Naar Newburyport

Na een slechte nacht, want als ik weet, dat ik op een bepaalde tijd op moet staan, word ik constant wakker en kijk ieder uur op de klok. Om kwart over zes rollen we allemaal uit bed (met uitzondering van Kai). Katja is eigenlijk laat en wij zijn eigenlijk wat vroeg.

Om half acht rijden we weg richting Dulles Airport. We nemen afscheid van Rick en geven onze baggage buiten aan de Skycap ($2 per koffer, maar zoveel sneller, dan binnen in de rij staan!).

De rij voor de veiligheidscontrole lijkt enorm, maar het gaat toch vrij snel. Voor we weggingen heb ik alle vloeistoffen uit mijn backpack gehaald, maar daar wordt eigenlijk helemaal niet naar gekeken. De schoenen moeten uit, de laptop uit de tas, en de screenster vraagt me, wat er in de "Happy Birthday" tas zit, want ze zag een hoofd. Dat is de babypop, die we voor mijn nichtje Natalya's verjaardag meehebben.

Saskia is vergeten vertier voor in het vliegtuig mee te nemen, dus we kopen een Sudoku boek en een schrijfblokje bij Borders. Bij Subway kiest Saskia ontbijt en kopen we flessen water, die, als we ze niet openen, nu mee aan boord mogen.

Net als het boarden is begonnen komen we bij de gate aan. We kunnen meteen aan boord en vijf minuten eerder, dan het schema, vertrekken we. De vlucht gaat heel snel en voor we het weten hangen we boven Boston. En daar blijven we voorlopig hangen, want we mogen nog niet landen. Maar, na een half uur in de "Holding pattern" gehangen te hebben, mogen we eindelijk naar beneden en zien we de leuke Cape Cod huisjes en kleurige vissersbootjes en met een bonk raken we de aarde weer.

Ayesha staat al te wachten met een slapende Natalya achterin. We rijden naar Newburyport. Het regent, maar de herfstkleuren zijn hier op hun hoogtepunt, overal vlammend oranje en rode maples, prachtig!

Newburyport is een heel leuk oud plaatsje met een centrum met allerlei kleine winkeltjes. We bestellen panini's in een van de gezellige cafe's en halen dan mijn vier-jarige neefje Stefan op van zijn schooltje.

We brengen onze baggage naar huis en delen de meegebrachte cadeautjes uit. De kinderen zijn er dolblij mee.

Het blijft erg herfstachtig weer, regen en wind, en ik heb echt het gevoel in het noorden te zijn. Op weg naar de karateles van Stefan rijden we door de Dunkin Donuts drive thru en bestellen er hete thee, het is het weer ervoor!

De karateles van de vier- en vijf-jarigen is leuk om te zien en Stefan is maar wat trots om zijn tante en nicht als toeschouwsters te hebben. Na de les rijden we naar Boxford om het nieuwe huis van Ayesha's goede vriendin te zien.

De kinderen (Suz heeft een drie jarig zoontje) spelen hard, maar het is saai voor Saskia. Ze helpt goed, maar is blij, als het tijd is om te gaan eten. Met al die kleintjes vergeten we bijna, dat zij ook nog een kind is, maar morgen gaan we dingen doen, die zij ook leuk vindt.

We eten met zijn allen in Ipswich (als we door de straten lopen merkt Saskia op, dat dit haar aan Engeland doet denken, grappig, in New England). Bij de Choate Bridge pub krijgen Saskia en ik een gigantische pizza voor onze neus. Maar het smaakt allemaal heerlijk!

Thuis zijn de kleintjes doodmoe en vrijwel meteen in bed. Met Saskia kijken we Return to Halloweentown op het Disney Channel.