Pompoenen snijden

Je zou denken, dat we met het gisteren gewonnen uur vanochtend fris en fruitig een uur te vroeg naast ons bed zouden staan. Maar dat gebeurde alleen toen de kinderen nog heel klein waren (nou, ja, zij waren dan fris en fruitig, Rick en ik beduidend minder). Maar vanochtend is er als vanouds gekreun en gehaast, alsof het "extra" uur er nooit was.

Zelf heb ik ook moeite met opstaan, het is gisteren veel later geworden, dan ik wilde, want het opladen van foto's duurt meestal lang en ik wilde mijn blog per se voor het slapengaan op het web hebben staan. Rick vindt dat dan onzin, maar ik weet, dat mijn "publiek" (klinkt wel een beetje pretentieus, ik weet het) zes uur op mij vooruit loopt over het algemeen (trouwe lezer(essen)s in de VS, het Caribisch gebied (hoi Karin!) en Brazilie (hoi Sally en Erik!) daargelaten).

Maar goed, gelukkig heb ik of een zus of een beste vriendin, die er vroege uren op na houden en meestal zo rond half acht opbellen. Dan kan ik het niet meer negeren en spring mijn nest uit.

Zo ook vanochtend, Christine belt om te vragen, wat mijn bewegingsplannen zijn vandaag. Dat die er zijn is automatisch en ik had me voorgenomen een stuk te gaan fietsen, maar als ik iets samen met een vriendin kan doen laat ik die plannen net zo makkelijk weer varen. Het is stralend weer en ik neem Christine's aanbod om in haar buurt te gaan lopen met beide handen aan.

We lopen een heel mooie route met veel watertjes en prachtige herfstkleuren. Als ik mijn fototoestel mee had gehad, had ik de reflecties in het water niet kunnen weerstaan. Maar het was tijd voor serieus sporten, dus geen stoppen voor foto's!

We lopen bijna vijf mijl en het is gewoon warm buiten. Heerlijk! De bomen zijn nog vol blad en mooi gekleurd en de lucht is kobalt blauw. Het is ronduit jammer om weer naar binnen te gaan!

Maar het weekend was zo druk, dat ik geen tijd heb gehad om aan maaltijden te denken. Op naar Giant, dus, degene in Vienna, want ik ben dol opde self checkouts en mis ze erg bij andere zaken, zoals Safeway.

Vanavond heb ik "vrij", want Rick heeft zin om zijn omeletten te maken. In een grijs verleden was hij omelet chef bij een nogal goed restaurant hier in de buurt. Zo af en toe krijgt hij de geest weer en zijn omeletten zijn professioneel en super lekker! Hij maakt een heel erg dunne omelet en doet daar dan allerlei vulling in: ham blokjes, paprika, champignons, ui en kaas.

Al gauw komt Saskia uit school en we beginnen aan de pompoenen. We dragen ze naar het deck (en vooral eentje is super zwaar!) en ik snijd van boven een opening. Ik heb met de jaren geleerd er een driehoek of vierkantje in te snijden, zodat je meteen weet, hoe alles weer terug past. Als je gewoon rond snijdt is dat veel moeilijker.


Saskia hard bezig

Aan mij om alle "guts" uit de bakbeesten te scheppen. De geur van verse pompoen vind ik niet lekker en de pitten en het vlees voelen ook al niet prettig aan de handen. Kortom, ik moet het naarste werkje doen (lees hier een knipoog bij, want het is toch best leuk!). Brynna doet zich intussen te goed aan het vlees, ze vindt het heerlijk en het lijkt me wel goed voor haar.


Brynna neemt even pauze, maar haar snuit zat middenin dat oranje spul!

Het is gezellig zo buiten en Saskia begint aan het uitsnijden van haar pompoen. Van voorafgaande jaren hebben we nog zo'n vijf boeken met patronen over (waarvan we er maar drie hebben gebruikt per boek), dus ik vind, dat de kinderen daar dit jaar maar uit moeten kiezen. Saskia kiest natuurlijk een patroon, dat al gebruikt is, en besluit dan maar haar eigen Jack O'Lantern te "tekenen".

Terwijl ik met Petra aan de telefoon zit over onze hotels in Florida (het komt nu echt dichtbij!!!), help ik haar de ogen, neus en mond goed uitsnijden. Alleen doet ze het al heel goed, maar de gaten zijn te klein, dus ik hol ze wat verder uit.


Saskia's uiteindelijke kunstwerk

Kai en Katja komen thuis en Kai en ik vertrekken naar de dermatoloog. Daar moeten we een nutteloze anderhalf uur wachten, voor we eindelijk gezien worden! Tien minuten later staan we met dezelfde recepten, die Katja een paar weken geleden kreeg, weer op straat. Kai's acne is wel een stuk erger, dan dat van Katja, dus ik hoop, dat hij zich goed aan het regime zal houden (wat dat betreft is hij echt een jongen, het kan hem wel schelen, maar er echt werk aan besteden is dan net weer die extra stap).

Zodra ik de garage binnenrijd staat Katja klaar om de van te nemen. Ik laat het toe, want het is voor een interview voor een andere baan. Old Navy wil haar nu opeens wel en voor 75 cent per uur meer, bovendien is dit geen seizoensbaan, maar permanent. Wij hadden wat bedenken bij het zo snel ontslag nemen bij Michael's, maar dit zijn goede excuses.


Kai ook hard aan het snijden

Na het eten gaat Katja er met Angelo vandoor (uiterlijk half tien thuis) en Kai werpt zich op zijn wolf pompoen. Als ze terugkomen gaan Katja en Angelo aan die van haar, zodat we morgen een mooie varieteit zullen hebben. Happy Halloween!



Kai's uiteindelijke produkt