De gemiste parade

Om vijf voor half zeven word ik met een schok wakker en zie op de gang nog geen lichten branden. Katja's wekker speelt harde muziek en toch sliep ze er doorheen!!! Onvoorstelbaar, wat zou ik graag zo slapen, bij het kleinste zuchtje ben ik klaarwakker! Gelukkig is ze nog wel op tijd voor school.

Kai was gisteren al vreselijk moe, dus ik heb hem gezegd, dat hij vanochtend het eerste uur mag missen. De anti-histamines, die hij tegen de insektenbeet slikt, maken hem zo moe. Bovendien heeft zijn lichaam toch ook wat te bevechten.

Saskia heeft een groot deel van haar huiswerk nog te doen en ze mist Aoife, die altijd supervroeg naar school loopt. Voor het eerst in lange tijd loop ik dus met Saskia mee naar school. Onderweg komen we allemaal ouders met kleine kinderen tegen. Volgend jaar hebben wij geen kind meer op de basisschool, na twaalf jaar toch een vreemde gedachte!

Kai is inmiddels ook op en Cosmo en ik brengen hem naar school. Daarna rijden we door naar het W&OD pad voor een lange wandeling. Vandaag is mijn "rust" dag van sporten, maar wandelen met Cosmo "mag" wel.

Om de een of andere reden is de parkeerplaats bij het pad afgezet. Eromheen zijn maar weinig parkeerplaatsen, waar geen bordjes staan, dat je klant moet zijn, of je wordt weggesleept. Toch waag ik het erop en op een vrijwel lege parkeerplaats (wel met zo'n bordje) parkeer ik de van.

Eigenlijk maak ik me de hele wandeling zorgen, dat er toch iemand zo ijverig is om het sleepbedrijf te bellen. Daarom loop ik extra snel (dus toch sporten, althans zo voelt het).

Het is druk op het pad, het "On your left!" is niet van de lucht. De racefietsers vliegen voorbij en Cosmo wil niets liever, dan ze bijhouden! De laatste paar dagen zijn we wakker geworden met mist en die hangt er nog een beetje. Het maakt de temperatuur aangenaam om te lopen. Na drie kwartier en vijf kilometer zijn we terug bij de van, die er tot mijn grote opluchting nog gewoon staat!

Thuis douche ik gauw en ga dan Claudia ophalen. Zij was vorige maandag jarig en ik heb haar een lunch beloofd. Zij koos een picknick en bij Whole Foods halen we allerlei lekkers. Claudia kiest een Aziatische salade en ik kan de sushi niet laten staan.

Met onze lekkere hapjes rijden we, met mij aan het stuur, naar Scott's Run Nature Preserve. Dit pad ligt dichtbij Great Falls, maar de rivier is hier een stuk rustiger.


Ongewone paddestoelen onderweg



We lopen met ons eten en drinken naar een waterval. Daar vinden we, heel idyllisch, een plekje om te picknicken. Aan de ene kant is de waterval, aan de andere kant de rivier met de langzaam beginnende herfstkleuren langs de kant. Aan onze voeten bloeien paarse, witte en gele wilde bloempjes. Genieten is dit, vooral omdat inmiddels de zon ook weer present is en de temperatuur de dertig graden nadert.


Ooit stond hier een huis, nu is alleen de schoorsteen over



De waterval



De rivier aan de andere kant

Claudia vertelt over een kampeer avontuur, dat zij en haar vriend een paar weken geleden hadden. Ze hadden een cabin gehuurd in de Blue Ridge bergen te westen van hier. Van de parkeerplaats zou het een vier mijl "hike" zijn. Dus dachten ze daar een paar uur over te doen, vooral ook, omdat ze hun eigen water mee moesten nemen.

Om twaalf uur begonnen ze aan hun klim en zeven uur later waren ze nog bezig! Het bleek helemaal berg op te zijn! Toen het donker was konden ze niet verder, dus hebben ze op het pad geslapen. Volgens Claudia heeft ze als een os geslapen met het geluid van een waterval op de achtergrond. Of ik in beren- en slangengebied zo zou kunnen slapen, betwijfel ik. Maar een avontuur was het zeker voor ze!

Na een half uurtje zetten we onze wandeling voort, de hele cirkel is 2,7 mijl lang (4,34 km) en het vergt nogal wat klimwerk. We lopen langs en door stroompjes (die tot mijn verbazing vrij koud zijn!). Na twee uur zijn we weer terug bij de van. Voor een "rust" dag wordt dit toch een flink actief dagje. Ach ja, "rust" is moeilijk in mijn woordenboek te vinden.


Onderweg

Deze hele week al staat in het teken van "Homecoming" voor onze high schoolers. Er is Spirit Week, waarbij er iedere dag een ander thema is en evenementen, zoals de Powder Puff wedstrijd van gisteren.

Vandaag en morgen zijn de grote dagen daarvoor: de Parade vanmiddag, de Football wedstrijd vanavond en de grote dans morgen. Bij de parade vanmiddag staat Katja op de float en dus ga ik er met Saskia heen. Althans, dat dacht ik.

Maar als ik in het centrum aankom is er geen spoor van een parade te bekennen. Ik parkeer de auto en zie heel wat Madison kinderen lopen (herkenbaar aan hun nieuwe t-shirts met het jaar waarin ze "graduaten" erop). Een ervan loopt achter ons en ik vraag, of hij naar de parade gaat. Nee, zegt hij, die is niet hier.

Oei, ik heb helemaal verkeerd ingeschat, waar de parade zou zijn en inmiddels is die waarschijnlijk al bij de high school aangekomen! Ik baal, want ik wilde Katja graag zien, maar Saskia is opgelucht, want die heeft een erge blaar op haar voet en wil niet ver lopen.

Als troost gaan we bij Great Harvest binnen. Hier krijgen we een sneetje brood aangeboden. Het cheddar brood smaakt heerlijk en daarom koop ik het niet! Zo'n caloriebom is bij mij niet veilig. Maar een van hun superlekkere witte broden gaat wel mee naar huis (en vanavond is dat al half op). Het meisje achter de kassa is een van Katja's Powder Puff teammates zien we aan haar t-shirt.

Katja komt terug van de parade en is teleurgesteld, dat wij er niet waren. Ik ook, maar het was niet expres. Ze gaat naar de mall om schoenen en accessoires bij haar heel elegante Homecoming jurk te kopen. Daarin slaagt ze heel goed, ze zal er morgen perfect uitzien.

Met de meisjes bestel ik eten van het Griekse restaurant. Mijn falafel sandwich is super lekker en hun frietjes ook! Ik zondig schandalig!

Kai gaat naar Vienna en later naar de Homecoming football game. Zijn arm ziet er gelukkig een stuk beter uit. Saskia nodigt natuurlijk Tabatha uit om te komen logeren. Katja studeert de rest van de avond voor de SAT van morgen en gaat naar Leah om haar nieuwe puppy te bewonderen.

Intussen is Rick weer onderweg naar huis en belt uit Chicago voor zijn laatste vlucht, die hier net voor middernacht zal aankomen. Hij heeft heel hard gewerkt in Omaha, Nebraska, soms tot diep in de nacht.

Maar de stad zal hem niet gauw vergeten, want op woensdagavond is hij kampioen geworden! Samen met een collega ging hij bij Buffalo Wild Wings eten en deed de Blazin' Challenge:
Think you have what it takes to succeed at the Blazin’® Challenge? We have one question for you. What’s your pain threshold?

Have you ever slept on a bed of nails? Walked on burning coals? Had a layover in Toledo?

All child’s play compared to the Blazin’ Challenge.

Simply eat a mere 12 wings prepared with our signature Blazin’® sauce in six minutes and you win. Easier said than done, of course.

Rick at die twaalf wings dus in iets meer dan twee minuten en was daarmee de snelste ooit in deze challenge! Nu zal zijn foto aan de muur hangen met "Champion" erbij. Ach, als je je in het midden westen verveelt is er altijd iets om je bezig te houden! Zijn maag voelde vandaag iets minder goed aan, vertelde hij.

Nou, ik ben supertrots op mijn kippenvleugeltjes eter, hoor! En ik kan niet wachten tot hij hier weer gezond en wel binnen komt lopen, waarschijnlijk na middernacht vanavond.