Homecoming weekend

"Homecoming" is voor veel Amerikaanse high schools en colleges een van de belangrijkste weekends van het jaar. Zo ook voor Madison High School, waar het de hele week al feest is (tussen het werk door, dan wel, want school ging gewoon verder).

Alle dagen van de week waren "Spirit Days", met allerlei activiteiten om de "school spirit" erin te krijgen. Iedere dag was er een ander thema (met als hoofdthema voor de week "The Silver Screen" (film, dus)). Zo moesten de verschillende jaren gisteren bepaalde kleuren dragen, Kai was in het grijs (in zijn "class t-shirt" van 2010) en Katja in het rood.

Eerder in de week was er een tweelingendag, waarbij zoveel mogelijk studenten hetzelfde aan moesten trekken. Katja was een drieling met Leah en nog een vriendinnetje en Kai een eenling, want die vond het onzin.

Aan het einde van de schooldag op vrijdag is er dan een Homecoming Parade door de hoofdstraat van Vienna. Grappig dit jaar is, dat de twee andere zestienjarigen in onze straat, Leah en Laura, beiden zijn gekozen tot Homecoming prinsessen. Ik vind het getuigen van Katja's zelf vertrouwen, dat het haar absoluut niets doet, dat zij als enige van de drie niet is gekozen. Enthousiast gaat zij met vriendinnen naar de parade kijken.


Leah links en Laura rechts

Mijn dag begint intussen gezellig, ik ga een stuk lopen met Katja B. Het is alweer lang geleden, dat wij echt gepraat hebben en er is heel wat te vertellen. Zo is het vrijwel zeker, dat Katja naar Raleigh-Durham, North Carolina gaat verhuizen. Zelf is ze er niet super enthousiast over, maar haar man heeft er zo'n goede baan aangeboden gekregen, dat het moeilijk zal zijn daar hier een equivalent voor te vinden.

Dat is wel moeilijk in dit gebied, vind ik. Vrijwel iedere vriendin (behalve Claudia), die ik hier ooit gemaakt heb, is eventueel naar een ander deel van de VS verhuisd. Soms was de vriendschap sterk genoeg om te overleven, maar vaak verwatert het contact over zo'n afstand. Aangezien ik het heel goed met Katja kan vinden, hoop ik, dat dit contact wel zal aanhouden.

Na de parade neem ik Katja en haar vriendin, Kristina, mee naar de nagel salon. De meisjes moeten natuurlijk nette nagels voor hun Homecoming Dance en ik besluit de mijne dan ook maar meteen te laten doen.


De vrijdagavond wordt druk, Katja gaat werken van 18 tot 22 uur en Saskia gaat bij Tabatha logeren. Kai gaat met twee vrienden naar de Homecoming football wedstrijd, die door de Warhawks wordt gewonnen. Na de wedstrijd komen ze alle drie hier "crashen" (andere term voor logeren).

De zaterdag daagt een beetje druilerig. Gelukkig belt Christine of ik zin heb om een stuk te gaan lopen, want dat dwingt me erop uit te gaan. We houden het waarempel tijdens het uur, dat we lopen, droog!

Rick besteedt dit weekend met dia's uit zijn jeugd in digitale bestanden om te zetten. Het is heel grappig, om foto's van zijn zusje en hem als kind te zien en zijn ouders zo jong! Zelf werk ik aan het bewerken van mijn vakantie foto's, zodat die eindelijk online kunnen. Het is nog niet klaar, maar het zijn er ook zo veel!

Ook belt Elke gezellig en we kletsen zomaar meer dan een uur weg! Wat is dat toch grappig, dat het met iemand, die je enkel van verhalen online kent, meteen klikt!

Katja moet werken en is pas na half zeven klaar. Daardoor kan ze zich niet met haar groepje vriendinnen klaarmaken voor de Homecoming Dance. Ze verkleedt zich hier thuis in haar heel mooie jurkje en dan rijden we haar om acht uur naar Gordon Biersch, waar ze eerst met een groepje gaan eten.


Dit is ook een mooie gelegenheid om op de vraag van Jeroen (in de comments van gisteren) te antwoorden. Het "daten" hier wordt inderdaad voornamelijk in groepen gedaan. Zelfs de stelletjes, die verkering hebben, gaan zelden met zijn tweeen uit, althans niet op de high school leeftijd.

Optimisten, dat we zijn, verwachten we zelf ook een hapje te gaan eten bij de Mall, als we er dan toch zijn. Maar we hebben niet op de honderden Homecoming vierders gerekend (er blijken vier high schools in de buurt vanavond feest te vieren!) en ieder restaurant heeft wachttijden varierend van 45 minuten tot twee uur!

Gelukkig vinden we buiten de malls een tafeltje bij Taste of Saigon, een Vietnamees restaurant. We rammelen inmiddels van de honger, want het is al bij negenen! Gelukkig vinden Kai en Saskia ook iets van hun gading op het menu, dat is altijd even gokken met buitenlandse cuisines. Rick en ik smullen, want wij zijn dol op Vietnamees eten.

Katja feest er intussen goed op los. Rick vertelt, dat ze om net na middernacht kwam vragen, of ze kon gaan ontbijten met Tom en zijn band. Hij gaf toestemming, mits ze om twee uur thuis zou zijn (het werd uiteindelijk 3 uur!). Ze hebben bij IHOP gegeten. Wel een avontuur, zo midden in de nacht in een restaurant.

De zondag begint rustig met een gewichtenroutine. Saskia doet mee, wel zo gezellig. Omdat zij deze week de mijl moet hardlopen op school ga ik met haar en Tabatha vast oefenen op het sportveld. Er zal nog wel wat geoefend moeten worden, voor ze zonder stoppen die hele afstand kunnen hardlopen! Het is moeilijk voor die kleintjes om niet te snel van start te gaan telkens.

Met Tabatha en Saskia breng ik Katja naar haar werk. Ik wil dingen kopen om "wijn bedeltjes" te maken en de meisjes zijn hard bezig dingen voor hun babypop te maken. Nu Katja bij Michael's werkt, krijgen wij er 25% korting en dat is mooi meegenomen, want we zijn er goede klanten!

Heel bekwaam staat Katja achter de kassa. Ze is zo keurig beleefd tegen haar klanten! Het is grappig haar "Hi, how are you?" en dan bij het weggaan netjes "Enjoy the rest of your day!" te horen zeggen. Opeens lijkt ze zo volwassen!


Thuis gaan de meisjes verder met hun creativiteiten en ik begin aan een nieuwe hobby: het maken van "wine charms" (wijn bedeltjes). Deze ringetjes, die je om de steel van een wijnglas doet om te onthouden van wie dat glas is, zijn hier helemaal de rage. In de sjieke winkels kun je ze voor zo'n $15 voor zes kopen, maar ze zijn ook heel makkelijk zelf te maken. Het lijken mij leuke kleine cadeautjes. Mijn eerste zes zijn klaar, ik maak er een gecalligrafeerd kaartje bij, en voila!


Voor mijn schoonzusje's verjaardag, begin volgende maand

En zo komt een druk weekend weer tot een einde. Een nieuwe aflevering van Desperate Housewives is een perfecte conclusie.

Iedereen nogmaals bedankt voor alle commentaren dit weekend, ik voel me rijk met zo'n grote cyber sociale cirkel! Zoals deze lange lap tekst laat zien, vind ik het schrijven nog steeds erg leuk, maar op sommige tijden zou ik liever kat zijn: