Bull Run

Dat de regendansen gewerkt hebben hoor ik meteen bij het wakker worden. Even herken ik het geklater van de regen op het dak niet eens! Het klinkt wel erg gezellig en hopelijk valt er genoeg in de komende dagen om een gedeelte van de droogte op te heffen (anders is het de saaie bewolkte dagen niet waard!).

We zijn erg verwend door het lang aanhoudende zomerse weer en ik merk ook aan mijn vriendinnen, dat ze even flinke moeite hebben met overschakelen. Christine belt, dat ze vreselijk geslapen heeft en weer terug naar bed gaat. En Mary Ellen zegt ons loopje alweer af, ze voelt zich nog niet lekker.

Gelukkig is iedereen in onze familie weer opgeknapt en gaat gewoon naar school. Het plenst, als Saskia naar school moet. Ze is ook al laat, dus haalt me over haar met de auto te brengen.

We zien net Aoife en Aisling langslopen, die al helemaal doorweekt zijn, ondanks hun regenjassen. Ik bied ze een lift aan, die ze maar al te graag aannemen.

En daar zit ik dan, ik heb vandaag expres vrijgehouden om iets leuks te gaan doen en nu regent het! Ik bedenk me, dat ik toch Nederlands ben en niet zal smelten. Ik ga gewoon toch weer een natuurgebied verkennen met Cosmo!

Mijn keuze valt op het trail, dat Rick en ik op zaterdag al zagen. Het begint in Bull Run Park en loopt naar het achttien mijl verderop gelegen Occoquan. Natuurlijk ga ik niet zo'n eind lopen, maar het feit, dat je in zo'n stedelijk gebied 18 mijl onafgebroken door de natuur kan lopen vind ik al heel wat.

Zo druk als het park dit weekend was, zo verlaten is het nou. Tijdens de Kersttijd wordt hier het Festival of Lights gehouden en men is nu al bezig met het opzetten daarvan. Verder is er helemaal niemand.

De parkeerplaats is leeg en het pad ook, ik kom geen sterveling tegen (behalve een aantal eekhoorns). Omdat niemand weet, dat ik hier nu ben, besluit ik toch Rick even te bellen. Hij heeft wel een conferentie, maar als ik mijn enkel breek of zo, weet tenminste iemand waar ik ben.

Het pad is glad door de regen en het is maar goed, dat er blauwe rechthoeken op de bomen geschilderd zijn, want soms is het moeilijk te zien hoe het pad loopt midden in het bos. Het ruikt er heerlijk en in Bull Run (hier in Virginia worden de kleinere rivieren "runs" genoemd) zien we allerlei beverdammen. Helaas zijn de dieren zelf nergens te bekennen.


Hier zie je goed, hoe de blauwe tekens belangrijk zijn



Historisch gezien is Bull Run ook interessant. Hier werden twee van de bloedigste gevechten van de Burgeroorlog uitgevochten. Het Noorden noemde veldslagen naar de rivieren, waar ze bij plaatsvonden. De Zuiderlingen noemden ze naar de steden. Het voelt toch vreemd om hier bijna honderdvijftig jaar later alleen te lopen, terwijl er toen duizenden mannen waren.


Omdat het pad zo verlaten is wil ik niet te ver gaan. Ik besluit een half uur te lopen en dan terug te keren. Cosmo ruikt en snift en heeft het duidelijk erg naar zijn zin. Op een gegeven moment vindt hij een enorme stok, waar hij de rest van de wandeling mee sleept.


De regen blijft gelukkig even uit, want met een regenjas aan is het te warm. Het zweet gutst van me af! Wat een vochtigheid!

Voldaan kom ik weer bij de auto terug. Er gaat niets boven een zijn met de natuur, vind ik. En Cosmo is dat duidelijk met me eens, want hij gaat tevreden achterin de auto liggen slapen.

Verder buiten de stad is de benzine goedkoper, dus ik tank voor $2,67 bij een Shell. Hier in Vienna kosten de meeste pompen meer dan $2,70. Op al die gallons schelen die centen en als ik er toch langs rijd.

Overal raken de pompoenen helemaal uitverkocht, dus bij Whole Foods haal ik toch maar, zonder dat Saskia erbij is, de derde grote pompoen. Met dit slechte weer is het toch niet leuk er een uit te gaan zoeken en de tijd gaat gewoon te snel! Onvoorstelbaar, dat het een week voor Halloween is!!!

Saskia komt thuis en we gaan op kostuumjacht. Het kostuum, dat we online besteld hebben, is zogenaamd (na een boze email van mij gisteren) vandaag verstuurd, maar de kans, dat het er op tijd voor Halloween is (terwijl ik het de 8e heb besteld!) is klein.

Gelukkig zijn er overal tijdelijk Halloweenwinkels met allerlei kostuums. Omdat Tabatha Roodkapje wordt, wil Saskia nu een ander sprookjesfiguur zijn. Gelukkig vinden we bij de eerste zaak al een leuk Sneeuwwitje kostuum voor haar!

Het is eigenlijk een volwassen kostuum, maar dan een heel kort jurkje, want het moet "sexy" zijn. Voor Saskia is het goede lengte en helemaal niet sexy en veiligheidsspelden kunnen alles kleiner maken. Het belangrijkste is, dat de zoektocht naar het perfekte kostuum eindelijk over is!

Over Halloween gesproken, na snel gegeten te hebben, vertrekken Kai en Saskia naar de Halloween parade in Vienna. Eindelijk mogen ze een keer met de ouders van Laura en Michael mee! Gelukkig, want ik heb helemaal geen zin in de vochtige kou naar de voorbij rijdende politici (waar het merendeel van de parade uit bestaat) te gaan kijken.

Katja gaat bij Leah eten en Rick heeft een diner van zijn werk bij de conferentie, dus ik ben heerlijk een paar uur alleen thuis.