Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, december 30, 2007

Laatste post in 2007

Aan de vooravond van de laatste dag van het jaar 2007 zit ik hier te mijmeren. We hebben als gezin een heel fijn jaar achter de rug. Het hoogtepunt was natuurlijk de komst van Cosmo al meteen half januari.

Wat een lol heb ik met dat beest! Iedere ochtend is het weer een plezier om hem naast mij op het bed te hebben springen (en vanavond kreeg hij bijna de nagel van Snickers in zijn mooie blauwe oog, die bang was, dat Cosmo zijn stukje steak zou stelen, wat een schrik!).

Volgend jaar zal wat grote veranderingen brengen, waar ik toch best tegenop zie. Katja zal het huis uitgaan naar college en we weten nog niet hoe ver weg dat zal zijn. En Christine en Chuck zullen naar Alabama verhuizen. Gelukkig betekent dat met de huidige media een veel mindere schok, dan vroeger, maar toch zullen Christine en ik niet zomaar eventjes meer afspreken.

Aan de andere kant verwachten we ook heel leuke veranderingen. Zo is mijn nieuwe neefje of nichtje op 16 februari uitgerekend. En Petra en haar gezin zullen in juli een week hier komen logeren!

Eigenlijk is vandaag een kopie van vorige zondag: bewolkt en wat druilerig. Rick en ik gaan, net als vorige zondag, koffie en ontbijt halen bij de Starbucks in Fair Lakes. We worden als oude bekenden begroet, wat ik wel speciaal vind, want we komen daar verder nooit!

Vorige week hebben we al onze boodschappen bij de grote Whole Foods daar gedaan, maar nu hebben we dingen nodig, die daar niet te krijgen zijn. Deze week is dus Wegmans aan de beurt. Intussen bellen we Katja uit haar bed, want Saskia moet worden opgehaald van haar logeerpartij. Zo zijn er toch voordelen aan een rijdende dochter!

Bij Wegmans vinden we meteen een goede parkeerplaats, wat onze hoop op een rustige winkel verhoogt. Eenmaal boven vervliegt die toch wat, want de vergelijking met een bijenkorf is niet eens zo ver gezocht. Maar verderop in de winkel is het toch aardig rustig.

Tot ons genoegen vinden we alles op onze lijst hier. Ons buffet met Oud en Nieuw is weer heel anders, dan op Kerstavond. Bovendien krijgen we ongeveer 25 gasten.

Na een paar uur zijn we klaar en begint het ook weer gezellig (not!) te regenen. Ik moet zeggen, dat alle energie me ontbreekt. Ik doe wat FitDeck oefeningen voor twintig minuten, maar verder hang ik in mijn stoel! Er hoeft vandaag gelukkig ook niets.

Als avondeten gaan we gourmetten. Samen maken we de mini hamburgertjes en sausjes en snijden we de cheese sticks in stukjes (de ingredienten hier zijn wellicht net ietsje anders, dan in Nederland). Snickers en Cosmo hebben hun neuzen heel dichtbij de actie, want de garnalen en steak ruiken natuurlijk super lekker voor ze!

Uiteindelijk krijgen ze ieder ook wel een stukje, resulterend in de nagel van Snickers in Cosmo's voorhoofd, zoals hierboven beschreven! Saskia vraagt, of we dit vaker kunnen doen. De kinderen zijn werkelijk dol op gourmetten (en ik ook, hoor!). Het wordt weer een gezellig familie samen zijn.


Saskia heeft het voor elkaar, dat Cosmo via haar schommelstoel haar bed op klimt!

Na het opruimen kijken we met zijn allen een van de dvd's, die Rick voor Kerst heeft gekregen: Epic Movie. Het is een parodie film en om je te bescheuren!

In minder dan 24 uur zal heel Nederland en Belgie het nieuwe jaar in gaan, dus ik wens al mijn lezers en lezeressen een heel fijne jaarwisseling toe!

Hieronder foto's van de familiefoto's, een beetje verkeerd perspectief, maar het geeft een idee:




zaterdag, december 29, 2007

Op de hoek van de straat staat een man met...

...Evenveel neuzen en ogen als er nog dagen in het jaar zijn. In mijn kindertijd brachten wij Kerst en Oud en Nieuw altijd bij mijn Opa en Oma in Den Haag door. Met bovenstaande zin begroette mijn Opa ons iedere ochtend van de laatste paar dagen in het jaar.

Natuurlijk paste hij het aan naar gelang de hoeveelheid dagen, maar wij renden dan naar het raam in de verwachting een soort monster te zien. Het heeft heel lang geduurd voor ik door had, dat die man natuurlijk heel gewoon een neus en twee ogen had op 29 december!

Aan die feestdagen bij mijn Opa en Oma denk ik rond deze tijd vaak met veel plezier terug. Logeerpartijen bij mijn Opa en Oma hielden allerlei tradities in. Zo maakte Oma altijd ons lievelingsgerecht, een hartig koekje (de naam ervoor is me ontschoten), dat ze van restjes maakte.

Met Opa speelden we "Ik zie, ik zie wat jij niet ziet" in de Kerstboom en gingen we wandelen langs de kerk, die net zoveel torentjes had, als hij (destijds, later kwamen er nog een heel stel bij!) kleinkinderen.

Misschien dat deze herinneringen aan fijne tijden wel de reden zijn, dat ik zo geniet van tradities rond de feestdagen. Met als spectaculair hoogtepunt natuurlijk het mogen opstaan op Oudejaarsavond om slaperig vuurwerk te kijken en een paar hapjes van het buffet mee te mogen eten. Een Oudejaarsavond zonder vuurwerk zou voor mij dan ook niet echt zijn!

Ook het gezellig samen dingen doen is deel van deze tradities. Gewoonlijk rennen we zo alle kanten op als gezin, dat zelfs een simpel spelletje ping pong of met zijn allen Scene It spelen nu zo gezellig is! De afgelopen paar dagen hebben we daar het merendeel van de dag mee doorgebracht.

Op twintig november zouden we Ricks verjaardagsmaaltijd gaan eten bij een favoriet restaurant van hem, Chima. Echter, toen we daar aankwamen was het hele gebouw, waar het restaurant gevestigd is, donker. De stroom was er uit gevallen.

De volgende dag, op het vliegveld voor we naar Colorado gingen, ging Ricks mobieltje. Een manager van Chima zei hem, dat we nu een gratis lunch te goed hadden, zolang we die voor het nieuwe jaar zouden nuttigen.

Gisteren (28 december) was dus die dag. Netjes gekleed maakten we gebruik van de gratis valet parking. Het restaurant zat flink vol, maar onze tafel stond klaar.

Het vergde even uitleg aan de manager in dienst, maar toen werden we ook als bijzondere gasten behandeld! Het ene na het andere stuk lekker vlees of vis kwam langs en hun bar met allerlei salades is top! We genoten allemaal met volle teugen.

Na zo'n anderhalf uur waren we uitgegeten en hoefden we enkel voor de drankjes en tip te betalen. Dat is zeker een deal, want de keuze aan eten is top en ze komen om de haverklap langs met nieuwe vleesjes.

Om half vier hadden we een afspraak met Picture People in de mall. Al jaren wil Rick ons gezin samen hebben voor een foto. Ik had dan liever een echte fotograaf, die ook buiten foto's neemt, maar Rick vond de mall fotograaf prima. Al ben ik niet zo'n fan van die overgeposeerde portretten, ik ben het wel met hem eens, dat we weer eens een officiele familiefoto moeten laten maken.

We zijn te vroeg bij de zaak, maar er is niemand voor ons, dus we kunnen zo terecht. Karen is onze fotografe en ze plaatst ons in allerlei "pretzel" achtige posities. Rick klaagt steen en been en ik zou het, na alles wat ik in mijn fotografie cursussen heb geleerd, ook anders doen. Maar ik vertrouw erop, dat dit een professionele fotografe is.

Ons wordt verteld, dat het een kwartier zal duren, voor we de foto's kunnen bekijken. Het is warm en droog in de mall, dus we willen allemaal wat drinken. De kinderen nemen een smoothie van Smoothie King en Rick en ik een diet Coke.

De foto's vallen mij een beetje tegen en Rick is het daarmee eens. Ik had iets veel professionelers verwacht! Maar, zoals Rick terecht opmerkt, het heeft heel wat voeten in de aarde om iedereen hier te krijgen. We kiezen dus de leukste van de verschillende poses.

Die van de drie kinderen samen is favoriet. Daarvan bestellen we een grote uitvoering. Op de beste foto van Rick en mij samen heb ik een duidelijk stuk eten tussen mijn kiezen zitten (waarom heeft de fotografe dat niet gezien en er was ook geen spiegel om een en ander na te kijken). Gelukkig kan dat met de moderne techniek weggewerkt worden!


In de mall valt ons de derde "prijs" van de Wacky Warnings Label Awards op, hi hi

Terwijl we wachten worden de foto's in lijsten gedaan en met drie lijsten en nog wat losse foto's voor diverse familie gaan we weer huiswaarts, alwaar we onze spelletjes marathon voortzetten.

Ook vandaag, zaterdag, is een dag van voornamelijk ontspannen. Met Cosmo loop ik tien kilometer, gedeeltelijk op het W&OD pad. Het is op het moment maar saai in de natuur, de enige kleur zijn de knalrode cardinaaltjes.

Het is super lekker loopweer, dat wel en op de terugweg vallen me de vele kerkjes op langs een grote weg, waar ik gewoonlijk alleen met de auto rijd. Gek, hoe verschillende dingen opeens opvallen, als je loopt of fietst!




De kerkjes

Mijn nagels zijn weer eens aan een nieuw laagje vernis toe en het is gelukkig niet druk bij de nagelsalon. Ik ben meteen aan de beurt en dankzij Thu zien de nagels er weer tip top uit!

Christine en Chuck hebben ons uitgenodigd voor het avondeten. Christine heeft speciaal voor Rick een pot roast gemaakt. We smullen van het botergare vlees en de lekkere worteltjes en kleine aardappeltjes.

Na het eten gaan we kijken naar de football wedstrijd tussen de New York Giants en de Patriots. De Patriots winnen, tot ongenoegen van Chuck, en blijven daarmee onverslagen voor het seizoen. Het wordt al met al een gezellig avondje samen.

donderdag, december 27, 2007

Washington in Kerstsfeer

Dacht ik toch echt, dat ik duidelijk had gemaakt, dat de schoonmaaksters pas na het middaguur kunnen komen vandaag, hoor ik verdorie al om vijf over acht de sleutel in de voordeur! Gauw spring ik uit bed en doe het alarm af, anders hadden ze een lawaaierig welkom gehad! Het blijft moeizaam om te communiceren met iemand, die bijna geen Engels spreekt, dat blijkt wel weer.

Maar goed, onze dag begint dus vroeger, dan we hadden gedacht, maar het zonnetje schijnt lekker, dus zo erg is dat ook weer niet. Ik doe een routine van mijn Fitdeck, iets wat mijn dagelijkse beweging bijna een spel maakt.

Daarna neem ik Cosmo voor een lange wandeling door de buurt. Het is werkelijk heerlijk weer en heel wat mensen zijn buiten bezig. Ik zie zelfs de eerste Kerstboom al op de stoep liggen. Die van ons blijft nog tenminste tot 5 januari staan!

Aan het einde van de middag maken we ons allemaal klaar om naar Washington te gaan. We kleden ons in onze nette plunjes, want we gaan met zijn vijven een avondje uit.

Het verkeer naar de stad is voor de verandering heel rustig en binnen het halve uur dagen het verlichte Lincoln Memorial en Washington Monument al voor ons op. Nu de bomen kaal zijn zie je de monumenten des te beter. Hoe lang ik ook bij deze stad woon, die eerste aanblik van de "skyline" blijft prachtig.

Rick parkeert de auto onder de J.W. Marriott en we lopen langs een sfeervolle Kerstversierde Pennsylvania Avenue naar Elephant and Castle. Aan het einde van de brede laan is het imposante Capitool te zien.

De pub is gezellig druk, maar we kunnen zo aan een tafeltje naast de Kerstboom schuiven. We bestellen een heel aantal voorafjes: bangers in a blanket (worstjes met bladerdeeg eromheen), zoete aardappel frietjes, kip sateetjes en pretzels. Allerminst gezond, maar oh zo lekker! Als hoofdgerecht neem ik maar iets redelijk lichts: een Ploughman Platter, wat eigenlijk gewoon kaas met brood is.

Dit is een van Ricks favoriete restaurants en het is leuk hem zo te zien genieten. Vooral het toetje van een chocolade bekertje gevuld met Baileys gaat er prima in!

Bij de CVS op de hoek kopen we nog even wat haarbanden voor Saskia, dat schijnt een noodgeval te zijn, als je haar moet geloven. In de verte zien we bij het Witte Huis de National Christmas Tree branden.

We besluiten daarheen te lopen en zijn daarin niet de enigen! Het is flink druk bij de boom, waaromheen een treintje rijdt en een paar "dorpjes" zijn opgezet. Ook staan er 56 kleinere boompjes, van de vijftig staten en zes territories. Helaas had ik geen statief meegesleept, maar de foto's zijn toch vrij goed gelukt.


Met het Washington Monument



Voor ons is alleen het boompje van Virginia interessant, dus dat zoeken we gauw op. Dat is dit jaar versierd door de Dahlgren School in Dahlgren, Virginia. Geen idee, waar dat ligt, maar het zal wel een eer zijn geweest voor hen! Het is te druk om naar de boompjes van andere staten te gaan kijken (ze staan op alfabetische volgorde).


Het boompje van Virginia



En natuurlijk even een gezinsfoto!

Al heel lang heeft Rick ons mee willen nemen naar de Monty Python musical Spamalot. Hij was vorig jaar ook hier, maar toen was hij te laat met tickets kopen. Vanavond gaat het dan eindelijk gebeuren!

Een kwartier voor de aanvang van de show lopen we het National Theatre binnen. We hebben zitplaatsen in het Orchestra. Rick en de kinderen gaan alvast zitten, maar ik moet natuurlijk weer eerst naar de wc.

Daarvoor staat zo'n lange rij, dat ik nog bang ben te laat te zijn, maar gelukkig gaat het snel. Als ik beneden kom zit iedereen al en ik werk mijn weg langs alle benen naar mijn zitplaats.

Er zit een vrouw van ongeveer mijn leeftijd naast mij en als ik haar aankijk weet ik gewoon, dat ik haar ken! Ik zeg haar dat ook en zoek me intussen rot in mijn grijze brein, waarvan dan. En dan vind ik zomaar haar naam terug (terwijl ik heel slecht ben in het onthouden van namen): Tatiana.

Herinneringen aan zeker tien jaar terug komen tevoorschijn: een van hun dochters heet ook Saskia, zij is Peruviaans en getrouwd met Edu, een Nederlander. Bovendien wonen ze ook in Vienna en toen de kinderen kleiner waren deden we nog weleens wat samen, onder anderen naar het Sinterklaasfeest op de ambassade gaan.

En nu zitten we, zoveel jaren later, met onze tieners naast elkaar in het theater! Natuurlijk hebben we niet veel tijd om bij te kletsen, maar we wisselen gauw adressen en emails uit. Ik hoop het contact weer op te nemen, want ik vind het een erg leuke familie en onze oudsten zijn allebei seniors in high school, dus we hebben veel gemeen.

Als de show begint kijkt iedereen ademloos. Wat een wervelende produktie en hilarische sketches zijn het! Dit soort humor vind ik fantastisch en we liggen regelmatig dubbel om de gekke opmerkingen. Voor ik het weet is het pauze!

Voor de aanvang van de show heeft Rick al drankjes besteld, want daarvoor staat altijd een lange rij. Op ons gemak drinken we ze in de koele vestibule op en gaan dan weer terug naar onze stoelen.

De tweede helft van Spamalot is zo mogelijk nog gekker, dan de eerste en het is veel te gauw naar mijn smaak voorbij! Aan het einde mogen we nog als zaal meezingen met "Always look on the bright side of life" en dan valt het doek toch echt. Wat een traktatie was dit!

Op weg naar de uitgang haalt Katja Rick over om de soundtrack te kopen en in de auto naar huis zingen we luidkeels mee. Na zo'n avondje in onze prachtige hoofdstad voel ik me weer zo bevoorrecht hier te mogen wonen!

woensdag, december 26, 2007

Een (haar)pony!

Na het late X-Box spelen kom ik een beetje brak uit bed. Vroeger kon ik tot in de vroege uurtjes opblijven, maar die tijd is nu wel voorgoed voorbij!

Als ik Mary Ellen bel om te kijken hoe laat zij wil gaan lopen, blijkt ook zij pas wakker te zijn. Maar Cosmo moet uit, het regent (nog) niet, al is het waterkoud, dus we gaan erop uit! Ook Mary Ellen en familie hebben een heerlijke Kerst gehad en van de dingen, die zij voor hun maaltijd heeft gekookt loopt me het water in de mond!

Precies als ik het huis weer binnenloop na vijf kilometer begint het te plenzen. Dat houdt de rest van de dag niet meer op helaas! Rick en ik spelen nog een spelletje Scene It in de basement, zo zien we het sombere weer ook niet. In ieder geval hoeven we vandaag er niet uit, want de malls schijnen afgeladen te zijn met koopjesjagers. Het verkeer rond Tysons Corner staat er helemaal vast van!

Al een paar weken loopt Saskia met het idee rond om een pony in haar haar te laten knippen. En nu is ze er zeker van, dat ze dat wil, dus moet ik stante pede een afspraak met Mona maken. Saskia heeft een foto van Tyra Banks uitgeprint om als voorbeeld te laten zien. Vandaag komt me wel goed uit, want we hebben verder toch niets gepland.

Om half twee kunnen we terecht en nog geen half uur later sta ik met een "nieuwe" dochter weer buiten. Mijn hemel, wat een verschil maakt zo'n pony, zeg! Ze ziet er gelijk een stuk ouder uit! Het staat Saskia wel heel erg leuk!


Schaamteloos hangen Rick, Katja en ik de rest van de middag voor de X-Box. Dat Scene It is enorm verslavend en ik ben er toch slecht in! Maar dat mag de pret niet drukken, ik hoop toch iedere keer kwa score tenminste in de buurt van Rick te blijven, die zo ongeveer iedere film ooit uitgebracht heeft gezien!

Voor we het weten is het opeens vijf uur en Saskia gaat bij Tabatha logeren, want ze wil niet met ons mee naar de film. Ook Kai blijft liever met zijn Kerstcadeaus spelen. Katja gaat eerst uit eten met een groepje vrienden en heeft hen daarna hier uitgenodigd om ping pong te spelen.

Dat betekent, dat Rick en ik opeens samen zijn voor een "date night". We rijden naar de Tysons Galleria mall en vinden daar een tafeltje bij Legal Seafoods. We delen een dozijn oesters en bestellen super lekkere tonijn als hoofdgerecht.

Voor we van huis gingen heeft Rick al kaartjes gekocht voor de film "National Treasure, Book of Secrets". Gelukkig maar, want er staat een lange rij te wachten bij de ingang. Gelukkig speelt het in een enorme zaal, dus vinden een mooie plek ergens in het midden.

En dan wordt het twee uur genieten! Ik ben dol op dit soort avonturen films met een historisch tintje en kan niet wachten, tot de nieuwe Indiana Jones uitkomt. National Treasure, Book of Secrets is minstens zo goed als de eerste National Treasure film en er komt er vast en zeker nog een, want in deze film is daar al een hint van te zien.

dinsdag, december 25, 2007

Santa was hier!



Het duurde even voor we deze foto met ieder dier en mens goed hadden! Nu zie je Saskia niet helemaal, maar we liggen dubbel!

Ondanks het feit, dat de kinderen nalieten een bordje met koekjes en het traditionele glas cognac (of ander lekkers) voor hem achter te laten, kwam de vrolijke dikzak in het rood-witte pak toch door onze (super nauwe, want de open haard is gas!) schoorsteen.

Saskia heeft vannacht bij Kai in de kamer gelogeerd en zij namen Cosmo bij zich. Om half negen komt een giechelend stel kinderen onze kamer binnen en een zestig pond zware hond springt op onze slapende lijven! Het is altijd leuk om Kai en Saskia goed met elkaar om te zien gaan, maar een zachtaardiger ontwaken zou fijn geweest zijn!

Zoals iedere Kerstochtend hebben de kinderen een boomversiering (dit keer met hun namen erop van de "Ornamentshop.com) naast hun kussen gevonden. Kai krijgt altijd een Kerstman, Saskia een sneeuwman en Katja een engel.

Dit jaar heb ik voor Katja een heel leuke gevonden, vind ik. Het is een Kerstbal met een grote (met de naam Petra) en een kleine engel (met de naam Katja) en er staat "A daughter is a little girl who grows up to be a friend". Katja is er erg blij mee.

Met heel wat moeite krijgen Kai en Saskia Katja haar bed uit, terwijl Rick beneden alles klaar zet en koffie en thee maakt. Na een half uurtje mogen wij ook de trap af. Kai en Saskia zitten echt startklaar, zo grappig, wat dat betreft is er niets anders, dan tien jaar geleden!

Katja en ik dalen wat langzamer af, maar de magische verrassing van wat we zien is er niet minder om. Ik had geen idee, wat Rick voor mij zou verzinnen en ik ben helemaal sprakeloos als ik een leuke, turquoise tas met golf stokken zie staan!

Katja had al helemaal niet meer op ski's gerekend, nadat ik uitriep, dat die veel te duur zouden zijn, toen ze het idee opperde. En daar lagen ze: een paar blauwe (met het borstkanker lintje op de achterkant, een detail, dat Katja zeker aanspreekt) ski's van K2 (die waren veel minder duur, dan ik had gedacht)!


Ook de anderen zijn dolblij met de dingen, die de oude man door de schoorsteen heeft weten te schuiven. Ook onze stockings zitten vol lekkernijen en kleine attenties. Ik krijg een heerlijk doosje Lake Champlain truffels, de lekkerste chocolade ter wereld (vind ik). Verder bevat mijn stocking t-s voor het golfen, een blauwe handschoen en ballen voor het golfen en een Trollbead (blauw met witte kraal).

Zelfs de dieren zijn voorzien en de katten worden helemaal gek van de speeltjes met catnip! Cosmo is eerst bang van het geluid van het scheurende papier, maar is dan zo dol op T-Bonz snacks, dat hij toch maar komt vragen om meer.

Intussen genieten we van een ontbijtje van warme Kerststol met boter (die van de Duitse bakker is super lekker!) en koffie met Amaretto (in de stocking gevonden).

Dan beginnen we aan de cadeautjes onder de boom. We hebben allemaal een aantal dingen voor elkaar gekocht en ieder cadeautje wordt bewonderd, voor we naar de volgende gaan. We pakken van jong naar oud uit en de traditie is, dat iedereen evenveel cadeautjes krijgt. Het is weer heel gezellig en we worden schromelijk verwend!

Het blijft leuk, een keer per jaar zo'n regen aan cadeautjes. Rick vindt het fantastisch om "Santa" te spelen. Al vanaf onze eerste Kerst samen hebben we een traditie om niet "To Petra From Rick" of omgekeerd te schrijven, maar een (liefhebbende) benaming, die iets met het cadeautje te maken heeft (bijvoorbeeld: "To: My Music Lover From: Your dancer" bij een cd, of zo). De kinderen moeten hier enorm om lachen, vooral als Rick mijn handschrift niet kan lezen en "My Noisy Lover" eruit opmaakt. Zo wordt het in ieder geval nooit saai!

Het ene na het andere leuke cadeautje pak ik uit. Van Rick krijg ik ook de Garmin Forerunner 305, iets, wat ik al meer dan een jaar begeer! En een shiatsu massage stoel, die ik op het moment hard nodig heb.

Ook krijgt iedereen een op maat gemaakte kleine Zune. Die van mij is roze en achterop staan vlinders en de spreuk: "Petra's Zune" en "Music is what feelings sound like". Prachtig!

Van Kai krijg ik een programma om via Shutterfly een fotoalbum te maken en Katja en Saskia geven me meer Trollbeads. Rick is heel blij met de dingen, die ik voor hem heb uitgekozen en de kinderen genieten met volle teugen. Als alles is uitgepakt verzucht Saskia, dat dit de beste Kerst ooit was!

Maar... Rick's grootste verrassing wacht nog. Helaas weten de meisjes meer dan ons lief is, maar Kai is nog compleet onwetend. Hij mag dus de tafeltennisrackets uitdelen en als eerste naar beneden de basement in. Daar staat onze mooie nieuwe ping pong tafel te pronken en natuurlijk moet er meteen een spelletje gespeeld worden! Al sinds we in dit huis wonen zeurt iedereen om een biljart of ping pong tafel!

We spelen met onze verkregen schatten en lunchen van de overgebleven lekkernijen van gisteren. Ik laad mijn Garmin op en doe intussen een routine van een van mijn Kerstcadeautjes, het FitDeck. Heel leuk, iedere kaart is een oefening en hij vertelt je, hoe vaak je die moet doen. Voor ik het weet is een half uur voorbij en ik heb iedere spiergroep gebruikt! Het is eigenlijk Marceleus op papier!

Als de Garmin is opgeladen ga ik hem met Cosmo uitproberen. Deze heeft veel meer mogelijkheden, dan mijn oude Forerunner 301! We lopen zo'n anderhalve mijl op een rustig tempo en komen geen mens tegen. Iedereen is thuis Kerst aan het vieren en heel wat mensen hebben bezoek zo aan het aantal auto's in de opritten te zien.

Het is wel heerlijk weer en even buiten zijn is verfrissend. Eigenlijk wilde ik de hele dag in mijn (wilde met fel gekleurde ballen) nieuwe pijama rondhangen, maar ik ben nu blij me toch aangekleed te hebben en van de zon te genieten.

Weer thuis beginnen we aan het Kerstmaal. Vroeger was dat een hele produktie, maar nu houden we het lekker, maar simpel. Als voorafje hebben we (althans, Rick, Katja en ik, want de twee jongsten houden er niet van) een garnalen cocktail.

Het hoofdgerecht is ham met Ricks zelfgemaakte puree (heel erg lekker!), groene asperges, appelmoes, mais en knoflook afbakbroodjes. Bij het eten drinken we roze champagne, Katja en Kai mogen ook een glaasje, heel on-Amerikaans, maar ja, we zijn ook meer dan half-Nederlands!


We besluiten even pauze te nemen voor we het dessert eten en mijn zusje belt. Het gaat nog helemaal niet goed, helaas. Als dat zo blijft denk ik, dat ik een paar dagen naar Massachusetts ga, wellicht met Saskia, om te helpen met de kinderen.

Ons Kerst dessert bestaat uit meringue vogelnestjes met vanille ijs en slagroom. Om je vingers bij af te likken zo lekker!

Dan spelen we tot veel te laat in de avond mijn nieuwe Scene It voor X-Box. Dat is me toch een leuk en verslavend spel! En zo eindigt een heerlijke Kerstdag weer veel te snel!

maandag, december 24, 2007

De Kersttrui en andere leuke dingetjes

Deze Kerstavond begint met een felblauwe hemel, heerlijk! Mary Ellen en ik gaan voor ons loopje en daarna neem ik Cosmo nog wat verder mee, want het is zonnetje voelt super.

Terwijl Rick al aan zijn befaamde gehaktballetjes voor vanavond bezig is, neem ik een douche. Daarna doe ik, zoals iedere Kerstavond, een van mijn Kersttruien aan. Nu las ik in een paar blogs, waaronder Hilde's, dat dit toch wel een heel Amerikaans iets is.

De trui, die ik vandaag aanheb, heb ik een paar jaar geleden van een vriendin gekregen. Ik vind hem leuk, omdat hij zo wild is, alles wat met Kerst te maken heeft staat erop. Na morgen zal ik er weer "gewoon" uitzien, ha ha.


Verder besteed ik de dag met familie en vrienden telefonisch een fijne Kerst te wensen. Mijn zusje is gelukkig weer wat mobieler, maar nog lang niet de oude, helaas. Mijn zeven-jarige nichtje in Canada vertelt, dat ze bij haar moeder op het werk is, maar haar moeder is er even niet, die probeer ik later nog even. En dan bel ik Petra en natuurlijk kletsen we er weer lekker op los, tot zij "All you Need is Love" gaat kijken en ik de tafel voor vanavond ga dekken.


Let op het kattenkopje achter Saskia's arm! Het is uitkijken, dat er niet zo af en toe een pootje naar de gehaktballetjes gaat.

Om half vier gaan we de cadeautjes onder de kerstboom in de living room openmaken. Die komen van Ricks vader en zus en van mijn zusje. Saskia kan niet wachten! Er ligt dan ook een enorm cadeau onder voor haar, waarvan ze geen idee heeft, wat het is.

We worden enorm verwend. Ik krijg een boek over portret fotografie bij natuurlijk licht, het boek "The Plague Tales", een magnetische ketting, lekkere voetscrub en een exercise ball met de oefeningen erbij. Saskia's enorme cadeau blijkt een pogo stick te zijn, daar gaan we de komende dagen op oefenen!


Wat zou daar in zitten?

Straks komen Christine, Chuck en Mallory voor een laatste Kerstavond viering met ons. Dat voelt wel een beetje nostalgisch, maar we maken gewoon nieuwe tradities, als zij eenmaal verhuisd zijn. Iedereen een heel fijne eerste Kerstdag morgen!

Nog wat leuke dingen om te doen of bekijken deze Kerstavond:
-- Waar is Santa? Norad volgt hem de wereld rond vanavond.

-- Hoe oud is jouw gehoor? Vind dat hier uit, gelukkig hoor ik nog bij de 39 en jonger groep, maar ik hoor Kai's telefoon niet als hij gaat!

-- Kerstgalgje spelen (wel in het Engels)

zaterdag, december 22, 2007

Kerstlekkernijen

Zaterdag

Gisteravond heeft Saskia ons op de een of andere manier zover gekregen om drie vriendinnetjes te laten logeren. Ze doet haar verjaarspartijtje dus nog eens dunnetjes over! De meisjes zijn al vroeg weer van de partij, maar gelukkig worden ze ook al gauw weer opgehaald!

Het is een beetje een grijze dag, maar wel droog en Rick en ik wandelen door een Kerst versierd Vienna. Ik ben de enige, die Cosmo traint, op het moment, en ik vind dat zeker Rick ook daarmee moet beginnen. Dat gaat maar matig en al gauw geeft hij mij de riem weer. Mijn voornemen voor het nieuwe jaar is mijn gezin te trainen om Cosmo te trainen! Hij moet leren naar ons allemaal te luisteren als baasjes.

Na vijf kilometer (precies, volgens Garmin!) zijn we weer terug en ik ga Vienna in om een paar laatste inkopen te doen. Bij de CVS vind ik leuke sneeuwman en Santa bordjes om de lekkernijen, die we ieder jaar aan de buren geven, op te leggen.

Een paar deuren verderop, bij Michaels, koop ik nog wat meer Kerst lint om de pakketjes met fotokaarten voor mijn buurvrouwen in te verpakken. Tot nu toe zijn de kaarten bijzonder goed ontvangen en ik denk erover om te kijken, of een lokaal winkeltje ze wil verkopen.


De bordjes voor de buren

Na de lunch gaan Saskia en ik aan de "bakkerij" (tussen aanhalingstekens, want er komt dit keer geen oven aan te pas). We maken Peppermint bark (in de meeste recepten wordt dat met enkel witte chocolade gemaakt, maar ik maak het met melkchocolade als onderlaag, iedereen is er dol op!), Cornflakes kransjes (zelfs Kai helpt hierbij mee, want hij is er dol op) en Marshmallow Cocoa Puff treats (vervang de Cheerios met Cocoa Puffs). Het zijn allemaal favorieten van de kinderen en Rick, dus moet er genoeg gemaakt worden om ook zelf nog wat over te houden.


Saskia hard aan het werk



Het eindprodukt (speciaal effekt gecreeerd in Paint Shop Pro)

We zijn er bijna de hele middag mee bezig, al luisterend naar de Kerstmuziek van het Trans-Siberian Orchestra (vooral dit liedje vind ik erg mooi). Dan verdelen we de "buit" over de eerder vandaag gekochte bordjes. Ik leg er ook de overgebleven pepernoten en suikerbeesten van Sinterklaas op, die gaan hier toch verder niet op.

Saskia en ik gaan de deuren langs, maar vinden maar een paar buren thuis. Degenen, die er wel zijn, zien meteen de peppermint bark en zeggen, dat dat hun favoriete Kerstsnoepje is. Goed om te weten!

Ons aanvankelijke plan om naar de film te gaan laten we varen. De films, waar we geinteresseerd in zijn, zijn al uitverkocht. Wel moeten Katja, die met vrienden naar I am Legend zal gaan (niets voor mij en Saskia, dat is zeker!) en Saskia (die nog een cadeautje voor Katja nodig heeft) nog naar de mall. Kai gaat naar Charlie's huis om daar te eten.

We besluiten daar dan ook gelijk te gaan eten bij Gordon Biersch, waar Rick een speciale kaart voor heeft. Zo langzamerhand hebben we wel een gratis etentje bij elkaar gespaard, daar. Handig is, dat je met die kaart meteen een tafeltje krijgt, ongeacht hoe druk het is.

En druk is het! Als we Tysons Corner naderen horen we al van verre een nerveus fluitje. Een Fairfax County politie agent dirigeert het verkeer. Wij hebben het geluk de mall goed te kennen en vinden al gauw een parkeerplaats.

Het is leuk om met onze dochters te gaan eten, al komt het gesprek al gauw weer op de colleges. Het is duidelijk (en natuurlijk heel begrijpelijk), dat dit Katja allemaal heel erg bezig houdt.

Voor het slapen gaan kijken we weer een aantal Kerstfilms. We hebben er nog steeds geen genoeg van. Er zijn zoveel leuke en gezellige films! Ik zal ze straks weer missen!

Zondag

Gisteren hebben we besloten, dat we, om de menigtes voor te zijn, om negen uur weg zouden moeten gaan om boodschappen te gaan doen. Dat was voordat we lekker in ons bed lagen en voordat we de grijze luchten van de ochtend zagen. Het vergt dus even wat discipline om ook daadwerkelijk vroeg (althans voor een vrije dag) op te staan!

Er hangt een enorm dichte mist, als het had gevroren hadden we zulke mooie taferelen als in Nederland vorige week gehad. Maar hier is het altijd kurkdroog als het vriest, helaas. Nu is het raar warm voor de tijd van het jaar en je zou niet zeggen, dat er gebouwen om ons heen staan, die zijn niet te zien.

We rijden naar Fair Lakes en halen koffie en ontbijt bij Starbucks. Daar is het gezellig met een enkele vroege gast.

Ons oorspronkelijke plan was om naar Wegmans te gaan. Maar daar is het altijd een gekkenhuis en we zijn nu vlakbij de nieuwe, enorme Whole Foods. Ik betwijfel echter, dat we daar alles van onze lijst zullen kunnen vinden, maar Rick is vastbesloten.

Het is heerlijk rustig in de winkel en alles ziet er lekker en keurig uit. Het is echt een genot hier te winkelen. En tot mijn enorme verbazing vinden we vrijwel alles en dat voor minder, dan dat het ons vorig jaar kostte!!! De enige uitzonderingen zijn "pigs in a blanket" (worstjes gerold in bladerdeeg), die we later bij Safeway vinden en een Kerststol.

Die laatste kunnen we gewoonlijk bijna overal vinden, maar dit jaar niet, heel vreemd! Gelukkig hebben we twee Duitse bakkerijen vlakbij en bij een ervan hebben ze zelfs de keuze tussen een met of een zonder spijs. Ik laat er een met spijs opzij leggen voor ons.

Maar goed ook, want als we bij de Heidelberg Bakkerij aankomen blijkt het er een bijennest van komende en gaande klanten te zijn. Ik moet een nummertje trekken en er zijn elf mensen voor me! De winkel staat tot de nok vol!

Even vrees ik voor ons ijs en andere produkten, die nu in de auto liggen zonder ijskast. Maar er zijn genoeg mensen achter de balie en het gaat flink snel. Terwijl ik wacht zie ik ook de echte traditionele schuimnestjes, die wij altijd met Kerst als dessert aten. Daarvan koop ik er ook gelijk vijf, met ijs en slagroom zal dat super smaken!

Tegen het middaguur zijn we weer thuis, helemaal klaar voor de Kerst! Het is nog steeds ontzettend mistig en zodra die optrekt begint het te regenen. Toch loop ik met Cosmo naar Claudia's huis, dat zo'n twee kilometer verderop ligt.

Gelukkig tref ik Claudia thuis, want ze neemt nooit haar telefoon op, dus het is altijd een gok. Ik breng haar een pakketje van de fotokaarten en ook zij is er helemaal blij mee.

Van haar krijg ik een versiering voor de Kerstboom (al heeft zij zelf geen boom en ik krijg de indruk, dat ze zich nogal depressief voelt, ondanks haar nieuwe liefde). Het is het hoofd van een Victoriaanse Kerstman. Niet echt mijn smaak, maar natuurlijk bedank ik haar en hangt "Santa" nu in de boom. Op de terugweg worden Cosmo en ik flink nat geregend.


Beste vriendjes!

Al weken lang heeft Rick naar de film Fred Claus gewild, maar het kwam er telkens niet van. Nu speelt hij alleen nog bij Fairfax Corner DeLuxe en is 16:50 de laatste voorstelling. Eigenlijk zou ik liever gewoon thuis blijven, maar Rick haalt ons over toch te gaan.

Nou, daar hebben we geen spijt van! Het is een ontzettend leuke film. Natuurlijk zitten er de klassieken tussen: de boze figuur, die als kind niet het cadeautje kreeg, dat hij zo graag wilde en de grote race op Kerstavond om alle cadeautjes op tijd bezorgd te krijgen. Maar Vince Vaughn vooral maakt het zo, dat het net niet je alledaagse Kerstfilm is. Wij genoten!

En tot slot wensen wij jullie allen een heel fijne Kerst en een gelukkig, gezond 2008 (klik op de kaart voor ware grootte):

vrijdag, december 21, 2007

Holiday Party

Alweer krijg ik een heerlijk ontbijtje van Starbucks bezorgd door mijn zorgzame man. Gisteravond kondigde hij wel aan, dat dit de laatste keer zou zijn, want vanaf morgen zijn de kinderen uit school en dan gaat Rick langer uitslapen, dan ik. En gelijk heeft hij! Maar ik geniet nog een keer van mijn skim sugar free caramel triple shot latte en Starbucks' superlekkere gezonde versie van de Egg McMuffin.

Gesterkt loop ik naar Mary Ellens huis met Cosmo. We halen haar vandaag op, want ik wil haar mijn Kerstcadeautje (een pakketje fotokaarten, natuurlijk) geven. Ook zij vindt ze prachtig, ik word er verlegen van!

Van Mary Ellen krijgen we een doos met caramels, waarvan ik er meteen een probeer. Nu ben ik absoluut dol op caramel. Ze zijn gehuld in witte en donkere chocolade en met zeezout gemaakt. Het zijn zo ongeveer de lekkerste, die ik ooit heb geproefd. Heel gevaarlijk, dus!

Het weer is eigenlijk perfect om te lopen: om het vriespunt, geen wind en geen zon. Voor het eerst in lange tijd joggen we de hele vijf kilometer. In de lente wil Mary Ellen een race gaan lopen. Ik heb daar wel oren naar, zolang het niet meer dan tien kilometer is.

"We mogen geen "Merry Christmas" zeggen op school", vertelde Saskia gisteren, "Het moet "Happy Holidays" zijn." Bij navraag bleek, dat dit zeker geen officieel iets was. Het kwam van een mede leerling. Toch zit er wel wat waars in.

In de openbare scholen hier mogen officieel geen religieuze symbolen of uitingen te zien zijn. Daar hoort "Merry Christmas" bij en ook een Kerstboom. In de school zijn geen Kerstversieringen te bekennen en tijdens het winter concert werd zowel een Joods Hanukah liedje, als een Kerstliedje gezongen.

De zesde klas heeft dus vandaag haar "Holiday Party". Ze doen spelletjes en kijken naar films en aan ons ouders wordt gevraagd mee te helpen met een speciale lunch. Rick en ik hebben ons opgegeven om alles klaar te zetten en zijn om elf uur present.

Grappig is, dat het altijd dezelfde ouders zijn, die meehelpen. Ik ken dus iedereen. Al gauw staat alles netjes klaar: de broodjes, de gehaktballen en vleeswaren en kaas, de groentes en fruit (vooral heel veel druiven!) en de chips. Aan zoetigheden ontbreekt het ook niet. Dit keer hebben wij geen voedsel bijgedragen, maar dat is ook absoluut niet nodig!


Hard bezig met opzetten in een klein zijkamertje

Leslie, een van de moeders, heeft van de dollar store tafelkleden met candy canes erop meegenomen. We grappen nog, dat dat misschien al teveel een "Kerst" symbool is. De mythe, dat de candy cane iets met de J van Jesus te maken heeft, wordt hier weerlegd.


De kinderen zullen echt een super lunch hebben!

Maar als je zelfs geen Merry Christmas meer mag zeggen, wordt de scheiding van Kerk en Staat wel erg ver doorgevoerd! Na een half uur nemen Rick en ik dan ook afscheid met een welgemeend "Merry Christmas!". It's the thought that counts zeggen we hier zo mooi.


Iedereen droeg vandaag een gekke Kersthoed, hier Saskia met haar "gewei"


Met alle lekkere gehaktballen geuren hebben we wel trek gekregen. Rick stelt voor bij Tara Thai te gaan eten. Mijn gerecht is super lekker met grote gamba's, krab en gember. Er zijn hier meer Thaise restaurants, dan Chinezen en ik moet zeggen, dat ik het Thaise eten lekkerder vind.

Rick gaat naar Washington om nog wat Kerstcadeaus, die hij naar zijn kantoor heeft laten komen, op te halen. Ik neem de gelegenheid waar om de rest van mijn cadeautjes in te pakken en ik kan nu officieel zeggen, dat ik daarmee klaar ben!! Hoera (want ik vind inpakken maar niets)!

Als ik net rustig zit komt Saskia keihard huilend terug uit school. Eerst ben ik bang, dat er iets ergs is gebeurd, maar dan realiseer ik me, dat ze vandaag zou horen of ze een rol heeft gekregen in de school musical van deze lente. Duidelijk is dat niet het geval (maar ze zit wel in het koor, wat ik al een hele prestatie vind, want een heel stel kinderen werd afgewezen).

Het is een enorme teleurstelling voor haar, waar ze echt even doorheen moet. Niets wat ik zeg helpt en het feit, dat Laura wel een rol heeft al helemaal niet. Ik vind het wel nodig om met haar te bespreken, dat jaloezie geen mooi iets is, want jaloers is ze, dat geeft ze onmiddelijk toe. De les hier is om het vriendinnetje haar rol wel te gunnen, hoe teleurgesteld ze ook is, dat zij die niet heeft gekregen.

Gelukkig belt Laura al snel op of ze kan komen spelen. Wij verbazen ons erover, dat Saskia dat wil, maar zo ondersteboven als ze was, zo gauw is het ook weer ok. Laura vindt haar rol toch niet zo leuk en Saskia heeft haar eerste keuze voor het wassenbeeldenmuseum gekregen en Laura niet. Zo redeneert Saskia, dat zij er uiteindelijk beter vanaf kwam. Ik ben allang blij weer een lach te zien, de ups en downs van de tienerjaren zijn kennelijk gearriveerd!

Rick en ik trotseren het drukke Kerstverkeer toch nog even om bij Total Wine and More wijn, bier en champagne (ok, officieel nu mousserende wijn, tenzij het ook echt uit Champagne komt) voor de feestdagen in te slaan.

Dit is een mega winkel voor vooral wijn, je moet je de grootte van een Nederlandse Makro voorstellen. De prijzen hier zijn erg goed! Ik vind bijvoorbeeld een heel lekkere Merlot voor $2,97 per fles! Nooit geweten, dat er zoveel wijnen zijn in de wereld (en ze hebben ook Nederlandse bieren, waar ik nooit van heb gehoord, zoals Hollandia en Peters).

Een paar deuren verderop is Trader Joe's. Vroeger, toen ik nog bij de sportschool aan de overkant lid was, ging ik daar regelmatig heen. Maar de laatste paar jaren is het nogal uit de richting en dit is maar een kleine winkel, dus ze hebben niet altijd alles van mijn gading.

Maar wat ze wel goed hebben is bladerdeeg hors d'oeuvres. Bij ons buffet op Kerstavond horen die echt. Ook vind ik er chocolate chip meringues voor het dessert op Kerstdag. Het is, ondanks de drukte, erg gezellig in de winkel. De medewerkers lopen met Kerstmutsen en grote glimlachen op en we krijgen roze champagne te proeven, dat maakt iedereen natuurlijk heel blij!

Als avondeten doen we het makkelijk, want Saskia heeft het voor elkaar, dat Abby (die ook geen hoofdrol heeft en ook moest huilen) en Laura blijven logeren. Pizza is wat iedereen lekker vindt, maar dan wel van Vocelli's. Hun garlic spinaci is mijn favoriet!

Rick en Katja gaan naar Leah's basketbal wedstrijd en Kai gaat met Charlie naar "I am Legend". Ik blijf rustig thuis om op de meisjes te passen. De tijd gaat veel te snel, ik vind het ongelooflijk, dat het over vier dagen Kerst is!

donderdag, december 20, 2007

Nog een nachtje slapen...

...En dan begint eindelijk de Kerstvakantie voor de kinderen! Het vriest flink bij het opstaan. Ik heb vandaag allemaal heel mooie rijp foto's uit Nederland gezien en hier is nauwelijks rijp te bekennen. De luchtvochtigheid is, als het vriest, meestal erg laag. De lucht ziet er dan ook diepblauw uit, heel mooi, dat wel.


Een beetje rijp op de bladeren op de grond, daar blijft het bij



Mary Ellen belt, dat ze haar schoonmoeder van het vliegveld moet halen en dus vandaag geen personal training kan doen. Nu is Marceleus ernstig allergisch voor katten, dus kan niet hier komen. Mary Ellen laat haar sleutel onder de mat achter, zodat we haar basement kunnen gebruiken.

Dit is de laatste personal training sessie dit jaar, want Marceleus gaat naar North Carolina volgende week en Mary Ellen gaat ook op reis. Dat komt mij wel goed uit, want dan kan ik tijdens de Kerstvakantie mijn sporttijd zelf indelen.

Intussen werkt Rick aan zijn grote Kerstverrassing. Maar dat blijkt wat moeilijk in zijn eentje, want het is veel te zwaar! Als ik thuiskom moet hij dus helaas de verrassing aan mij prijsgeven, want die moet voor de regen van dit weekend in huis staan en verstopt zijn (heel eerlijk gezegd had ik er al een goed idee van, want hij sprak er de laatste weken al over hoe leuk dit zou zijn voor ons).

Het wordt een heel leuk iets voor de hele familie, maar ik durf hier niet te schrijven, wat het is, want soms kijken de meisjes op mijn blog. Eerst weten we niet, waar het te verstoppen, maar dan haalt Rick zijn werkkamer beneden leeg en daar past het in. Voor de heel nieuwsgierigen durf ik wel een hint te geven: het is een tafel en je hebt er bats voor nodig.

Na onze inspanning, want dit alles was een flinke workout, douchen we snel en gaan dan op zoek naar een lunch restaurant. Dit is Rick en mijn dag om samen dingen te doen. Omdat we bij Fair Oaks Mall willen gaan winkelen kiezen we de Blue Iguana er dichtbij om te gaan lunchen.

Zoals alle restaurants in de buurt is ook dit restaurant helemaal vol. Er worden zelfs extra tafels aangerukt, maar ze vinden nog een plaatsje voor ons. Gelukkig, want hun eten is echt heel lekker en goed! Ik bestel de tonijn salade en krijg twee grote stukken in sesamzaad gegrilde tonijn, heerlijk!

De Petsmart is twee deuren verderop, dus na het eten is het tijd voor "Santa" shopping voor de viervoeters van de familie. Voor de katten is dat altijd makkelijk, die vinden "catnip" (weet het Nederlandse woord daarvoor niet) super.

Maar dit is Cosmo's eerste Kerst bij ons en ik wil daarvoor leuke dingen. Rick lacht zich een ongeluk en zegt, dat Cosmo duidelijk mijn vierde kind is. In ieder geval zal onze hondebeer een aantal interessante dingen onder de boom en in zijn stocking vinden.

Bij World Market kijken we nog wat rond voor leuke dingen en vinden onder anderen Christmas crackers. Maar de Kerststol, die ik ieder jaar overal makkelijk vind, heb ik dit jaar nog nergens gezien! Je zou denken, dat een World Market die zeker zou hebben.

Dan verplaatsen we ons naar de mall. Fair Oaks heeft, vind ik, de mooiste Kerstversieringen: allemaal wilde dieren, ware grootte, in de "sneeuw". Het is een veel kleinere mall, dan Tysons Corner, maar dat maakt het ook weer makkelijker te navigeren.




We hebben nog een paar stocking stuffers nodig voor Kai en die vinden we bij Spencer's en Brookstone. Nu zijn wij helemaal klaar voor Kerst, alleen Kai en Saskia willen nog gaan winkelen dit weekend voor hun cadeautjes.

Als we thuiskomen zijn de kinderen er ook al. Saskia is helemaal blij, want zij mag haar eerste keus, Lucille Ball, zijn voor het "wassenbeeldenmuseum" in de lente. In de zesde klas kiezen de kinderen ieder een bekend persoon, leren daar van alles over en beelden dan die persoon als "wassen beeld" uit.

Dat is een erg leuke traditie van deze school. Katja was Helen Keller en Kai was Thomas Jefferson (link gaat naar mijn blog destijds en foto's van hem als Thomas Jefferson).

Rick brengt Katja naar de kapper (Mona, ook), dus nu is alleen Saskia niet vers gekapt voor de Kerst (en zij wil haar haar verder uitgroeien). Terwijl Katja gekapt wordt, gaat Rick boodschappen doen en koopt de ingredienten voor omeletten als avondeten.

In een vorig leven werkte Rick voor een Italiaans restaurant als omelet chef. Hij maakt dus werkelijk verrukkelijke omeletten met allerlei ingredienten. Ik kies garnaaltjes, champignons, groentes en kaas als vulling en het smaakt perfekt! Het is jammer, dat hij zo weinig tijd heeft om te koken, want als hij het doet is het smullen geblazen!

Na het eten genieten we met zijn allen van de film "Deck the Halls". Echt een ontspannende film is het.

Mijn zusje belt nog, dat ze zich dood verveelt. Gelukkig kan ze vandaag zitten, dus het gaat wel iets beter. Maar ik kan me haar gevoelens goed voorstellen, want ik kan zelf ook niet goed rust houden. Hopelijk loopt ze binnenkort weer als een kiviet rond (het is ook vreemd voor haar kleintjes, want die zijn natuurlijk niet gewend, dat Mammie niet mee kan om ze in bed te leggen en dergelijke). Gelukkig heeft ze wel goede hulp overdag.

woensdag, december 19, 2007

Kerstlunch 2

Eigenlijk had ik gisteravond niet naar Bunco moeten gaan. Het was gewoon te veel. En ik moest dat vannacht bekopen met maagproblemen. Gelukkig hoefde ik maar een keer over te geven, maar als ik oververmoeid ben slaat het op mijn maag en dit was dus een grote waarschuwing!

Nogal brak word ik vanochtend wakker. Gelukkig is Rick er om Saskia naar school te helpen en ik sta pas om half negen op. Rick heeft weer Starbucks gehaald (ik zou er zo aan kunnen wennen!) en dat smaakt allemaal prima.

Rick gaat al vroeg op weg om een U-Haul truck te halen. Hij heeft een verrassing voor ons voor Kerstmis, die zo'n truck nodig heeft. Ik ben benieuwd!

Intussen gaan Cosmo en ik de waterkou in. Ik loop naar het W&OD pad en we lopen daar een mijl op. Dan gaan we via Center Street terug. Die straat is het midden van het stadje Vienna (zie naam) en ook een van de heuvelachtigste. De hellingen zijn echt stijl!

Onderweg neem ik foto's van de Kerstversieringen overdag. Die varieren van smaakvol tot kitsch. Bij een huis wordt een "Merry Grinchmas" gewenst met daarbij allerlei plaatjes van de Grinch van Dr. Seuss.



We lopen zo'n vijf mijl en ik voel me heel moe en heb keelpijn. Ik besluit thuis even te gaan rusten, want zo ben ik meer een zombie, dan een wakker persoon! Een half uurtje op bed doet wonderen en ik voel me veel monterder als ik rond het middaguur naar Sylvia rijd.

Door druk verkeer rijden we naar Clyde's in Tysons Corner. Daar staat de parkeerplaats zo vol, dat we zelfs moeite hebben bij de valet parking te komen. Ik ben blij, dat ik een reservering heb gemaakt, want het is super druk!

Enorme notenkrakers staan bij de ingang van het restaurant en binnen is het ook beredruk. We krijgen een leuk tafeltje in een rustig hoekje toegewezen en bestellen een drankje.


Ook hier ziet het menu er erg lekker uit en het duurt even voor we een keuze hebben gemaakt. Dan geven we elkaar de meegebrachte cadeautjes. Voor Sylvia heb ik een Kerstboomversiering met hun namen erop van de Ornamentshop.com. Van haar krijg ik een bloempot, die ze zelf met een paar leuke sneeuwmannen heeft versierd met daarin mini stroopwafels, muisjes en kaasjes. Heel leuk!


Mijn maaltijd is super lekker, ik zou zo weer terug gaan voor nog een bord! Het is de "autumn vegetable platter": zoete aardappel gnocchi, baby bietjes (die ik waarempel lekker vind), butternut squash en meer. Niet te veel, niet te vet en heel smaakvol.

Sylvia bestelt de kip sandwich en die komt met lekkere frietjes. Daarbij vraagt ze om mayonnaise, iets wat ik eigenlijk nooit meer doe als er frietjes zijn. Maar nu moet ik gewoon ook een frietje met mayonnaise proeven! Gelukkig vindt Sylvia dat prima.

Het is alweer even geleden, dat we de kans hadden bij te kletsen, dus aan onderwerpen geen gebrek. De serveerster komt telkens langs om te kijken of we al betaald hebben. Eindelijk (voor haar) doen we onze credit cards in het foldertje. Ik probeer uit te leggen, hoe het verdeeld moet worden, maar dat is kennelijk te moeilijk te begrijpen (ze luistert gewoon niet), want het gros van de maaltijd komt op Sylvia's credit card. Ik betaal dan maar de fooi en beloof Sylvia een extra glas champagne met Oud en Nieuw.

Door een druk Vienna rijden we terug, met de Kersttijd is het verkeer echt erg toegenomen! We wensen elkaar een fijn Kerstfeest en wij zullen Sylvia, Hans en Teddie met Oud en Nieuw weer zien.


Deze auto uit 1931 zie ik op de terugweg

Rick is nog niet thuis van zijn luncheon met zijn werk team. Ik neem de gelegenheid waar om de rest van mijn fotokaarten af te drukken. Ik wil nog een stel aan Mary Ellen en aan Claudia geven.

Rick, Katja en Kai willen heel graag uit eten vanavond, terwijl Saskia en ik liever thuis iets eten. Zij willen naar Outback Steakhouse en ik laat me, ondanks mijn vermoeidheid, overhalen. Saskia blijft thuis haar huiswerk maken en voor haar zullen we wat pasta mee terug nemen.

Katja's vriendin Courtney is hostess bij Outback en zorgt, dat we, ondanks de grote rij, al gauw een tafeltje krijgen. Onze serveerster is Mickey, het is haar derde dag. Als ze het water en de cola's komt brengen gaat het helemaal mis! Alles valt en Katja en ik zijn kledder.

Arme Mickey is helemaal ontdaan, maar wij moeten er wel om lachen. Dat ontspant haar ook en de rest van de tijd is ze een stuk rustiger. Sommige kinderen zijn gewoon niet in de wieg gelegd om te serveren, want ze zijn te verlegen. Mickey lijkt tot die categorie te behoren.

Het eten is, zoals altijd, prima. Ik heb een heerlijke filet mignon met blauwe kaas erop. Voor Saskia, die toch thuis is gebleven om huiswerk te maken, nemen we de kaaspasta mee.

Groot nieuws vandaag was, dat Katja ook bij George Mason University hier in Fairfax is aangenomen. Zij wil daar niet zo graag heen, want het is te dicht bij huis, maar het is wel een goede universiteit! Zo heeft ze drie acceptaties in haar zak en zal zeker een keuze moeten maken (we wachten nog op de antwoorden van zes andere scholen!).

Vanochtend kreeg ik een email, dat twee van onze buren hun "rendieren" (Kerst decoraties) in "suggestieve" posities hadden aangetroffen. Wie dat gedaan heeft zullen we waarschijnlijk nooit weten. Het zou lachwekkend zijn, als een van de rendieren niet stuk gemaakt was. Gelukkig kan hij weer gemaakt worden, want die dingen zijn bepaald niet goedkoop!

dinsdag, december 18, 2007

Kerstlunch

Oei, wat vriest het hard vanochtend! Ik moet me er echt toe zetten om uit te gaan met Cosmo! Die wil zo graag, dat hij op mijn voeten gaat zitten. Zo van "vrouwtje, kom op, wanneer gaan we nou?". Brrr!!

Maar eenmaal buiten is het toch wel lekker fris en het zonnetje schijnt vrolijk. Als ik terug kom zie ik Rick in de achtertuin werken. Het is zijn eerste vakantiedag en eindelijk is het droog genoeg om de laatste bladeren op te ruimen.

Mijn rechterbeen doet enorm veel pijn, dus Marceleus doet vooral veel pilates beenoefeningen. Het helpt waarempel goed! Ik moet zeggen, dat de personal training me nog steeds prima bevalt.

Met Christine en Karin heb ik afgesproken om naar Leesburg te gaan voor een Kerstlunch bij het Tuscarora Mill restaurant.

Omdat ik een speciale automatische SmartTag op het raam heb voor de tolweg bied ik aan te rijden. Nadat ik eerst Karin en daarna Christine heb opgehaald rijd ik de Toll Road op. Met de komst van deze snelweg is de reistijd naar Leesburg flink verkort en een half uurtje later rijden we het stadje al binnen.

Het oude centrum van Leesburg is heel pittoresk en het is gezellig versierd met dennegroen en rode strikken. Ook binnen in het restaurant hangen sfeervolle versieringen en we krijgen een tafeltje aan het raam.


Nadat we een drankje hebben besteld geven we elkaar de meegebrachte Kerstcadeautjes. Mijn kaarten worden heel erg gewaardeerd, leuk! Van Karin krijgen we een persoonlijk gemaakte doos met Kleenex zakdoekjes. Ik maak er maar een foto van, want het is moeilijk uit te leggen, maar een heel leuk idee!


Op de doos staan foto's van ons, heel leuk!

Christine heeft met een vriendin en Mallory het afgelopen weekend allerlei lekkers klaargemaakt en overhandigt ons een tas vol daarmee. Er zitten o.a. pretzel stokken gedoopt in chocolade, gekruide amandelen, pecan noten met cranberries en een fles zelf gemaakte Kahlua in!

Het bestelde eten komt en is super! Ik heb een steak sandwich met wasabi mosterd besteld, die met een heel lekker pittige koolsla komt. Karin heeft de gnocchi en Christine pompoen ravioli. Van beiden mag ik een hapje proeven en het is allemaal perfect bereid. We kletsen en kletsen en pas om kwart voor drie zet ik de dames weer thuis af.

Net als ik thuis ben gaat de telefoon. Het is mijn zwager, David. Mijn hoogzwangere zusje is helemaal door haar rug gegaan en kan zich niet veroeren! Wat zou ik op zulke momenten graag dichter bij wonen en erheen kunnen om met de kinderen te helpen! Hij vertelt, dat ze een acupuncturiste gaan laten komen, hopelijk kan die haar wat verlichting geven!

Zoals bijna iedere maand heeft iemand op het laatste moment een vervangster nodig voor Bunco. Eigenlijk was ik niet van plan te gaan, maar ik kan toch geen nee zeggen, als het me zo direct wordt gevraagd.

Het is vanavond bij Tara en er zullen geen prijzen zijn. Het geld daarvoor wordt in plaats daarvan gegeven aan een goed doel, America's Second Harvest. Een heel goed initiatief, vind ik.

Het wordt een gezellige avond. Tara heeft garnalen "shooters" gemaakt in kleine plastic shot glaasjes: stukjes garnaal, ketchup, selderij en een heel klein beetje peper wodka. Zo'n leuk idee, ik denk erover het voor ons Oud en Nieuw buffet na te apen.

maandag, december 17, 2007

Winter concert

Saskia en ik staan vanochtend al vroeg naast ons bed. We hebben een drukke dag voor de boeg! Voor haar is het vandaag de dag van hun winter concert. Daarvoor moet ze vanochtend al in "uniform" (de zwart-witte kleding, die we gisteren gekocht hebben).

Dat betekent een winter korte broek, waaronder Saskia een panty weigert te dragen. En het vriest buiten zo'n vijf graden. Ook loopt ze op wiebelige schoentjes met een hakje. Ik breng haar dus toch maar even met de auto naar school.

Stiekem hoop ik, dat Mary Ellen ons loopje af zal bellen. Het waait keihard en het vriest flink. Maar keurig om half negen staat ze voor de deur en natuurlijk is het alleen maar goed om buiten te zijn. We joggen maar zoveel mogelijk om een beetje warm te worden.

Mijn van ziet er werkelijk zo vies uit, zowel van binnen, als van buiten, dat ik me er nu voor schaam er gasten in te vervoeren. Als eerste op mijn lijstje staat dus een gang naar Mr. Wash. Daar maken ze de auto ook van binnen schoon. Nog geen tien minuten later ziet de van er als herboren uit en ruikt heerlijk! Het is een genot weer in een schone auto te rijden!

Vol Kerstspirit ga ik Vienna in. Vandaag wil ik de traditionele "stocking stuffers" kopen voor Rick. Hij is een grote stripverhalen fan en heeft een vakje bij Big Planet Comics. Ieder jaar haal ik daar een aantal van Ricks favorieten uit.

De parkeerplaats is leeg en als ik uitstap zie ik het bordje "Closed" op de deur hangen. Ze gaan om 11 uur open en het is pas half elf! Balen, want vanaf morgen is Rick vrij en dan zal het moeilijker gaan om er stiekem tussenuit te knijpen.

Gelukkig ziet een van de medewerkers, dat ik naar binnen wil en speciaal voor mij openen ze de winkel! Zo aardig! Nu is Rick ook wel een van hun beste klanten volgens mij en herkenden ze mij waarempel ook, maar het scheelt mij weer een ritje!

Bij de ABC winkel ernaast koop ik wat lekkere likeurtjes voor in Ricks stocking. Hij is dol op wodka met een smaakje en ze hebben framboos en perzik! Hier in Virginia kun je in de supermarkten alleen wijn en bier kopen, de ABC winkels zijn de staatswinkels voor sterkere dranken. Iedere staat heeft verschillende wetten omtrent de verkoop van alcohol.

Mijn laatste "stocking" stop is World Market. Hier hebben ze een leuke selectie Europese snoepjes en chocolaatjes. Ik vind er Aero repen (een soort Bros), Toblerones en Lindt truffels. Het is altijd leuk in deze winkel rond te kijken, ze hebben zoveel bekende dingen. Meestal Duits of Engels en helaas niet Nederlands, maar close enough.

Precies op tijd ben ik bij Saskia's school om een nerveus meisje op te halen voor haar tandarts afspraak. Ze heeft (blijkt later) niet een, maar twee gaatjes en haar kiezen worden geseald. Haar tandarts is een speciale kindertandarts, omdat Saskia al eerder problemen met haar gebit had.

Katja en Kai hebben gave gebitten, maar Saskia is niet zo gelukkig. Volgens de tandarts is dat puur genetisch en heeft weinig tot niets met het dieet te maken.

Terwijl ik ongemakkelijk op het randje van de tandartsstoel balancerend Saskia's handje vasthoudt, krijgt zij een naar aardbeien ruikende neus op, die haar lachgas geeft. Ik voel haar ontspannen, later zegt ze zelfs, dat ze even in slaap viel. In ieder geval valt alles haar enorm mee, gelukkig!

Mij valt de rekening allerminst mee ($845!), maar er wordt me verteld te laten weten, hoeveel de verzekering terug betaalt. Wat die niet betaalt, krijgen wij terug van Dr. Weil. Dat is toch wel schappelijk, dan. Maar jee, wat een prijs!

Na de tandarts heb ik Saskia lunch beloofd bij een restaurant van haar keuze. Het wordt CPK en we vinden gelukkig in alle drukte snel een parkeerplaats.

Met een opgelucht meisje, dat honderduit kletst met haar scheve mond, zit ik even later aan tafel. Zij bestelt de kip met honing kinderpizza en ik een lekkere Thaise salade.

Na het eten moet er natuurlijk ook nog even geshopt worden. De Delia's cadeaubon, die Saskia voor haar verjaardag heeft gekregen, moet besteed worden! Ze vindt er een leuke joggingbroek met pianomotief erop.

Vanochtend heb ik Mona gebeld om te vragen, wanneer ze tijd had mijn haar te doen deze week. Dat bleek enkel nog om drie uur vanmiddag te zijn! Het is hard nodig, dus ik haast me na Saskia thuis afgezet te hebben naar de salon.

Eigenlijk ben ik uitgekeken op mijn recht toe, rechtaan kapsel. En laat ik nu net daar in die kapperstoel in de Vriendin een heel leuk kapsel, perfekt geschikt voor mijn type haar, vinden! Mona doet het erg goed na en nu heb laagjes rond mijn gezicht. Ik ben er blij mee en iedereen vindt het leuk staan.


Thuis maak ik de meatloaf van Whole Foods klaar. Gauw eten we die met aardappelpuree en worteltjes en erwtjes. Precies het "comfort" eten, dat lekker is met dit koude weer. Die meatloaf is perfect, helemaal gekruid al, hij hoeft alleen maar in de oven en klaar. En iedereen smult ervan.

Net op tijd arriveren we bij Saskia's school voor het winter concert. Tot ons genoegen is het dit jaar wat aangepast en de helft korter! Ik moet wel lachen om alle opgeluchte reacties van de andere ouders om ons heen. Die concerten zijn ook werkelijk dingen, die je enkel bezoekt, omdat je nu eenmaal gek bent op je kind(eren). Vanavond staan we na een half uur alweer op en Rick merkt op, dat wij niet de enigen zijn, die wel dansend het gymlokaal uit zouden willen gaan.


Extra leuk is, dat Saskia nu het langskomen van Santa door onze straat niet mist. Ieder jaar komt het Vienna Volunteer Fire Department met een paar brandweerwagens en sirenes door de straten. Op een van de wagens zit Santa en zijn helpers, de brandweermannen, delen candy canes uit. Extra leuk dit jaar is, dat onze overbuurman Matt ook meerijdt. Zijn kinderen en vrouw zijn superenthousiast hem te zien!

zaterdag, december 15, 2007

Kerstbaksels

Zaterdag

Om half zes word ik wakker en luister even op de monitor naar de geluiden in de basement. Daar lijkt het stil te zijn, dus de dames kregen kennelijk nog wel wat slaap. Ik kan daarna niet meer slapen, want ik bedenk me, wat een verantwoordelijkheid we hebben, al die leventjes daar beneden!

Tot acht uur doezel ik nog verder en dan hijs ik mezelf moe uit bed. Het eerste kind, Tabatha, zal al om negen uur worden opgehaald en die wil ik wel van ontbijt voorzien.

Als ik beneden kom hoor ik al allerlei gegil vanuit de catacomben. Ik denk dus, dat iedereen wel wakker zal zijn. Maar als ik via de intercom zeg, dat het ontbijt klaar is, komen er maar tien meisjes naar boven. Saskia, Aoife en Laura slapen nog, zeggen ze. Hoe dat in 's hemelsnaam mogelijk is met al het lawaai is me een raadsel!

De mini muffins, cinnamon rolls en mini donuts gaan er grif in. Beneden gaan er een paar toch nog even terug naar bed. Er is geen centimeter vrij, overal liggen slaapzakken, kussens en knuffels (want, al staan ze met een been in de tienerleeftijd, knuffels komen nog trouw mee!).

Een voor een komen de ouders hun kroost ophalen. Ik laat het afscheid nemen verder aan Rick over, want ik ben uitgenodigd voor een Kerstbrunch bij Chris, die hier in de buurt woont.

Ieder jaar houdt zij een brunch voor haar vriendinnen uit de buurt. Ik heb expres niet ontbeten, want ik weet, dat ze de lekkerste quiches bakt! En inderdaad, de spinazie quiche, champignon quiche en quiche Lorraine smaken super lekker!

Gelukkig heb ik gisteren precies op tijd het pakje met kaarten klaar gekregen. Het ziet er goed uit en Chris is onder de indruk van de bovenste foto met de cardinaal. Het was leuk werk om citaten, die bij de foto's passen, te zoeken. Ik ben heel tevreden met het resultaat.


Zoals ieder jaar wordt het een gezellige ochtend. Met moeite onttrek ik me om 1 uur van het geanimeerde gesprek. Ik voel me toch ietwat schuldig, dat ik Rick alleen voor de rotzooi van gisteravond laat opdraaien. Maar als ik thuis kom is alles al nagenoeg schoon! De schat!

Voor het Kerstfeestje, waar ik vanavond voor ben uitgenodigd, moet ik zes dozijn van mijn favoriete Kerstkoekjes maken. Nu ben ik niet zo'n bakster, maar mijn "peppermint bark" is hier in het gezin een grote favoriet. Ik besluit dat dus te maken.

Het moeilijkste eraan is het verpulveren van de candy canes. Met een rubber hamer sla ik erop los en ondanks de dubbele plastic zak vliegen de stukjes door de garage! Maar uiteindelijk lukt het allemaal en na een uurtje staan twee bakplaten met peppermint bark op het deck af te koelen. Dat zijn al meer dan zes dozijn stukjes chocola.


Om het vanavond nog een beetje vol te kunnen houden zoek ik mijn bed op. Soms is een middagslaapje zo heerlijk!

Inmiddels helpen Leah en Raffi Katja met het opzetten van haar Secret Santa feestje vanavond. Vanavond openen ze de cadeautjes en zullen uitvinden, wie hun Secret Santa was.

Rick gaat met Kai bij de mall eten en daarna naar de film "I am Legend", een heel enge film en als Rick dat zegt is het zeker zo! De mall was volgens Rick een gekkenhuis, er moest zelfs politie aan te pas komen om het verkeer te regelen. Maar het grote toeval wilde, dat Niall en de kinderen precies achter hem in de file stonden!

Zij waren namelijk het huis uit gebonjourd door Serena, wiens cookie exchange party ik even later bezoek. Ook voor haar heb ik een pakketje met kaarten klaargemaakt, wat met enthousiasme wordt ontvangen.

Serena heeft allerlei "tea" hapjes gemaakt: canape's met komkommer en garnalen en met brie en appel, heerlijke mini cakejes en meer. Om te drinken heeft ze, behalve wijn en thee, ook de lekkere Kerstdrankjes Wassail en Hot Mulled Cider.


Het gingerbread kasteel en dorpje, helemaal zelf gemaakt door Serena, Aoife en Aisling!

Behalve een cookie exchange is het ook een cadeautjes inpak feestje, maar maar een gaste heeft haar cadeautjes en pakpapier mee (en zij woont aan de overkant van Serena). Ik heb het overwogen, maar Katja moest mij gauw afzetten en het zou teveel gesjouw geworden zijn.

Na lekker gesnackt en gekletst te hebben gaan we over op de cookie exchange. Iedereen moest dus zes dozijn koekjes meenemen en dat mochten geen "gewone" chocolate chip cookies o.i.d. zijn. Daar moesten twaalf recepten bij geleverd worden, zodat anderen ze ook kunnen maken.


We introduceren een voor een de koekjes (of in mijn geval chocolaatjes), die we mee hebben genomen. Dan mogen we van ieder koekje zes meenemen. Ik neem er drie of vier mee, want in deze tijd van het jaar worden we overspoeld met zoetigheden. De meesten smaken wel voortreffelijk, het moet gezegd!

Ook dit feestje is weer heel gezellig! Ik bedenk me, dat ik de afgelopen paar dagen naar drie buurt Kerstfeestjes ben geweest en dat op ieder feestje iedereen anders was. Alleen Bets is er vanavond en was er ook vanochtend. En toch ken ik de meeste mensen bij ieder feestje. Erg leuk vind ik dat, het geeft een groot gevoel van buurt gezelligheid. Ik merk ook, dat veel mensen mij "kennen", omdat ze me met Cosmo zien lopen.

Om een uur of tien vraag ik Rick om me op te komen halen. Ik val om van de slaap! Katja en haar vrienden en vriendinnen zijn nog hard aan het feestvieren. Ze hebben met zijn allen gingerbread huisjes gemaakt. Katja's Secret Santa idee is een enorm succes.


Een van de "gingerbread" creaties

Zondag

Na de drukke dag van gisteren is het heerlijk om vandaag bijna niets gepland te hebben. We slapen lekker uit tot Peapod komt met de boodschappen voor de week.

Na alle parties van de afgelopen avonden is het huis een grote troep. We werken hard om het weer een beetje in het gareel te krijgen. Ook gebruiken we de ochtend om achterstallige dingen, zoals rekeningen, bij te werken. Het is toch vreselijk weer vanochtend.

Na mijn gewichtenroutine ga ik met tegenzin met Cosmo uit in de ijskoude regen. De voorspelde winterstorm bleef (gelukkig, want teveel mensen moesten rijden) uit. De arme hond heeft gisteren ook al geen goede wandeling gehad en vindt het altijd zo fijn om te gaan. In het weekend zijn we helemaal uit ons ritme!

Als lunch maken we een lekkere maaltijdsoep. Het is inmiddels wel zonnig, maar ijzig koud!

Voor haar zangconcert morgenavond heeft Saskia een zwarte broek en een witte top nodig. Geen van beiden heeft ze, dus Rick, Saskia en ik gaan naar Tysons Corner op zoek naar die kleren. Eigenlijk erger ik me eraan, dat we voor nog geen half uur zingen geld aan kleding uit moeten geven. Lang niet iedereen in Saskia's klas kan zich dat veroorloven!

Maar goed, volgens Saskia zal de wereld vergaan, als ze morgen niet in het zwart wit verschijnt. Nu heeft ze ook wel wat nette kleding nodig, dus ik protesteer niet te hard. Bij Wet Seal slagen we op alle fronten met een leuke v-nek witte trui en een zwarte winter capri. Hun prijzen zijn bijzonder schappelijk, $10 tot $25 per stuk!

Bij Payless vinden we ook nog eens de perfecte schoenen. Met een heel blij meisje lopen we naar de bioscoop. Deze kleding zal ze ook goed kunnen dragen als we uit eten gaan of zo, dus weggegooid is het zeker niet.

We hebben kaartjes voor de film "The Golden Compass" en daar heb ik al maanden naar uitgekeken. De film stelt allerminst teleur. Het is een spannend fantasieverhaal en ik kan niet wachten tot het vervolg uitkomt!

Als we weer buiten komen stormt het en is ijskoud. We zien bij de kerk tegenover ons, dat het jaarlijkse levende stalletje (hier het verslag met filmpjes van vorig jaar, ik bedenk me net, dat dat de dag na Brynna's overlijden was) naar binnen is verhuisd. Even overwegen we toch nog te gaan, maar we zijn allemaal moe van het drukke weekend en hebben geen zin de kou nog eens te trotseren.

Met mijn fleece pijamabroek aan en de meisjes in pijama kijken we naar de Kerstfilm op het Hallmark kanaal. Lekker suikerzoet om heerlijk bij weg te zwijmelen! Zoals Katja aan het einde zegt: "Een echte Hallmark movie, he?"

vrijdag, december 14, 2007

De reuze logeerpartij!

Dichte mist hangt er bij het opstaan. Gelukkig trekt die al gauw op en komt de zon stralend tevoorschijn. Met Mary Ellen loop ik eerst en ga dan met Cosmo verder. Van dit zonnetje wil ik zoveel mogelijk genieten!

Anderen lijken daar ook zo over te denken, want we komen de ene na de andere jogger en wandelaar tegen. Altijd wel gezellig, al die "Hello's" en "How are you's". Cosmo vind dat ook, want die krijgt regelmatig een aai.

Mijn lumineuze idee om zelfgemaakte kaarten als Kerstcadeautjes te geven begint zo langzamerhand een lachertje te worden. Rick belt van zijn werk, dat zelfs de professionele kleuren printers daar de dikte van het fotopapier van de kaarten niet aankunnen!

In ons kantoortje vind ik nog een oud pak met blanke fotokaarten van een ander merk en ik bemerk, dat die beduidend dunner aanvoelen. Ik probeer daar een kaart op te laten printen en jawel, hoor, een prachtige fotokaart rolt eruit!

Probleem is alleen, dat ik tenminste veertig kaarten wil afdrukken en ik maar 26 van die fotokaarten over heb. Ik besluit de verschillende zaken in de omgeving, die printerpapier verkopen, af te bellen om te zien of ze nog fotokaarten papier van dat merk hebben. Laat nu werkelijk iedere winkel compleet uitverkocht zijn wat dat betreft! Kennelijk drukken heel wat mensen hun eigen Kerstkaarten af tegenwoordig!!

Rick belooft op de terugweg van zijn werk nog wat zaken in Maryland en Washington te proberen, dus ik druk voorlopig de kaarten af op het papier, dat ik nog heb. Poeh, zeg, wie had gedacht, dat het zo'n bevalling zou worden?

De tijd vliegt intussen en er moeten nog dingen gehaald worden voor het grote feest van Saskia vanavond. Bij de Giant staat de oude vertrouwde "bellringer" van de Salvation Army er weer. Ieder jaar draagt hij zijn speciale Kersttrui en houdt gezellige kletspraatjes met de verschillende klanten.


Terwijl ik al mijn kleingeld uit mijn portemonnaie haal, vraag ik hem of ik hem op de foto mag zetten. Dat vindt hij prachtig! Ik vertel hem, dat het is om te laten zien aan mensen in Europa, hoe hij hier ieder jaar vrijwillig zijn tijd aan besteedt.

Het is een heel aardige man en hij glundert helemaal! Hij vraagt, of er dit jaar nog iets speciaals in ons leven is gebeurd en we raken in gesprek over honden, want voor ons is dat natuurlijk de komst van Cosmo.

Na een tijdje komt een andere klant, die hem kent, kletsen, dus kan ik de winkel in voor mijn boodschappen. Ik krijg altijd een warm gevoel van binnen bij zulke mensen. Ze vertegenwoordigen voor mij helemaal de echte Kerstboodschap.

Op weg naar huis haal ik een ballonnenboeket op bij Party Mania en natuurlijk bordjes e.d. voor de pizza en cake vanavond. Dan zijn we helemaal klaar voor de invasie!

Katja vertelt bij thuiskomst, dat ze ontbijt heeft gegeten met de Principal. Dat is vrij bijzonder en een leraar of iemand, die bij de school werkt, moet je daarvoor aanbevelen. Katja had geen idee wie haar had voorgesteld en waarom.

Ze bleek een "Pride Award" te krijgen voor het inleveren van een dure ring, die ze gevonden had, zodat die aan de rechtmatige eigenares kon worden terug gegeven. Wel bijzonder, dat zo'n daad op deze manier wordt beloond. Dat werkt eerlijkheid zeker in de hand!


Om half zes komen de eerste vriendinnen van Saskia aan en al gauw is de hele basement vol! In alle drukte heb ik niet zo opgelet, hoeveel uitnodigingen Saskia had uitgeschreven, anders had ik wel wat censuur toegepast. Ze nodigde maar liefst twintig kinderen uit, veertien meisjes en zes jongens (waarvan twee de enigen waren, die niet konden!).

De meisjes blijven slapen, wat een enorme stapel slaapzakken in de foyer tot gevolg heeft. Een grappig gezicht, al vond een van de katten het nodig er een als kattenbak te gebruiken! Gauw hebben we die gewassen en het meisje heeft in een van onze slaapzakken geslapen.

Vroeg in de avond moet Rick wel even boos worden op de groep, want iemand (de dader ligt nog steeds op het kerkhof) heeft een gat gemaakt in de deur naar het theatertje. Die deur is speciaal daarvoor gemaakt, dus niet makkelijk te vervangen. Maar ja, wat doe je eraan? Het is alleen jammer, dat degene, die het gedaan heeft, het niet durfde op te biechten.

Verder gedragen ze zich allemaal goed en hebben grote lol met zijn allen. Drie enorme pizza's zijn binnen het halve uur helemaal op en dan worden de cadeautjes geopend. Volgens mij kan Saskia nu iedere dag van het jaar andere oorbellen aan, zoveel oorbellen heeft ze gekregen! Ook cadeaubonnen zijn een populair cadeautje op deze leeftijd.


Rond negen uur zingen we Happy Birthday en wordt de ijscake aangesneden. Rick heeft Baskin Robbins zover gekregen om er twintig mini ijshoorntjes bovenop te leggen, zodat iedere gast een hoorntje heeft!

Dan is het tijd voor de jongens om naar huis te gaan en voor de meisjes om rustiger te worden. Ze kijken met zijn allen naar Hairspray. Rond middernacht ga ik naar bed, maar ik hoor van Rick, dat tegen enen twee meisjes naar huis gingen, omdat ze buikpijn hadden. Daarna werd alles rustig en schijnen ze nog wel wat slaap gekregen te hebben!

donderdag, december 13, 2007

Kerstfeestje numero uno

Het weer blijft deze week een heel on-Virginiaanse saaie, miezerige en bewolkte prut. Het maakt het opstaan 's ochtends er niet makkelijker op! Het liefst zou ik me nog een paar keer omdraaien. Saskia wordt niet lekker wakker en blijft thuis. Ze is snotterig, dus ik hoop, dat ze morgen niet ziek is voor haar partijtje!

Door de mist loop ik naar Mary Ellens huis voor de personal training sessie. Op dagen als deze, als ik me als dikke stroop voel en alle spieren in de knoop zitten, ben ik blij, dat ik op deze manier wordt gedwongen te bewegen. Marceleus doet veel strekoefeningen en na het halve uur voel ik me weer een stuk beter.

Natuurlijk moet daarna Cosmo zijn dagelijkse wandeling hebben en ik ga expres een deel van ons geijkte rondje. Ik wil hem zijn territoriale gedrag zoveel mogelijk afleren en als we langs andere honden komen moet hij eerst rustig zitten en dan krijgt hij een snoepje. In het begin duurt het wel even, voor hij rustig zit. Ik heb heel wat kracht nodig, want hij is sterk! Maar later lijkt hij door te hebben, dat er wat voor hem in zit, als hij zich gedraagt.

Christine belt, dat ze zich weer beter voelt en of ik zin heb om te gaan lunchen. We besluiten elkaar bij de Cheesecake Factory in Fair Oaks Mall te ontmoeten. Zij is daar bezig met haar Kerst inkopen en het is makkelijk te bereiken voor mij.

De parkeerplaats staat propvol, een teken, dat de Kerst shoppers in grote getalen aanwezig zijn. In het restaurant is het dan ook een drukte van jewelste en we moeten even wachten op een tafeltje. Dan wordt het een gezellige lunch en mijn Mexicaanse groente- en kippesoep en de lekkerste potstickers, die ik ooit gegeten heb, gaan er goed in!

Na een uurtje gaat Christine weer verder de mall in. Ik ga naar huis om verder te worstelen met de kaarten en de printer. Helaas blijkt, als ik weer probeer een kaart af te drukken, dat de printer wel werkt voor gewoon papier, maar met fotopapier laat hij het afweten.

Gelukkig heeft Rick al aangeboden in dat geval de kaarten op zijn werk af te drukken. Ik ga dus verder met het creeren van de kaarten, zodat hij de bestanden kan overnemen op zijn computer. Het is leuk werk, want ik zie weer allerlei foto's van reizen, die we gemaakt hebben.

Tot Saskia's grote genoegen neemt Katja haar mee naar de mall, waar ze ook hun avondeten zullen eten. Rick en ik hebben vanavond ons eerste Kerstfeestje. Denise en Michael hebben een heel stel mensen uitgenodigd om bij That's Amore een drankje te komen drinken.

Van tevoren willen we, zoals de afgelopen jaren, gaan eten bij het Franse restaurant "Le Canard". Als we daar binnenkomen zit er maar een stel mensen te eten en het hele restaurant ruikt naar rook. We krijgen water ingeschonken en vervolgens worden we helemaal genegeerd.

Er lopen twee serveerders rond, maar wij lijken wel onzichtbaar voor ze! Zoveel tijd voor het feestje begint hebben we ook weer niet, dus we besluiten weg te gaan.

Een paar deuren verderop is Sweet Ginger, waar het gezellig vol zit. Sushi is toch mijn favoriete eten en aan de sushi bar krijgen we de ene lekkernij na de andere voorgezet. Stiekem ben ik blij, dat we het zware Franse voedsel hebben ingewisseld voor het delicate Japanse.

Voldaan lopen we naar That's Amore, waar al een leuk groepje feestvierders is. Een paar minuten later word ik op mijn schouder getikt door Niall. Maar waar is Serena? Onze babysitter kwam niet opdagen, antwoordt hij. Het duurt even voor het muntje in mijn grijze brein valt... Oh jee!!! Die babysitter zou Katja zijn en we zijn dat allemaal straal vergeten!!

Rick heeft vorige week Katja als babysitter belooft aan Niall en het haar even mondeling gezegd. Geen van ons heeft het opgeschreven en dat is, vooral in deze drukke tijd, funest!

Gelukkig is Serena absoluut niet boos, want ze heeft al een heel drukke week met allerlei sociale bijeenkomsten en vindt een avondje thuis niet zo erg. Katja biedt nog wel aan om alsnog te gaan, maar ze heeft ook een zware wiskunde test morgen, dus is blij, als Serena dat aanbod afslaat. We hebben Niall en Serena om het goed te maken aangeboden binnenkort een avond op hun kroost te passen, zodat zij samen uit kunnen.

Het feestje bij That's Amore wordt erg geanimeerd en we blijven tot het restaurant sluit. Leuk was, dat er drie andere moeders met jongens van Kai's leeftijd waren. Ik vind het wel fijn om te horen, dat Kai een heel normale vijftienjarige is, want zij worstelen met dezelfde perikelen als wij (niets serieus, gelukkig, maar school is nu eenmaal niet interessant voor die jongens!).

woensdag, december 12, 2007

Lenteweer

Waarempel zie ik vanochtend bij het wakker worden wat zonnestralen op de bomen naast het huis schijnen. Die hebben we de afgelopen paar dagen maar bar weinig gezien! De temperatuur blijkt ook nog eens flink omhoog te zijn gegaan en ik neem me voor lekker veel tijd buiten door te gaan brengen.

Na het ontbijt neem ik Cosmo mee voor een lange wandeling. Ik ben van plan heel consequent te zijn, als hij territoriaal gedrag vertoont, dus de Pup-peroni's gaan ook in mijn zak. Daar is hij dol op en de trainer adviseerde om goed gedrag echt te belonen.

Het is werkelijk opvallend, dat hij alleen zo gek wordt van de honden in onze buurt. Hij moet zitten en ik tolereer geen geblaf of gepiep als de honden langs komen. Als hij luistert krijgt hij een heel klein stukje pup-peroni. Het lijkt te helpen.

Zodra we de bekende buurt uitgaan reageert Cosmo niet meer op het geblaf van andere honden! Onvoorstelbaar, hoe goed hij dat weet. We lopen door de buurt, waar we woonden, toen Katja geboren werd. We huurden toen het huis van Ricks ouders, die in Duitsland waren. Altijd grappig om dat huis weer te zien en ook om te bedenken, dat we sindsdien nog in drie andere huizen hebben gewoond, allemaal binnen een straal van vijf kilometer, heel dichtbij voor Amerikaanse begrippen.

Via het W&OD pad lopen we weer terug naar huis. Onderweg zie ik opeens allemaal ambulances en brandweerwagens staan uit allerlei verschillende plaatsen. Grote wolken rook komen uit een huis aan Cottage Street. En toch lijkt niemand opgewonden en de zwaailichten staan niet aan.

Dit doet me denken, dat het een oefening is en dat wordt even later door een van de brandweermannen bevestigd. Hier in Vienna worden nogal wat oude, kleine huisjes afgebroken om plaats te maken voor een groter nieuw huis. Sommigen van die huizen worden gebruikt door de brandweer en andere hulporganisaties om situaties te oefenen. Dit weekend nog deed onze overbuurman Matt mee aan zoiets, ook hij is bij Vienna's vrijwillige brandweer. Het is wel een heel indrukwekkend gezicht!


Op weg naar Whole Foods later zijn ze al aan het opruimen



Zwetend kom ik weer thuis, want het is inmiddels 17 graden!!! Mijn Sam-E is op, dus ik moet naar Whole Foods (ja, grote straf, ik weet het). Het is vreemd om zonder jas en met drie-kwart mouwen te lopen, vooral omdat dit weekend weer een stuk kouder zal zijn.


Er wordt broederlijk gedeeld tegenwoordig



Hier mag ik helemaal niet liggen en ik weet het!

Helaas rollen de wolken al gauw weer binnen, dus mijn plannen om lekker buiten te gaan lezen in de Vriendinnen, die Petra stuurde, schuif ik maar opzij. In plaats daarvan begin ik aan de cadeautjes voor de vriendinnen, die me voor party's uitnodigen. "Hostess gifts" heet dat hier: je neemt iets kleins mee om te eten of wat je zelf gemaakt hebt.

Het duurde even, voor ik iets nieuws verzon, want vrijwel iedereen heeft nu de wijnbedeltjes, die ik vorig jaar maakte. Maar toen ging het licht aan! Ik heb eindeloos veel mooie foto's en maak dit jaar een bundeltje met acht fotokaarten en enveloppen.

In het begin gaat het allemaal prima, maar dan eet de printer drie van mijn fotokaarten tegelijk! Het lukt me het papier vrij te krijgen uit zijn greep, maar hij weigert vervolgens nieuw papier te laden. Grrrr!!!

Gefrustreerd bel ik Rick, mijn persoonlijke technicien, maar hij kan vanzelfsprekend ook niets van verre doen. Ik ga dus maar door met kaarten maken, maar druk ze nog niet af. Gelukkig weet Rick de printer bij thuiskomst binnen vijf minuten te maken!

Katja neemt Cosmo mee naar het hondenpark en als ze thuiskomen zou je niet zeggen, dat hij meerdere kleuren vacht heeft. Hij is letterlijk pikzwart! Als ik niet zo ontzet was geweest had ik een foto genomen, want niemand had hem herkend!

Het laatste, waar ik zin in heb, want ik heb flinke hoofdpijn, is hem een bad geven. Maar het moet wel, anders is het hele huis bruin van de modder. Cosmo heeft een hekel aan water, dus ik moet nogal wat kracht zetten om hem in het bad te houden.

In de basement zit de douchekop ook nog eens vast aan de muur, dus ik probeer hem wanhopig met een kop af te spoelen. Het water is letterlijk zwart iedere keer. En mijn hoofd bonkt alsof het van mijn nek zal vallen! Katja is er wel, maar helpt nauwelijks.

En dan komen mijn tranen. Eerst die stomme printer en nou een ongelooflijk vieze hond, die even schudt en de badkamer verandert stante pede van schitterend schoon wit in donkerbruin! Het is te veel. Natuurlijk kan ik er nu, een paar uur later, weer om grinniken, maar toen voelde ik me echt even wanhopig!

Gelukkig helpt het bad wel en met veel droogmaken en veel uitschudden (waarbij meer modderspetters de muren kleuren) van Cosmo laten zijn poten tenminste geen sporen meer achter. Les geleerd: geen hondenpark als het recentelijk geregend heeft, hoe leuk ook voor Cosmo!

Saskia belt net als we alles op hebben geruimd, dat ze opgehaald kan worden. Ze heeft auditie gedaan voor de musical, die hun school dit jaar zal opvoeren, Schoolhouse Rock.

Vorig jaar heeft ze vanwege ziekte de audities moeten missen, maar dit jaar ging ze ervoor. Ze zegt, dat ze bloednerveus was. Ze moest zingen en dansen en acteren en nu is het afwachten. Saskia heeft een goede stem, wat al meerdere mensen hebben gezegd, dus ik hoop, dat ze tenminste een kleine rol krijgt.

We zouden vanavond naar de film Fred Claus gaan, maar ik heb geen puf (de komende drie avonden zijn er ook al verplichtingen) en Saskia is erg moe. We blijven dus lekker thuis voor de buis hangen en ik klets gezellig met mijn Canadese schoonzus aan de telefoon.

dinsdag, december 11, 2007

Ze is twaalf!



Tot Ricks ontzetting is het onze gezinstraditie geworden om onze verjaarscadeautjes vroeg in de ochtend uit te pakken. Bij hem thuis werd dat altijd pas 's avonds gedaan (waarschijnlijk, omdat zijn vader voor dag en dauw al naar zijn werk was).

Maar wij in Nederland hoefden niet zo vroeg uit de veren en mijn fijnste herinneringen zijn aan het zitten op het bed van mijn ouders met alle cadeautjes om me heen en er daarna de hele dag (nou ja, met uitzondering van de schooluren dan) mee te spelen. En dat zien mijn kinderen ook heel erg zitten.

Omdat Katja en Kai al om vijf voor zeven uit huis moeten, maken we Saskia om half zeven wakker. Bij wijze van grote uitzondering springt zij vrolijk haar bed uit. Dat is ook een veel leuker gezicht, dan vorig jaar, toen ze een ziek musje was!


Met enthousiasme worden de cadeautjes van Kai en Katja open gemaakt (Katja geeft haar de dvd van Hairspray en Kai het X-Box spelletje Fusion Frenzy). Stilletjes vermaak ik me zeer om hun kaarten, die met allerlei tekeningen en plagerijtjes geschreven zijn, maar ook een grote liefde voor hun kleine zusje laten zien.

En dan komt het grote, twaalfde verjaardag, cadeau: haar laptop! Op hun twaalfde kregen Katja en Kai ook een computer, al was het toen nog een desktop. Saskia heeft allang gedroomd van de roze Vaio van Sony, want zij moest tot nu toe telkens de PC in de keuken of in het kantoortje gebruiken. En nu ligt hij dan in haar schoot. Het moet gezegd, het is een zeer aantrekkelijke laptop! Als extra verrassing krijgt ze er ook een knalroze draagtas bij.

Na een lekker kopje thee, wat haar Daddy speciaal voor haar maakte, en haar ontbijt maakt Saskia zich klaar voor de volgende mijlpaal. Rick zal haar naar school rijden, want nu ze twaalf is mag ze voorin de auto zitten. Een glunderend meisje kijkt door de voorruit en zegt me, dat ze naar dit moment haar hele leven heeft uitgekeken.

Een beetje melancholiek terugdenkend aan de twaalf jaren sinds dit meiske ons leven kwam vervrolijken (een dag, die ik me nog zo goed kan herinneren), neem ik Cosmo mee voor een loopje. De tijd gaat zo snel en ik ben blij, dat Saskia toch nog met een been in de kindertijd staat! Omdat ik niet zoveel tijd heb loop ik voornamelijk hard.

Cosmo loopt goed mee, behalve bij een tuin, waar een nogal agressieve hond woont. Hij trekt en wordt helemaal druk en ik pas de technieken van trainster toe door hem tot kalmte manen en een snoepje te laten zien. Dat helpt verbazingwekkend goed, hij gaat meteen netjes zitten en loopt daarna braaf weer mee. Het zal wat training vergen, maar ik heb goede hoop!

Ietsje te laat verschijn ik bij Mary Ellen, Marceleus is er al. Hij zegt, dat hij vindt, dat hij zijn klanten te kort heeft gedaan en schroeft de intensiteit van de training een stuk op! Ik moet zeggen, dat het precies goed is voor mij, want hij gebruikt minder zware gewichten, maar meer pilates en yoga oefeningen en daar voelen mijn nek en schouders zich beter bij.

Thuis douche ik gauw om vervolgens naar Subway te racen. Saskia heeft om half twaalf lunch en ik breng haar haar favoriete gehaktbal sub en sour cream and onion chips. Voor mezelf neem ik ook maar gelijk een sandwich mee om samen met de kinderen op te eten.

Als ik een paar minuten te laat het cafetaria binnenloop zit de jarige, met speciale verjaarshoed op al aan tafel met haar vriendinnen om haar heen. Als ik net zit beginnen alle kinderen in het cafetaria "Happy Birthday" te zingen. Ik moet dan wel even slikken, want het enthousiasme springt ervan af!

Dan is het tijd voor Saskia om haar candy canes te trakteren. Ze heeft zes doosjes met drie smaken mee: pepermunt, kersen en chocolade. Vooral de kersen zijn er populair en de pepermunt (wat toch de traditionele smaak is) helemaal niet.

Het halve uur lunch is heel gauw voorbij en dan komt er een "lunchlady" langs. Zij is getrouwd met een Nederlander, weet ik, en haar achternaam is van Kampen. Maar aardiger is ze daar niet door geworden, want ze beveelt de kinderen op een onaardige manier. "You have to do this" en "You have to do that", ik wil er bijna iets van zeggen, goed voorbeeld doet goed volgen tenslotte.

Wat is er mis met "Could you please do this"? Ze willen, dat de kinderen te pas en te onpas "Please" en "Thank you" zeggen en dan wordt er zo tegen ze gepraat? Enfin, ik zal maar niet beginnen over de "lunchladies", want dan is het einde zoek!

Na nog een paar leuke foto van Saskia en haar vriendinnetjes met Birthday Hat op ga ik weer op weg. Bij een heel druk postkantoor koop ik de postzegels voor onze Kerstkaarten. In de auto plak ik ze op en net voor de postbode langskomt leg ik ze in de bus. Ze zijn dus onderweg!


V.l.n.r. Amanda, Madison (Kirstens dochter), Saskia, Laura

Net op tijd voor Laura's massage ben ik weer thuis. Het blijkt, dat dit de laatste massage van dit jaar zal worden! Volgende week heb ik er nog geen nodig en dan gaat Laura de Kerstweek naar haar broer in North Carolina. Pas op 3 januari is er weer tijd voor mij. Ik geef haar dus gauw haar Kerstkaart met cadeautje (de kosten van een massage) erin. Ze is een dierbaar iemand en ik hoop, dat ze een heerlijke Kerst zal hebben.

De rest van de middag besteed ik aan online shoppen voor Kerst. Rick wil heel graag een satelliet radio en tot mijn grote enthousiasme zie ik per ongeluk, dat AAA maar liefst een 20% korting op zo'n ding biedt! Daar maak ik natuurlijk dankbaar gebruik van en kan niet wachten tot ik zijn blije gezicht zie!

Rick komt vroeg thuis en Saskia vraagt haar vriendinnetje Laura mee uit eten. Al maanden weet ze, waar ze haar verjaarsdiner wil houden: P.F. Chang's! Hun honey chicken is haar absolute favoriet.

We hebben een reservering en dat blijkt maar goed ook, want op deze dinsdagavond zit het restaurant propvol! We krijgen al gauw een tafeltje en dan voelt Katja zich niet lekker, ze heeft buikpijn en is duizelig (ik zie meteen, dat het niet goed is, want ze ziet groen!). Gelukkig zitten we in een "booth" (een tafel met daaromheen een bankje), dus we zeggen haar te gaan liggen. Kai werpt zich op als kussen.

De serveerster is ontzettend lief en brengt zelfs gratis een van hun heerlijke bouillons voor Katja (die inderdaad helpt, ze had waarschijnlijk te weinig gegeten). De rest van ons geniet van de super lekkere calamari!

Als hoofdgerecht bestel ik, zoals altijd, de spicy chicken met gestoomde broccoli. Ook Laura en Kai bestellen dat gerecht (minus de broccoli), Rick een lamsgerecht, Katja kip en zwarte bonen saus en Saskia de honey chicken. Alles is super lekker! Hun kip is enkel wit vlees, geen stukje dat niet perfekt is.

De kinderen en Rick hebben nog plaats voor dessert. Saskia krijgt een "banana spring roll" van P.F. Chang's gepresenteerd met twee brandende kaarsjes en we zingen Happy Birthday. Kai bestelt dat dessert ook en Rick een soort staafjes gevuld met chocolade, die je in caramel kunt dippen (ik moet toegeven, dat ik daar ook een van heb geproefd!).

Op weg naar huis zetten we Laura af en dan geniet Saskia van haar laptop (waarop ze de Hairspray ook al keek vanmiddag). Me dunkt, dat madammeke op een fijne verjaardag kan terugkijken en nu volgt natuurlijk het grote feest nog (vrijdagavond!).