Kerstfeestje numero uno

Het weer blijft deze week een heel on-Virginiaanse saaie, miezerige en bewolkte prut. Het maakt het opstaan 's ochtends er niet makkelijker op! Het liefst zou ik me nog een paar keer omdraaien. Saskia wordt niet lekker wakker en blijft thuis. Ze is snotterig, dus ik hoop, dat ze morgen niet ziek is voor haar partijtje!

Door de mist loop ik naar Mary Ellens huis voor de personal training sessie. Op dagen als deze, als ik me als dikke stroop voel en alle spieren in de knoop zitten, ben ik blij, dat ik op deze manier wordt gedwongen te bewegen. Marceleus doet veel strekoefeningen en na het halve uur voel ik me weer een stuk beter.

Natuurlijk moet daarna Cosmo zijn dagelijkse wandeling hebben en ik ga expres een deel van ons geijkte rondje. Ik wil hem zijn territoriale gedrag zoveel mogelijk afleren en als we langs andere honden komen moet hij eerst rustig zitten en dan krijgt hij een snoepje. In het begin duurt het wel even, voor hij rustig zit. Ik heb heel wat kracht nodig, want hij is sterk! Maar later lijkt hij door te hebben, dat er wat voor hem in zit, als hij zich gedraagt.

Christine belt, dat ze zich weer beter voelt en of ik zin heb om te gaan lunchen. We besluiten elkaar bij de Cheesecake Factory in Fair Oaks Mall te ontmoeten. Zij is daar bezig met haar Kerst inkopen en het is makkelijk te bereiken voor mij.

De parkeerplaats staat propvol, een teken, dat de Kerst shoppers in grote getalen aanwezig zijn. In het restaurant is het dan ook een drukte van jewelste en we moeten even wachten op een tafeltje. Dan wordt het een gezellige lunch en mijn Mexicaanse groente- en kippesoep en de lekkerste potstickers, die ik ooit gegeten heb, gaan er goed in!

Na een uurtje gaat Christine weer verder de mall in. Ik ga naar huis om verder te worstelen met de kaarten en de printer. Helaas blijkt, als ik weer probeer een kaart af te drukken, dat de printer wel werkt voor gewoon papier, maar met fotopapier laat hij het afweten.

Gelukkig heeft Rick al aangeboden in dat geval de kaarten op zijn werk af te drukken. Ik ga dus verder met het creeren van de kaarten, zodat hij de bestanden kan overnemen op zijn computer. Het is leuk werk, want ik zie weer allerlei foto's van reizen, die we gemaakt hebben.

Tot Saskia's grote genoegen neemt Katja haar mee naar de mall, waar ze ook hun avondeten zullen eten. Rick en ik hebben vanavond ons eerste Kerstfeestje. Denise en Michael hebben een heel stel mensen uitgenodigd om bij That's Amore een drankje te komen drinken.

Van tevoren willen we, zoals de afgelopen jaren, gaan eten bij het Franse restaurant "Le Canard". Als we daar binnenkomen zit er maar een stel mensen te eten en het hele restaurant ruikt naar rook. We krijgen water ingeschonken en vervolgens worden we helemaal genegeerd.

Er lopen twee serveerders rond, maar wij lijken wel onzichtbaar voor ze! Zoveel tijd voor het feestje begint hebben we ook weer niet, dus we besluiten weg te gaan.

Een paar deuren verderop is Sweet Ginger, waar het gezellig vol zit. Sushi is toch mijn favoriete eten en aan de sushi bar krijgen we de ene lekkernij na de andere voorgezet. Stiekem ben ik blij, dat we het zware Franse voedsel hebben ingewisseld voor het delicate Japanse.

Voldaan lopen we naar That's Amore, waar al een leuk groepje feestvierders is. Een paar minuten later word ik op mijn schouder getikt door Niall. Maar waar is Serena? Onze babysitter kwam niet opdagen, antwoordt hij. Het duurt even voor het muntje in mijn grijze brein valt... Oh jee!!! Die babysitter zou Katja zijn en we zijn dat allemaal straal vergeten!!

Rick heeft vorige week Katja als babysitter belooft aan Niall en het haar even mondeling gezegd. Geen van ons heeft het opgeschreven en dat is, vooral in deze drukke tijd, funest!

Gelukkig is Serena absoluut niet boos, want ze heeft al een heel drukke week met allerlei sociale bijeenkomsten en vindt een avondje thuis niet zo erg. Katja biedt nog wel aan om alsnog te gaan, maar ze heeft ook een zware wiskunde test morgen, dus is blij, als Serena dat aanbod afslaat. We hebben Niall en Serena om het goed te maken aangeboden binnenkort een avond op hun kroost te passen, zodat zij samen uit kunnen.

Het feestje bij That's Amore wordt erg geanimeerd en we blijven tot het restaurant sluit. Leuk was, dat er drie andere moeders met jongens van Kai's leeftijd waren. Ik vind het wel fijn om te horen, dat Kai een heel normale vijftienjarige is, want zij worstelen met dezelfde perikelen als wij (niets serieus, gelukkig, maar school is nu eenmaal niet interessant voor die jongens!).