Een bruiloft

Cosmo is vannacht onrustig en ik hoor de hele tijd zijn penningen rinkelen. Vanavond doe ik zijn halsband af! Maar nu kan ik na half vijf niet meer slapen. Tot Rick er ook genoeg van heeft en om acht uur met Cosmo naar beneden gaat. Opeens val ik in een diepe, droomloze slaap en wordt om half tien toch nog verfrist wakker.

De maple boom van de buren is nu op zijn hoogtepunt en als ik de lamellen open lijkt hij werkelijk wel in brand te staan, zo rood! Ook als ik aan mijn laptop zit heb ik er zicht op, werkelijk supermooi. Alleen jammer, dat hij nu straks kaal zal zijn en wij dan weer de achterdeur van de buren zullen kunnen zien.


De vlammende bomen van de buren in de ochtendzon



Het uitzicht vanaf het deck begint ook al flink te kleuren

Het wordt al een beetje een zondag traditie om ontbijt en koffie van Starbucks te halen. Ook vanochtend smul ik weer van hun lekkere bacon, ei en kaas (allemaal "low fat") sandwich en een grote latte met caramelsiroop.

Cosmo wil dolgraag uit, maar ik wil eerst een "Marceleus" routine doen. Daarbij zitten nogal wat grondoefeningen en daar wil Cosmo mij best mee helpen. Hij likt mijn gezicht en gaat op me liggen en ik krijg de slappe lach. Oei, dat helpt niet, als je gewicht wilt heffen! Toch lukt het me een half uur ingespannen bezig te zijn en ik voel mijn spieren.


Ons "herfst"huis met onmogelijk blauwe lucht erachter!

Rick heeft zich inmiddels ook aangekleed en Cosmo komt nu aan zijn trekken. We gaan een paar mijl door herfstachtig Vienna lopen. De kleuren beginnen nu echt te pieken en het is een genot met de helderblauwe hemel. Het is wel echt herfstachtig koel met een frisse wind en zo'n 14 graden.


Wandelfoto's





Voor onze buren is de zomer nu ook definitief voorbij. Zij hebben een tweede huis aan het water in Maryland en onder anderen een wave runner. Ieder weekend, dat het weer het toelaat, gaan ze daarheen. Maar nu is de wave runner hier om opgeslagen te worden. Een zeker teken, dat het bootseizoen voorbij is.

Na een gezellig telefoongesprek met Petra in Nederland ga ik me gauw klaarmaken voor de bruiloft van vanavond.

Rick's collega Darryl gaat trouwen en de bruiloft is in de Westin Grand in Washington. We worden opgehouden door de nodige files, maar arriveren gelukkig nog net op tijd!

Ietwat verbaasd zien we, dat de stoelen buiten op de binnenplaats zijn opgesteld. Maar er staan verwarmingspalen en ik heb mijn suede jasje mee. Ik draag een broekpak, en later vertelt een andere dame me blij te zijn mij in lange broek te zien, want ze was bang de enige te zijn.

Dit is de eerste Joodse bruiloft, die ik bij heb gewoond. Het is een korte ceremonie en van te voren zegt de rabbi ons, dat we niet mogen fotograferen. Jammer!

De bruid is heel petite en de kleuren zijn dezelfde als van Lauren's bruiloft vorige zomer: wit en aqua. Alles bij dit huwelijk staat in het teken van de passie voor duiken, die het bruidspaar heeft. De aqua kleding, het programma is in die kleur, maar ook staan er vazen met tropische vissen op de tafels en de cake heeft twee scuba duikers als top en vissen en dergelijk als decoraties.


De ceremonie is kort en de kleine kinderen (twee ervan de dochtertjes van de bruid) maken het allemaal schattig. Het is jammer, dat we geen foto's mogen nemen, want de ceremonie is interessant. Vooral het einde, als de bruidegom een glas kapot stampt is iets, wat ik altijd over Joodse ceremonies heb gehoord (en het huwelijk vorig van Dan en Lauren was ook half-Joods). Op het programma worden alle onderdelen uitgelegd, erg leuk.






Binnen wachten ons drankjes en lekkere hapjes. Anders dan bij andere bruiloften (misschien omdat dit voor beiden het tweede huwelijk is) zijn er geen vaste tafels. In plaats daarvan kunnen we gewoon eten van het buffet en zitten, waar we willen.

Heel wat van Ricks collega's en hun vrouwen zijn er. Zo ook Mary en Pat, die we een aantal weken geleden ook al zagen. En Cliff en Angie, waar we veel mee deden, maar nu zij twee kleintjes hebben, lukt dat ook niet meer zo.

Het wordt een gezellige avond met als hoogtepunt het snijden van de cake. Ook hierbij zijn de kinderen weer volop aanwezig. Het is een superleuke bruiloft, heel ontspannen en toch traditioneel. Om een uur of negen nemen we afscheid. Het bruidspaar gaat morgen op huwelijksreis naar Belize.




Wij verlaten het sprookje en gaan terug naar onze knuffels, die het goed gedaan hebben zonder ons. Morgen is het weer een heel andere dag. Het leven is zo nooit saai, dat is zeker!