Druilerig

Als het dan gaat regenen blijft het kennelijk ook even. We staan in ieder geval weer met een druilerige grijze herfstdag op. Het werkt niet bevorderlijk voor het opschieten en alweer is Saskia wat laat en rijd ik haar naar school in de regen.

Niet dat dat haar helpt er eerder te zijn, want er staat zo'n gigantische rij wachtende auto's! Ik zeg Saskia, dat ze voortaan gewoon gaat lopen, ze zal niet smelten!

Gelukkig heb ik personal training vanochtend, want ik heb toch wel weer meer last van mijn spieren met dit weer. Al sinds maandag heb ik een constante hoofdpijn, wat me doodmoe maakt.

Mary Ellen is ziek en weet nog niet, of ze wel met Marceleus wil werken vandaag. Marceleus is laat, want hij werd door de politie gestopt en heeft een bon gekregen. Dat vermeld ik hier, omdat je voor zijn overtreding in Nederland niet eens een regel hebt.

Hij stopte niet tenminste drie secondes voor hij door een rood licht rechts af sloeg. Ik ken meerdere mensen, die hiervoor een boete hebben gekregen, dus stop in de VS altijd eerst duidelijk, voor je door rood rechtsaf gaat!

Het wordt weer een intensieve training en ik voel me er goed bij. Marceleus zegt, dat hij al flinke verbetering ziet en ik merk, dat hij me steeds moeilijkere combinatie oefeningen geeft. Mooi!

Ondanks de regen komt Kirsten om half elf om te gaan lopen. Zij heeft niet eens een regenjas aan en na anderhalf uur lopen is ze doorweekt. Brr, want opeens is het maar 13 graden, een hele verandering na de 30 graden van maandag!

Ook Cosmo is helemaal kleddernat en ziet er als een dun scharminkel uit opeens. Hij vindt deze temperatuur duidelijk wel lekker, want hij is veel energieker, dan met het warme weer!

Eigenlijk zouden we vanmiddag weer gaan golfen, maar na een email uitwisseling met Sylvia en Lilian bel ik het af. Het is donker en nat en over een modderige golfbaan lopen lokt ons geen van allen. Hopelijk is het volgende week weer mooi weer, want ik zou graag nog eens spelen (al is het alleen maar om dat vervelende mannetje te laten zien, dat we ons niet laten wegjagen).

Na bij Safeway spullen gehaald te hebben, zodat Saskia morgen koekjes kan bakken voor haar "bake sale", trakteer ik mezelf op lunch van Starbucks. En een warme Chai Tea latte gaat er ook goed in met deze kou!

Een regenachtige middag thuis is ook weleens goed, want met het mooie weer ben ik niet aan het bewerken van mijn Aruba foto's toegekomen. Dat doe ik de hele middag en zet ze online. De onderwater foto's komen nog, daar ben ik nu aan begonnen.

Hier wil ik dus eigenlijk nu zijn, dus klik op de foto voor meer tropische foto's

De kinderen komen thuis uit school en Katja is in de wolken! Ze heeft net haar SAT scores terug gekregen en ze heeft die van de lente met maar liefst meer dan 150 punten verbeterd!!! Dit betekent, dat ze nu een score heeft, die op een lijn zit met de scholen, waar ze het liefst naar toe wil. Natuurlijk geeft dit haar zelfvertrouwen (en onze trots!) een grote lift naar boven!

De rest van de middag help ik haar met haar essays voor de verschillende colleges. De ene wil 400 woorden, de ander maar 200 en voor de derde moeten het er meer dan 600 zijn. Om gek van te worden! Begrijpelijk is, dat ze al de aanmeldingen achter de rug wil hebben, maar eerlijk gezegd duizelt het me een beetje. Mijn Engels is (erg) goed, maar ik ben moe van de pijn en concentreren is moeilijk.

Toch rollen er, volgens mij, heel goede opstellen uit. Katja vindt een citaat van Jimmy Carter, dat goed bij haar past: "We become not a melting pot but a beautiful mosaic. Different people, different beliefs, different yearnings, different hopes, different dreams." Daar begint ze haar opstel mee en gaat dan verder over hoe haar Nederlands-Amerikaans zijn haar gemaakt heeft tot wie ze nu is.

Rick belt: hij heeft iets te vieren. Hij heeft een grote deal eindelijk voor elkaar gekregen en krijgt daar van iedereen veel complimenten over. Dit heeft een paar jaar geduurd en hij heeft er alles op alles gezet, dus ik ben heel trots op hem!

Bovendien gaat het met Microsoft, ondanks alle negativiteit in de media over de economie hier, bijzonder goed. En dus wil Rick graag met mij uit eten. Het is rotweer, hij weet, dat ik me daar niet lekker bij voel en we hebben iets te vieren. Natuurlijk hoor je mij niet klagen!

We kunnen nog een reservering krijgen bij het heel populaire Bazin's on Church Street hier in Vienna. Het wordt een heerlijk etentje! Dit is de derde keer, dat we er eten en ook anderen, die wij kennen, zijn hier met plezier geweest.

Het wordt absoluut geen teleurstelling! We krijgen een tafeltje bij het raam met goed overzicht over het restaurant. Als voorafje bestellen we een crab en garnalen remoulade met brioche toast. Ik ben nog bang, dat er teveel mayonnaise bij zal zitten, maar het is vrijwel alleen vis, om je vingers bij af te likken!

Voor het hoofdgerecht moet ik mezelf ervan weerhouden alweer de tonijn te bestellen. In plaats daarvan neem ik de filet mignon. Het is alweer even geleden, dat ik biefstuk at. Die komt met een roomsausje en een wijnsaus eroverheen, maar geen van beiden overweldigend van smaak. De biefstuk is zo mals, dat ik hem met mijn vork had kunnen snijden! Ook Ricks lamsbout vindt hij super!

En dan komt het dessert menu. Daarvan kiezen we de hazelnoot repen en hebben daar helemaal geen spijt van! Ik heb zelfs in lange tijd niet zo'n lekker dessert geproefd (ik ben niet zo'n zoetekauw)!

Ook de bediening is perfekt, dus ik geef Bazin's On Church een grote tien! Dit is een restaurant, dat de gemiddelde toerist niet zal bezoeken, maar als je in het gebied rond Washington bent is dit een aanrader. De prijzen zijn ook helemaal niet exorbitant, $25 voor een hoofdgerecht.