Het eerste weekend in december

Zaterdag

Een december alweer, onvoorstelbaar hoe de tijd vliegt. Nu lijkt 1 januari natuurlijk maar een minuut geleden, maar er is in dit jaar ook weer heel wat gebeurd (ik hoef er enkel dit blog op na te lezen).

Ook vandaag is weer geen rustige dag. We beginnen met een gang naar de kinderarts. Al begin oktober probeerde ik een afspraak te maken om een griepprik te halen. Toen al was 1 december de eerste open datum daarvoor! Anderen zijn duidelijk veel georganiseerder, dan ik, die maken zo'n afspraak waarschijnlijk al in juli!

Maar goed, 1 december is hier en om tien over half tien werden we verwacht. Rick heeft al een prik op zijn werk gehad, maar ik kan er een tegelijk me de kinderen krijgen. Met moeite staan Katja en Kai ook vroeg op. Bij aankomst wordt gevraagd of we de gewone prik of Flu Mist willen.

Nu willen alle kinderen dolgraag Flu Mist, maar ik twijfel. De Flu Mist is een levend virus en ik heb wat allergie problemen met de bladeren op het moment. Het laatste, waar ik zin in heb, is een mini-griep! Op het laatste moment bedenk ik me en neem toch de gewone prik.

De kinderen krijgen wel Flu Mist en het is voor het eerst in jaren, dat we met lachende meisjes de deur uit lopen! Die spray in de neus stelt echt niets voor. Voor mij de prik ook niet, hoewel ik een pijnlijke arm heb, maar voor de meisjes zijn prikken iets om je wekenlang druk om te maken. Katja valt er zelfs bij flauw, dus als het niet hoeft is dat natuurlijk super.

Thuis doen Rick en ik allerlei taken in en rond het huis. Katja neemt intussen Kai en Saskia en Cosmo mee naar het hondenpark. Wat zou ik graag mee zijn gegaan voor foto's! Niet zozeer voor Cosmo, maar meer om de drie kinderen dit samen te zien doen!

Maar voor ons vliegt de tijd en voor ik het weet is het tijd om met Saskia naar Rocky Run Middle School in Chantilly te rijden. Hier gaat Mallory, Christine's dochter, naar school en Sas en ik gaan naar het toneelstuk, waarin zij een rol speelt.

Net op tijd komen we aan, want natuurlijk staat er een file op de snelweg als ik haast heb! Maar Christine wacht al met onze tickets en meteen vinden we een goede zitplaats.

Het toneelstuk is "Get Smart" en het is werkelijk erg goed gedaan. Alle spelers zijn in zwartwitte kleding gekleed, want het toneelstuk is op een tv show uit de jaren 60 gebaseerd, toen er nog geen kleurentelevisie was.

Alweer ben ik zeer aangenaam verrast. Ik zag dit alles om te beginnen een beetje als een gunst voor een vriendin om haar kind te zien spelen, want we hebben op het moment zoveel gaande! Ik stelde me een amateuristisch toneelstukje voor.

Na een aantal van dit soort producties hier te hebben meegemaakt had ik beter moeten weten! Het geheel wordt zeer professioneel gebracht, de acteurs en actrices zijn fantastisch en regelmatig lachen we hardop om de grappen. Mallory is super, ze heeft een moeilijke rol en vervult hem vol overtuiging.


Mallory en Saskia na de voorstelling

Na twee uur verlaten Saskia en ik de school (die trouwens heel mooi is in vergelijking met "onze" middle school!) voldaan. Dit was leuk vertier!

In de auto gaat mijn mobieltje. Katja wil weten of ik weet, waar Rick is. Eh, nee, ik kom net uit een uitvoering en zij zijn met zijn allen naar Tysons Corner gegaan om sinterklaas inkopen te doen. Maar Katja wilde ook een engel van de Salvation Army boom halen en sprak met Rick af bij Delia's. Alleen was hij daar niet.

Paniek, want geen van de mobieltjes van de mannen werken. Zucht! Ik zie mezelf al naar Tysons gaan om Katja op te halen, als ze weer belt, dat ze ze weer heeft gevonden. Hoera, want het verkeer werkt ook in deze richting geenszins mee. Het Kerstinkoop seizoen is zeker begonnen!


Een deel van onze tuin verlicht (als de regen ophoudt zal ik de hele tuin nemen)



Onze buren



De buren aan de andere kant


Vanavond zijn we uitgenodigd voor een ware surprise party. Ik moet zeggen, dat die toch niet zoveel voorkomen, als ik altijd dacht, want dit is pas de tweede in alle 24 jaar, dat ik hier ben, die ik mee mag maken (of ik word gewoon niet uitgenodigd, kan ook).

Om kwart voor zeven moeten we aanwezig zijn bij onze buren twee deuren verderop (andere kant van gisteravond). Ray wordt 40 op 23 december en zijn vrouw heeft vanavond dus een surprise party georganiseerd.

Als Rick en ik binnenlopen is het al flink druk! We zien een heel stel van onze buren en raken aan de praat. Na een half uurtje horen we geluiden in de garage: het feestvarken is gearriveerd!

We houden ons muisstil en als de deur open gaat klinkt als uit een mond een heel luid "Surprise!!!". En ik moet zeggen, de Birthday Boy is echt overrompeld! Hij schrikt zich, om het even heel Nederlands te zeggen, een hoedje! Hi hi!


Ray (in de grijze trui) bij binnenkomst

Red, Hot and Blue heeft het eten verzorgd en het moet gezegd, het is bijzonder goed! Ray is een "Southern Boy" en volgens zijn (zeer wereldse, half-Chinese) vrouw Jennifer vooral heel blij met Barbecue en Beer. Beiden zijn ruim aanwezig!

Rick en ik moeten echter al vroeg weer afscheid nemen, want we hebben een tiental tieners in huis voor Katja's Secret Santa feestje. Al vertrouwen we de kinderen best, we weten ook, dat de ouders liever hebben, dat er volwassen in huis zijn. Zo denken wij zelf ook.

De tieners gedragen zich voorbeeldig en na een paar uur vertrekken ze zelfs richting Wendy's voor een Frosty. Met al hun zeventien jaren blijven het toch kinderen!

Zondag

Het wordt een beetje een chaotische ochtend, want met Katja's feestje werd het gisteravond laat en pas om tien uur zijn Rick en ik op. Dat betekent maar twee uur om ons klaar te maken voor het Sinterklaasfeest bij Karin!

Gelukkig heb ik mijn gedicht voor Christine (zie onderaan dit blog) al gisteravond geschreven en Ricks dichtader vloeit ook rijkelijk. Ik help Saskia even op weg voor Mallory, maar dan schrijft ze verder en er komt een heel leuk gedicht uit!

Zoals iedere zondagochtend probeer ik mijn gewichtenroutine te doen, maar met al het gedoe lukt dat maar matig. Verder heeft Cosmo wel beweging nodig, dus neem ik hem, al dringt de tijd hard, op een wandeling van een mijl of twee.

Als ik thuis kom is iedereen hard aan het dichten. Intussen breekt onze internet server, waardoor ik geen email ontvang. En dankzij mijn vier huisgenoten, die allemaal ook een douche namen, heb ik alleen koud water om mezelf te wassen. Zucht! Ik bel Karin maar even om te zeggen, dat we ietwat te laat zullen zijn.

Er wordt regen voorspeld, maar Cosmo's bench is te klein voor hem. Dus we besluiten hem buiten in de tuin te laten en het weer in de gaten te houden. Vier uur in een te kleine bench vinden we zielig! Helaas kunnen we hem nog niet "los" in het huis vertrouwen.

Eindelijk om kwart over twaalf rijden we met cadeautjes en gedichten naar Karins huis aan de andere kant van Vienna. Daar zijn Christine, Chuck en Mallory al aangekomen. We vieren van twaalf tot vier, want Frank moet vanavond weer op reis.

Karin heeft allerlei lekkers klaarstaan: een kaas met pittige tomatendip, een chili dip, lekkere brie met jelly en nog veel meer. We kletsen gezellig en de kinderen en mannen spelen een gitaar X-Box spelletje (weten we gelijk een leuk Kerstcadeautje voor een van de kinderen).


Mallory, Saskia en Maaike (en Katja's been)



Kai aan de gitaar op X-Box

Na een uurtje moet Frank zomaar even naar buiten (op zijn slippers, terwijl het flink koud is!). En dan gaat de bel en de meisjes halen opgewonden een zak met cadeautjes binnen.

Het moet gezegd worden, dat iedereen enorm zijn of haar best heeft gedaan op de gedichten! Sommigen (waaronder mijn gedicht van Frank en Katja's gedicht aan Danielle) zijn gedeeltelijk in het Nederlands, maar de hoofdtaal is Engels, zodat de Glovers het ook kunnen volgen.


Saskia speelt "Sint"

Na een heel leuk gedicht van Frank, oeps, Sint, open ik mijn cadeautje. Het is een boek, dat ik al een tijdje graag wil hebben: 1000 Things to see before you Die in the US and Canada. Ricks spontane reactie: "Now we'll never leave this country!" Hi hi!


Karin krijgt een mooie "White House" kerstversiering



Katja's gedicht voor Danielle

Er wordt heerlijk gelachen en alle cadeautjes vallen in de smaak. Er wordt ook goed van de pepernoten en strooigoed gegeten en Karin stopt wat (heel Amerikaanse!) lekkernijen in de oven. De Potato Skins, Bagelbites en Buffalo Chicken Wings zijn een groot succes. Junk food en helemaal niet goed voor ons, maar oh zo lekker (ik weet nog, hoe verbaasd we hier in het begin waren om aardappelschillen voorgezet te krijgen, die voer je toch aan de varkens?). En we weten wel zeker, dat geen enkele Sinterklaas viering in Nederland deze hapjes bevat!

Tegen vieren nemen we afscheid, zodat Frank zich klaar kan maken voor zijn reis. Inmiddels is de regen ook begonnen, dus we gaan gauw naar huis om Cosmo droog onder te brengen.

Met zijn vijven gaan we naar Enchanted. Van deze film hebben we al maandenlang voorproefjes gezien en we hebben er veel zin in. Disney stelt helemaal niet teleur! Het is de klassieke Disney film, een en al zoetigheid zonder vervelend te zijn en met een (voorspelbaar) goed einde.

Halverwege valt de stroom uit en iedereen is teleurgesteld, want het is ook nog eens een film, die niet verveelt, je wilt weten, wat er nu gaat gebeuren. Gelukkig komt
na een minuut of twintig de electriciteit weer terug en kunnen we de film afkijken.

De kinderen hebben allerlei projekten en huiswerk en eten thuis. Rick en ik gaan naar ons favoriete Indiase restaurant, Jaipur, waar we als oude vertrouwden worden ontvangen. Er zitten hele Indiase families, wat altijd laat zien, dat het een goed restaurant is. Dan kijken we een heel spannende Desperate Housewives! Het is een gezellig einde van een leuk weekend!

Mijn gedicht voor Christine (cadeautjes: een (mooi) notitieboek, cadeaubon voor Barnes and Noble en een cadeaubon voor Starbucks):
Dear Christine,
When Sint thinks about you the following terms come to mind:
Vibrant, bubbly, positive, caring and kind.
Even when the pressures of life do you in,
You manage to give things a positive spin!
While dealing with a husband with a tooth abscess,
And a daughter who was about to play a princess,
You still managed to devote time to writing your book.
At Starbucks, you’d sit yourself in a quiet nook.
Sint wanted to help you make that time pleasurable,
Since your drive and devotion are immeasurable.
Next time sit yourself down with a coffee on me,
Or maybe as in Holland an afternoon cup of tea.
Sint knows you were especially charmed by Jenny Crusie,
But apparently Barnes and Noble and she had some “ruzie”.
Her book was nowhere to be found,
But a gift card can be used the entire year round.
So, here you go, Christine, Sint gives you all the tools,
So your next session at Starbucks rules!