Even rustig

Na alle drukte van de afgelopen drie dagen, waar ik met volle teugen van heb genoten, is het tijd om even wat gas terug te nemen. De eerste nacht, dat Rick weg is, slaap ik om de een of andere reden altijd slecht, dus ik ben al heel vroeg wakker.

Dat is maar goed ook, want Kai verslaapt zich. Zijn arm ziet er iets beter uit, dus we kijken het nog een dagje aan. Maar als het morgen er nog zo uitziet gaan we er wel naar laten kijken. De zwelling is wel zo opvallend, dat hij er op school ook opmerkingen over krijgt en een leraar hem zelfs naar de kliniek stuurde (waar ze hem alleen maar ijs konden geven). Rotbeesten, die zwarte wespen!

Als iedereen naar school is neem ik rustig een kop koffie en lees email en de fora. Daarna schrijf ik mijn blog, dat is er gisteren niet meer van gekomen. Cosmo vermaakt zich wel even buiten en ik hoef pas om half tien bij Mary Ellen te zijn voor de personal training sessie.

Als ik daar aan kom is Marceleus er nog niet. Mary Ellen en ik kletsen bij van het weekend en dan belt een vriendin van haar. Iedere ochtend doet Mary Ellen de kruiswoordpuzzel in de Washington Post.

Het werkt aanstekelijk, want ik merk, dat ik ook antwoorden weet. En dat op dingen, die Mary Ellen niet weet. Dat maakt, dat ik me toch wel trots voel op mijn kennis van het Engels!

Als Marceleus komt drukt hij mij een folder in de hand. Hierin staat een acht weken plan: fitness routine, dieet (niet specifiek, maar hoeveel calorieen, e.d.) en meer. Eigenlijk is er niet veel nieuws voor mij, want ik ben me toch al erg bewust van al die dingen. Op zaterdagen moet ik een buik- en schouderspier routine doen en verder moet ik van Marceleus een dag rust nemen. Dat laatste zal me nog het zwaarst vallen, want dat ben ik niet standaard gewend.

Het halve uur training gaat super snel voorbij, want het is constant werk! Circuit training heet het en Marceleus is genadeloos! Maar dat is wat ik wil, ik wil resultaat!

Thuis vind ik een geduldige hond, die maar al te graag meegaat op een wandeling! We lopen tweeeneenhalve mijl. Onderweg geniet ik van de speelse eekhoorntjes en er zijn echt veel Knabbel en Babbel eekhoorntjes (hier chipmunks genoemd)! Die blijf ik schattig vinden, maar ze zijn te snel voor mijn cameralens, helaas. Cosmo wil er constant achteraan, maar de diertjes zijn hem veel te snel af.

De vlinderstruik voor ons huis zit weer vol. Seksende enorme hommels zie ik en gewone honingbijtjes. Maar ook maar liefst zeven Monarch vlinders en een enkele Eastern Swallowtail. Natuurlijk werkt mijn fototoestel over tijd, helaas komen daar maar een paar mooie foto's uit!


Twee Monarchs samen



Eigenlijk zou ik vanmiddag een massage krijgen. Maar eerst belt Laura, dat ze nog wat dingen moet doen en dus wat later zou zijn (prima, ik wacht wel!). Echter, een uur later gaat de telefoon weer, nu staat ze met een lekke band langs de snelweg en het gaat haar vandaag niet meer lukken. Soms vind ik het bijna moeilijk te geloven, hoeveel ongeluk er op haar pad komt!

Gelukkig voel ik me redelijk goed, dus heb geen probleem de massage tot volgende week uit te stellen. Eigenlijk wel lekker, een extra uur voor mezelf, zo dol op de massages ben ik nu ook weer niet (al weet ik, dat ze echt essentieel zijn voor mijn gezondheid).

Na mijn douche installeer ik me op het deck met de laptop. Het is heerlijk weer, warmer dan gisteren en gewoon een genot om buiten te zitten.

Kai belt, dat hij langer op school zal blijven. Ze gaan weer op zoek naar clubs om bij te horen (ik vermoed, dat Susan, Charlie's moeder, hier voornamelijk achter zit, want Charlie is nog lakser, dan Kai). Als Kai thuiskomt vertelt hij, dat ze zich bij de Bead Club (Kralen Club) gaan aansluiten. Ik leg het hier nog uit, als ik het eenmaal snap! Maar voor nu is het voor Kai: "Whatever rocks your boat!"

Zodra Saskia thuiskomt wil ze met Tabatha naar de mall. Tabatha's verjaardag is morgen, namelijk. Ik vertel haar, dat daar dit weekend nog genoeg tijd voor is. Zonder Ricks steun moet ik mijn energie verdelen, anders gaat het mis.

Na wat onderhandelen gaan we naar Once Upon A Time in Vienna om een klein cadeautje te kopen en Saskia zal dit weekend met Tabatha gaan winkelen. Eigenlijk moet ik heel hard leren om immuun te zijn voor Saskia's tranen! Maar zo is het ook goed.

Bij Once Upon A Time kopen we een klein boekje met stempelkussentje en voorbeelden van stempelfiguurtjes. Dat wordt ook nog eens heel mooi ingepakt, in pakpapier met een pracht strik. Heel on-Amerikaans, want inpakken dien je hier zelf te doen. Ik had er bijna een foto van gemaakt, maar ik denk, dat de nogal gemelijke dame daar niet op had willen staan.

Cosmo heeft wel weer eens een reisje naar het hondenpark verdiend. Hij komt meteen aan rennen als ik "spelen met je vriendjes?" roep. Hij weet echt, wat dat betekent, want hij gaat als een mak lam in de auto zitten (is weleens anders).

Bijna een uurlang speelt en rent hij met zijn "vriendjes". Hij is een allemans vriend, dat is duidelijk, vlinderend van de ene naar de andere hond. Er is een Scottie daar, die veel kleiner is dan Cosmo, maar hem wel uitdaagt.

Cosmo laat zijn herdersinstinct zien met dat hondje, waardoor allerlei mensen nerveus worden (hij is tenslotte drie keer zo groot). Ik heb een hekel aan dat soort dingen, want ik weet, dat Cosmo hem geen kwaad zal doen, hij laat hetzelfde gedrag zien met de katten. Maar ja, anderen weten dat natuurlijk niet, dus ik doe mijn best hem tot orde te roepen (lukt nog niet perfekt, maar het begint te komen).

Alweer ben ik vergeten mezelf in te smeren met Off! en ik word opgegeten door de muggen! Maar Cosmo geniet zo duidelijk, dat ik het nog bijna een uur uithoud. Het is ook wel vermakelijk de honden zo bezig te zien, dus de tijd gaat snel.

Als avondeten bestellen we Chinees. Heel anders, dan de Nederlandse Chinees, want ik heb Edamame, Wasabi Sumai en een bouillon soep met garnalen en kip en groentes. Kai bestelt citroen kip (gefrituurde kip met citroensaus), Saskia General Tso's kip, een lekkere gefrituurde kip in saus en Katja biefstuk met broccoli. Allemaal geen dingen, die op het menu van een Chinees restaurant in Nederland voorkomen. Maar het smaakt allemaal voortreffelijk.

Vanavond chat ik op MSN met Kristel in Tahiti. Het treft me weer hoe bijzonder klein het internet de wereld maakt! Het maakt het leven een stuk interessanter!