Hollen of stilstaan!

Allereerst een administratieve mededeling, vandaag ben ik de (on)gelukkige ontvangster van maar liefst twintig Spam berichtjes in de commentaren op mijn blog geweest. Helaas zie ik me dus genoodzaakt om de letters weer in te schakelen, voor je kunt reageren. Ik hoop, dat dat niemand weerhoudt een berichtje te schrijven. Het is gewoon heel vervelend, dat Blogger zo openstaat voor Spammers!

Klaterende regen begroet me bij het wakker worden. Als het dan begint te regenen hier, houdt het ook meteen niet op! Ik hoor het krekeltje van Weatherbug al tsjirpen op mijn computer beneden: er is een "flood watch" tot morgenochtend. Riviertjes en kreken kunnen overstromen, wat sommige wegen onbegaanbaar kan maken.

Om de droogte echt weg te werken zouden we 25 centimeter regen nodig hebben. Zoveel gaat er niet vallen, maar de verwachtte 7,5 centimeter helpt al wat! Van mij mag de regen echter alweer ophoepelen! Een dag, prima, twee dagen, ok, drie dagen is me te veel!

Saskia heeft ook al de hele tijd moeite met op tijd de deur uit te komen. Ze wil, dat ik haar weer met de auto breng, maar dat hebben we gisteren afgezworen. Gewapend met paraplu's en met een enthousiaste Cosmo mee, lopen we de 500 meter naar school (ik weet het, ik weet het, benzineverspilling was dat rijden, maar soms vind ik het de stress niet waard er tegenin te gaan).

Bij de ingang van de school kom ik Mary Ellen tegen. Ze voelt zich nog steeds belabberd, maar hoopt morgen te kunnen gaan lopen. Hopelijk is het dan ook weer droog!

Christine belt, dit weer maakt, dat zij niet gemotiveerd is om te schrijven. Ook heeft ze geen zin om binnen te sporten (ik ook niet!). We besluiten alweer, dat we niet zullen smelten, en Christine komt hierheen.

Samen gaan we lopen, met een Cosmo, die deze temperaturen en koele regen juist heerlijk lijkt te vinden. Het regent de hele weg gestaag, maar we lopen toch vijf mijl in een uur en een kwartier. Het helpt ons gemoed, want het is buiten toch lichter, dan binnen en de herfstkleuren lijken juist in dit licht bijna fluorescerend fel!






Doorweekt komen we thuis aan en Christine gaat gauw door. Ik heb Saskia beloofd op zoek te gaan naar rode panties voor haar Sneeuwwitje kostuum. Maar alle winkels zijn uitverkocht! Gelukkig vind ik in mijn eigen lade nog wat rode kousen, hopelijk passen die Saskia.

Vorige week heb ik met Claudia afgesproken een park te gaan ontdekken. Vanochtend hebben we via email bepaald maar in Nottoway Park te gaan lopen. Na de lunch regent het echter zo hard, dat we besluiten ervan af te zien. Ik heb nog wel expres geen douche genomen en loop half nat rond, voor het geval Claudia wel wil gaan lopen. Maar het vooruitzicht op een warme douche wint het voor ons allebei. Hopelijk zijn de omstandigheden volgende week beter.

Katja en Kai komen ook rillend thuis. Katja moet vanavond werken, hopelijk rijdt ze voorzichtig, want het water staat op de wegen en de natte bladeren maken het flink glad. Ik heb, geloof ik, nog niet verteld, dat ze toch bij Old Navy blijft werken.

Vorig weekend heeft Katja geprobeerd ontslag te nemen. Maar dat viel niet in goede aarde, kennelijk is ze toch meer gewaardeerd, dan ze dacht. Bovendien nam een jongen net op dezelfde tijd ontslag en dat zette de managers aan het denken.

Ze hebben nu beloofd aan Katja's schoolverplichtingen te denken. Om te beginnen hoeft ze op het weekend niet meer dan acht uur te werken: vier uur op vrijdag en vier uur op zondag. We zullen zien.

Intussen bakken Saskia en ik allerlei koekjes voor de "bake sale" vanavond. Saskia vertelt honderduit over "Red Ribbon week", de anti-drugs week, die ze net achter de rug hebben. Hilde schrijft daar ook al over, dus ik vraag me af of het een landelijke campagne is. Een beetje onderzoek online laat zien, dat dat inderdaad het geval is.


Emily komt ook helpen met koekjes bakken en gezamenlijk beschermen we ze tegen Cosmo's nieuwsgierige neus! Saskia heeft Emily beloofd haar een van onze kostuums te lenen, dus ik kruip de zolder op om een heksenkostuum te vinden. Dat neemt nog even, want we hebben inmiddels heel wat verzameld.

De meisjes gaan zich klaar- en opmaken en niet veel later komen ze in kostuum naar beneden. Saskia ziet er met een zwarte pruik op heel anders uit en is trots op haar verschijning als Sneeuwwitje.


Rick brengt de meisjes naar de school, waar de Sock Hop al in volle gang is. Helaas voel ik me niet goed genoeg om erheen te gaan en Rick beaamt, dat het veel te druk voor mij zou zijn geweest.

Wij gaan samen gauw eten bij Jaipur, "ons" Indiase restaurant. We krijgen een tafeltje tussen twee Koreaanse families met kleintjes in. Interessant vind ik, dat iedereen Engels praat onderling! Ik verwacht dan meteen Koreaans, maar bij een van de families zijn ook niet-Koreanen en de anderen zijn kennelijk zoveelste generatie.

Een van de vaders verontschuldigt zich tegen ons over de kinderen, maar ik vertel hem, dat ik juist geniet van die kleintjes, die zich zo duidelijk op hun gemak voelen in een restaurant. Alle kinderen zijn even rustig, ik herken er de onze op die leeftijd in. Van baby af aan zijn ze gewend aan restaurants, ook hier zijn twee heel jonge babies aanwezig.

Kai is uitgeput van de schoolweek, dus we nemen een maaltijd mee naar huis voor hem. Intussen kan Saskia ook weer opgehaald worden en natuurlijk komt Tabatha logeren.

Morgen zou ik graag weer wat zon zien, drie dagen regen is weer meer dan genoeg!