Laatste golfles

Brrr, zeg, is dat even schrikken als ik de achterdeur open! De wind blaast me koud tegemoet en zelfs in lange broeken en lange mouwen heb ik het koud. Maar ja, het is ook even vijftien graden kouder dan gisteren!

Als het achttien graden is geworden vandaag is het veel, nogal een omschakeling na de dertig graden van gistermiddag! Onze porieen moeten weer even aan het koelere weer wennen en dan zal ook deze temperatuur heel aangenaam voelen.

Cosmo snottert nog wat, maar lijkt ietsje beter, dan gisteren. We lopen de heuvels op en rennen ze af. Ergens heeft dit herfstweer ook wel wat, het hoort meer bij het seizoen. En voor Cosmo is het lekker, want met het zomerse weer heeft hij het echt warm.

Het halve uur met Marceleus vliegt voorbij! Hij zegt dat ook. Geen wonder, want de ene uitdaging na de ander volgt zich op! Ik merk, dat vooral mijn balans al heel erg aan het verbeteren is! Eerst moest ik toch altijd even mijn voet neerzetten bij oefeningen op een been en nu vrijwel niet meer!

Marceleus vertelt, dat hij regelmatig extra cursussen moet volgen om zijn accreditatie te behouden. Nu gaat hij begin november, omdat hij mij als klant heeft, daarvoor een cursus over fibromyalgie volgen. Hij hoopt dan nog beter te begrijpen, wat de aandoening precies is en welke oefeningen er het beste voor zijn. Fantastisch vind ik dat!


Onze dogwoods zijn zeer in trek bij de eekhoorntjes!

Thuis spring ik de douche in en rij daarna naar de nagelsalon. Mijn nagels zijn veel te lang! Ik kies een leuk zalmkleurig kleurtje uit, wat oranje-achtig voor Halloween. Phuong werkt snel, ik lees in mijn Floortje Dessing boek en een uurtje later sta ik met keurige nageltjes weer buiten.

De nagelsalon is naast Starbucks en ik kan het niet laten. Het weer is koel genoeg voor een Chai Tea Latte en hun gerookte kalkoen met artisjokken sandwich lacht me ook weer toe. Die is om je vingers bij af te likken!

En dan is het alweer tijd voor de laatste golfles van dit seizoen! Scott legt ons een uurlang de (toch wel heel gecompliceerde!) regels van het spel uit met behulp van een poster van een golfbaan.

Ook vertelt hij welke stokken we het beste kunnen kopen, zouden we dat willen. Omdat Karin en ik langer zijn, dan de gemiddelde Amerikaanse vrouw (die zo'n 1,64 meter is), raadt hij voor ons stokken voor mannelijke senioren aan. Die zijn lichter, dat de gewone stokken voor mannen. Het zal nog wel even duren, voor ik die stap neem, voorlopig is een tas huren voor $5 per golfspel prima.

Na de les nemen we nog een paar mandjes met ballen en slaan die weg. Het gaat vandaag absoluut niet goed! Maar ik denk, dat dat ook komt, omdat mijn spieren toch wel flink vermoeid zijn van alle inspanningen van vanmorgen.

Voor een fotografie spelletje moet ik een foto nemen van een straatbord met een dierennaam erop. En het mag geen vogel of vis zijn. Oef, als ik dan zo nadenk bedenk ik me, dat de meeste straatnamen hier boomnamen zijn: Elm Street, Maple Avenue, Oak Street etc. Of ze benoemen waar de straat is: Main Street, Center Street, Park Street.

Dan bedenk ik me, dat de hoofdweg door Vienna mijlen verderop in "Ox Road" verandert. Het is ook nog eens een mooie weg, dus na de golfles sla ik rechts in plaats van links af.

Eerst kom ik door Old Town Fairfax, een oud Burgeroorlog plaatsje met twee kanonnen uit die tijd, die naar het noorden gericht staan, een herinnering, dat wij hier in het zuiden wonen. Hier zijn een aantal leuke winkeltjes en restaurantjes. Ik zou er vaker heengaan, maar het is heel moeilijk een parkeerplaats te vinden.

Even later kom ik langs George Mason University. Hier gaat Katja zich ook voor aanmelden, tot mijn grote verbazing. Nu het eenmaal zo ver is, veranderen haar standpunten nogal. Ze wilde nooit zo dicht bij huis gaan studeren, absoluut niet! Maar nu heeft ze met een vriendin de campus gezien en is het opeens toch een mogelijkheid.

Inmiddels is de naam van route 123 veranderd in "Ox Road" en ik zoek een rustig straatje om een foto te nemen, want het is een super drukke weg. Opeens zie ik aan mijn rechterkant een pittoresk oud kerkje met oude graven er omheen.

Omdat ik iets met oude kerkjes en oude graven heb, stop ik. Dit kerkje blijkt een hele geschiedenis te hebben. Zo heeft Clara Barton hier vele gewonde Burgeroorlog soldaten verpleegd! Zo vind je nog eens wat!


Het oude kerkje (net geverfd)

Na een paar foto's vind ik een rustig straatje voor de Ox Road foto en ga dan weer huiswaarts. Dit is zulk (voor)stedelijk gebied, maar er liggen heel wat interessante pareltjes tussen de strip malls!


Een deel van het oude gerechtshof in Fairfax

Katja wacht me helemaal blij op, ze is uitgenodigd om lid te worden van de National Honor Society. Als je GPA hoger is dan 3.5 krijg je zo'n uitnodiging en natuurlijk is haar eerste gedachte, dat dit goed zal staan op haar college aanmeldingen. Op 14 november is de toelatingsceremonie, waar ik natuurlijk heen zal gaan.

De rest van de middag zitten Katja en ik over de computer gebogen om de zeven bladzijden lange college aanmeldingsformulieren in te vullen. Ze heeft haar opstel klaar. Het moet gaan over iets, dat belangrijk is in haar leven. Ze heeft hiervoor haar Nederlands-Amerikaans zijn gekozen. Het is een leuk epistel geworden, waar onder anderen Sinterklaas in voorkomt.

Vandaag meldt Katja zich vervroegd aan (Early Action) bij James Madison University, Christopher Newport University en George Mason University. Het makkelijke is, dat alle scholen hetzelfde aanmeldingsformulier gebruiken, zodat je niet telkens dezelfde informatie hoeft in te typen.

En nu ben ik moe en ga bank hangen met een wijntje en de tv! Buiten huilt de wind nog om het huis, het doet me opeens aan de herfstavonden in Nederland denken. Wel gezellig, voor een keer!

PS: Tot slot nog iets leuks. Het lukt mij wel haar beide kanten op te laten dansen, maar meestal danst ze met de klok mee!