James Madison University

Vandaag, de tweede maandag van oktober, is het hier Columbus Day (hier heb ik daar al meer over geschreven) en in Canada Thanksgiving. Het is een vrije dag, dus, voor de scholen hier en de Federale regering.

Officieel heeft Rick geen vrij, maar hij neemt het wel. Iedere vrije dag, dat Katja niet werkt en wij niets gaande hebben, moet namelijk benut worden om een college te bezoeken. Bovenaan de lijst staat James Madison University en gisteravond heb ik Katja opgegeven voor de rondleiding van half twaalf.

Harrisonburg, waar de universiteit ligt, is zo'n 190 kilometer rijden hiervandaan. Dit zal zo'n twee uur rijden worden, maar we willen ook wat speelruimte houden om alles te vinden.

Daarom sta ik al om acht uur (met moeite, want mijn bed is zo lekker!) in de badkamer om me klaar te maken. Rick volgt snel en we eten samen ontbijt, alweer buiten, al is het vanochtend flink mistig. De temperatuur is echter zeer aangenaam en daar moeten we zoveel mogelijk van genieten.

Terwijl ik Cosmo meeneem voor een snelle wandeling trommelt Rick Katja uit bed. Kai heeft twee vrienden te logeren en als ik hem vertel later op de ochtend Cosmo zeker drie kilometer uit te laten komt me een vervaarlijk gegrom tegemoet. Gelukkig neemt hij na wat aandringen de uitdaging aan. Ook Saskia krijgt een aantal taken opgedragen en dan zijn we klaar om te gaan.

Net na negenen verlaten we in Ricks auto, met mij aan het stuur en een heel slaperige Katja achterin, de cul de sac. Ricks ingebouwde GPS stuurt me de interstate 66 op naar het westen.

Bij Manassas halen we een Egg McMuffin voor Katja en Diet Cokes voor Rick en mij. De mist flarden hangen over de snelweg en soms is het zicht erg slecht. Gelukkig is het verkeer rustig. Rick werkt naast me en Katja doet haar huiswerk achterin.

Al gauw laten we het stedelijk gebied achter en rijden we door het platteland. De mist begint op te trekken, wat prachtige gezichten geeft op de (nog) groene heuvels. Er is toch altijd wat mysterieus aan optrekkende mist, alsof er een sluier wordt oplicht.

Al ben ik helemaal niet dol op rijden en al absoluut niet in Ricks auto, waar alles met het kleinste tikje al werkt, ik geniet van mijn omgeving. De tijd gaat dus lekker snel en voor ik het weet draai ik de interstate 81 op.

Nu zijn we uit het heuvelgebied in de Shenandoah Vallei beland. Ook hier is weer van alles te zien: zwarte stieren in de weides, de typische rode schuren en de watertoren van Mount Jackson met zijn appels erop geschilderd.

Opvallend zijn ook de vele reclameborden van grotten in dit gebied. Als je dus een speleoloog bent kun je je hart hier ophalen! Van de bloemachtige formaties in de Skyline grotten tot de Endless Caverns, Crystal Caverns, Shenandoah (waar je ook nog eens een American Celebration on Parade kunt bekijken) en Luray Caverns. En dat is dan nog alleen in dit stukje Virginia, er zijn er veel meer in deze staat en de omliggende!

Rond kwart over elf keren we de parkeerplaats van James Madison University op. Van hieruit worden we geinstrueerd een wit met paarse schoolbus te nemen, die ons naar de voordracht zal brengen.

Katja's naam staat op de lijst en net een paar minuten te laat nemen we plaats in de enorme aula. De groep ouders en toekomstige studenten, die er al zitten, is veel groter, dan bij de andere rondleidingen, die ik heb meegemaakt.


Het moderne gedeelte van de campus

De dean vertelt interessant over de school en de verschillende programma's (studierichtingen), die er gevolgd kunnen worden. Ook hier is weer de mogelijkheid om een half jaar in het buitenland te gaan studeren, iets wat Katja zeer interesseert. Een van de vaste plaatsen is Antwerpen, een groot pluspunt, want Katja zou graag in een Nederlandstalige omgeving zijn.

Na een tijdje luisteren kunnen we vragen stellen. Ik vraag, hoe het met de veiligheidsmaatregelen op de campus staat. Zoals iedere school heeft ook deze campus een "blauw licht systeem". Als iemand zich onveilig voelt is daar een telefoon, die direct naar de politie gaat.

Ook is er een heel protocol voor het geval iets, als bij Virginia Tech, gebeurt. Gelukkig is geen enkele school zover, dat ze metaaldetectors gebruiken in gebouwen, want dat soort valse veiligheid op zo'n grote campus zou ik echt overdreven vinden.

Na nog een informatieve film gezien te hebben wordt ons een student als gids toegewezen. Katja staat erop mee te lopen met de Pre-Med student, al is die niet onze aangewezen gids.


Zicht op het historische gedeelte van de campus

Phil komt uit Alexandria, hier niet zo ver vandaan, en blijkt een zeer onderhoudende rondleider. Regelmatig zegt hij iets, waarbij hij ons allemaal te pakken heeft. Zo vertelt hij, dat brandveroorzakende dingen niet mogen in de slaapgedeeltes. Geen magnetrons, ovens of wat ook en ook mogen de dames geen krultangen mee. Een aantal meisjes kijken elkaar geschokt aan! "Just kidding!", roept Phil en je kunt de zucht van verlichting horen, niet alleen van de meisjes, maar ook van hun moeders! Hi hi!

En zo lachen we nog wel vaker om zijn grappen en grollen. De campus van JMU is opgedeeld (en door midden gedeeld door interstate 81, waar je overheen loopt van het ene naar het andere gedeelte) in het historische gedeelte (volgend jaar 100 jaar oud) en het moderne gedeelte.

We beginnen in het moderne gedeelte en hebben daarvandaan een mooi uitzicht op de "Quad", het historische deel. Alles ziet er schoon en mooi onderhouden uit. Alle gebouwen zijn hier uit Bluestone gemaakt, een steen, die in de buurt wordt gewonnen.


Een deel van de "Quad" (met de kissing rock, klik op de link voor het leuke verhaal daarachter). Achter op het t-shirt van de jongen op de foto: "I bleed purple" (paars en geel zijn de schoolkleuren, doorgevoerd tot zelfs in de viooltjes!)

Ook de restaurant gebouwen zien er erg leuk en vooral lekker uit (vooral voor ons, want de magen rommelen, we hebben nog geen lunch op!). Keuze te over, van "gewoon" eten, tot allerlei verschillende cuisines.


Het hoofdgedeelte van de oude campus



Gids Phil met James Madison (die naar gelang het seizoen wordt gekleed). Een klein mannetje was het, met een grote geest!

Op het laatst krijgen we een kamer in een dorm te zien, die er ook erg goed uitziet. Kortom, Katja ziet zichzelf hier ook wel een leuke tijd hebben! Na een bezoek aan de boekenwinkel, die ook altijd de schoolkleding verkoopt (en Katja koopt een heel leuke paars met gele "hoodie" (de schoolkleuren)) gaan we op zoek naar een restaurant.


Een herfstachtige laatste blik op de universiteit

In het centrum van het leuke Harrisonburg vinden we Dave's Downtown Taverna. We mogen hier buiten zitten, maar Katja en Rick hebben het zo warm, dat ze liever binnen eten (tot mijn teleurstelling!). Het eten is Grieks en de souvlaki is erg lekker!! Hij valt dan ook echt in een bodemloze put, ik was misselijk van de honger!

Op de terugweg rijdt Rick en willen we eigenlijk ook graag de Naked Mountain wijngaard bezoeken. Helaas laat de bewegwijzering te wensen over en rijden we straal voorbij de afrit! Aangezien de volgende afrit pas zo'n twaalf kilometer verderop is laten we de wijngaard maar voor wat het is vandaag.

Onderweg bespreken we met Katja welke scholen ze nog wil zien en hoe ze nu over haar aanmeldingen denkt. Het is allemaal nogal ingewikkeld, want als ze zich vroeg aanmeldt voor Virginia Tech en aan wordt genomen is dat bindend, ze kan dan niet meer kiezen. En na vandaag weet ze niet zeker of ze zo per se bij Virginia Tech wil studeren.

Aan de ene kant is het fijn, dat er een aantal scholen zijn, waar ze zich thuis zou voelen. Maar aan de andere kant maakt dat het ook moeilijker, want nu moet ze tot april wachten, voor ze hoort, waar ze is aangenomen. Het blijft een heel leerproces, dit college gedoe!

Moe (althans ik) komen we thuis aan en ik installeer me met laptop op het deck. Rick haalt ergens nog de energie vandaan om met Saskia en Tabatha naar Tysons Corner te gaan. Daar gaan de meiden op zoek naar een verjaarscadeautje voor Tabs en Rick gaat in het Food Court op zijn laptop werken (lang leve Wifi!).

Met wat voorafjes van CPK komt hij weer thuis. Na de zware, late lunch hebben we niet zoveel honger, maar deze gaan er toch goed in! En zo zit ik om tien over negen nog in het donker met een luid krekelconcert buiten te genieten. Morgen wordt het nog zo warm, maar dan gaan de temperaturen rap omlaag. Ik ben dus zolang het nog kan buiten!