgen voor onze lunch date. Zijn keuze is T.G.I.Friday's .


Onderweg vertel ik Kai, dat ik aan dit restaurant heel speciale herinneringen heb: hier heb ik mijn eerste verjaardagslunch in de VS gevierd! Mijn klasgenoten van de reisschool namen me hierheen en ik herinner me alles. De ballonnen, het "Happy Birthday" gezang midden in het restaurant, waar vind je dat nu in Europa?

Kai en ik bestellen de meest "slechte" dingen: gefrituurde boontjes, gefrituurde macaroni en kaas en gefrituurde "pina colada" kip. Kai bestelt er bovendien nog een sandwich bij. Die laatste gaat vrijwel in een stuk mee naar huis voor later, want het is te veel eten voor een lunch. Ik ben ook bang, dat de weegschaal morgenochtend niet zal laten zien, wat ik wil, maar ik kan het gewoon niet, iedere calorie tellen!

Na het eten breng ik Kai gelijk naar school om te gaan trainen. Net als ik thuiskom loopt Saskia ook binnen. Ze vond mother's helper zijn erg leuk, maar heeft het hooiwagen ritje en de nieuwste, hoge glijbaan gemist, omdat de kleintjes die te eng vonden. Als het me lukt zal ik haar en een vriendinnetje ook nog meenemen naar Cox, want nu heeft ze nog de leeftijd om het leuk te vinden (en ik geniet van alle herfstkleurigheid).

Sas en ik gaan naar Party City, want de buren hebben Halloween lichtjes en wij niet. Dat kan natuurlijk niet, vindt mijn gezin. Vroeger vond Saskia Party City doodeng met Halloween, overal hangen skeletten en enge andere dingen en de geluiden zijn ook griezelig. Nu vindt ze het prachtig, kleine kinderen worden groot!


We vinden er paarse lichtjes, zwevende oplichtende spookjes en een nieuw skelet, dat uit de grond lijkt te rijzen. Saskia is eindelijk in de leeftijd om al het enge leuk te vinden en dat is zo'n verandering van andere jaren, dat ik er ook wel graag aan toegeef. Hoewel een geanimeerd "portret", waarbij het skelet opeens ogen en tong laat zien, haar nog steeds doet gillen, helemaal van harte gaat het dus niet.

Op de terugweg stoppen we bij de Cox Farm stand hier in Vienna. Saskia vindt het leuk om op de schommel te spelen, maar ook hier wordt ze te groot voor, tot haar teleurstelling. Er zijn zoveel kleuren hier, ik fotografeer me te pletter. Met een gallon verse appelcider (een grote favoriet hier) en een zak vol plaatselijk geplukte appels keren we huiswaarts.








Katja belt, dat I-95 door een ongeluk helemaal gesloten is. Het zal ze dus langer duren om thuis te komen. Maar net na zessen komt ze binnen! Wat heb ik haar gemist en Sushi ook. Dat wordt nog wat als ze naar college vertrekt (even niet aan denken!).

Met zijn allen eten we de bestelde Pizza Hut pizza's, en kijken naar het einde van "Lake House". Gisteravond was ik te moe, maar de tweede helft van de film is echt de moeite waard. Thumbs up, dus, voor het huren van de dvd.